75 αιματοβαμμένα χρόνια με χούντες και πολέμους
Από τον Απρίλιο του 1949, τότε που οι 12 ισχυρότερες χώρες της «Δύσης» ίδρυσαν τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (NATO) έχουν περάσει 75 χρόνια.
Στα εβδομήντα πέντε αυτά χρόνια η ιμπεριαλιστική συμμαχία διευρύνθηκε πέντε φορές – η τελευταία διεύρυνση έγινε το 2024 – και έτσι σήμερα το ΝΑΤΟ αριθμεί 32 χώρες μέλη.
Οι αλλεπάλληλες διευρύνσεις συνδεόταν με αύξηση της αμερικάνικης επιθετικότητας και κατ’ επέκταση με γεωπολιτικές κρίσεις. Η επέκταση π.χ. του 1955 χρωματίστηκε από την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Δυτικής Γερμανίας, παρά και ενάντια στις συμφωνίες λήξης του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ένταξη που προκάλεσε, ως αντίδραση, τη σύναψη του συμφώνου της Βαρσοβίας από τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης.
Φυσικά ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του ΝΑΤΟ συνεπάγεται την ανάλογη στελέχωση του. Εξ ου και η απροκάλυπτη επάνδρωση του και με ανώτατα στελέχη των ναζί, του Χίτλερ. (Στις φωτογραφίες στρατιωτικά στελέχη των Ναζί που υπηρέτησαν σε ανώτατες στρατιωτικές θέσεις του ΝΑΤΟ…).
Στη διάρκεια των 75 χρόνων ζωής του, το ΝΑΤΟ, είτε άμεσα και δημόσια είτε έμμεσα κι εν κρυπτώ, προκάλεσε 46 στρατιωτικές επεμβάσεις αρκετές των οποίων ήταν πολύνεκρες όπως στην Καμπότζη το 1969-75 με δυο εκατομμύρια νεκρούς ή στο Βιετνάμ με πάνω από τρία εκατομμύρια και 58.000 αμερικάνους στρατιωτικούς νεκρούς. Σχεδίασε δε και εκτέλεσε αλλεπάλληλα πραξικοπήματα στις χώρες του αραβικού κόσμου, της Λατινικής και Νότιας Αμερικής, της Ασίας, στην Ελλάδα. (Δες αναλυτικά στην ιστοσελίδα της ΕΔΟΝ Κύπρου).
Το ΝΑΤΟ, εν ολίγοις, σε συνδυασμό με τις 800 και πάνω διάσπαρτες αμερικάνικες βάσεις ανά την υφήλιο συνθέτουν τον μηχανισμό της σταθερά επιδιωκόμενης παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ.
Το ΝΑΤΟ, αν και δημιουργήθηκε «ως απάντηση στον κομμουνιστικό κίνδυνο», εντούτοις μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1992 αντί και το ίδιο να διαλυθεί, υιοθέτησε νέο δόγμα, που δίνει τη δυνατότητα επέμβασης σε ολόκληρο τον πλανήτη στο όνομα δήθεν κινδύνων, όπως η τρομοκρατία, η ασφάλεια, η προστασία ροής φυσικών πόρων, κλπ. Μετά δηλαδή από μια σύντομη σχετικά περίοδο στρατηγικής κρίσης, μπήκε σε μια πορεία μετεξέλιξης διευρύνοντας τα όριά του σε όλο τον πλανήτη, αναπροσαρμόζοντας το δόγμα του, ώστε να καλύπτεται ο ρόλος του ως παγκόσμιου χωροφύλακα και στήνοντας νέες απειλές, ώστε να δικαιολογεί αυτόν το ρόλο.
Στα πλαίσια του νέου δόγματος εντάχθηκαν ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, ο πόλεμος στη Βοσνία, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, η απόσχιση του Κοσσόβου από τη Σερβία, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, η εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων από την Λατινική Αμερική μέχρι και την Νότιο Κορέα.
