Μετάφραση – επιμέλεια: Αντωνία Πάνου
Η αμερικανική παρέμβαση, κατ’ εντολή του ακροδεξιού Ισραήλ του Νετανιάχου, έχει αφήσει τη Μέση Ανατολή σε ερείπια, με πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς και ανοιχτούς πολέμους να μαίνονται στη Λιβύη, το Σουδάν, τη Σομαλία, το Λίβανο, τη Συρία και την Παλαιστίνη, και με το Ιράν στα πρόθυρα ενός πυρηνικού οπλοστασίου.
Σύμφωνα με τους περίφημους στίχους του Τάκιτου, Ρωμαίου ιστορικού, «Το να ρημάζουν, να σφάζουν, να σφετερίζονται με ψεύτικους τίτλους, το ονομάζουν αυτοκρατορία- και όπου κάνουν έρημο, το ονομάζουν ειρήνη».
Στην εποχή μας, είναι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ που φτιάχνουν μια έρημο και την ονομάζουν ειρήνη.
Η ιστορία είναι απλή. Σε πλήρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι υπουργοί του διεκδικούν το δικαίωμα να κυβερνούν επτά εκατομμύρια Παλαιστίνιους Άραβες. Όταν η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ οδηγεί σε μαχητική αντίσταση, το Ισραήλ χαρακτηρίζει την αντίσταση «τρομοκρατία» και καλεί τις ΗΠΑ να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής που υποστηρίζουν τους «τρομοκράτες». Οι ΗΠΑ, υπό την κυριαρχία του λόμπι του Ισραήλ, πηγαίνουν σε πόλεμο για λογαριασμό του Ισραήλ.
Η πτώση της Συρίας αυτή την εβδομάδα είναι το αποκορύφωμα της εκστρατείας Ισραήλ-ΗΠΑ κατά της Συρίας που ξεκινά από το 1996 με την άφιξη του Νετανιάχου στο αξίωμα του πρωθυπουργού. Ο πόλεμος Ισραήλ-ΗΠΑ κατά της Συρίας κλιμακώθηκε το 2011 και το 2012, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα ανέθεσε κρυφά στη CIA την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης στην επιχείρηση «Ξύλινο Πλατάνι». Η προσπάθεια αυτή τελικά «καρποφόρησε» αυτή την εβδομάδα, μετά από περισσότερους από 300.000 θανάτους στον πόλεμο της Συρίας από το 2011.
Η πτώση της Συρίας ήρθε γρήγορα εξαιτίας μιας δεκαετίας και πλέον συντριπτικών οικονομικών κυρώσεων, των βαρών του πολέμου, της κατάσχεσης του πετρελαίου της Συρίας από τις ΗΠΑ, των προτεραιοτήτων της Ρωσίας όσον αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία και, πιο άμεσα, των επιθέσεων του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, η οποία ήταν το βασικό στρατιωτικό στήριγμα της συριακής κυβέρνησης. Χωρίς αμφιβολία, ο Άσαντ συχνά δεν έπαιζε σωστά τα δικά του χαρτιά και αντιμετώπιζε σοβαρή εσωτερική δυσαρέσκεια, αλλά το καθεστώς του ήταν στο στόχαστρο της κατάρρευσης για δεκαετίες από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Πριν αρχίσει σοβαρά η εκστρατεία των ΗΠΑ και του Ισραήλ για την ανατροπή του Άσαντ το 2011, η Συρία ήταν μια λειτουργική, αναπτυσσόμενη χώρα μεσαίου εισοδήματος. Τον Ιανουάριο του 2009, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ είχε να πει τα εξής:
Οι Εκτελεστικοί Σύμβουλοι εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τις ισχυρές μακροοικονομικές επιδόσεις της Συρίας τα τελευταία χρόνια, όπως εκδηλώνονται στην ταχεία αύξηση του ΑΕΠ εκτός του πετρελαίου, στο άνετο επίπεδο των συναλλαγματικών αποθεμάτων και στο χαμηλό και μειούμενο δημόσιο χρέος. Οι επιδόσεις αυτές αντανακλούσαν τόσο την ισχυρή περιφερειακή ζήτηση όσο και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των αρχών να στραφούν προς μια οικονομία περισσότερο βασισμένη στην αγορά.
Από το 2011, ο διαρκής πόλεμος Ισραήλ-ΗΠΑ κατά της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών, των τζιχαντιστών, των οικονομικών κυρώσεων, της κατάληψης από τις ΗΠΑ των πετρελαιοπηγών της Συρίας και άλλων, έχει βυθίσει τον συριακό λαό στη δυστυχία.
