Πολιτική Κίνηση για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
Απόφαση Πανελλαδικής Συνέλευσης
Η Απόφαση της Πανελλαδικής Συνέλευσης της Πολιτικής Κίνησης για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο που αναρτάται σήμερα επιδιώκει να συμβάλλει στη συζήτηση που διεξάγεται στην Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα γύρω από τα κρίσιμα ερωτήματα για το χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία και της αντίδρασης του λαϊκού κινήματος.
1. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί γεγονός ιστορικού χαρακτήρα. Είναι ένας πόλεμος της εποχής του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, εκδήλωση της διαρκούς, πολλαπλής και δομικής κρίσης του. Αποτελεί ποιοτική κλιμάκωση όλων των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των ανταγωνισμών που εκτινάσσονται και επεκτείνονται σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Η γιγαντιαία υπερσυσσώρευση κεφαλαίων δεν εκτονώθηκε από τις μέχρι τώρα κρίσεις και απαιτεί, κάτω από τις υπάρχουσες αντιδραστικές καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, μια αντίστοιχα γιγαντιαία καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Τάση που ωθεί το κεφάλαιο και τις αστικές δυνάμεις στον εθνικισμό, την ενίσχυση της ακροδεξιάς και των νεοφασιστικών ρευμάτων, το μιλιταρισμό και μια μακρά πορεία συρράξεων με ενδιάμεσες ανακωχές και αντεπιθέσεις, οι οποίες τείνουν να πάρουν την επικίνδυνη μορφή της άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ μεγάλων δυνάμεων οπλισμένων με χιλιάδες πυρηνικές βόμβες.
2. Ιδιαίτερη και μεγάλης βαρύτητας αιτία του πολέμου είναι η ενέργεια. Η συγκέντρωση των σπάνιων γαιών (κατά 70%, μέχρι τώρα) στην Κίνα και την Άπω Ανατολή, αλλά επίσης και η ραγδαία αύξηση των σχιστολιθικών εξορύξεων φυσικού αερίου στις ΗΠΑ και των συνακόλουθων εξαγωγών, σε συνδυασμό με την επέκταση των ρωσικών ενεργειακών ομίλων στην Ευρώπη, οδηγεί τις αντιδράσεις της Ουάσιγκτον. Στο πλαίσιο αυτό εποφθαλμιά την ευρωπαϊκή αγορά, κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν εδώ και χρόνια για να αποκόψει την πρόσβαση της Ρωσίας στην ΕΕ. Οι προσπάθειες αυτές κορυφώθηκαν με τις κυρώσεις που επέβαλε η ΕΕ εναντίον της Ρωσίας, μετά το ξέσπασμα του πολέμου και εν τέλει με την ανατίναξη και των δύο αγωγών Nord Stream 1 & 2, τον Σεπτέμβριο του 2022, όσο αποδεικνυόταν το τεράστιο οικονομικό κόστος της αποκοπής και η διστακτικότητα πολλών ευρωπαϊκών ηγεσιών, από τις αμερικανικές υπηρεσίες με νορβηγική συνδρομή.
3. Η καταστροφική δύναμη της επιστήμης και της τεχνολογίας του σύγχρονου πολέμου είναι τόσο εκθετική, ώστε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τη μισθωτή εργασία, τους λαούς, τον ανθρώπινο πολιτισμό, τη φύση και τον πλανήτη συνολικά. Αυτός ο κίνδυνος έχει μπει στη σφαίρα του πιθανού.
Ταυτόχρονα, με την τεράστια εκτίναξη των πολεμικών παραγγελιών και δαπανών, τις επιπτώσεις από τις αντιρωσικές κυρώσεις, τη διάρρηξη εφοδιαστικών αλυσίδων, το σχιστολιθικό, κυρίως, φυσικό αέριο, επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο το περιβάλλον, τροφοδοτείται ο πληθωρισμός και φορτώνεται και με άλλα βάρη η εργατική τάξη όλων των χωρών, ιδιαίτερα της Ευρώπης.
Η ΕΕ με πρωτοπόρο τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, επανεξοπλίζεται με τεράστια πολεμικά προγράμματα, ενώ υποτάσσεται πλήρως στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, με μεγάλους κινδύνους για την ειρήνη σε όλη την ήπειρο. Ανάλογη πολιτική επανεξοπλισμού ακολουθεί και η Ιαπωνία τινάζοντας στον αέρα τις συνθήκες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.
4. Στην Ουκρανία ο πόλεμος μεθοδεύτηκε και πυροδοτήθηκε από τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό ως συνέχεια και ποιοτική αναβάθμιση της επιθετικής πολιτικής ανάσχεσης και απομόνωσης της Ρωσίας.
