ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΙΠΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 26ης ΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΤΗΣ 7ης ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
1. Οι τριπλές εκλογές της 26ης Μάη 2019, αλλά και ο β’ γύρος των δημοτικών – περιφερειακών, αποτυπώνουν μια προϋπάρχουσα υπόγεια λαϊκή οργή, που εκφράστηκε με μια μαζική αποστοίχιση λαϊκών μαζών από τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως μικρομεσαίων, αλλά και εργαζομένων που είδαν να διαψεύδονται οι προσδοκίες τους λόγω της δεξιάς, ευρωμνημονιακής γραμμής του και ταυτόχρονα, από την πολιτική αδυναμία της κομμουνιστικής, αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης Αριστεράς να στρέψει αυτή την οργή προς τα αριστερά. Το γεγονός αυτό άνοιξε το δρόμο σε μια ορισμένη συντηρητική αναδίπλωση με την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στην οποία ηγεμονεύει ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο ρεύμα με το οποίο συν υπάρχουν το παραδοσιακό και αποδυναμωμένο φιλελεύθερο ρεύμα και ακραία εθνικιστικά και ακροδεξιά στοιχεία, όπως και στην ενίσχυση της συστημικής κοινοβουλευτικής Ακροδεξιάς σε βάρος της υπόδικης, νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Φαίνεται ότι μπαίνουμε σε μια νέα κατάσταση. Ανοίγει ο δρόμος για την κυβερνητική επάνοδο της Νέας Δημοκρατίας και για τη συνέχιση και κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου σε όλα τα μέτωπα. Δρόμος που εμπεριέχει μια δυναμική κοινωνικών αντιπαραθέσεων με αυτή την επίθεση. Το πολιτικό σύστημα σταθεροποιείται προσωρινά με ένα διπολισμό προς τα δεξιά, πάνω σε μια υπαρκτή, αλλά ασταθή και αντιδραστική οικονομική ανάπτυξη που προετοιμάζει μια ανώτερη κοινωνική αποσταθεροποίηση. Σε αυτό το πεδίο θα δοκιμαστεί και η ανάγκη για μια εκ βάθρων αλλαγή και θετική υπέρβαση της στρατηγικής και πολιτικής της κομμουνιστικής, αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και μαχόμενης Αριστεράς.
2. Η Ελλάδα «προσαρμόζεται» στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια τάση κρίσης των νεοφιλελεύθερων ρευμάτων, που δεν οδηγεί σε άνοδο της αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης Αριστεράς, αλλά στην ενίσχυση ή και ηγεμονία των πιο επιθετικών εθνικιστικών και ακροδεξιών ρευμάτων, με παράλληλη υποχώρηση της «κλασικής» σοσιαλδημοκρατίας και αναδιάταξη του χώρου στην κατεύθυνση μιας «πράσινης», αντι-Τραμπ εναλλακτικής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
3. Το ΚΚΕ, αν και καλύτερα οργανωμένο και προγραμματικά συγκροτημένο, όχι μόνο δεν ανέβηκε σε ψήφους και σε ποσοστά, αλλά έπεσε και στις τρεις κάλπες, γεγονός που επιβεβαιώνει την ανεπάρκεια αυτής της προγραμματικής συγκρότησης. Από το 2012 πέφτει διαρκώς σε ψήφους, ποσοστά και επιρροή, ακόμη και τώρα, στις πιο ευνοϊκές για αυτό συνθήκες, με την καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ, την κρίση στη ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντί να στραφεί προς τα αριστερά του σε μια ισότιμη συμμαχία πάλης, επιδόθηκε σε ένα αγώνα «τσιμπολογήματος» απογοητευμένων αριστερών, ενώ με την προεκλογική του καμπάνια άνοιξε πόρτες προς τα δεξιά του. Σεχταρισμός προς τα αριστερά – οπορτουνισμός προς τα δεξιά. Αυτή την πολιτική την πλήρωσε, λιγότερο στην ευρωκάλπη, βαριά στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, με λίγες εξαιρέσεις, όπως στην Πάτρα. Πράγμα που σημαίνει ότι οι εφεδρείες του στενεύουν.
Η ΛΑΕ πλήρωσε με μια εκλογική συντριβή στις ευρωεκλογές την προγραμματική ασάφεια και την πολιτική της ασυνέπεια σε όλα τα πεδία και κυρίως την υποχώρηση του ηγετικού της τμήματος στον εθνικισμό, που αγνόησε την κριτική της αριστερής αντιπολίτευσης εντός τη και που στρέφονται τώρα, ακόμη περισσότερο, προς έναν δεξιόστροφο αστικό «πατριωτισμό». Η ΛΑΕ κράτησε, όμως, ένα σημαντικό αριθμό ψήφων στις Περιφέρειες.
4. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τον αγώνα και την αυταπάρνηση των μελών της, εμφανίζει σημαντική πτώση στις ευρωεκλογές και μεγάλη στις περιφερειακές και δημοτικές, που δεν διασκεδάζεται με μια τεχνητή ικανοποίηση για μια αύξηση των περιφερειακών συμβούλων αποκλειστικά λόγω της αλλαγής του εκλογικού συστήματος και με μια «κρυφή» ικανοποίηση για την κατάρρευση της ΛΑΕ. Από αυτή την κατάρρευση δεν πήρε ούτε μια ψήφο παραπάνω, όπως και από την πτώση του ΚΚΕ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ κατά 12% και κατά εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. Εκτιμήσεις για «αντοχή» κρύβουν την πραγματικότητα. Τα πρωτοπόρα, αριστερά και εργατικά λαϊκά στρώματα και η νεολαία δεν στήριξαν τη «νέα» προγραμματική φυσιογνωμία και πολιτική γραμμή της τελευταίας Συνδιάσκεψης. Από «ΑΝΤΑΡΣΥΑ της ελπίδας», μέσα από μια πορεία και ιδιαίτερα προεκλογικά, έδωσε μια απογοητευτική εικόνα μιας «ΑΝΤΑΡΣΥΑ των πλατφορμών» και του ανταγωνισμού, με πιο γνωστά παραδείγματα την Αθήνα και, ακόμη χειρότερα, την Πάτρα, όπως και τη γνωστή αφίσα. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι τμήματά της, προγραμματικά στράφηκαν σε έναν κομμουνισμό παλιάς κοπής, σε μια αριστερίστικη φρασεολογία και πολιτικά σε άρνηση μιας σύγχρονης μετωπικής πολιτικής αρχών, που υπονόμευε την επικοινωνία και επίδραση στα δυσαρεστημένα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τη ΛΑΕ ρεύματα. Ταυτόχρονα, ρεύματά της μείωναν το μέτωπο απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, αναιρούσαν τις αναγκαίες αντιιμπεριαλιστικές αιχμές στο όνομα του διεθνισμού, υποτιμώντας το αντιπολεμικό μέτωπο πάλης για την ειρήνη, κινούνταν παράλληλα με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
5. Εκτιμήσεις που υποβιβάζουν το βάθος και την έκταση του προβλήματος, κάνουν ζημιά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη μαχόμενη Αριστερά και ευρύτερα, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Διότι κρύβουν, όχι μόνον την προγραμματική ανεπάρκεια και την άσφαιρη πολιτική της αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης Αριστεράς, αλλά και την ανάγκη βαθιάς προγραμματικής επαναθεμελίωσης και ριζικής ανασυγκρότησης σε όλα τα πεδία. Διότι υποβιβάζουν την αδήριτη ανάγκη αναγέννησης ενός σύγχρονου κομμουνιστικού οράματος, αντίστοιχου με την εποχή μας και τις δυνατότητές της, που θα υπηρετεί με συνέπεια τις άμεσες ανάγκες, τις αγωνίες και αναζητήσεις που συνταράσσουν τη σύγχρονη εργατική τάξη και την πολύμορφη εκμεταλλευόμενη και διευθυνόμενη μισθωτή εργασία. Και που για αυτό, θα είναι ουσιαστικά επαναστατική, εργατική και λαϊκή.
6. Η παραπάνω συντροφική κριτική στην πλειοψηφική γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μειώνει καθόλου την ανάγκη βαθιάς αυτοκριτικής της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ. Παρότι εκτιμήσαμε έγκαιρα την άνοδο του εθνικισμού, του νεοσυντηρητισμού και της Ακροδεξιάς, όταν ορισμένα ρεύματα έβλεπαν «αριστερή στροφή» και «άνοδο των εργατικών αγώνων», παρότι προειδοποιήσαμε για την πορεία ήττας της μαχόμενης Αριστεράς και ειδικά για την απομόνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν καταφέραμε να συμβάλουμε σε μια αποφασιστική αναχαίτιση της καθοδικής πορείας.
