Βρισκόμαστε εν μέσω του 4ου κύματος της πανδημίας του κορωνοϊού, μίας συνθήκης επικίνδυνης για το σύνολο της κοινωνίας και ειδικά για τα εργατικά λαϊκά στρώματα. Οι συνθήκες εργασίας, κατοικίας, μετακίνησης και διατροφής, η προ κορωνοϊού χαμηλή ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας λόγω της διαχρονικής υποβάθμισης του ΕΣΥ και της ανυπαρξίας πρωτοβάθμιας περίθαλψης, καθιστούν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τους μετανάστες και πρόσφυγες πιο ευάλωτους στη διασπορά του ιού και τη βαριά νόσηση. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο που καταγράφεται και από διεθνείς στατιστικές. Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στην τραγικά ανεπαρκή κι επικίνδυνη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από την πλευρά της κυβέρνησης είναι αγώνας υπεράσπισης της ζωής της εργατικής τάξης, του λαού, και του συνόλου της κοινωνίας στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση δύο χρόνια τώρα είναι πανθομολογούμενο ότι έχει αποτύχει οικτρά στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Η Ελλάδα έχει φτάσει τους 19.000 περίπου νεκρούς από τον ιό( 13/12/2021),δυσανάλογα υψηλούς θανάτους για το μέγεθος και τον πληθυσμό της. Ενώ εν μέσω 4ου κύματος καταγράφουμε περίπου 100 νεκρούς τη μέρα.
Το ποσοστό πλήρως εμβολιασμένων κινείται δυστυχώς γύρω στο 63%( 13/12/2021), με δεδομένο ότι οι εμβολιασμοί ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2021 για τους υγειονομικούς και ακολούθησαν και για τον γενικό πληθυσμό. Όλον αυτόν τον καιρό, η κυβέρνηση άφησε την πρωτοβάθμια περίθαλψη, τα κέντρα υγείας, στα τάρταρα, το ήδη υποστελεχωμένο κι υποβαθμισμένο ΕΣΥ ανοχύρωτο.
Οι υγειονομικοί δουλεύουν ακατάπαυστα κι εξαντλητικά με το φιλότιμο σ’ ένα υγειονομικό σύστημα που εξαναγκάστηκε να μετατραπεί σε σύστημα μίας νόσου, αφήνοντας στο περιθώριο τις πάγιες υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού.
Παράλληλα, ο ιδιωτικός τομέας υγείας, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και τα διαγνωστικά εργαστήρια θησαυρίζουν όχι μόνο με τα διαγνωστικά τεστ αλλά και με το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σπρώχνεται σε αυτά για να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα υγείας του.
Δυο χρόνια τώρα και δεν έχει καταρτιστεί ακόμα ένα συγκροτημένο σχέδιο επιδημιολογικής επιτήρησης, συνεχούς επιστημονικής ενημέρωσης και εκπαίδευσης από τους αντίστοιχους φορείς ώστε να αίρονται φόβοι, ανησυχίες, προβληματισμοί του πληθυσμού, δεν έχει συγκροτηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο καθολικού εμβολιασμού που θα φτάνει σε κάθε πόλη, κάθε χωριό, σε όλη την Ελλάδα.
Ήταν μονόδρομος αυτή η συνθήκη; Απαντήσαμε από την αρχή και απαντάμε και τώρα: όχι.
Η επιστημονική κοινότητα έχει προσφέρει σημαντικά εργαλεία για τη σχεδιασμένη αντιμετώπιση των πανδημιών γενικά και ειδικά του κορωνοϊού, για την προφύλαξη, την έγκαιρη διάγνωση και την ορθή αντιμετώπιση.