Αποτελεί αντίδραση στη σοβαρή οικονομική υποχώρηση των ΗΠΑ που ανέδειξε η κρίση του 2008-09 και στην αμφισβήτηση της αμερικανικής ηγεμονίας και της νομισματικής κυριαρχίας του δολαρίου από τη Ρωσία και γενικά το BRICS, και κυρίως την Κίνα, η οποία αναδείχθηκε σε δεύτερη υπερδύναμη και επεκτείνεται οικονομικά με τα πολυκλαδικά και πολυεθνικά της μονοπώλια σε όλο τον πλανήτη και εξοπλίζεται στρατιωτικά.
5. Η ανισόμετρη ανάπτυξη και η σύγχρονη ανισόμετρη κρίση ανέδειξαν ήδη γεωοικονομικά έναν πολυπολικό καπιταλιστικό κόσμο εντός του οποίου διαμορφώνονται δυο βασικά στρατόπεδα. Το αμερικανονατοϊκό είναι ήδη δημιουργημένο. Το δεύτερο, με την Κίνα και τη Ρωσία, είναι υπό δημιουργία (ο πρόεδρος της Βενεζουέλας κάλεσε για πρώτη φορά ανοιχτά στη συγκρότηση του).
Αντιιμπεριαλιστικά κράτη όπως η Κούβα και η Βενεζουέλα ή άλλες, εχθρικές στον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό χώρες εκμεταλλεύονται αυτές τις αντιθέσεις για τα κρατικά τους συμφέροντα, με το δικό τους τρόπο. Ένα ανεξάρτητο λαϊκό-εργατικό κίνημα που θα αναπτυχθεί μπορεί να αξιοποιήσει την πρακτική αυτή προς όφελος του, χωρίς να εξωραΐζει αντιδραστικά καθεστώτα στο όνομα του αντιαμερικανισμού.
Η δυναμική αυτή κατάσταση αντικειμενικά λειτουργεί στη βάση μιας δυσανάλογης νομής του παγκόσμιου πλούτου σε βάρος του κεφαλαίου των χωρών των BRICS.
Οι νέες ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις την αμφισβητούν και οι παλιές επικρατούσες την υπερασπίζονται.
6. Στην Ουκρανία το εθνικιστικό, μιλιταριστικό, φιλοναζιστικό και αντικομμουνιστικό καθεστώς της χώρας, κάτω από τις ιδιοτελείς επιδιώξεις των αστών ολιγαρχών και υπό την άμεση αμερικανική καθοδήγηση, οργάνωσε το πραξικόπημα του Μαϊντάν και στη συνέχεια μεθόδευσε τον εμφύλιο πόλεμο κατά των δημοκρατών, αντιφασιστών, εργαζομένων συνδικαλιστών, των κομμουνιστών και ρωσόφωνων Ουκρανών πολιτών, όπως και των άλλων μειονοτήτων.
Ο εμφύλιος αυτός αποτελούσε το μέσο για τον κύριο σκοπό της ουκρανικής δυτικόφιλης αστικής τάξης: την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και ειδικά στο ΝΑΤΟ. Αυτή η επιδίωξη αλλάζει βίαια τους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους συσχετισμούς και απειλεί άμεσα την ασφάλεια και την ειρήνη για το ρωσικό αλλά και όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Από αυτή τη σκοπιά, ο πόλεμος από πλευράς της ουκρανο-ευρωνατοϊκής συμμαχίας ήταν από την αρχή επιθετικός, φιλοφασιστικός και ιμπεριαλιστικός. Και από πλευράς των δημοκρατών και ρωσόφωνων Ουκρανών, αμυντικός, λαϊκός και αντιφασιστικός.
Έτσι η αναμέτρηση στην Ουκρανία απόκτησε μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα: συμπλέχθηκε ένας έμμεσος πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Ρωσίας με έναν ενδο-ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο.
7. Ο λαϊκός πόλεμος εμπεριείχε την τάση για αγώνα ανατροπής του αντιδραστικού ουκρανικού καθεστώτος, την πλήρη ανεξαρτησία και ουδετερότητα της Ουκρανίας, την αποναζιστικοποίηση, τον εκδημοκρατισμό, τη λαϊκή κυριαρχία και εργατικό έλεγχο της χώρας, με πλήρη ισοτιμία όλων των πολιτών και εξασφάλιση των ελευθεριών των
ρωσόφωνων και όλων των μειονοτήτων.
