Πηγή: The Press Project
Η Κωνσταντίνα Ηλία (Κωνστήλια) Καρύδη μιλάει στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη, στο TPP, για τη συμμετοχή της ως εθελόντρια γιατρός στη Λωρίδα της Γάζας. Η Κωνστήλια Καρύδη εργάστηκε εθελοντικά για 2 εβδομάδες στο European Gaza Hospital, στο Χαν Γιουνίς, αφού έφτασε στη Γάζα μέσω αποστολής της Medical Aid for Palestinians (MAP), που έγινε σε συνεργασία με την International Rescue Committee (IRC) και με τον συντονισμό του ΟΗΕ
Η ίδια αναφέρει πως οι μετακινήσεις είναι το πιο επικίνδυνο μέρος των διεθνών αποστολών και για αυτό πρέπει να συντονιστούν με τις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IFD). Ωστόσο, υπάρχει πλήθος αναφορών για επιθέσεις του ισραηλινού στρατού σε ανθρωπιστικές και ιατρικές αποστολές. «Τη νύχτα ακριβώς πριν ταξιδεύσουμε χτυπήθηκε ξενώνας των Γιατρών χωρίς Σύνορα από διασταυρούμενα πυρά και υπήρξαν θύματα» σημειώνει, ενώ τον «Ιανουάριο χτυπήθηκε ο ξενώνας της οργάνωσης που πήγα εγώ, ευτυχώς χωρίς θύματα» – παρά το γεγονός πως πρόκειται για δηλωμένους χώρους.
Σε σχέση με την κατάσταση στα νομοκομεία της Γάζας, η ίδια αναφέρει πως την περίοδο που εργάστηκε στα χειρουργεία του European Gaza Hospital δεν υπήρχαν ελλείψεις σε αναισθησιολογικά φάρμακα και γιατρούς. Ωστόσο, σημειώνει πως αυτό «είναι κάτι δυναμικό» και «δεν μπορεί να γενικευτεί», καθώς όπως την ενημέρωσαν τους προηγούμενους μήνες υπήρχαν ελλείψεις στο ίδιο νοσοκομείο. «Πόσο θα κρατήσουν τώρα τα φάρμακα και πότε θα έρθουν άλλα κανέναν δεν ξέρει» σημειώνει.
Στη συνέχεια, αναφέρει πως το European Gaza Hospital είχε δυνατότητα για 250 κλίνες πριν τον πόλεμο και τώρα έχει περίπου 1000 ασθενείς – δηλαδή 4 φορές πάνω από τις δυνατότητές του. Οι ντόπιοι γιατροί «είναι άνθρωποι που μένουν σε σκηνές σε camps, οι περισσότεροι έχουν χάσει τους δικούς τους και τα σπίτα τους και παρ’ όλα αυτά έρχονται κάθε πρωί στη δουλεία. Ωστόσο, δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να καλύψουν τις παραπάνω ανάγκες».
Επιπλεόν, «το νοσομείο σύμφωνα με τα στοιχεία έχει 22.000 εκτοπισμένους ανθρώπους», οι οποίοι κοιμούνται στον προαύλιο χώρο και εντός του νοσοκομείου με σεντόνια ανάμεσά τους, γεγονός που -όπως εξηγεί- αυξάνει την πιθανότα μολυσματικών ασθενειών και λοιμώξεων στους τραυματίες. Μάλιστα, σημειώνει πως όλα τα μέλη ιατρικής ομάδας νόσησαν από κάτι, κατά τη διάρκεια της αποστολής τους.
Σε ό,τι έχει να κάνει με τα φαινόμενα υποσιτισμού και τις προειδοποιήσεις για επικείμενο λιμό, αναφέρει: «Χωρίς να είμαι ειδική, ο λιμός μάλλον είναι ήδη εκεί. Όταν έχεις ήδη θανάτους από υποσιτισμό είναι αργά». «Όλοι μου οι ασθενείς δεν είχαν καμία μυιική μάζα και έβλεπες τα οστά τους» τόνισε. Ενδεικτικά, ανέφερε πως «όλες οι τροφές είναι κονσέρβες», ενώ τα θερμοκήπια στη Ράφα -πόλη των 250.000 πριν τον πόλεμο- δεν μπορούν να θρέψουν τον αριθμό των πάνω από 1,5 εκατομύριο ανθρώπων, που έχει εκτιναχθεί λόγω του εσωτερικού εκτοπισμού. Παράλληλα, η ζήτηση έχει οδηγήσει σε άνοδο των τιμών. «Ήδη πριν ξεκινήσει ο πόλεμος πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είχε ανάγκη την αθρωπιστική βοήθεια για να σιτιστεί, πόσω μάλλον τώρα που δεν μπαίνει σχεδόν τίποτα στη Γάζα» σημείωσε.
Για τους κινδύνους, που αντιμετωπίζουν οι εθελοντές, η ίδια ανέφερε πως αρχικά ήταν να πάει τον Ιανουάριο, όταν σημειώθηκε το χτύπημα στον ξενώνα της MAP. Μίλησε για την εσωτερική πάλη με τον αυτό της εν όψει της αποστολής της. «Ήξερα που πηγαίνω, υπέγραψα ότι ξέρω που πηγαίνω. Όλες οι οργανώσεις προσπαθούν να μειώσουν τον κίνδυνο, γιατί δεν υπάρχει μηδενικός κίνδυνος, με το να συντονίζονται με τις ισραηλινές δυνάμεις και να δηλώνουν τους ξενώνες και τις μετακινήσεις. Ωστόσο, έχουν συμβεί χτυπήματα παρά τα παραπάνω μέτρα. Οπότε υπογράφεις ότι δέχεσαι τον κίνδυνο. Είναι σοκαριστικό όταν πρωτομπαίνεις και πλησιάζεις τη Ράφα, όπου ακούς τα drones».
«Οι μάχες εδάφους πρέπει να ήταν 500-700 μέτρα από το νοσοκομείο. Άκουγα τους πυροβολισμούς, ιδιαίτερα στο δωμάτιο, καθώς η μόνωση στα χειρουργεία πρέπει να είναι καλύτερη. Δεν ξέρω πως, αλλά τους συνηθίζεις. Όταν οι βομβαρδισμοί ήταν πιο έντονοι πεταγόμασταν» συμπλήρωσε. Αν και έχει επιστρέψει στην Ελλάδα, το τραύμα παραμένει. «Σήμερα το πρωί πετάχτηκα στο σπίτι μου όταν έπεσε η καρέκλα του από πάνω» ανέφερε, ενδεικτικά.
Αν αυτό ισχύει για τους εθελοντές, το τραύμα για τον λαό της Γάζας είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο. Η Κωνστήλια Καρύδη αναφέρει πως «αν και δεν είμαι ειδική, θεωρώ πως οι κάτοικοι της Γάζας θα χρειαστούν απίστευτη ψυχολογική υποστήριξη όταν τελειώσει ο πόλεμος». Μάλιστα, αναφέρει πως όσο βρισκόταν εκεί υπήρχε κόσμος που εξέφρασε την ελπίδα οι οργανώσεις να έχουν φροντίσει για αυτό. «Μιλάμε για μια ολοκληρη γενιά νέων ανθρώπων που, αν δεν πεθάνουν, θα μείνουν ανάπηροι» τόνισε, ενώ «κάθε άνθρωπος στην Γάζα έχει χάσει κάποιον δικό του».
