Ο διορισμός του νέου πρωθυπουργού στη Γαλλία, από τον Μακρόν, θα πραγματοποιηθεί-κατά δήλωσή του – την εβδομάδα, μετά τη διαβούλευση των κομμάτων και πολιτικών ομάδων στις 23 Αυγούστου, παρά την επιθυμία του γαλλικού λαού για αλλαγή κυβέρνησης που εκφράστηκε στις κάλπες στις 7 Ιουλίου. Ένας τρόπος για να αποκρούσει ο αρχηγός του κράτους το φάντασμα της προγραμματισμένης αποχώρησής του.
Την επομένη του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών, τη στιγμή που η απειλή της ανάληψης της εξουσίας από την ακροδεξιά είχε μόλις αποτραπεί, η σιωπή του προκάλεσε έκπληξη. Αφού έθεσε βάναυσα τη χώρα υπό πίεση, επιβάλλοντας βιαστικές και κακοπροετοιμασμένες βουλευτικές εκλογές που δεν έδωσαν στους υποψηφίους χρόνο να σκεφτούν, πόσο μάλλον να συζητήσουν τα θέματα, ο Εμανουέλ Μακρόν έδειξε να χάνει το ενδιαφέρον του για την ετυμηγορία της κάλπης μόλις τελείωσαν οι εκλογές.
Ξαφνικά, επειδή έτσι αποφάσισε, θεώρησε ότι ήταν κατεπείγον να παρατείνει την παραμονή του ίδιου και του κόμματός του στην εξουσία.
Ενάμιση μήνα μετά την ήττα του, ο Εμανουέλ Μακρόν συμπεριφέρεται σαν να είχε κερδίσει και σαν να εξαρτώνται όλα από αυτόν, ενώ η Γαλλία δεν έχει ακόμη νέα κυβέρνηση. Μια πρωτοφανής και ανησυχητική καθυστέρηση που φέρνει τη χώρα σε μια εντελώς ασυνήθιστη κατάσταση, με υπουργούς που είναι αρμόδιοι για τις «τρέχουσες υποθέσεις», αλλά εξακολουθούν να λαμβάνουν κρίσιμες αποφάσεις (για παράδειγμα την προετοιμασία του επόμενου προϋπολογισμού), ενώ συμμετέχουν στις πρώτες ψηφοφορίες στην Εθνοσυνέλευση (για την κατανομή των θέσεων, τον Ιούλιο), αψηφώντας τη διάκριση των εξουσιών.
Ο Gabriel Attal,π.χ, επικεφαλής πλέον των βουλευτών των Μακρονιστών, προτείνει να δοθεί σε κάθε φορολογούμενο η «επιλογή να κατευθύνει μέρος του φόρου εισοδήματος ή μια πρόσθετη εισφορά σε μια ελεύθερα επιλεγμένη αποστολή του κρατικού προϋπολογισμού». Επαναφέρει έτσι ένα σχέδιο που συζητείται εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν καθίσταται υποχρεωτικό λόγω αντιδράσεων του εκλογικού σώματος τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερά. Ένα τέτοιο σύστημα θα επέτρεπε σε όσους κερδίζουν αρκετά χρήματα για να πληρώνουν φόρους, να επηρεάζουν τις δράσεις του κράτους, ενώ θα απέκλειε τους φτωχότερους. Ένα είδος εκλογοαπολογιστικού εκλογικού δικαιώματος, λοιπόν.
Η Αριστερά διχάζεται
Την Κυριακή, οι σοσιαλιστές, οι οικολόγοι και οι κομμουνιστές αποστασιοποιήθηκαν από την «επίσημη προειδοποίηση» που απηύθυναν στον αρχηγό του κράτους οι «ανυπότακτοι» εταίροι τους, φοβούμενοι ότι αυτό θα υποθηκεύσει τις πιθανότητες του Νέου Λαϊκού Μετώπου να κυβερνήσει.
Σε κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα La Tribune την Κυριακή 18.08.2024, το οποίο συνυπογράφουν ο συντονιστής του LFI, Μανουέλ Μπομπάρ, και η πρόεδρος της ομάδας στην Εθνοσυνέλευση, Ματίλντ Πανό, ο Ζαν – Λυκ Μελενσόν κατηγορεί τον Εμανουέλ Μακρόν για «θεσμική αρπαγή της εξουσίας» και «κατάχρηση εξουσίας». Σε αυτή την «επίσημη προειδοποίηση», το LFI καλεί τον αρχηγό του κράτους να «αποδεχθεί τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών» και «να διορίσει τη Lucie Castets ως πρωθυπουργό», διαφορετικά το κίνημα θα ενεργοποιήσει το άρθρο 68 (πρόταση μομφής στον πρόεδρο για παράβαση των συνταγματικών του καθηκόντων) του γαλλικού Συντάγματος.