Δεν καταφέραμε να πείσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να κάνει συγκεκριμένες αναπροσαρμογές του προγράμματος, των στόχων και των αιτημάτων ώστε να εκφραστεί μια συνολική πολιτική πρόταση που θα απαντάει στα ζωτικά προβλήματα της εργατικής τάξης. Δεν καταφέραμε και εμείς στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, να φύγει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την εσωστρέφεια και να γειωθεί καλύτερα μέσα στα λαϊκά και εργατικά στρώματα ώστε να γίνει πραγματική εργατική-λαϊκή φωνή.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ουσιαστική και όχι στα λόγια αυτοκριτική επανεξέταση της πολιτικής της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ. Αποδεικνύεται ότι δεν επαρκούν ορισμένες σωστές εκτιμήσεις, η κριτική στα άλλα ρεύματα και η αναγκαία επίκληση σε μια συνεπή μετωπική πολιτική. Όλα αυτά είναι αναγκαίοι αλλά όχι ικανοί όροι. Υπήρχε και παραμένει η ανεπάρκεια μιας σαφούς, πειστικής, θετικής πρότασης εκ μέρους της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ.
Για την αναγκαία υπέρβαση απαιτείται βαθιά προγραμματική επεξεργασία, επιμονή στην αυτοτέλεια της επαναστατικής Αριστεράς, βαθύτερη επεξεργασία για μια πειστική σύγχρονη μετωπική πολιτική με συντροφική αποκάλυψη – κριτική στα άλλα μεταρρυθμιστικά ή σεχταριστικά ρεύματα. Πάνω από όλα, απαιτείται μια περισσότερο δημιουργική και εποικοδομητική πολιτική πρόταση, αντίστοιχες τολμηρές πρωτοβουλίες, ώστε να δίνεται διέξοδος στις εκτιμήσεις και την κριτική με έμπρακτα παραδείγματα, κατεύθυνση την οποία θα επιδιώξουμε να υπηρετήσουμε, μαζί με άλλες δυνάμεις και ρεύματα, εντός και εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
7. Μέσα σε αυτή τη γενική κατάσταση, τα μέλη της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ έδωσαν τη μάχη των ευρωεκλογών, παρά τη διαφωνία τους με τη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στήριξαν με διάφορους τρόπους όλα τα ψηφοδέλτια στις περιφερειακές εκλογές που στήριξε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά την αντίθεσή τους με ορισμένα από αυτά.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ είχε μια ικανοποιητική συμμετοχή στο ευρωψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλη και φίλοι της εξελέγησαν σε μια περιφέρεια (Δυτ. Μακεδονία) και σε τέσσερις Δήμους (Αγ. Παρασκευή, Αιγάλεω, Μαρούσι, Αγρίνιο), συμμετείχε με μεγαλύτερη ή μικρότερη παρουσία και μαζί με συμμάχους, στην Περιφέρεια Αττικής και Πελοποννήσου και σε πάνω από 10 ακόμη Δήμους (Θεσσαλονίκης, Περιστερίου, Ζωγράφου, Βύρωνα, Ν. Ηρακλείου, Νίκαιας, Βριλησσίων, Χαλανδρίου, Λευκάδας, Αιγίου, Κέρκυρας κ.α.). Μέσα από τη συμμετοχή σε αυτή τη μάχη, κατάφερε να έρθει σε επαφή, να επιδράσει και να δημιουργήσει δεσμούς με χιλιάδες αγωνιστές και πολίτες, να μεταφέρει τις ιδιαίτερες θέσεις της. Διέψευσε συκοφαντικές εκτιμήσεις περί «αναρρίχησης στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό στις πλάτες νεορεφορμιστικών δυνάμεων», για «αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο», «παναριστερά» και «πληθυντική Αριστερά».
Τα εκλογικά αποτελέσματα και αυτών των σχημάτων δεν κατάφεραν να υπερβούν την συνολικότερη εκλογική υποχώρηση, εκτός από εξαιρέσεις. Ωστόσο, επιτεύχθηκε μια αξιόλογη συσπείρωση δυνάμεων και αγωνιστών στη βάση, που μπορεί να αφήσει σημαντικές παρακαταθήκες για το άμεσο μέλλον (π.χ. Δυτ. Μακεδονία, Ζωγράφου, Βύρωνας, Αγρίνιο, Αίγιο κ.α.).
