Από τις πρώτες επιθετικές κινήσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αναδεικνύεται αυτή της πλήρους κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, με νόμο ο οποίος κατατίθεται στις 23 Ιουλίου στη Βουλή.
Η αντιδραστική αυτή πράξη είναι ενδεικτική του γενικότερου ρεβανισισμού του κεφαλαίου και του νεοφιλελεύθερου αντιδραστικού σχεδίου το οποίο ετοιμάζεται να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση, όχι απέναντι στην πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απέναντι στους εργαζομένους, το λαό, τη νεολαία. Το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση τον προετοιμάζουν χρόνια τώρα πότε οι κυβερνήσεις της ΝΔ, πότε οι κυβερνήσεις του πολιτικά μεταλλαγμένου, νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ. Το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση τον συνέχισε, άλλωστε, το «πόρισμα Παρασκευόπουλου», με την αποδοχή και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ταύτιζε φαινόμενα εγκληματικότητας και τη δράση περιθωριακών ομάδων έξω από τα πλαίσια του μαζικού κινήματος, με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τη συνδικαλιστική δράση φοιτητών και εργαζομένων μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη μερική αποκατάσταση του ασύλου από το νόμο Διαμαντοπούλου, υπέκυψε στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, καθ΄ υπόδειξη της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ. Η περιστολή και κατάργηση του ασύλου είναι ο ίδιος δρόμος με την περιστολή και –αν μπορούσαν- την κατάργηση της απεργίας.
Το άσυλο δεν αποτελεί αρνητική ελληνική «παραφωνία», αντίθετα, αποτέλεσε και αποτελεί δείγμα δημοκρατικής προόδου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αποτελεί κατάκτηση του αντιδικτατορικού αγώνα, του Πολυτεχνείου και των μεταπολιτευτικών αγώνων του ελληνικού λαού. Αποτέλεσε ανάγκη που τέθηκε πρώτη φορά από τους αγώνες της νεολαίας 180 χρόνια πριν και κατοχυρώθηκε νομοθετικά το 1982. Έγινε απαίτηση των αγωνιζόμενων νεολαίων και πανεπιστημιακών οι οποίοι εμπνεόμενοι από την πάλη για μαζικά προσβάσιμη δημόσια, δωρεάν παιδεία, δημοκρατία, ειρήνη διεκδίκησαν και κατέκτησαν, έστω και με «αναπηρία», την ελευθερία στη διακίνηση των ιδεών και στην έμπρακτη οργάνωση τους, τη μετατροπή τους σε μαχητικό συλλογικό κίνημα. Το άσυλο δεν ήταν ποτέ δεδομένο. Αντίθετα, κατακτήθηκε, διατηρήθηκε και εδραιώθηκε κάθε φορά που οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου το έθεταν υπό διακύβευση με τους μαζικούς αγώνες και το αίμα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Γι’ αυτό και σήμερα, το άσυλο δεν είναι ένα «κατάλοιπο του μεταπολιτευτικού παρελθόντος». Είναι η ασπίδα για να μπορούν να διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες, για να διεξάγονται συλλογικές διαδικασίες, να λαμβάνονται αποφάσεις από τους συλλογικούς φορείς, να οργανώνονται ελεύθερα και ανεμπόδιστα οι αγώνες των φοιτητών, των εργαζομένων, των πανεπιστημιακών. Στο νέο γύρο της κοινωνικής αντιπαράθεσης που ανοίγει, ο αγώνας για το άσυλο θα φανεί πολλαπλά χρήσιμος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων σε δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατία, ειρήνη, αξιοπρεπή εργασία και ζωή.
Γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία χέρι χέρι με όλες τις ακροδεξιές φωνές του πολιτικού σκηνικού και τα παπαγαλάκια των κυρίαρχων ΜΜΕ, επιδίδεται σε μια εκστρατεία φόβου και συκοφάντησης του Πανεπιστημίου, αξιοποιώντας και αποδίδοντας στη λειτουργία του ασύλου «φαινόμενα ανομίας», διακίνηση ναρκωτικών, εγκληματικές πράξεις. Η ίδια η Νέα Δημοκρατία, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις όχι μόνο έκλεισαν τα μάτια στο μεγάλο οργανωμένο έγκλημα, όπως στην περίπτωση του Noor 1, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι γνωστό ότι η εγκληματικότητα, η ανάπτυξη του παρεμπορίου και της διακίνησης ναρκωτικών «σπρώχνονται» εκ μέρους κρατικών και παρακρατικών κέντρων προς συγκεκριμένες περιοχές με στόχο την βαθύτερη υποβάθμισή τους. Και έπειτα, «καθαρίζονται» για να πουληθούν σε συμφέρουσες τιμές στις επιχειρήσεις του real estate, όπως επιχειρείται τώρα με τη λαϊκή γειτονιά των Εξαρχείων. Άλλωστε, οι μέχρι τώρα πολιτικές οδήγησαν τους πανεπιστημιακούς χώρους να στερούνται στοιχειώδους φωτισμού, καθαριότητας, δημόσιας φύλαξης διαμορφώνοντας το υπόστρωμα για φαινόμενα τα οποία οι ίδιοι σήμερα έρχονται να αξιοποιήσουν προκειμένου να χτυπήσουν το άσυλο και να επιβάλλουν αυστηρή αστυνόμευση.
Η δράση των ομάδων τυφλής, μηδενιστικού τύπου βίας, που αξιοποιούν το άσυλο για τους σκοπούς τους, όχι μόνο δε συνδέεται με το μαζικό κίνημα, τις διαδικασίες και τις μορφές πάλης που επιλέγει, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δίνει επιχειρήματα προς τις δυνάμεις του «νόμου και της τάξης» για να συκοφαντήσουν το άσυλο και να εντείνουν την καταστολή απέναντι στις διαδικασίες του κινήματος. Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη, είναι αυτές οι ομάδες που έχουν στραφεί ενάντια στη δράση των φοιτητικών συλλόγων, σε Αριστερές οργανώσεις αλλά ακόμα και σε συλλογικότητες του μαζικά δρώντα αναρχικού χώρου.
Πίσω από την ευθεία επίθεση στο άσυλο από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συμπυκνώνεται η άμεση επιδίωξή της να χτυπήσει το υπάρχον φοιτητικό κίνημα, τους αγώνες της νεολαίας και ευρύτερα των εργαζομένων και της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά και τις πιο μαχόμενες ριζοσπαστικές τάσεις τους. Η συκοφάντηση του φοιτητικού κινήματος αποτελεί προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση της καταστολής των αγώνων των φοιτητών για δημόσια και δωρεάν παιδεία, κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων και ισχυρά πτυχία, δημοκρατία, ελευθερία και αξιοπρεπή ζωή. Η κατάργηση του ασύλου είναι εσωτερικό συστατικό στοιχείο της πολιτικής της βίαιηε καταστολής γενικών συνελεύσεων (όπως είδαμε να συμβαίνει στη Γαλλία τα προηγούμενα χρόνια) και συλλήψεων φοιτητών ή εργαζομένων του Πανεπιστημίου που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, με τις μνήμες από τον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων να είναι ακόμα νωπές.
