Όταν γράφουν οι New York Times ότι στις τάξεις των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στις ΗΠΑ συντελείται μια «σεισμική αντιστροφή» σε βάρος του Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστινίων, σίγουρα κάποιος λόγος υπάρχει… Κι αυτός προέρχεται από τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης, την οποία διενήργησε η εφημερίδα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Siena, από τις 22 έως και τις 27 Σεπτεμβρίου 2025: Για πρώτη φορά από το 1998, όταν και άρχισαν αυτού του είδους οι σφυγμομετρήσεις των NY Times, η συμπάθεια προς τους Παλαιστίνιους υπερίσχυσε της αντίστοιχης για το Ισραήλ, έστω και με «βραχεία κεφαλή». Τα ποσοστά που καταγράφηκαν ήταν 35% – 34%, ενώ το 31% δήλωσε αναποφάσιστο ή απρόθυμο να δηλώσει προτίμηση. Αμέσως μετά την 7η Οκτωβρίου του 2023, υπέρ του Ισραήλ τασσόταν το 47% και υπέρ των Παλαιστινίων το 20%.
Κατά τον Δεκέμβριο του 2023, στην ερώτηση εάν το Ισραήλ «σκοτώνει αμάχους σκόπιμα ή ακουσίως», ο απόλυτος στρουθοκαμηλισμός… το πάλεψε γερά και τελικά ηττήθηκε με διαφορά στήθους. Το 22% είχε απαντήσει «σκόπιμα», το 21% δεν είχε δει δολοφονικές προθέσεις κατά αμάχων. Στην πρόσφατη έρευνα, όμως, τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 40% και 16%.
Δύο είναι οι βασικοί μοχλοί αυτής της αλλαγής: Οι νέοι και, ως προς την πολιτική τοποθέτηση, οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών. Σχεδόν επτά στους δέκα ερωτηθέντες κάτω των 30 ετών απέρριψαν την πρόσθετη οικονομική ή στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το Ισραήλ. Σε ό,τι αφορά τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, η μεταστροφή υπέρ των Παλαιστινίων και σε βάρος του Ισραήλ εμφανίζεται κατακλυσμιαία. Πριν από (σχεδόν) δυο χρόνια δήλωνε συμπάθεια προς το Ισραήλ το 34% και προς τους Παλαιστίνιους το 31%. Στην πρόσφατη έρευνα, όμως, η συμπάθεια προς το Ισραήλ καταβαραθρώθηκε (13%), ενώ αυτή για τους Παλαιστίνιους ανήλθε στο 54%.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα ευρήματα όσων ερευνών έχουν πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ, κατά τους τελευταίους μήνες. Τον Αύγουστο του 2025, δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Quinnipiac έδειξε ότι το 60% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων αντιτίθεται στην αποστολή περισσότερης αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ. Αν σκεφθεί κανείς ότι κατά τον πρώτο μήνα της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 41% , αντιλαμβάνεται πόσο σημαντική είναι η μεταστροφή και σε αυτό το ζήτημα.
Η ιδιαιτερότητα του θέματος «κι άλλα λεφτά για στρατιωτική βοήθεια»
Βεβαίως, απαραίτητο είναι να λάβουμε υπόψη κάτι: Ο σκεπτικισμός ή και η καθαρή διαφωνία για την περαιτέρω στρατιωτική ενίσχυση του Ισραήλ δεν έχουν εξ ολοκλήρου κίνητρα που εκκινούν από τη συμπάθεια προς την παλαιστινιακή υπόθεση, από τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, από προοδευτικές και ανθρωπιστικές αξίες, από την απέχθεια για το απαρτχάιντ. Σίγουρα στις ΗΠΑ μια πηγή τροφοδότησης αυτού του σκεπτικισμού, συμβατή και προς τις ιδέες του «ΜΑGΑ», σχετίζεται με τη δυσφορία την οποία προκαλεί αυτή καθ’ εαυτή η διαρκής ροή χρημάτων των φορολογούμενων, για ανοικτά μέτωπα σε μακρινά σημεία του πλανήτη, που «ουδεμία σημασία έχουν» για τον «μέσο Αμερικανό».