Αποστολή του ΝΑΤΟ η εξασφάλιση της αμερικανικής κυριαρχίας
Στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής αντιμετωπίζονται πλέον ευθέως ως «οι χώρες του κακού» πρωτίστως η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν. Κι αυτό όχι επειδή οι χώρες αυτές έχουν διαφορετικά κοινωνικά συστήματα αλλά επειδή αμφισβητούν δημόσια και έμπρακτα την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Η ιθύνουσα ελίτ των ΗΠΑ ήταν και είναι αδύνατον να δεχθεί το αναπόφευκτο: Την απώλεια της παγκόσμιας κυριαρχίας και ηγεμονίας από την Κίνα και τις συμμάχους της. Απώλεια που ήταν και είναι ενδεχόμενο και τότε και τώρα, και τότε από την ΕΣΣΔ και τώρα από τη συμμαχία Κίνας – Ρωσίας.
Η παγκόσμια κυριαρχία ήταν και είναι το πρωτεύον για τις ΗΠΑ, πάνω και από τυχόν διαφορετικό κοινωνικό σύστημα.
Εξ ου και η λυσσώδης αντίδραση απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα τώρα.
Οι εισηγήσεις λοιπόν και οι εξ αυτών συνεπαγόμενες αποφάσεις στην τρέχουσα σύνοδο εντάσσονται σε αυτή την ιμπεριαλιστική πορεία και πολιτική του αμερικάνικου ΝΑΤΟ, αποτελούν κορύφωση της έως τώρα διαδρομής του.
Εδικά για την Ουκρανία η αμερικανονατοϊκή πολιτική εστιάζει σε ένα ουσιαστικό πακέτο, το οποίο θα αποτελείται από πέντε κύριους άξονες: Ο πρώτος είναι η συγκρότηση Διοίκησης του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία (NATO Command for Ukraine), για να παρέχει βοήθεια και εκπαίδευση σε θέματα ασφάλειας. Ο δεύτερος είναι νέες ανακοινώσεις για άμεση στρατιωτική υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένων της αεράμυνας και νέων διμερών συμφωνιών ασφαλείας μεταξύ των Συμμάχων του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας (σ.σ. σε άλλο σημείο των τοποθετήσεών του ξεχώρισε την παραχώρηση στο Κίεβο προηγμένων στρατηγικών συστημάτων αεράμυνας και μαχητικών F-16). Ο τρίτος είναι η διασφάλιση «πλήρους διαλειτουργικότητας μεταξύ των ουκρανικών δυνάμεων και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου κέντρου εκπαίδευσης και αεροπορίας στην Πολωνία. Ο τέταρτος είναι η διασφάλιση ικανών δυνάμεων για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των νέων και φιλόδοξων αμυντικών σχεδίων: Έχουμε ήδη 500.000 στρατιώτες σε υψηλή ετοιμότητα, τον υψηλότερο αριθμό εδώ και δεκαετίες. Θα ενσωματώσουμε επίσης μια νέα τοποθεσία βαλλιστικής άμυνας στην Πολωνία» τόνισε στην ομιλία του ο αρχηγός του ΝΑΤΟ. Από κοντά τέλος και η αύξηση των «αμυντικών επενδύσεων».
«Όλα αυτά τα πέντε στοιχεία αποτελούν μια ισχυρή γέφυρα για την Ουκρανία προς την ένταξη στη Συμμαχία υπογράμμισε στην ομιλία του ο Γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ. Και είμαι βέβαιος», συνέχισε μπροστά και στους εταίρους από την Ασία και τον Ειρηνικό, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, «ότι οι Σύμμαχοι θα επαναλάβουν στη συνέχεια τη δέσμευσή τους ότι η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ».
Πρόκειται επομένως για την πλέον ευθεία, πλέον φιλοπόλεμη και πλέον επιθετική απάντηση στις κατά καιρούς δηλώσεις των Πούτιν και Λαβρόφ. Πώς θα αντιδράσουν; Πολύ περισσότερο που σε αυτό το φόντο και στο πλαίσιο της Συνόδου ανακοινώθηκαν μια σειρά «στρατηγικές πρωτοβουλίες των Συμμάχων για την ενίσχυση των ικανοτήτων τους στους τομείς του αέρα, του Διαστήματος και του κυβερνοχώρου τις οποίες υπέγραψαν οι υπουργοί Άμυνας από 24 κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ (Βέλγιο, Καναδά, Τσεχία, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ισλανδία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ισπανία, Σουηδία, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες).
