Οι εκλογές που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή, στο Γερμανικό κρατίδιο του Βραδεμβούργου, παρά την οριακή επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος των σοσιαλδημοκρατών (SPD), με ποσοστό 30,9%, έρχονται να προστεθούν στην ακροδεξιά επέλαση που σηματοδότησαν τις προηγούμενες εβδομάδες τα εκλογικά αποτελέσματα των περιφερειών της Θουριγγίας και Σαξονίας.
Το ακροδεξιό ρατσιστικό κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AFD) αύξησε κατά πολύ τα ποσοστά του, λαμβάνοντας 29,2% και βγαίνοντας δεύτερη δύναμη. Πρόκειται για ένα κόμμα με θεμελιακά στοιχεία της ταυτότητας του τον ρατσισμό, τις ακραίες αντιμεταναστευτικές θέσεις καθώς και νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα. Γνωστές είναι επίσης οι σχέσεις του με καθαρά νεοναζιστικές ομάδες. Μάλιστα η τελευταία μυστική συνάντηση με τέτοιου είδους ομάδες έγινε μόλις πριν δέκα μέρες, το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με αποκάλυψη της εφημερίδας Tageszeitung.
Η Γερμανία, η λεγόμενη «οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης», η χώρα που εν πολλοίς υπαγόρευε και υπαγορεύει την ευρωπαϊκή λιτότητα, βρίσκεται, ειδικότερα μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, σε ένα μαύρο κύμα οικονομικής και κοινωνικής επιδείνωσης. Η διακοπή παροχής φθηνού ρωσικού αερίου, η γενικότερη αύξηση του κόστους παραγωγής, ο πληθωρισμός, οι διαταραχές εμπορικών σχέσεων, η τεχνολογική υστέρηση και η μείωση της ανταγωνιστικότητας έναντι ΗΠΑ και Κίνας απομυθοποιούν και γκρεμίζουν σταδιακά το «γερμανικό θαύμα», δημιουργώντας οικονομική στασιμότητα, πάγωμα επενδύσεων, περικοπές δαπανών και αύξηση του κόστους ζωής.
Ενδεικτικό των παραπάνω, και με βαρύ συμβολικό φορτίο, είναι ο σχεδιασμός της Volkswagen για κλείσιμο εργοστασίων και μαζικές απολύσεις, πράγμα πρωτάκουστο για την μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας. Επίσης, την περασμένη εβδομάδα, η εταιρία κατασκευής τσιπ Intel ανακοίνωσε ότι αναστέλλει επένδυση ύψους 30 δις ευρώ στην Γερμανία. Οι δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι αντιπροσωπευτικές ως προς την τάση αποβιομηχάνισης και αναστολής των εξωτερικών επενδύσεων στον Γερμανικό χώρο.
Ταυτόχρονα, εδώ και δυόμισι χρόνια που διεξάγεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, το Γερμανικό κράτος, παρά τις μικροδιαφοροποιήσεις του, βρίσκεται προσκολλημένο στις ΝΑΤΟικές επιδιώξεις ισχύος, έχοντας μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε άχρωμο ακόλουθο των πιο επιθετικών στοιχείων της ατλαντικής πολιτικής.
Οι κύριοι ζημιωμένοι από όλες αυτές τι αλλαγές είναι η εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα της χώρας που βλέπουν το επίπεδο ζωής τους να πέφτει διαρκώς. Η δε πρώην Ανατολική Γερμανία, όπου έγιναν οι πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες, τριανταπέντε χρόνια μετά την ενοποίηση βρίσκεται πολύ πίσω από την δυτική Γερμανία σε επίπεδο μισθών και παροχών.
Το παραπάνω πλαίσιο δημιουργεί έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια για την τρικομματική κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων-Ελευθερων Δημοκρατών (FDP).Ο Σολτς και το SPD με την σειρά τους βλέποντας τις δυνάμεις τους να καταποντίζονται βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Προκειμένου να διασώσουν όσο μπορούν τα εκλογικά τους ποσοστά, διαχειρίζοντας το αίσθημα δυσαρέσκειας και δημιουργώντας λογική «εθνικής ενότητας», επιλέγουν να δαιμονοποιήσουν τους πρόσφυγες, μετατοπίζοντας αλλού την συζήτηση για τα αίτια της οικονομικής κρίσης και της φτωχοποίησης του γερμανικού λαού.
Τα μέτρα που πήρε η Γερμανική κυβέρνηση εναντίον της μετανάστευσης περιλαμβάνουν αυστηρούς συνοριακούς ελέγχους, αύξηση του αριθμού απελάσεων προς χώρες προέλευσης και πρώτης υποδοχής, περαιτέρω δυσκολίες στην διαδικασία της αίτησης ασύλου και διεύρυνση των «ασφαλών» χωρών απέλασης. Με αυτό τον τρόπο υιοθετεί και προωθεί την ρατσιστική ξενοφοβική ατζέντα του AFD μετατοπίζοντας με «σοσιαλδημοκρατική σφραγίδα» το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο προς τα ακροδεξιά.
Στο μεταξύ ο Φρίντριχ Μέρτς, πρόεδρος του αντιπολιτευτικού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU), που βρίσκεται πρώτο με διαφορά στις δημοσκοπήσεις, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και τον Σολτς γιατί ο τελευταίος δεν εφαρμόζει πιο… σκληρά μέτρα και δεν κηρύσσει την Γερμανία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Η παραπάνω συνθήκη στην Γερμανία, έρχεται να προστεθεί στο ευρύτερο ισχυρό κύμα αυταρχισμού στην Ευρώπη, τόσο στο κομμάτι της υποβάθμισης του ρόλου του λαϊκού παράγοντα (κοινοβουλευτικό πραξικόπημα Μακρόν στη Γαλλία) όσο και στην άκαμπτη ρατσιστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενάντια στα θύματα των καταστροφικών ιμπεριαλιστικών πολέμων και της εξαθλίωσης. Να σημειωθεί ότι τον Απρίλιο ψηφίστηκε το νέο σύμφωνο της ΕΕ για την μετανάστευση, όπου προβλέπονται περισσότερες απελάσεις, εγκλεισμός και δυσκολίες στην χορήγηση ασύλου.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ σχετικοποιούν και παραβιάζουν ευθέως βασικές δημοκρατικές αρχές δημιουργώντας συνεχώς προηγούμενα αυταρχισμού και αντιδημοκρατικής αυθαιρεσίας, κάνοντας προκλητικά επίδειξη δύναμης και νομιμοποιώντας την ακροδεξιά την οποία την ίδια στιγμή, εργαλειακά, και όπου δεν συνεργάζονται άμεσα μαζί της, χρησιμοποιούν ως φόβητρο. Παράλληλος στόχος τους είναι να φτιάξουν ένα κοινό αίσθημα συναίνεσης στις νεοφιλελεύθερες, φιλοπόλεμες και αυταρχικές πολιτικές .
Η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των ευρωπαϊκών λαών για το επίπεδο ζωής τους και της συρρίκνωσης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους, η σύγχρονη θέση της Ευρώπης ως οικονομικής και γεωπολιτικής οντότητας, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η γενικότερη σύγκρουση της συλλογικής Δύσης με την Ρωσία και σε άλλο επίπεδο με την Κίνα, μας φέρνουν αντιμέτωπους με υπαρξιακά ερωτήματα που αναμένουν απαντήσεις και κυρίως συλλογική οργάνωση προς μια άλλη προοπτική. Διαφορετική από αυτή που χαράσσουν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