Έναν πόλεμο με τέτοιους στόχους όφειλε να στηρίξει και στήριξε σημαντικό τμήμα από το διεθνές αντιφασιστικό κίνημα, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, αλλά και όλα τα κράτη που αντιτίθενται στον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό. Ήμασταν και είμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του λαού του Ντονμπάς που πολεμά ενάντια στο ουκρανικό καθεστώς καθώς και τους αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές συμμάχους τους.
Οι συμφωνίες του Μινσκ υπονομεύθηκαν συνειδητά και χρησιμοποιήθηκαν από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ προκειμένου να κερδηθεί ο χρόνος για εξοπλισμό της Ουκρανίας και εφαρμογή των σχεδίων ένταξης της στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς.
Οι διώξεις και οι σφαγές ανάγκασαν τους ρωσόφωνους, ιδιαίτερα, δημοκράτες να δημιουργήσουν τις αυτόνομες «Λαϊκές Δημοκρατίες» και να ζητήσουν τη βοήθεια της Ρωσίας. Σε αυτό το πλαίσιο η ρωσική βοήθεια, έστω και κάτω από τα ιδιαίτερα κρατικά συμφέροντα της, παρέμενε στο πλαίσιο της αλληλεγγύης αλλά και του διεθνούς δικαίου.
8. Με τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας ο πόλεμος φεύγει πλέον από τα χέρια των ρωσόφωνων και δημοκρατών πολιτών της Ουκρανίας και αλλάζει περιεχόμενο. Από εμφύλιος μετατρέπεται σε έναν πόλεμο μεταξύ δύο κρατών και των συμμάχων τους, που εκφράζει αντιθέσεις μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.
Ο πόλεμος από την πλευρά της Ρωσίας, παρότι έχει χαρακτηριστικά απάντησης στην επιθετική περικύκλωση ΗΠΑ και ΕΕ, δεν παύει να είναι ο πόλεμος μιας καπιταλιστικής χώρας με ιμπεριαλιστικές βλέψεις και αυταρχικό εθνικιστικό καθεστώς που αγωνίζεται για γεωπολιτική επέκταση των ανεπτυγμένων πολυκλαδικών πολυεθνικών ομίλων και του στρατιωτικού-βιομηχανικού-επιστημονικού της συμπλέγματος. Με τις προσαρτήσεις αποκτά καθαρά χαρακτήρα εθνικιστικό και ιμπεριαλιστικό.
Παρά την ρωσική εισβολή και προσάρτηση ο πόλεμος, από πλευράς Ουκρανίας, διατηρεί και επαυξάνει τον επιθετικό και ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα ενώ κλιμακώνεται με τον υπερ-εξοπλισμό του ουκρανικού καθεστώτος από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, εντασσόμενος ακόμη περισσότερο στις ευρύτερες επιδιώξεις του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού για παγκόσμια κυριαρχία.
9. Το αποτέλεσμα της πολεμικής σύγκρουσης είναι να εξολοθρεύονται ή να μένουν ανάπηροι άνθρωποι, κυρίως νέοι και εργάτες, να σακατεύονται κορμιά και όνειρα και να καταστρέφονται υποδομές και δημιουργήματα προηγούμενων γενεών. Ο πόλεμος κλιμακώνεται διαρκώς, νέες χώρες εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, όλο και πιο θανατηφόρα και πιο ακριβά όπλα στέλνονται και δοκιμάζονται στα πεδία της μάχης, οι πολεμικές δαπάνες σε όλες τις χώρες εκτινάσσονται.
Ο κίνδυνος μιας άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, ακόμη και με πυρηνικά μεγαλώνει, καθώς κλιμακώνεται επικίνδυνα η σύγκρουση και οι πιο επιθετικές κυβερνήσεις, όπως των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής σπρώχνουν το καθεστώς Ζελένσκι σε μια πλήρη απόρριψη των διαπραγματεύσεων.
Το εργατικό και λαϊκό, το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα χρειάζεται να ταχθεί
αταλάντευτα υπέρ της ειρήνης, όχι μόνον ως γενική πολιτική αρχή για τη διευθέτηση των
διακρατικών διαφορών αλλά και γιατί το κεφάλαιο, για να επιβιώσει ο καπιταλισμός ως
κοινωνικό σύστημα, θα δυναμώσει αναπόδραστα την επιθετική επεκτατική πολιτική του σε
όλες τις χώρες και στα δυο παγκόσμια στρατόπεδα.
Ως εκ τούτου, η άμεση κατάπαυση του πυρός, η έναρξη διπλωματικών διαπραγματεύσεων και η επίτευξη ειρήνης υπέρ των λαών θα συνιστούσαν νίκη του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ουσιαστικά, μια ήττα του καθεστώτος Ζελένσκι και του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού, που επιδιώκει και τροφοδοτεί τον πόλεμο.