Η πρωτοβουλία των «ανυπότακτων» επινοήθηκε μυστικά, στο περιθώριο της νέας ένωσης της Αριστεράς. Ο Μανουέλ Μπομπάρ απλώς ενημέρωσε τους εταίρους του με γραπτό μήνυμα το Σάββατο, ότι το κείμενο θα δημοσιευόταν την επόμενη ημέρα.
Πρακτικά, οι υπόλοιποι εταίροι του ΝΛΜ εκτιμούν ότι η εφαρμογή του άρθρου 68 του Συντάγματος δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας, δεδομένων των σημερινών πολιτικών συσχετισμών και της νομικής νομιμότητας της προσέγγισης.
Και εγένετο πολιτικός σεισμός στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο
Πέρα από τη σκοπιμότητα της διαδικασίας, είναι κυρίως οι πολιτικές συνέπειες της προσέγγισης που λένε ότι φοβούνται οι Σοσιαλιστές (PS), οι Οικολόγοι και οι Κομμουνιστές (PCF), πέντε ημέρες πριν από μια κρίσιμη συνάντηση με τον Εμανουέλ Μακρόν, παρέα με τη Λουσί Καστέ. Την Κυριακή, όλοι τους αποστασιοποιήθηκαν από τους ταραχώδεις εταίρους τους, εκτιμώντας ότι μια τέτοια απειλή πρόκειται να υποθηκεύσει οριστικά τις πιθανότητες της κυβέρνησης από το NFP.
Στο PS, η πρόταση μομφής προκάλεσε επίσης έναν ισχυρό εσωτερικό σεισμό, επανενεργοποιώντας τις διαιρέσεις στο εσωτερικό του κόμματος με τη σύγκρουση μεταξύ του πρώτου γραμματέα, Ολιβιέ Φώρ αρχιτέκτονα του NFP, και των αντιπάλων του Ζαν -Λυκ Μελενσόν.
Έτσι το πρωί της Κυριακής, ο Φωρ αντέδρασε σε δύο στάδια.
Ξεκίνησε γύρω στις 11 π.μ. με ένα προσεκτικό μήνυμα αποφεύγοντας προσεκτικά να αναφερθεί στην πρωτοβουλία των «ανυπότακτων». «Σε ένα πλαίσιο όπου η ακροδεξιά βρίσκεται σε ενέδρα, όπου ο Μακρόν προσπαθεί να παρακάμψει την επιλογή του γαλλικού λαού, πρέπει να δείξουμε υπευθυνότητα δείχνοντας ότι είμαστε η δύναμη που εξασφαλίζει δικαιοσύνη και σταθερότητα για τη χώρα», έγραψε. Μόλις δύο ώρες αργότερα πήρε τελικά αποστάσεις από τους «ανυπότακτους ». «Αυτό το αφιέρωμα υπογράφεται μόνο από τους ηγέτες του LFI. Δεσμεύει μόνο το κίνημά τους», είπε τότε, κρίνοντας ότι δεν αφορά τους υπόλοιπους. Κρίνοντας ότι μόνο η «μομφή» ήταν «η απάντηση στον διορισμό ενός πρωθυπουργού που δεν συνάδει με τη δημοκρατική παράδοση».
Ο πρόεδρος της ομάδας του PS στη Γερουσία, Πατρίκ Κένερ θεωρεί ότι πρόκειται για μια «πρόκληση σε ακατάλληλη στιγμή», «μια μεμονωμένη ενέργεια» λανθασμένη σε σχέση με τη συλλογική αποδοχή της προσέγγισης «Υπονομεύεται το ΝΛΜ και η Lucie Castets», πρόσθεσε.