Αυτά τα εργαλεία ωστόσο για να αποκτήσουν χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα προϋποθέτουν γενναία ενίσχυση της δημόσιας υγείας και κυρίως της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Προϋποθέτουν μία πολιτική που θα λαμβάνει υγειονομικά και διοικητικά μέτρα ειδικά στους χώρους φοίτησης όλων των βαθμίδων και στους χώρους εργασίας, στους μαζικούς χώρους κοινωνικών δραστηριοτήτων ώστε να υπάρχει συχνός έλεγχος, απομόνωση κρουσμάτων, διακοπής της διασποράς, αντί να λαμβάνονται ακατανόητα μέτρα-ακορντεόν απαγόρευσης κυκλοφορίας και μόνο. Προϋποθέτουν μία πολιτική που θα είναι στραμμένη στο κοινωνικό συμφέρον, στη διάσωση της υγείας κι όχι στη διάσωση των ιδιωτικών κερδών, μία πολιτική που δε θα χρησιμοποιεί την επιστήμη ως θεραπαινίδα των εγκληματικών ελλειμμάτων της, που δε θα διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για να αποκρύψει τις ευθύνες των κυβερνώντων. Προϋποθέτουν μία πολιτική που θα πολεμά τον ανορθολογισμό και δε θα θρέφει τη λογοκρισία του δημόσιου λόγου, τον έλεγχο των ειδήσεων μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Προϋποθέτουν μία πολιτική που θα ενισχύει την αλληλεγγύη, την αίσθηση κοινωνικής υποχρέωσης στο λαό, την οποία πρώτα και κύρια η Πολιτεία κι οι φορείς της οφείλουν να πραγματώσουν. Και τέλος προϋποθέτει μία πολιτική που δε θα εκμεταλλεύεται την πανδημία για να περάσει νόμους γκιλοτίνα για τα εργασιακά δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την προστασία του φυσικού πλούτου και τη λαϊκή κατοικία.
Δε θα οδηγούμασταν στην εκατόμβη νεκρών, τη μειωμένη εμπιστοσύνη στην επιστήμη και στην ιατρική κοινότητα, την ενίσχυση του σκοταδισμού και της συνωμοσιολογίας στην κοινωνία αν δεν είχαμε την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ που δρα με τον τρόπο που εκτέθηκε πιο πάνω.
Δεν ωφελεί να μηρυκάζουμε τα ψευδεπίγραφα “σχέδια ελευθερίας” της κυβέρνησης.
Η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί άμεσα.
Η νέα μετάλλαξη «Όμικρον», σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, φέρεται να είναι πιο ήπια αλλά σαφώς πιο μεταδοτική. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα είχε προειδοποιήσει πως στο βαθμό που δεν υπάρχει ένα ενιαίο παγκόσμιο σχέδιο αντιμετώπισης του ιού που θα αγκαλιάζει όλα τα κράτη κι ειδικά τα πιο φτωχά, στο βαθμό που δε θα αίρονται οι πατέντες για τα εμβόλια και τα υπάρχοντα φάρμακα ώστε να φτάσουν σε όλους τους ανθρώπους απ’ άκρη σ’ άκρη της γης, ο ιός θα παραμένει, θα μεταλλάσσεται, θα επιμένει. Συνεπώς αναδεικνύεται σε ζήτημα ύψιστης σημασίας σήμερα η ανάγκη για διεθνή συνεργασία όχι μόνο της επιστημονικής κοινότητας αλλά και των κρατών ενάντια στους ανταγωνισμούς, την κερδοσκοπία των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, την ιδιοποίηση από το κεφάλαιο των προϊόντων της σύγχρονης έρευνας και της κοινωνικοποιημένης εργασίας.
Η υπεράσπιση των επιστημονικών δεδομένων, της επιστημονικής μεθόδου είναι όπλο για την κριτική, την καταγγελία και την ανατροπή της εγκληματικής πολιτικής διαχείρισης της ΝΔ και των κυβερνήσεων των δυτικών κρατών της ΕΕ και των ΗΠΑ. Πολιτικών που θέτουν τη διάσωση της οικονομίας και του ιδιωτικού κέρδους πάνω από την υγεία και τη ζωή των λαών. Η υπεράσπιση του κοινωνικού συμφέροντος, ενάντια στην επέλαση του νεοφιλελεύθερου δόγματος του ατομικού δικαιώματος και της ατομικής ευθύνης σε βάρος της δημόσιας υγείας, είναι ζήτημα δημοκρατίας που το εργατικό λαϊκό κίνημα επιβάλλεται να προβάλλει.
