Παραμονή Χριστουγέννων έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής της Αριστεράς και συμπορευτής στην προσπάθεια της προγραμματικής και πολιτικής αναγέννησης του κομμουνιστικού προγράμματος.
«Ο αγαπημένος φίλος, ο συναγωνιστής και σύντροφος, ο αδερφός ΒΑΡΟΥΞΑΚΗΣ ΜΑΝΟΛΗΣ, σημειώνει ο Γιάννης Κυριακάκης, μας “άφησε” χθες (προχθές) βράδυ. Ενώ τα “κατάφερε” τρεις βδομάδες στην εντατική μετά από τροχαίο ατύχημα, ενώ βγήκε από κει και πήγε για 10 μέρες σε θάλαμο και η υγεία του βελτιώνονταν καθημερινά…ξαφνικά χθες το απόγευμα “την έκανε”.
Έτσι ξαφνικά, όπως συνήθιζε να εμφανίζεται στις παρέες και να σκορπίζει τη χαρά, έτσι ξαφνικά έφυγε, μια για πάντα, σκορπίζοντας απέραντη θλίψη στην οικογένεια του και σε όλους εμάς, φίλους και γνωστούς. Θα τον θυμόμαστε όσο ζούμε….αλλά πικρή η αλήθεια: η παρέα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια χωρίς αυτόν.
Αγρότης, πρόεδρος του ΤΟΕΒ Αγυιάς- Κολυμβαρίου, πρώην Γεν. Γραμ της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Χανίων και πρώην περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης έδωσε και συνέχιζε να δίνει μικρές και μεγάλες μάχες για τα δίκια του αγροτικού κόσμου. Ο ορισμός του ντρέτου ανθρώπου…αδυνατώ να γράψω οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή» τελειώνει ο Γ. Κυριακάκης.
Με το άκουσμα του φευγιού του ο φίλος και συναγωνιστής Μανόλης Φραγκάκης, ειδικός παθολόγος, έγραψε:
Στη μνήμη του Μανώλη Βαρουξάκη
Βροχερό απόγευμα Δεκέμβρη,
λίγες ώρες πριν γιορτάσουμε μαζί,
την ώρα που ο κυρ Νίκος μάζευε
τα πορτοκάλια σου να πιεις χυμό να δυναμώσεις,
βρήκες στιγμή να χαιρετήσεις ξαφνικά.
Ξαφνικά σε χάναμε πάντα
σε εκείνες τις βραδιές
που φώτιζες τις παρέες μας,
με το χαμόγελο, την ζεστασιά
και την αλήθεια σου.
Έφυγες Μανώλη,
όπως φεύγει το φως πίσω απ’ τα βουνά,
σιγανά, χωρίς θόρυβο,
με τη βροχή να μιλά στα χώματα,
και τα δέντρα να σκύβουν,
σαν να αποχαιρετούν.
Ήσουν πάντα εκεί,
ανάμεσα στις πέτρες που έμαθαν
το βάρος του μόχθου σου,
στις ρίζες που κράτησαν
την πυξίδα σου αδιαπραγμάτευτα σταθερή.
Σύντροφος της γης,
σύντροφος της ζωής
Δεν ξέρω πώς να σε αποχαιρετήσω,
πώς να γράψω για την απουσία σου,
τι να γράψω για σένα,
για τον τρόπο που έστεκες πάντα δίκαιος και πεισματάρης, πάντα χαμογελαστός
ανάμεσα σε ήλιους και θύελλες.
Και τώρα αδερφέ μας αφήνεις.
το λάδι είναι αμάζευτο ακόμη -που πας;-
ο τρύγος ρε φέτος θέλει παρέα -που πας;-
το κρασί σου ακόμη στο μπουκάλι-που πας;-
Δεν θα ‘μαστε ίδιοι πια,
θα λείπεις στο τραπέζι,
στις κουβέντες μας,
στην ζωή μας,
μα θα σε αναζητούμε,
κάθε φορά που η αλήθεια θα ψάχνει φωνή,
κάθε φορά που η χαρά θα ζητάει μοίρασμα,
κάθε φορά που θα ψάχνω γαλήνη κοιτώντας σε.
Καλό ταξίδι φίλε μου,
Η γη που αγάπησες να σε κρατήσει απαλά,
και τα βουνά της Κρήτης, τα δικά σου βουνά,
θα ψιθυρίζουν το όνομά σου.
Καλό ταξίδι, σύντροφε.
Η φωνή σου έγινε τώρα μέρος του ανέμου.