Από την Κορσική, όπου βρίσκεται σε διακοπές, ο εθνικός γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF) Φαμπιέν Ρουσέλ δεν το παίρνει στα σοβαρά. «Η εντολή της ημέρας δεν είναι να απειλήσουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με μομφή. Η προτεραιότητα δεν είναι να προκαλέσουμε μια θεσμική κρίση. Το LFI έχει το δικαίωμα να θέσει ως προτεραιότητά του τις προεδρικές εκλογές, αλλά δεν είναι αυτή η επιλογή μας», λέει, ενώ αμφισβητεί τη “συνταγματική εγκυρότητα της προσέγγισης”.
Η επικεφαλής των οικολόγων, Μαρίν Τοντελιέ προτιμά να μην «κάνει μεγάλο θέμα», ενώ ο γερουσιαστής του Παρισιού, Ιανίκ Ζαντό καταγγέλλει «μια ακατάλληλη « πρωτοβουλία που δεν οικοδομεί τη σωστή ισορροπία δυνάμεων με τον Emmanuel Macron».
Μόνο ο βουλευτής του Σεν-Σαιν-Ντενίς, Αλεξίς Κορμπιέρ πρώην «Ανυπότακτος», που απομακρύνθηκε από τον Jean-Luc Mélenchon λόγω πολιτικών διαφωνιών, προτιμά να τονίσει ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα πολιτική μάχη που θα μπορούσε να διεξαχθεί στη χώρα: «Πρέπει να επιστρέψουμε σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, για να βάλουμε τέλος στην κληρονομιά του βοναπαρτισμού, του προεδρισμού, με ένα πρόσωπο έξω από κάθε λαϊκό έλεγχο», αναλύει. Συνεχίζει λέγοντας ότι αυτό δεν μπορεί να είναι «μια μάχη ταυτοτήτων ή κομματικής πολιτικής», αλλά ότι «αυτή η συζήτηση πρέπει να ανθίσει στην κοινωνία, για να αλλάξει τα μυαλά των ανθρώπων». Ιστορικά, η LFI πάντα έκανε εκστρατεία για τη μετάβαση σε μια Έκτη Δημοκρατία.
Η επιστολή του LFI χαρτί στα χέρια του Εμανουέλ Μακρόν
Πρέπει να πούμε ότι στο PS τα δύο μειοψηφικά ρεύματα, με επικεφαλής αντίστοιχα τη δήμαρχο του Vaulx-en-Velin (μητροπολιτική περιοχή της Λυών), Ελέν ΤΖεοφρουά η οποία βρίσκεται κοντά στον Φρανσουά Ολάντ, και τον δήμαρχο της Ρουέν , Νικολά Μαγιέ-Ροσινιόλ που μαζί αντιπροσωπεύουν το μισό PS, είχαν ήδη ζητήσει να πραγματοποιηθεί συνεδρίαση του εθνικού προεδρείου πριν από τις 23 Ιουλίου για να «δηλώσουμε ξεκάθαρα την απόρριψή μας σε μια διαδικασία μομφής». Οι υποστηρικτές του πρώτου θεωρούν τώρα «αδύνατο υπό αυτές τις συνθήκες να πάνε να δουν τον αρχηγό του κράτους», λέει ο πρώην βουλευτής του Μπούς- ντυ Ρον Πατρίκ Μενουσί ο οποίος ήταν εξαρχής κατά της κοινής συνεδρίασης με το LFI.
Για τον πρώην πρώτο γραμματέα του PS Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελής ο «ελιγμός» της «Ανυπότακτης » ήταν «καλά μελετημένος». «Ο Μελενσόν θέλει να σύρει την Αριστερά σε αντιπαράθεση με τον Πρόεδρο, γιατί θέλει να τη ριζοσπαστικοποιήσει ώστε να μπορέσει να είναι ο πρωταθλητής της σε πρόωρες προεδρικές εκλογές ή όχι. Είναι πάντα η ίδια στρατηγική: το PS, οι Πράσινοι και το PCF είναι δεμένοι χειροπόδαρα με το ΝΛΜ και στο τέλος του παιχνιδιού, ο Μελενσόν είναι αυτός που κερδίζει», αναλύει.