Η νέα κυβέρνηση ετοιμάζει μια πολύπλευρη επίθεση στην παιδεία με την μετατροπή των ΑΕΙ και των ΤΕΙ σε πεδία επιχειρηματικής δραστηριότητας, άμεσης αξιοποίησης από το κεφάλαιο. Μέσα από την πολιτική που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται να διαμορφώσει έναν ριζικά νέο «χάρτη» για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας ο οποίος περιλαμβάνει την πλήρη αποκοπή της τεχνοεπαγγελματικής εκπαίδευσης από τη γενική εκπαίδευση και τη μετατροπή της σε μαζική αποθήκη φθηνού μισοειδικευμένου ή ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού. Βασική πλευρά στην ίδια κατεύθυνση αποτελεί και η μείωση των δαπανών για την παιδεία, η οποία σε συνδυασμό με τη γενικότερη επίθεση στο εισόδημα των εργαζομένων έρχεται να φορτώσει πολλαπλά οικονομικά βάρη στην εργατική και λαϊκή οικογένεια. Μια τέτοια διαδικασία οδηγεί στη φύλαξη των Πανεπιστημίων από ιδιωτικές επιχειρήσεις security έναντι αδρών αμοιβών, γνωστών για τις σχέσεις τους με την εγκληματικότητα και τους κρατικούς μηχανισμούς. Οδηγεί, κυρίως, σε μεγαλύτερη ένταση των ταξικών φραγμών και ταυτόχρονα φέρνει από την πίσω πόρτα τα ιδιωτικά φοιτητικά δάνεια, μια πολιτική ιδιαίτερα διαδεδομένη στην πλειοψηφία των κρατών της Ε.Ε. και στις Η.Π.Α. Την ίδια στιγμή η απόλυτη ανάγκη για υπαγωγή της έρευνας και της γνώσης στις ανάγκες της αγοράς δεν αφήνει το περιθώριο για καμία «ελεύθερη διακίνηση ιδεών», κριτικής στο περιεχόμενο και την κατεύθυνση της ερευνητικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Συνολικά, προετοιμάζεται μια βαθύτερη υποβάθμιση των υλικών όρων διαβίωσης και ζωής της σπουδάζουσας νεολαίας. Αυτή η πολιτική για την παιδεία προϋποθέτει την εντατική αφαίρεση όσων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών διατηρήθηκαν από το προηγούμενο πλαίσιο προκειμένου να στρωθεί το έδαφος για αυτή την επίθεση. Μόνο σε ένα αποστειρωμένο κοινωνικό περιβάλλον, με ακρωτηριασμένες τις κοινωνικές αντιστάσεις, χτυπημένο τον μαχόμενο συνδικαλισμό, την Αριστερά και ειδικά τις επαναστατικές και κομμουνιστικές ιδέες της εποχής μας θα αποτελέσει το πανεπιστήμιο τον χώρο όπου θα μπορούν να υλοποιηθούν πλήρως οι κατευθύνσεις της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων.
Απέναντι στα σχέδια της νέας κυβέρνησης και την επίθεση που ετοιμάζει το κεφάλαιο στο νέο γύρο των κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων που ανοίγει, η μάχη για την υπεράσπιση του ασύλου θα αποτελέσει μια πρώτη σημαντική δοκιμασία. Υπερασπιζόμαστε το άσυλο γιατί στηρίζουμε την ελεύθερη και ανεμπόδιστη διακίνηση των ιδεών αλλά και τη δυνατότητα του μαζικού κινήματος να οργανώνεται, να μάχεται και να αντιπαρατίθεται με τις κυρίαρχες πολιτικές. Υπερασπιζόμαστε την οργανωμένη συλλογική και μαχητική δράση των φοιτητικών συλλόγων, των σωματείων εργαζομένων, των συλλόγων διδασκόντων για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία, αξιοπρεπή εργασία.
Όλες οι μαχόμενες δυνάμεις και πρωτίστως το μαζικό φοιτητικό, νεολαιίστικο, εργατικό και λαϊκό κίνημα, οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα σωματεία και η Αριστερά να υπερασπιστούμε και να περιφρουρήσουμε με τους κοινούς μας αγώνες το άσυλο, τις δημοκρατικές ελευθερίες, τις κατακτήσεις μας.
Την Τρίτη, 23 Ιουλίου διαδηλώνουμε στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους ενάντια στην κατάργηση του ασύλου.