Οπαδοί του Τραμπ δεν είναι μόνον εκείνοι οι «τρελαμένοι» Ευαγγελικοί του «Χριστιανικού Σιωνισμού», οι οποίοι θεωρούν Ισραήλ «εκλεκτό του θεού» και βλέπουν στις θηριωδίες του την προετοιμασία του «Αρμαγεδδώνα», ο οποίος θα φέρει την πολυπόθητη δεύτερη… έλευση του Ιησού. Οπαδοί και ψηφοφόροι του Τραμπ είναι και πολλά εκατομμύρια Αμερικανών που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για όσα συμβαίνουν σε μέρη μακρινά και ίσως «αλλόκοτα». Που θεωρούν ότι ο «απομονωτισμός» του Τραμπ, για να είναι ορθός και επωφελής, οφείλει να περικόψει και τη ροή πόρων, οι οποίοι διατίθενται για θέματα «αδιάφορα», εκεί έξω. Από το 2019 έως το 2023 οι έδιναν ετησίως στο Ισραήλ 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια και τα έκαναν 6,8 το 2024. Φυσικό είναι, λοιπόν, να αναρωτιούνται και αρκετοί πιστοί του «ΜΑGA» κατά πόσο δικαιολογείται τέτοια γαλαντομία.
Η επισήμανση αυτή, όμως, δεν αναιρεί την άλλη: Ότι και στις ΗΠΑ ο παλαιστινιακός λαός κερδίζει συμπάθεια, σε επίπεδα πρωτοφανή για τα μέτρα και τα σταθμά της συγκεκριμένης χώρας. Παράλληλα αυξάνεται η δυσφορία για το Ισραήλ και τα απερίγραπτα εγκλήματά του, που (υποτίθεται πως) δεν συνάδουν με ήθη και σταθερές του 21ου αιώνα.
Ποιες, όμως, είναι οι διαστάσεις αυτής της μεταστροφής στην αμερικανική κοινή γνώμη, ειδικά ως προς τους συσχετισμούς «ευμένειας – δυσμένειας» για το Ισραήλ; Λίγους μήνες προτού διαγνώσουν «κοσμογονική» αλλαγή οι NY Times, ανάλογη εντύπωση διαμόρφωναν τα ευρήματα των ερευνών του Pew Center, που ως γνωστόν αναγνωρίζεται διεθνώς ως εγκυρότατο. Στις ΗΠΑ, στα τέλη Μαρτίου του 2025 οι αρνητικές (απολύτως ή εν μέρει) γνώμες για το Ισραήλ ξεπέρασαν το – πάλαι ποτέ αδιανόητο- όριο του 50%. Έφθασαν στο 53%. Οι θετικές (επίσης απολύτως ή εν μέρει) απόψεις περιορίστηκαν στο 45%. Σε σύγκριση με την αντίστοιχη έρευνα του Μαρτίου 2022, η δυσμένεια για το Ισραήλ ανήλθε κατά 11 εκατοστιαίες μονάδες.
Ανάμεσα στο 2022 και το 2025, οι αρνητικές κρίσεις για το Ισραήλ ανέβηκαν στις τάξεις των Δημοκρατικών και των οπαδών τους από το 53% στο 69%. Ανήλθαν όμως και στο ρεπουμπλικανικό «στρατόπεδο» από 27% σε 37%. Και αν τα πράγματα έχουν έτσι στις ΗΠΑ, φυσικό είναι στον γειτονικό Καναδά να καταγράφεται (τώρα, το 2025), ένα ηχηρό 60% – 33% , στη διελκυστίνδα «δυσμένειας – ευμένειας» για το κράτος των «περιούσιων»…
Στεντόρεια η καταδίκη στις ευρωπαϊκές κοινωνίες
Τι γίνεται όμως με τις άλλες χώρες; Τα στοιχεία της έρευνας του Pew Center, που συγκλίνουν με όσα έχουν καταγραφεί και σε αντίστοιχες μετρήσεις και άλλων φορέων (εδώ), όπως o ΥοuGov και το γερμανικό «βαρόμετρο» DeutschlandTrend, επιβεβαιώνουν ότι οι συσχετισμοί απόψεων στην κοινή γνώμη είναι πλέον δυσμενέστατοι για το Ισραήλ, παγκοσμίως. Οι έρευνες σε 24 χώρες όλων των ηπείρων «βγάζουν» κατά μέσο όρο ένα συντριπτικό 62% – 29% , ως προς το συσχετισμό αρνητικών και θετικών απόψεων για το κράτος που, κατά την περιεκτική και τολμηρή δήλωση του πρώην υπαρχηγού των IDF Γιαϊρ Γκολάν, έχει χάσει πια «τα λογικά του», αφού «πολεμά εναντίον αμάχων, σκοτώνει μωρά σαν χόμπι και στοχεύει στην εκδίωξη πληθυσμών».