Στο τέλος του 2024, τις αμέσως επόμενες δύο ημέρες μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης, το Ισραήλ πραγματοποίησε περίπου 480 επιθέσεις σε όλη τη Συρία και κατέστρεψε πλήρως τον συριακό στόλο στη Λατάκια. Ακολουθώντας την επεκτατική του ατζέντα, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου διεκδίκησε παράνομα τον έλεγχο της αποστρατιωτικοποιημένης νεκρής ζώνης στα Υψίπεδα του Γκολάν και δήλωσε ότι τα Υψίπεδα του Γκολάν θα αποτελούν μέρος του κράτους του Ισραήλ «για πάντα».
Η φιλοδοξία του Νετανιάχου να μεταμορφώσει την περιοχή μέσω του πολέμου, η οποία χρονολογείται εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Σε συνέντευξη Τύπου στις 9 Δεκεμβρίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός καυχήθηκε για μια «απόλυτη νίκη», δικαιολογώντας τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και την κλιμάκωση της βίας σε ολόκληρη την περιοχή:
Σας ρωτώ, απλά σκεφτείτε, αν είχαμε προσχωρήσει σε αυτούς που μας έλεγαν ξανά και ξανά: «Ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει»- δεν θα είχαμε εισέλθει στη Ράφα, δεν θα είχαμε καταλάβει τον διάδρομο Φιλαδέλφεια, δεν θα είχαμε εξουδετερώσει τον Σινουάρ, δεν θα είχαμε εκπλήξει τους εχθρούς μας στον Λίβανο και ολόκληρο τον κόσμο σε μια τολμηρή επιχείρηση-στρατήγημα, δεν θα είχαμε εξουδετερώσει τον Νασράλα, δεν θα είχαμε καταστρέψει το υπόγειο δίκτυο της Χεζμπολάχ και δεν θα είχαμε εκθέσει την αδυναμία του Ιράν. Οι επιχειρήσεις που έχουμε πραγματοποιήσει από την αρχή του πολέμου διαλύουν τον άξονα τούβλο με τούβλο.
Η μακρά ιστορία της εκστρατείας του Ισραήλ για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης δεν είναι ευρέως κατανοητή, ωστόσο τα ντοκουμέντα είναι ξεκάθαρα. Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Συρίας ξεκίνησε από τους νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ το 1996, οι οποίοι διαμόρφωσαν μια στρατηγική «καθαρής ρήξης» για τη Μέση Ανατολή για τον Νετανιάχου, καθώς ανέλαβε την εξουσία. Ο πυρήνας της στρατηγικής της «καθαρής ρήξης» καλούσε το Ισραήλ (και τις ΗΠΑ) να απορρίψουν το «γη για ειρήνη», την ιδέα δηλ. ότι το Ισραήλ θα αποσυρόταν από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη με αντάλλαγμα την ειρήνη. Αντ’ αυτού, το Ισραήλ θα διατηρούσε τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, θα κυβερνούσε τον παλαιστινιακό λαό σε ένα κράτος Απαρτχάιντ, θα καθάριζε βήμα προς βήμα το κράτος εθνοτικά και θα επέβαλε τη λεγόμενη «ειρήνη για την ειρήνη» ανατρέποντας τις γειτονικές κυβερνήσεις που αντιστέκονταν στις εδαφικές διεκδικήσεις του Ισραήλ.
Η στρατηγική του Clean Break («Καθαρής Ρήξης») διαβεβαιώνει: «Η διεκδίκηση της γης -στην οποία έχουμε προσκολληθεί με ελπίδα εδώ και 2000 χρόνια- είναι νόμιμη και ευγενής» και συνεχίζει: «Η Συρία προκαλεί το Ισραήλ στο έδαφος του Λιβάνου. Μια αποτελεσματική προσέγγιση, και με την οποία οι Αμερικανοί μπορούν να συμπάσχουν, θα ήταν αν το Ισραήλ καταλάμβανε τη στρατηγική πρωτοβουλία κατά μήκος των βόρειων συνόρων του, εμπλέκοντας τη Χιζμπολάχ, τη Συρία και το Ιράν, ως τους κύριους φορείς της επίθεσης στο Λίβανο…».
Στο βιβλίο του «Καταπολέμηση της τρομοκρατίας» του 1996, ο Νετανιάχου παρουσίασε τη νέα στρατηγική. Το Ισραήλ δεν θα πολεμούσε τους τρομοκράτες – θα πολεμούσε τα κράτη που υποστηρίζουν τους τρομοκράτες. Πιο συγκεκριμένα, θα έβαζε τις ΗΠΑ να πολεμήσουν για λογαριασμό του Ισραήλ. Όπως ανέπτυξε το 2001:
Το πρώτο και πιο κρίσιμο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι αυτό: Δεν υπάρχει διεθνής τρομοκρατία χωρίς την υποστήριξη κυρίαρχων κρατών… Αφαιρέστε όλη αυτή την κρατική υποστήριξη και ολόκληρη η σκαλωσιά της διεθνούς τρομοκρατίας θα καταρρεύσει σε σκόνη.
