Πηγή: εφημ. ΤΑ ΝΕΑ
Η κυβέρνηση συνεχίζει αμέριμνη την πολιτική των δήθεν “ήρεμων νερών” με την Τουρκία. Τη ντύνει μάλιστα με μια απίστευτη κενολογία, όπως η δήλωση του Υπουργού εξωτερικών ότι “έχουμε διαμορφώσει με την Τουρκία μια λειτουργική σχέση και υπάρχει ένα δομημένος διάλογος”. Πίσω από τα παχιά λόγια βρίσκεται η αμείλικτη πραγματικότητα, την οποία συνθέτουν τέσσερα βασικά στοιχεία.
Πρώτο, η Τουρκία συνεχίζει απτόητη την πολιτική των παράνομων αμφισβητήσεων και αξιώσεων, από την άρνηση στη χώρα μας να έχει χωρικά ύδατα 12 ν.μ., όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, μέχρι την αμφισβήτηση της κυριαρχίας διάφορων νησιών στο Αιγαίο και φυσικά τις παράδοξες αξιώσεις της για την ΑΟΖ, όπως εκφράστηκαν με το Τουρκολυβικό Μνημόνιο.
Δεύτερο, η Ελλάδα απομονώνεται διπλωματικά ολοένα και περισσότερο. Οι “μεγάλοι μας σύμμαχοι”, ΗΠΑ και ΕΕ, όχι μόνο συνεργάζονται όπως πάντα με την Τουρκία αλλά εμβαθύνουν την αμυντική και οικονομική συνεργασία μαζί της. Έχουν αποδειχθεί διαχρονικά πρόθυμοι να ανεχτούν τις παράνομες αξιώσεις της. Όλη η μεταπολεμική ιστορία δείχνει πως όσο περισσότερο διεκδικητική είναι η Τουρκία, τόσο περισσότερο δεκτικοί στις αξιώσεις της οι σύμμαχοι. Και αντίστροφα: όσο πιο πρόθυμη και πειθήνια η ελληνική κυβέρνηση, τόσο λιγότερη στήριξη εξασφαλίζει από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η Ελλάδα απομονώνεται σιγά σιγά και από τις γειτονικές βαλκανικές κυβερνήσεις.
Τρίτο, εξαιτίας του μονομερούς προσανατολισμού της η Ελλάδα έχει απομονωθεί από ισχυρές χώρες. Ακολουθώντας τους στρατιωτικούς εξτρεμισμούς της αμερικανικής πολιτικής η Ελλάδα έχει αποξενωθεί από την Κίνα, τη δεύτερη οικονομική δύναμη -και σε λίγο πρώτη- του πλανήτη. Έχει προσδεθεί τυφλά στην οικονομικά παρακμάζουσα Δύση και έχει αποξενωθεί από τις χώρες της ομάδας BRICS+, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 35,7% του παγκόσμιου ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 29% (με φθίνουσα τάση) των G7. Η Ελλάδα έχει αποξενωθεί από τη Ρωσία, λες και οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι άμοιρες ευθυνών για το αιματοκύλισμα στην Ουκρανία. Αντίθετα, η Τουρκία προσπαθεί να καλλιεργεί σχέσεις με όλες αυτές τις χώρες.
Τέταρτο, η επίκληση του διεθνούς δικαίου από την ελληνική κυβέρνηση έχει καταστεί αναξιόπιστη και το ηθικό της κύρος έχει κουρελιαστεί. Ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και έγκριτος Αυστριακός νομικός Φ. Τουρκ δήλωσε το αυτονόητο, ότι δηλαδή “όσες κυβερνήσεις δεν χρησιμοποιούν την επιρροή τους για να πιέσουν το Ισραήλ να τερματίσει τον πόλεμο μπορεί να είναι συνένοχες σε διεθνή εγκλήματα”. Εντούτοις η κυβέρνηση στηρίζει έμπρακτα τη βάρβαρη Ισραηλινή κυβέρνηση, παρέχοντας στρατιωτική, οικονομική συνεργασία, διπλωματική στήριξη, αναψυχή Ισραηλινών στρατιωτών. Στήριξε επίσης την επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν παραβιάζοντας τους θεμελιώδεις κανόνες του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Χρειάζεται επομένως μια στροφή σε μια ανεξάρτητη, ουδετερόφιλη, ευέλικτη, πολυδιάστατη, δραστήρια εξωτερική πολιτική βασισμένη στην υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου, μακριά από πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς και στρατιωτικούς συνασπισμούς κάθε είδους.
Ο Δημήτρης Καλτσώνης είναι καθηγητής θεωρίας κράτους και δικαίου, Πάντειο Πανεπιστήμιο
