Παραθέτω τρία κείμενα του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων.
Παρασκευή 18 Γενάρη 2019: Συντονισμός δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων, κοινή ανακοίνωση πολιτικών οργανώσεων
Δευτέρα 20 Μαΐου 2019: Απελευθέρωση του λαού από την ΕΕ! Ανακοίνωση Κομμουνιστικού Συντονισμού
Κυριακή 14 Ιουλίου 2019: Να και το μετεκλογικό κείμενο: Ανακοίνωση για τα εκλογικά αποτελέσματα
Τρία κείμενα που διαφέρουν μεταξύ της μόνο στα τρέχοντα πολιτικά γεγονότα με αφορμή τα οποία γράφτηκαν. Οι διαπιστώσεις είναι ίδιες, με μια διαφορά: Ενώ τα δύο πρώτα κείμενα κάνουν έκκληση για μια ενωτική, μαχητική κ.λπ. συσπείρωση της κομμουνιστικής, μαχόμενης Αριστεράς, στο τελευταίο μετεκλογικό κείμενο εμφανίζεται για πρώτη φορά με τόση έμφαση η ανάγκη ανασυγκρότησης του προγράμματος τακτικής και στρατηγικής.
Τι μπορεί να διαπιστώσει κανείς;
1. Ποιο ήταν το λάθος; Διαπιστώνεται και στα τρία κείμενα η αδυναμία του εργατικού κινήματος να αποκρούσει η να φέρει αντίσταση στις μνημονιακές επιθέσεις της Ευρωζώνης και της ΕΕ ενάντια στα εργατικά δικαιώματα και η αδυναμία της κομμουνιστικής, ριζοσπαστικής, μαχόμενης, μαχητικής κ.λπ. Αριστεράς να μπορέσει να το οργανώσει και να το καθοδηγήσει. Διαπιστώνεται ο δεξιός νεοφιλελεύθερος κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία της κομμουνιστικής, ριζοσπαστικής, μαχόμενης, μαχητικής κ.λπ. Αριστεράς να μπορέσει να συγκρατήσει το λαό σε αντιευρωζωνικές και αντι-ΕΕ πολιτικές θέσεις.
Όμως τι είναι εκείνο που έφταιξε; Έφταιξε ότι η Αριστερά δεν ήταν όσο έπρεπε «μαχόμενη» ή «μαχητική» ή ριζοσπαστική; Έφταιξε ότι δεν μπόρεσε να είναι ενωμένη ώστε να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης; Έφταιξε ότι σύντροφοι δεν έτρεξαν όσο έπρεπε;
Σε κανένα από τα τρία κείμενα δεν γίνεται μια πρωτόλεια, εισηγητικού χαρακτήρα έστω προσπάθεια κριτικής στην τακτική που ακολουθήθηκε, στη πολιτική γραμμή που εφαρμόστηκε. Μια κριτική που να βοηθάει να αρχίσει μια βαθύτερη συζήτηση – αποτίμηση της λειτουργίας και της επίδρασης ή μη επίδρασης της πολιτικής που εφαρμόστηκε στις συνειδήσεις των εργαζομένων. Φυσικά, η αδυναμία του κειμένου να κάνει μια έστω και αρχική κριτική οφείλεται και στο γεγονός ότι και στην καθημερινή αρθρογραφία δεν υπάρχουν προσπάθειες κριτικής της γραμμής «για μια μαχητική, ριζοσπαστική, κομμουνιστική Αριστερά που θα συσπειρώσει γύρω της τους εργαζόμενους σε ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό πόλο». Η γραμμή αυτή δεν αγγίζεται, θεωρείται περίπου ως θέσφατο δόγμα, τοτέμ της Αριστερής πολιτικής. Μα τότε για ποια ανάγκη ριζικής ανασυγκρότησης του προγράμματος τακτικής και στρατηγικής της Αριστεράς μιλάμε αν δεν είμαστε έτοιμοι να αμφισβητήσουμε στις ρίζες της, τη μέχρι τώρα πολιτική μας τακτική και μένουμε στις χιλιοειπωμένες διαπιστώσεις;
2. Υπάρχει ένα μικρό τμήμα εργαζομένων που παρ όλες τις αδυναμίες της Αριστεράς την ψήφισε. Ψήφισε ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ(μλ), ΟΚΔΕ, κλπ. Ακόμα κι ένα μέρος από αυτούς που ψήφισαν ΜΕΡΑ25 (όχι όλοι) έχουν αντιευρωζωνική διάθεση. Και ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα εργαζομένων και νεολαίας που απείχαν. Το ερώτημα που βάζει ο λαός αυτός, αφού συμφωνήσει με τις ζοφερές για το πολιτικό και οικονομικό μέλλον διαπιστώσεις, είναι: «και τι μπορούμε να κάνουμε για να το αποτρέψουμε;». Ποια απάντηση δίνουν τα κείμενα και ιδίως το πιο πρόσφατο στην ερώτηση αυτή;
«7. Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων, με αυτοκριτική και σχεδιασμένη πορεία υπέρβασης του ίδιου, με συντροφικό πνεύμα σύνθεσης και κοινή στράτευση, θα συμβάλει στη δημιουργία ενός μαζικού πόλου συσπείρωσης κομμουνιστικών ρευμάτων προς μια ενωτική οργάνωση, που θα ανοίξει το δρόμο για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα της εποχής μας.