Ειδικότερα:
Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα Alliance Persistent Surveillance from Space (APSS), το οποίο, όπως τονίζεται, «σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη πολυεθνική επένδυση σε διαστημικές δυνατότητες στην Ιστορία του ΝΑΤΟ».
Δανία, Φινλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία και Σουηδία υπέγραψαν επίσης «Δήλωση Συνεργασίας για το Διασυνοριακό Εναέριο Χώρο (Cross-Border Airspace)». «Αυτή η Διακήρυξη, δήλωσαν οι πέντε χώρες, θα διασφαλίσει ότι οι Συμμαχικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές θα είναι σε θέση να δημιουργήσουν και να χρησιμοποιήσουν περισσότερο εναέριο χώρο από τις πέντε συμμετέχουσες χώρες για εκπαίδευση και ασκήσεις του ΝΑΤΟ και άλλες αεροπορικές δραστηριότητες εντός της σκανδιναβικής περιοχής».
Δημοσιοποιήθηκε τέλος η αναθεωρημένη Στρατηγική του ΝΑΤΟ για την Τεχνητή Νοημοσύνη η οποία επισήμως στοχεύει στην «επιτάχυνση της χρήσης τεχνολογιών Τεχνητής Νοημοσύνης εντός του ΝΑΤΟ με ασφαλή και υπεύθυνο τρόπο».
Ελλάδα: Δεν ανήκουμε απλά στο ΝΑΤΟ, είμαστε ΝΑΤΟ!
Ο έλληνας πρωθυπουργός δεν ευθυγραμμίζεται απλά με την αμερικανονατοϊκή ιμπεριαλιστική πολιτική αλλά υπερθεματίζει στην πολιτική της «ιερής – κατά Κασσελάκη – συμμαχίας». Χαρακτηριστικά είναι όσα είπε ο Μητσοτάκης προσερχόμενος: «Συναντιόμαστε σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων εποχή που θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία για όσο χρειαστεί».
Σε δημόσια συζήτηση που είχε (στο πλαίσιο του NATO Public Forum) με την Νάντια Σάντλοου, πρώην αναπληρώτρια σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, έβαλε θέμα ότι δεν μπορεί να υπάρχουν «λαθρεπιβάτες», επαναλαμβάνοντας έκφραση που πρωτοχρησιμοποίησε παλαιότερα ο Τραμπ για να πιέσει τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Μάλιστα ο Μητσοτάκης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο η νόρμα του 2% να ανέβει κι άλλο, π.χ. στο 2,5%, αυξάνοντας τις δαπάνες για το ΝΑΤΟ. Ο ίδιος δε ομολόγησε ότι η Ελλάδα έχει στερέψει από όπλα κι έτσι προανήγγειλε όχι μόνο τον αφοπλισμό της Ελλάδας αλλά και νέες πολεμικές δαπάνες.
Στο πλαίσιο της όξυνσης των ανταγωνισμών ο Κ. Μητσοτάκης τόνισε την ανάγκη για ενίσχυση του ευρωενωσιακού οπλοστασίου ποιοτικά και ποσοτικά, με εκταμίευση πόρων κεντρικά και από την ΕΕ!
Στην ίδια λογική ανακοινώθηκε η δημιουργία κάθετου άξονα διακόμισης από Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία ώστε απρόσκοπτα και τάχιστα να μετακινούνται άνθρωποι όπλα και εμπορεύματα ως τα ρώσικα σύνορα.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες!
Ραγδαίες και αποτελεσματικές ελπίζουμε να είναι και οι δικές μας – του λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς οι απαντήσεις. Ωστόσο αυτό απαιτεί ξεχωριστή και κυρίως συλλογική αντιμετώπιση.