Θα βοηθούσε τον αγώνα του ελληνικού προλεταριάτου ενάντια στη σύγχρονη
αμερικανοκρατία, που έχει δυναμώσει τα τελευταία χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις.
10. Η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνηση, αλλά και οι ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, ταυτίστηκαν με την αμερικανονατοϊκή επιθετικότητα μιας εξαρχής. Η κυβέρνηση έστειλε και στέλνει όπλα. Με τη συμφωνία για αναβάθμιση και χρήση των βάσεων από ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και την πρωθυπουργική δήλωση πως είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία καθιστά τη χώρα μέρος του πολέμου.
Κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ υποστήριξαν την ένταξη της Φιλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η πολιτική και των τριών πρέπει να καταδικαστεί από το λαό.
Στην ελληνική Αριστερά το ρεύμα άμεσης υποστήριξης στην Ουκρανία και έμμεσης στο
ΝΑΤΟ είναι αμελητέο (τμήματα της Δ’ Διεθνούς κ.α.), όπως και αυτό της Ρωσίας (Ίσκρα
κ.α.), ενώ κυριαρχεί αυτό των «ίσων αποστάσεων» (ΚΚΕ, ΝΑΡ κ.α.). Αυτή η κατάσταση
δυσκολεύει τον προσανατολισμό, τη μαζικοποίηση και τη μαχητικότητα του αντιπολεμικού κινήματος.
11. Σε όλο τον κόσμο είναι πρώτιστο καθήκον να στηριχθεί και να δυναμώσει το αντιπολεμικό κίνημα σε ανεξάρτητη αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, το αντιπολεμικό κίνημα χρειάζεται να ιεραρχεί τους στόχους του πρώτα από όλα ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη σύγχρονη αμερικανοκρατία, χωρίς να τάσσεται με τη ρωσική κρατική πολιτική.
Στο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα διεξάγεται μεγάλη αντιπαράθεση. Στο κείμενό μας για την στρατηγική, σε προηγούμενες αποφάσεις συνελεύσεων και σε ανακοινώσεις, έχουμε τοποθετηθεί για τη σχέση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού με τον ιμπεριαλισμό, για τον χαρακτήρα των πολέμων στην εποχή μας, για τη φύση των καθεστώτων και την πολιτική της Ρωσίας, της Κίνας και των άλλων χωρών των BRICS. Όμως, η θεωρητική μαρξιστική αναζήτηση, η συζήτηση και ο διάλογος για όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να κλείσει, χρειάζεται να συνεχιστεί και να βαθύνει.
12. Οι κύριοι άξονες δράσης με τους οποίους χρειάζεται να αγωνιστεί το αντιπολεμικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα είναι:
• Αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ολοκληρωτικού καπιταλισμού από ένα ανεξάρτητο αντιπολεμικό, εργατικό και λαϊκό κίνημα με αιτήματα:
• τον άμεσο πυρηνικό αφοπλισμό,
• τη δραστική μείωση των πολεμικών δαπανών και
• τη διάλυση όλων των στρατιωτικών συνασπισμών, πρώτα από όλα του παγκόσμιου χωροφύλακα, του ΝΑΤΟ.
• Άμεση κατάπαυση του πυρός και ειρήνη υπέρ των λαών στην Ουκρανία, σεβασμό στις απαιτήσεις ασφάλειας της Ρωσίας.
• Ουκρανία πλήρως ουδέτερη, ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς, συμβούλους και μισθοφόρους, έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αποπυρηνικοποιημένη, αποναζιστικοποιημένη και δημοκρατική, κατοχύρωση του δικαιωμάτων των ρωσόφωνων πληθυσμών.
– Πλήρης απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο στην Ουκρανία και από κάθε στρατιωτική ανάμειξη σε ξένη χώρα, άρση των αντιρωσικών κυρώσεων, κλείσιμο όλων των αμερικανικών βάσεων, έξοδος από το ΝΑΤΟ και διάλυσή του.
• Ήττα του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού από τον ανεξάρτητο αγώνα, τους πολέμους και τις επαναστάσεις των λαών.
• Μια τέτοια ήττα μπορεί να αξιοποιηθεί από το φιλειρηνικό κίνημα και τις αντιιμπεριαλιστικές χώρες για την επιβολή της ειρήνης.
• Ιδιαίτερα στη χώρα μας, για να δυναμώσει ο αγώνας για το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ, για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή δημοκρατική κυριαρχία και εργατική ανατροπή.
• Να ανοίξει ο δρόμος για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, κρίσεις και πολέμους.
Φεβρουάριος 2023