Εστιάζοντας στην Ευρώπη, βλέπουμε την έρευνα του Pew Center να «απλώνεται» σε δέκα χώρες και σε όλες να υπερισχύουν συντριπτικά οι αρνητικές γνώμες για το Ισραήλ. Η «τιμητικότερη» για αυτό επίδοση σημειώθηκε στην Ουγγαρία και έγκειται σε ένα 53% δυσμένειας έναντι 36%…
Όχι πως δεν το ξέραμε, αλλά τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν και τη μεγάλη διάσταση ανάμεσα σε εκείνες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που έχουν τηρήσει την πλέον φιλική στάση προς την αιματοβαμμένη κυβέρνηση Νετανιάχου (έστω και αν, πού και πού, αναγκάζονται να ψελλίζουν και κάτι σαν «επίκριση») και τις απόψεις των πολιτών των αντίστοιχων κοινωνιών. Έχουμε και λέμε: Γερμανία 64% – 31%. Ιταλία 66% – 29%. Ελλάδα 72 – 23%. (Με την Κύπρο δεν ασχολήθηκε το Pew Center).
Επίσης: Ολλανδία 78% – 19%, Ισπανία 75% – 18%, Γαλλία 63% – 28%, Ηνωμένο Βασίλειο 61% – 30%, κλπ. Στερούνται λοιπόν σοβαρότητας όσοι ισχυρισμοί «εξηγούν» με ανοησίες για «οργανωμένες μειοψηφίες» ή και με άλλα φληναφήματα το εύρος, τον δυναμισμό και την «πυκνότητα» των διαδηλώσεων που γίνονται υπέρ των Παλαιστινίων και εναντίον του τριπτύχου γενοκτονία- εθνοκάθαρση- επέκταση του «μεγάλου Ισραήλ». Των διαδηλώσεων, αλλά και άλλων κινήσεων – από τους δρόμους μέχρι τα γήπεδα και τον ποδηλατικό γύρο Ισπανίας.
Λόγω των ασταμάτητων, φρικτών εγκλημάτων του, το ίδιο το Ισραήλ έκανε την εναντίον του απέχθεια να δείχνει σύμβολο και τεκμήριο προάσπισης θεμελιωδών ανθρώπινων χαρακτηριστικών και αξιών. Ίσως οι αδίστακτοι ηγέτες του να θεωρούν πως όλα αυτά δεν θα τα βρει ποτέ μπροστά του. Πως κάποια στιγμή θα ξεθωριάσουν, θα ξεχαστούν. Ή ότι η καταδίκη του Ισραήλ στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση θα παραμείνει εσαεί παράμετρος «ακαδημαϊκή», ανίκανη να φέρει σοβαρά πολιτικά και γεωπολιτικά παράγωγα. Ή πως τίποτα δεν έχει σημασία, μπροστά στα λεφτά που μοιράζει το AIPAC στις ΗΠΑ. Μπροστά στα (κάθε είδους και τεχνολογίας) «Predator» που μπορούν να «δέσουν» πολιτικούς. Μπροστά στη ρετσινιά του «αντισημίτη» που θα φορτωθεί κάθε επικριτής του Ισραήλ. Η Ιστορία, όμως, είναι γεμάτη από τέτοιες (αποικιοκρατικές και νέο- αποικιοκρατικές) βεβαιότητες που κάποια στιγμή θρυμματίστηκαν.