Η κυβέρνηση έχοντας αδιαφορήσει για την ευρύτερη και πειστική ενημέρωση του πληθυσμού γύρω από τον εμβολιασμό, έχοντας αφήσει τον ανορθολογισμό να θεριέψει, έχοντας αφήσει χώρο στις ψευδείς ειδήσεις και στις ανοσιουργίες της Εκκλησίας που δεν την αγγίζει ούτε έλεγχος του ΕΟΔΥ, έχοντας επιτρέψει τις αντιεπιστημονικές και αποδεδειγμένα αναξιόπιστες απόψεις δημόσιων και μη προσώπων, έχοντας χρησιμοποιήσει τα επιστημονικά δεδομένα ως κουρελόχαρτο για να καλύψει τις αμαρτίες της κι έχοντας χρησιμοποιήσει κι η ίδια ψευδή δεδομένα όπως το ότι ο αριθμός μαθητών στην τάξη δε παίζει ρόλο στη διασπορά, διά στόματος του υπεύθυνου της επιστημονικής επιτροπής και πως οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ δεν έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες θνητότητες, διά στόματος πρωθυπουργού), έχοντας ψηφίσει στο ευρωκοινοβούλιο ενάντια στην άρση των πατεντών, καθίσταται πλέον κυβέρνηση στην ουσία της αντι-εμβολιαστική. Επιβάλλει μία αναποτελεσματική και ταξική πολιτική, συνδέοντας το εμβόλιο με την χρηματική αφαίμαξη των ανθρώπων, πολώνοντας την κοινωνία και αποπροσανατολίζοντας την από την αναγκαιότητα καθολικού εμβολιασμού. Είναι συνεπώς καθήκον των εργατικών λαϊκών δυνάμεων να υπερασπιστούν τη δημόσια υγεία και τις σύγχρονες κατακτήσεις της επιστήμης ενάντια στην αντεργατική κυβέρνηση και την καταστροφική πολιτική της, ενάντια στο βρώμικο και παραπλανητικό ρόλο των ΜΜΕ και τις μεγαλοφαρμακοβιομηχανίες που κερδοσκοπούν σε βάρος των λαών.
Στη χώρα μας τίποτα δεν ήταν και δεν είναι μονόδρομος. Η πανδημία μπορούσε και μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλιώς.
Άμεσα και επιτακτικά χρειάζεται:
Χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους και σε όλους τους ανοιχτούς χώρους όπου συγκεντρώνεται μαζικά κόσμος (στάσεις ΜΜΜ, ουρές, γήπεδα). Πλαφόν στη τιμή της μάσκας και των αντισηπτικών διαλυμάτων που χρησιμοποιούνται για προσωπική χρήση. Δωρεάν χορήγηση μάσκας στις οικονομικά ευάλωτες οικογένειες και νοικοκυριά. Επίταξη μίας μερίδας της εγχώριας παραγωγής ατομικών μέσων προστασίας προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος.
Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης του ΕΣΥ.
Μαζικές μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού που να καλύπτουν τα όρια ασφάλειας και ποιότητας. Είναι εφικτό, είναι δυνατό, είναι αναγκαίο. Υπάρχουν λεφτά να δεσμευτούν άμεσα για την ενίσχυση της υγείας. Ανάπτυξη αγώνων για αύξηση των δαπανών για την υγεία. Να μην υλοποιηθεί ο νέος προϋπολογισμός του 2022 που μειώνει κατά 820εκ. ευρώ τις κρατικές δαπάνες για την υγεία, μείωση στη μείωση καθώς εν μέσω πανδημίας το 20021 είχαν επίσης μειωθεί κατά 572εκ. ευρώ. Να μη επιτραπεί το σχέδιο της κυβέρνησης για υποβάθμιση του ΕΣΥ.
Έκτακτη Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας με προσλήψεις προσωπικού και άνοιγμα κέντρων υγείας. Εδώ και τώρα μπορεί να συγκροτηθεί ένα σχέδιο υγειονομικής επιτήρησης με στόχο την διαρκή ενημέρωση κι εκπαίδευση της κοινότητας, την εποπτεία των μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, την ιχνηλάτηση, άρα και την έγκαιρη διακοπή της διασποράς, την παρακολούθηση των ήπια νοσούντων, την αυξημένη επαγρύπνηση για τους δυνητικά βαριά νοσούντες άρα και την έγκαιρη θεραπεία και τη μείωση της θνησιμότητας. Με δωρεάν και συχνά τεστ για όλο τον πληθυσμό με σχέδιο.
Επίταξη του ιδιωτικού κεφαλαίου της υγείας, διαγνωστικών κέντρων και μεγάλων θεραπευτηρίων για να καλυφθούν όλες οι υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού.
Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη και άνοιγμα περισσότερων αιθουσών για τους φοιτητές. Κυλιόμενα ωράρια, προσλήψεις προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες. Έλεγχο του συνόλου των τμημάτων όταν εμφανίζεται κρούσμα., κλείσιμο για λίγες μέρες και επανέλεγχο,
Ενίσχυση του εμβολιαστικού προγράμματος. Εκατοντάδες μελέτες που ήδη έχουν ολοκληρωθεί και ακόμη τρέχουν σε διαφορετικά εργαστήρια, ερευνητικά κέντρα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής, της Αμερικής, αποδεικνύουν πως τα εμβόλια είναι χρήσιμα και αποτελεσματικά γιατί οι εμβολιασμένοι έχουν συντριπτικά λιγότερες πιθανότητες να προσλάβουν τον ιό, να τον μεταδώσουν και να νοσήσουν βαριά. Συνεπώς, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εμβολιαστική κάλυψη στο μικρότερο χρονικό διάστημα μειώνει κατακόρυφα τη διασπορά του ιού στην κοινότητα. Τα εμβόλια είναι αποδεδειγμένο πως προσφέρουν καλύτερη ανοσία σε σχέση με τη φυσική ανοσία που αποκτά ο οργανισμός μετά τη νόσηση. Τα εμβόλια είναι αποδεδειγμένα ασφαλή για τον πληθυσμό, και για τις πληθυσμιακές ομάδες με ειδικά χαρακτηριστικά (βλέπε έγκυες, παιδιά, ειδικά αυτοάνοσα νοσήματα κ.λπ.) για τις οποίες υπάρχουν ειδικές καταγραφές δεδομένων. Οι υπαρκτές παρενέργειες που έχουν τα εμβόλια είναι συγκριτικά λιγότερες και αντιμετωπίσιμες σε σχέση με την επικινδυνότητα του ιού. Ο εμβολιασμός δεν είναι από μόνος του απόλυτα ικανή συνθήκη για την αντιμετώπιση του ιού, είναι όμως αναγκαία. Χωρίς αυτόν δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία. Ο εμβολιασμός είναι πράξη ατομικής και συλλογικής προστασίας. Αποτελεί πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης και συνεπώς είναι ζήτημα κοινωνικής υποχρέωσης. Ο έγκαιρος καθολικός εμβολιασμός του πληθυσμού άμεσα με όλες τις επαναληπτικές δόσεις μαζί με την διεκδίκηση της άρσης των πατεντών των εμβολίων ως ζήτημα επιβίωσης των λαών των πιο φτωχών κρατών χρειάζεται να μπει στην προμετωπίδα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Απόδειξη γι’ αυτό συνιστά το απόλυτα επιτυχημένο πρόγραμμα εγχώριας, δημόσιας και εθνικής παραγωγής εμβολίων της Κούβας, και της δωρεάν, καθολικής διανομής με πληθυσμιακή κάλυψη σε ποσοστό 100% παρά το σκληρό αμερικανικό εμπάργκο.
Τα παραπάνω μέτρα αποτελούν σε αδρές γραμμές ζητήματα που η μαχόμενη, δημοκρατική και φιλολαϊκή επιστημονική κοινότητα, οι υγειονομικοί που είναι στο καμίνι της πανδημίας, το εργατικό λαϊκό κίνημα και το κίνημα της νεολαίας προβάλλουν από την αρχή της πανδημίας με πολύμορφο τρόπο, στον έναν και τον άλλο βαθμό. Σήμερα αποτελούν μονόδρομο για την υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού. Συνεπώς οι δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς, η μαχόμενη ριζοσπαστική αριστερά είναι ανάγκη, να μην πέφτουν και να μην διχάζονται με τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα της κυβέρνησης ( υποχρεωτικότητα ή μη , lockdownή όχι κλπ) ούτε να υποπίπτουν σε φθηνό λαϊκισμό όπως κάνει η ξεπεσμένη αξιωματική αντιπολίτευσηαλλά να δράσουν από κοινού ώστε να ενισχυθεί το μαζικό κίνημα υπέρ της δημόσιας υγείας και της διάσωσης του λαού από την πανδημία και τη φτώχεια, ώστε να διαμορφωθεί ένα μαζικό λαϊκό ρεύμα άμεσης διεκδίκησης κι αλλαγής πορείας της υπάρχουσας διαχείρισης, που θα απηχεί στις ανάγκες των εργαζομένων, θα συγκινεί κάθε προοδευτικό άνθρωπο.