8. Ο Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων, παράλληλα, θα αναλάβει και θα συμβάλει σε πρωτοβουλίες για τον διάλογο και την κοινή δράση αριστερών ρευμάτων και αγωνιστών/τριών του μαζικού κινήματος, για μια ενωτική πολιτική συμμαχία ασυμβίβαστης πάλης ενάντια στη νέα κυβέρνηση, σε κάθε αντεργατικό, αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό μέτρο».
Δηλαδή, αν καταλαβαίνω και εγώ καλά, πρέπει να περιμένουμε την αυτοκριτική του Συντονισμού Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων και την πρωτοβουλία για διάλογο και κοινή δράση αριστερών ρευμάτων για να αρχίσει μια ασυμβίβαστη πάλη, κλπ. Δηλαδή, η απάντηση μας στο ερώτημα είναι «περίμενε μας και θα σου πούμε τι να κάνεις». Το ίδιο όμως λέμε εδώ και τόσο καιρό …τόσα χρόνια.. Τουλάχιστον από την εποχή της ανακοίνωσης του ΜΑΡΣ (για θυμηθείτε …στην ίδια γραμμή ήταν κι εκείνο). Οι εργαζόμενοι ακόμα περιμένουν από την Αριστερά, είτε συσπειρωμένη σε ενωτικά σχήματα, είτε κατακερματισμένη να δώσει ένα μετωπικό πρόγραμμα αγωνιστικής διεξόδου. Ένα πρόγραμμα που να πείθει ότι μπορεί να ανατραπεί ό,τι απαιτείται να ανατραπεί για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της εργασίας. Και βέβαια παραμένει και το ερώτημα αν ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να διαμορφωθεί στο πλαίσιο Αριστερών σχηματισμών.
3. «Στόχος είναι η δημιουργία ενός πλατιού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ανατροπής, ακόμα και αν αυτό δεν είναι άμεσα εφικτό».
Τόσα χρόνια σύντροφοι μου η ίδια γενικόλογη έκφραση. Τόσα χρόνια την ίδια φράση γράφουμε στο τέλος των κειμένων όταν φτάνει εκείνη η περίεργη και δύσκολη στιγμή που πρέπει να δείξουμε μια κάποια διέξοδο στη ζοφερή κατάσταση που τόσο γλαφυρά περιγράψαμε με μελανά και χρώματα στο πολύ μεγαλύτερο και αναλυτικότερο πρώτο μέρος του κειμένου μας. Είμαστε τόσο αναλυτικοί όταν περιγράφουμε αντιλαϊκές πολιτικές, και τόσο γενικόλογοι και αφηρημένοι όταν πάμε να δώσουμε την αγωνιστική διέξοδο.
Να εξηγήσουμε τι είναι και πώς οικοδομείται αυτό το πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ανατροπής.
Να βάλουμε κάτω το πληκτρολόγιο (ή το μολύβι και το χαρτί αν προτιμάτε) και αντί να περιγράφουμε την αντεργατική πολιτική (που την ξέρουν και τη νιώθουν όλοι οι εργαζόμενοι) να περιγράψουμε το πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ανατροπής και πώς μπορεί να κάνει την εργατική τάξη υποκείμενο κοινωνικών μεταβολών.
Και να βάλουμε από κάτω και το όνομα μας κι έτσι να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας στη «δημιουργία ενός νέου επαναστατικού και κομμουνιστικού φορέα».
4. Μια τελευταία παρατήρηση: Η οργάνωση του Κομμουνιστικού σχεδίου δεν θα βγάλουμε μια δική μας αυτοτελή εκτίμηση για την κατάσταση που διαμορφώνεται μετά τις εκλογές και τα καθήκοντα που προκύπτουν με βάση την δική μας επεξεργασία?
