Δευτέρα πρωί 13/2 και γράφω αυτές τις γραμμές, όπως συμφωνήσαμε με την παλιά μου φίλη Όλγα Μοσχοχωρίτου, αν και λίγο καθυστερημένα καθώς οι εξελίξεις τρέχουν στο θέμα της παραίτησης των καθηγητών της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και της κλιμάκωσης του αγώνα των σπουδαστών με την κατάληψη της σχολής, αλλά και των κτιρίων Τσίλερ και Ρεξ.
Σήμερα το απόγευμα στις 19.00 έχει οριστεί γενική συνέλευση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών με θέμα την συνέχιση των διεκδικήσεων και την πιθανότητα προειδοποιητικής ή και απεργίας διαρκείας.
Εν τω μεταξύ ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης κάλεσε εκπροσώπους των κρατικών σχολών και των σπουδαστών σε συνάντηση την Τετάρτη το πρωί. Μια θετική κίνηση έστω και καθυστερημένα, αρκεί να συνοδευτεί με μια ουσιαστική εξεύρεση λύσης. (Επισημαίνω ότι η πρόσκληση του πρωθυπουργού δεν περιλαμβάνει όπως θα έπρεπε και εκπροσώπους των άλλων δραματικών σχολών, που είναι κι αυτές αναγνωρισμένες από το κράτος και τελούν κάτω από την εποπτεία του Υπ. Πολιτισμού).
Όπως καταλαβαίνουμε αυτή η εβδομάδα θα είναι πολύ κρίσιμη και εύχομαι να υπάρξει η θέληση από την πολιτεία, ώστε να λυθεί το πρόβλημα και οι σπουδαστές να μην χάσουν την χρονιά τους από απουσίες…
Το πράγμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και προβάλλεται και στο εξωτερικό (Γαλλία άρθρο στην Le Monde, Σουηδία εκτενής παρουσίαση της κατάστασης, Ιταλία κλπ.) πράγμα που πλήττει την χώρα μας, που ο πολιτισμός της αποτελεί, όπως πολλές φορές έχει ειπωθεί, την βαριά μας βιομηχανία.
Κι εδώ θα ήθελα να επικεντρωθώ, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις λεπτομέρειες πάνω στα άρθρα του Προεδρικού Διατάγματος και εν αναμονή των κρίσιμων εξελίξεων των ημερών, στην ουσία της δουλειά μας.
ΥΨΗΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΠΟΥΔΩΝ
Έχω διδάξει σε αρκετές δραματικές σχολές ως τώρα στο παρελθόν και μετά από μια μακρόχρονη ανάσα-διακοπή επανήλθα πριν από μερικά χρόνια στην σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έχω την μεγάλη χαρά πολλές μαθήτριες και μαθητές μου να έχουν σήμερα μια σημαντική θέση στο θεατρικό στερέωμα. Μέσα από την πολύχρονη εμπειρία μου, και καθώς γνωρίζω και τον πανεπιστημιακό χώρο από τις σπουδές μου στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, θέλω να πω ότι οι σπουδές της δραματικής και υποκριτικής τέχνης έχουν υψηλές απαιτήσεις. Είναι επίπονες, πολύπλευρες, πρακτικές και θεωρητικές, πολύωρες, με απαραίτητη την συνεχή παρουσία των σπουδαστών ψυχή τε και σώματι. Η δουλειά εν γένει του σύγχρονου ηθοποιού-καλλιτέχνη απαιτεί μια δια βίου μάθηση, ενημέρωση, μελέτη και πλατύ ορίζοντα γνώσεων.
Για όλα αυτά, και θεωρώντας ότι οι περισσότεροι μαθητές που είχα ως τώρα παρουσίασαν, μετά την τριετή τους φοίτηση, μια πραγματική μεταμόρφωση στον τομέα των γνώσεων και της όλης διαμόρφωσης της προσωπικότητάς τους, θα έλεγα πως οι θεατρικές σπουδές είναι επί της ουσίας υψηλού επιπέδου.
Είναι κατά συνέπεια εξωφρενικό αλλά και προσβλητικό το πτυχίο αυτών των σπουδών να εξισώνεται με το απολυτήριο του λυκείου. Να δημιουργεί προβλήματα και μισθολογικού χαρακτήρα αλλά και στις δυνατότητες μεταπτυχιακών σπουδών.
Με την ελπίδα και την ευχή να δικαιωθεί ο αγώνας όλων αυτών των ημερών περιμένουμε τις εξελίξεις. Έχουμε μαζί μας όχι μόνο τους χιλιάδες υποστηρικτές που συγκεντρώνονται στις συναυλίες και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις αλλά και κάποιους άλλους αόρατους πια δασκάλους… Κάρολος Κουν, Πέλος Κατσέλης, Ασπασία Παπαθανασίου, Λευτέρης Βογιατζής, Μάγια Λυμπεροπούλου, Κώστας Καζάκος,… μια ατέλειωτη αλυσίδα!