Στο PS, ορισμένοι παρατηρητές λένε ότι από την αρχή το LFI σαμποτάρισε την υποψηφιότητα της Lucie Castets, αρχικά εμποδίζοντάς την να δημιουργήσει συμμαχίες πέραν του ΝΛΜ και στη συνέχεια αναγκάζοντάς την να υποχωρήσει, όπως όταν πρότεινε στη Λε Παριζιέν στις 13 Αυγούστου ότι ο κατώτατος μισθός των 1.600 ευρώ, ένα από τα εμβληματικά μέτρα του ΝΛΜ ήταν ένας «στόχος». Τελικά, η επιστολή των «Ανυπότακτων» φαίνεται να παίζει στα χέρια του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ονειρεύεται να δει το NΛΜ να διαλύεται. «Η διαδικασία της αποκέντρωσης συνεχίζεται», σημειώνει το Μέγαρο των Ηλυσίων. Για τον επικεφαλής του κράτους, δεν τίθεται θέμα διορισμού της Lucie Castets, επισήμως, διότι μια κυβέρνηση με μέλη του LFI θα αποδοκιμαζόταν αμέσως..
Για το Ματινιόν, η υπόθεση Καζενέβ…
Μεταξύ των αριστερών προσωπικοτήτων που αναφέρονται για το Ματινιόν, εξακολουθούν να κυκλοφορούν τα ονόματα του δημάρχου (PS) του Σαιντ-Ουέν, Καρίμ Μπουαμράνε, που προωθούνται από την αριστερή πτέρυγα του προεδρικού στρατοπέδου, και του πρώην πρωθυπουργού Μπερνάρ Γκαζενέβ. Αντιστοιχούν «στο βαρύκεντρο της Εθνοσυνέλευσης και της πολιτικής ζωής», σχολίασε το περιβάλλον του προέδρου. Αυτό που έχουν κοινό οι δύο άνδρες είναι ότι είναι σφοδροί αντίπαλοι του LFI, ενός κινήματος που αποκλείει ο Εμανουέλ Μακρόν από το «δημοκρατικό τόξο».
Η υπόθεση Καζενέβ τέθηκε σε συνεδρίαση της ομάδας PS την Παρασκευή 16 Αυγούστου. Διαφάνηκε ότι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών δεν θα είχε καταρχήν αντίρρηση από τους βουλευτές του PS.Ο Καζενέβ είχε αποχωρήσει από το PS όταν σχηματίστηκε η Nouvelle Union populaire écologique et sociale (Nupes). Έκτοτε διασταυρώνει συνεχώς τα ξίφη του με τον πρώτο γραμματέα, κατηγορώντας τον ότι «κυνηγούσε» το PS.
Παράλληλα και ο Fabien Roussel (PKF) είχε προσεγγίσει τον Γκαζενέβ , επιθυμώντας να τον φέρει κοντά «πέρα από το Nupes».Το χάπι θα ήταν πιο δύσκολο να το καταπιούν οι οικολόγοι, οι οποίοι εξακολουθούν να τον κατηγορούν για τον θάνατο του Ρεμύ Φρες, του ακτιβιστή οικολόγου που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με χωροφύλακες στο φράγμα Σίβενς στον Ταρν το 2014, όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών. Στα μέσα Ιουλίου, ο κ. Καζενέβ άφησε την πόρτα ανοιχτή. «Ποτέ δεν αρνήθηκα να βάλω τη σοφία εκεί που υπάρχει τρέλα», είπε.
Εν είδει πρώτων εκτιμήσεων
Η «Ανυπότακτη Αριστερά» προσπαθεί να θέσει τον «τύπο επί των ήλων» και να κινητοποιήσει όσους δύνανται να κινητοποιηθούν ενάντια στη θεσμική αρπαγή της εξουσίας και την κατάχρησή της από τον πρόεδρο Μακρόν και το περιβάλλον του.
Επάνω σε αυτή τη μομφή κατά του Μακρόν για την εφαρμογή της κληρονομιάς του βοναπαρτισμού, του προεδρισμού, με ένα πρόσωπο έξω από κάθε λαϊκό έλεγχο, φαίνεται κατ’ αρχή ότι κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν είναι υπέρ.
Πιθανόν ο Μελανσόν να επιδιώκει την προπαγάνδα μέσα στις λαϊκές μάζες για να προετοιμάζει το κλίμα -ίσως όχι για τις προεδρικές εκλογές που τον κατηγορούν (αλλά και γιατί όχι)- για να κινητοποιηθούν σε αντιστροφή του κλίματος απαισιοδοξίας και ήττας από τις εφαρμογές του περίφημου άρθρου 49.3, για την υφαρπαγή των λαϊκών κατακτήσεων.
Σαφώς είναι πρωτόγνωρες καταστάσεις και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να παρακολουθούμε μη βγάζοντας εκ των προτέρων συμπεράσματα…
Ίδωμεν…