Η ανάγκη για μια τολμηρή υπέρβαση και η κατεύθυνσή της
8. Οι τριπλές εκλογές της 26ης Μαΐου δείχνουν ότι τα μέχρι τώρα προγράμματα και οι σχηματισμοί της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και δυνάμει επαναστατικής Αριστεράς κλείνουν έναν κύκλο. Ωριμάζει η ώρα όπου ο κόσμος της αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης Αριστεράς θα βρεθεί να επιλέξει ανάμεσα σε μια άτακτη φυγή και κατακερματισμό ή σε μια θετική, μαχητική και αισιόδοξη υπέρβαση σε μορφή και περιεχόμενο, σε τρία ξεχωριστά και αλληλένδετα πεδία: στην αντικαπιταλιστική – αντιιμπεριαλιστική Αριστερά και το πρόγραμμά της, στην ευρύτερη μαχόμενη Αριστερά και στο ριζοσπαστικό – ταξικό μαζικό κίνημα. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ θα συμβάλει στη δεύτερη επιλογή με πρωτοβουλίες μαζί με άλλες δυνάμεις, εντός και εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με αγωνιστές και ρεύματα της επαναστατικής και μαχόμενης Αριστεράς και του κινήματος που κινούνται σε ανάλογες κατευθύνσεις. Πρόκειται για μια δύσκολη και σύνθετη πορεία ανοίγματος ενός νέου κύκλου, που περνά μέσα από τις άμεσες εκλογικές και πολιτικές μάχες και θα συνεχιστεί επίπονα μετά από αυτές.
9. Το βασικό περιεχόμενο αυτού του προγράμματος υπέρβασης καθορίζεται από το γεγονός ότι η νεοσυντηρητική και ακροδεξιά επιθετικότητα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, η πολεμική και φασιστική απειλή, από τη μια πλευρά και από την άλλη, οι δυνατότητες της εποχής μας, η σύγχρονη εργατική τάξη και νεολαία, απαιτούν μια άλλη Αριστερά. Μια Αριστερά με ηγεμονία ενός καινοτόμου κομμουνιστικού προγράμματος εργατικών κατακτήσεων που θα συνδέει διαλεκτικά α) τις σημερινές επείγουσες ανάγκες με το αύριο της επανάστασης, β) τον αντικαπιταλισμό με το σύγχρονο αντιιμπεριαλισμό, γ) τη ριζοσπαστική σκέψη με τη συλλογική κινηματική δράση, γ) το κόμμα με το μέτωπο και το κίνημα, δ) τον ταξικό ανταγωνισμό ενάντια στο κεφάλαιο με τον πολιτισμό συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και των αριστερών, ε) τη δημοκρατική και συντροφική λειτουργία με τον κοινό αγώνα, στο κόμμα, το μέτωπο και το κίνημα. Η ανάγκη υπέρβασης και δημιουργίας μιας τέτοιας Αριστεράς αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν τον κόσμο της και μέσα στην εκλογική μάχη.
10. Η φυγή από τη λογική του αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, δημοκρατικού μεταβατικού προγράμματος και των πολιτικών αιτημάτων του προς ένα κομμουνιστικό κόμμα «παλαιού τύπου» δεν αποτελεί ουσιαστική υπέρβαση. Αντίθετα, το πρόγραμμα αυτό χρειάζεται να βαθύνει, να αναπροσαρμοστεί και να έρθει σε επαφή με τις σημερινές αγωνίες, αναζητήσεις και ανάγκες των εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων. Έτσι θα συνεισφέρει και στο αναγκαίο κόμμα, μέτωπο και κίνημα. Η υπέρβαση δεν μπορεί να γίνει με «αντιδεξιά μέτωπα» ή με επιστροφή σε μέτωπα παλαιότερων δεκαετιών τύπου ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ, ή σε έναν αναπαλαιωμένο κινηματισμό και σε διάφορους συνδυασμούς τους.
Από αυτή τη σκοπιά και κατεύθυνση, η ΜΕΤΑΒΑΣΗ θα παρέμβει στην επερχόμενη εκλογική μάχη με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο, προβάλλοντας το ιδιαίτερο δικό της πρόγραμμα υπέρβασης.
Η εκλογική πρόταση της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ
11. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ προτείνει ένα κοινό ψηφοδέλτιο εκλογικής συνεργασίας όλης της μαχόμενης, ασυμβίβαστης και ανυπότακτης Αριστεράς, των οργανωμένων δυνάμεων και ανένταχτων αγωνιστών, με αντίστοιχο τίτλο, με ισοτιμία και συνδιαμόρφωση, με συλλογική εκπροσώπηση και με το βάρος σε αγωνιστές που θα σηματοδοτούν μια νέα αρχή. Κατανοώντας τις δυσκολίες του χρόνου, εκτιμούμε ότι ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο μπορεί να επιτευχθεί. Πάνω από όλα το επιβάλλουν οι συνθήκες, τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Μαΐου, η νέα επίθεση που έρχεται, η ανάγκη στήριξης του ηθικού και της μαχητικότητας των αγωνιστών της Αριστεράς, η απόκρουση της πίεσης που θα ασκήσουν οι αστικές δυνάμεις.
12. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ εκτιμά ότι αποδέκτες αυτής της πρότασης πρέπει να είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, η ΛΑΕ, ο Συντονισμός Διαλόγου και Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων (Αναμέτρηση, ΑΡΑΝ, Εργατικός Αγώνας, Παρέμβαση, Συλλ. Κορδάτος, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο) , η ΔΕΑ και η ΑΡΑΣ, η Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά, το Κόκκινο Νήμα, το ΕΕΚ, το ΚΚΕ (μ-λ), το Ξεκίνημα, ανένταχτοι αγωνιστές κ.α. Ακόμη και αν επιτευχθεί εν μέρει ο επιδιωκόμενος στόχος, το κάλεσμα αυτό είναι αναγκαίο για να αφήσει παρακαταθήκες διαλόγου και κοινής δράσης για τους αγώνες μετά τις εκλογές.
Αυτοαναφορικές ή κομματικοκεντρικές επιλογές και εκ των προτέρων αποκλεισμοί βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τις περιστάσεις, δείχνουν ότι «δεν ελήφθη το μήνυμα» των εκλογών και του λαού.
13. Ως βασικοί πολιτικοί άξονες συζήτησης και ισότιμης συνδιαμόρφωσης αυτού του ψηφοδελτίου προτείνονται:
Α) Η ανάγκη για μια μαχητική, ενωτική αριστερή και λαϊκή αντιπολίτευση ενάντια στο νέο, πιο αντιδραστικό διπολισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ και στο πρόγραμμα του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΚΙΝΑΛ αποτελούν παραλλαγές της ίδιας πολιτικής.
Β) Μέτωπο ενάντια στη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή και στη συστημική, κοινοβουλευτική Ακροδεξιά της «Ελληνικής Λύσης».
Γ) Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να αλλάζει η σχέση μισθών κερδών υπέρ των μισθών, μείωση του χρόνου εργασίας , «λιγότερη δουλειά – αυξήσεις και μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους» Δημοκρατία στους τόπους εργασίας. Με τελικό στόχο την «κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων», «την ουσιαστική ανακούφιση από τη δομική και ελαστική ανεργία και την κατάργηση τους»
Δ) Όχι στην αστυνομοκρατία – δημοκρατία για το λαό και τα συνδικάτα – ελευθερία στην πληροφόρηση και το ίντερνετ – έξω η Επιτροπεία της ΕΕ.
Ε) Όχι στους πολέμους και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ανεξαρτησία από ΕΕ και ΝΑΤΟ – ισότιμη διεθνής συνεργασία των λαών, διεθνιστικό «Όχι» στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και στη Συμφωνία των Πρεσπών, ενωτικός αγώνας για κατακτήσεις εντός και εναντίον της ΕΕ με κατεύθυνση την έξοδο από ευρώ και ΕΕ.
ΣΤ) Αύξηση των φόρων για τους πλούσιους, τα κέρδη και τις μεγάλες επιχειρήσεις – μείωση για τους φτωχούς και τους εργαζόμενους, διαγραφή – ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών των ανέργων, των φτωχών, της λαϊκής οικογένειας, όχι στα αιματοβαμμένα πλεονάσματα – στάση πληρωμών – διαγραφή του δημόσιου χρέους.
Ζ) Εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με κοινωνικό, δημοκρατικό και εργατικό έλεγχο.
Η) Προάσπιση και ανάπτυξη της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, υγείας, πρόνοιας και ενός ασφαλιστικού συστήματος για όλο το λαό, ειδικά για τους συνταξιούχους και τους ανάπηρους.
Θ) Ισότητα των φύλων και προστασία των γυναικών. Πάλη ενάντια σε κάθε σεξιστική διάκριση, προστασία των ΛΟΑΤΚΙ.
Ι) Άσυλο για όλους τους πρόσφυγες, όχι στα Hot Spot και τη Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ καταθέτει την παραπάνω πρόταση και θα δώσει τη μάχη των εκλογών με τρόπο ανάλογο με την προώθηση των προαναφερόμενων κατευθύνσεων.
15. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ χαιρετίζει όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες που έδωσαν τον εκλογικό αγώνα της 26ης Μαΐου και όλους τους ψηφοφόρους που στήριξαν το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα περιφερειακά και δημοτικά σχήματα και τους υποψηφίους της, αλλά και τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες που ψήφισαν τις άλλες δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς. Όλος αυτός ο κόσμος είναι η «μαγιά» για να δοθούν οι επερχόμενες μάχες, με το βλέμμα αποφασιστικά στραμμένο στην επόμενη μέρα της αναγκαίας υπέρβασης.
Αθήνα, 7 Ιουνίου 2019
