ΠΟΛΙΤΙΚΗ (1781)
Οι λαοί της Τουρκίας, μειονότητες, εργάτες, εργαζόμενοι, γυναίκες, νεολαία πληρώνοντας βαρύ τίμημα λένε ΟΧΙ σ' αυτή την πορεία του καθεστώτος της Άγκυρας.
Η πρωτομαγιά είναι η μέρα που συμπυκνώνεται όλη η πορεία των εργατικών αγώνων. Είναι μέρα που έχει πληρωθεί από την εργατική τάξη με ανυπολόγιστους αγώνες, αμέτρητες θυσίες και ποταμούς αίματος.
Πάντα στην ιστορία θα υπάρχουν στιγμές που συμπυκνώνουν μια ολόκληρη πορεία και οι εκάστοτε επιλογές θα λειτουργούν προωθητικά – ή αντιστρόφως ως σημαντικά πισωγυρίσματα.
Όχι η γιαγιά δεν έμαθε στη ζωή της και μπράβο της να σκύβει το κεφάλι, να είναι υπάκουη και ραγιάς απέναντι στην κάθε εξουσία. Έμαθε να αγωνίζεται, να είναι ανυπάκουη και ασυμβίβαστη. Δεν σταματά να αγωνίζεται ακόμα και στα 85 της χρόνια
Κλείνοντας 2 μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, και τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν γίνει πάρα πολλά και ταυτόχρονα πολύ λίγα.
Βρισκόμαστε σε φάση όξυνσης της μάχης που ξεκίνησε το 2010. Η μάχη διεξάγεται μέσα σε αχαρτογράφητη εποχή. Η επιθετικότητα του συστήματος φαίνεται ν` αποκτά ορισμένα μόνιμα χαρακτηριστικά.
Να ενισχύσουμε την αυτοτελή παρουσία της επαναστατικής Αριστεράς όχι για να χωρίσουμε αλλά για να ενώσουμε.
Αυτό που δεν πρόκειται να μας πει κανείς είναι το πόσο ταξικά χαρακτηριστικά είχε η ψήφος και σε αυτό το δημοψήφισμα, καθώς και τι μπορεί να σημάνει για την επόμενη μέρα για τους εργαζόμενους διεθνώς.
Οι ευθύνες των σωματείων, ομοσπονδιών κλπ. είναι μεγάλες. Δε φτάνει μόνο να καταγγέλουν. Πρέπει με ουσιαστικές αγωνιστικές κινήσεις να επιβάλουν μόνιμες προσλήψεις όπου υπάρχουν ανάγκες και κατάργηση στην πράξη αυτών των εξευτελιστικών συμβάσεων, οι οποίες, εκτός των άλλων, διασπούν την ενότητα και σβήνουν κάθε σκέψη για αγώνα
Τελικά τα χημικά, ως φαίνεται είναι ένα ακόμα κοινό σημείο της κατά ΣΥΡΙΖΑ “Αριστεράς” με την κεντροδεξιά ή ακροδεξιά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τόσο κοινό όσο η αντιλαϊκή πολιτική. Η οποία προκαλεί δάκρυα των πληττόμενων συνταξιούχων και εργαζομένων, είτε με την περιστολή των ειδσοδημάτων τους, είτε με τα δακρυγόνα, αλλά συνήθως και με τα δυο μαζί, καθώς το ένα είναι παράγωγο του άλλου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Το πρώτο και βασικό συμπέρασμα από την εκδήλωση της προηγούμενης Δευτέρας, που διοργάνωσε το Kommon, είναι το βαθύτερο ενδιαφέρον του κόσμου της Αριστεράς για το ίδιο το θέμα, την αναζήτηση της Αριστεράς και του Κομμουνισμού τον 21ο αιώνα.
Νομίζω ότι η δήλωση του Γερούν – αυτή περί ποτών και γυναικών - ουδόλως προσβάλλει τις χώρες του Νότου, αλλά τον ίδιο, γιατί αποκαλύπτει το βρωμερό και χυδαίο τρόπο που σκέφτεται. Και για να πω την αλήθεια, θα θιγόμουν πολύ περισσότερο, αν ήμουν πατριώτισσά του, παρά ως Νότια.
Το κείμενο αυτό είναι ομιλία που έγινε στην εκδήλωση με θέμα: “Ρήγματα στην παγκόσμια ισορροπία. Κίνδυνοι και προκλήσεις για τους λαούς”.
Βασική προτεραιότητα, ανάγκη και ευθύνη για τις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά, κατά τη δική μας άποψη, πρέπει να είναι η προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αντιπαλέψει αυτή τη πορεία ισοπέδωσης της κοινωνίας και των εργαζομένων.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
-
Το ΚΚΕ 50 χρόνια μετά, του Θανάση Σκαμνάκη
-
Η Μαριούπολη κλείνει τις πληγές της, του Λεωνίδα Βατικιώτη – Αποστολή στον Ντονμπάς
-
«Μαρίκα Παπαγκίκα, Το ηλεκτρικό κορίτσι», με την Κερασία Σαμαρά και το κουαρτέτο του Τάκη Μπαρμπέρη, της Όλγας Μοσχοχωρίτου
-
Το δείπνο, ο Δείπνος και τα ερωτήματα, του Δημήτρη Οικονομίδη
-
Βασίλης Βασιλικός: Ο άνθρωπος που αποτύπωσε σε βιβλία το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, της Όλγας Μοσχοχωρίτου
-
«Φεύγουν» οι ΗΠΑ από την Ουκρανία κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια; του Αλέκου Αναγνωστάκη
-
Στη Γάζα: Ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ, της Αντωνίας Πάνου
-
Αλληλεγγύη για να σταματήσει το Ολοκαύτωμα εναντίον των Παλαιστινίων, του Μαρουάν Τουμπάσι
-
Στην Αθήνα της Αντίστασης και του Δεκέμβρη
-
Πέθανε, ο Χένρυ Κίσσινκερ, ένας αποκρουστικός εγκληματίας πολέμου των ΗΠΑ, της Αντωνίας Πάνου
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.