Η στρατηγική του Νετανιάχου ενσωματώθηκε στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η εξουδετέρωση της Συρίας ήταν πάντα βασικό μέρος του σχεδίου. Αυτό επιβεβαιώθηκε στον στρατηγό Wesley Clark μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Του είπαν, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Πεντάγωνο, ότι «θα επιτεθούμε και θα καταστρέψουμε τις κυβερνήσεις σε επτά χώρες μέσα σε πέντε χρόνια – θα ξεκινήσουμε με το Ιράκ και στη συνέχεια θα προχωρήσουμε στη Συρία, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Ιράν». Το Ιράκ θα ήταν το πρώτο, μετά η Συρία και τα υπόλοιπα. (Η εκστρατεία του Νετανιάχου για τον πόλεμο στο Ιράκ περιγράφεται λεπτομερώς στο νέο βιβλίο του Dennis Fritz, Deadly Betrayal.(Θανάσιμη Προδοσία) Ο ρόλος του Ισραηλινού λόμπι διευκρινίζεται στο νέο βιβλίο του Ilan Pappé, Lobbying for Zionism on Both Sides of the Atlantic(«Ασκηση πίεσης υπέρ του Σιωνισμού και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού» ). Η εξέγερση που έπληξε τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ ανέβαλε το χρονοδιάγραμμα των πέντε ετών, αλλά δεν άλλαξε τη βασική στρατηγική.
Οι ΗΠΑ έχουν μέχρι τώρα ηγηθεί ή χρηματοδοτήσει πολέμους εναντίον του Ιράκ (εισβολή το 2003), του Λιβάνου (χρηματοδότηση και εξοπλισμός του Ισραήλ από τις ΗΠΑ), της Λιβύης (βομβαρδισμός από το ΝΑΤΟ το 2011), της Συρίας (επιχείρηση της CIA κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010), του Σουδάν (υποστήριξη ανταρτών για τη διάσπαση του Σουδάν το 2011) και της Σομαλίας (υποστήριξη της εισβολής της Αιθιοπίας το 2006). Εκκρεμεί ακόμη ένας ενδεχόμενος πόλεμος των ΗΠΑ με το Ιράν, που επιδιώκει διακαώς το Ισραήλ.
Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, η CIA έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ισλαμιστές τζιχαντιστές για να πολεμήσουν αυτούς τους πολέμους, και οι τζιχαντιστές μόλις ανέτρεψαν το συριακό καθεστώς. Η CIA, άλλωστε, βοήθησε να δημιουργηθεί εξαρχής η Αλ Κάιντα εκπαιδεύοντας, εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά. Ναι, ο Οσάμα μπιν Λάντεν στράφηκε αργότερα εναντίον των ΗΠΑ, αλλά το κίνημά του ήταν ένα αμερικανικό δημιούργημα, παρ’ όλα αυτά. Κατά ειρωνικό τρόπο, όπως επιβεβαιώνει ο Seymour Hersh (Σέϋμουρ Χερτζ,) ήταν οι πληροφορίες του Άσαντ που «ειδοποίησαν τις ΗΠΑ για μια επικείμενη βομβιστική επίθεση της Αλ Κάιντα στο αρχηγείο του πέμπτου στόλου του αμερικανικού ναυτικού».
Η επιχείρηση Timber Sycamore ήταν ένα μυστικό πρόγραμμα της CIA αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων που ξεκίνησε ο Ομπάμα για την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ. Η CIA χρηματοδοτούσε, εκπαίδευε και παρείχε πληροφορίες σε ριζοσπαστικές και ακραίες ισλαμιστικές ομάδες. Η προσπάθεια της CIA περιλάμβανε επίσης μια «ποντικογραμμή» για τη διακίνηση όπλων από τη Λιβύη (που δέχθηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ το 2011) στους τζιχαντιστές στη Συρία. Το 2014, ο Seymour Hersh (Σέϋμουρ Χερτζ,) περιέγραψε την επιχείρηση στο άρθρο του «The Red Line and the Rat Line»( Η Κόκκινη Γραμμή και η Γραμμή του Αρουραίου) :
«Ένα άκρως απόρρητο παράρτημα της έκθεσης, που δεν δημοσιοποιήθηκε, περιέγραφε μια μυστική συμφωνία που επιτεύχθηκε στις αρχές του 2012 μεταξύ των κυβερνήσεων Ομπάμα και Ερντογάν. Αφορούσε τη γραμμή των αρουραίων. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, η χρηματοδότηση προερχόταν από την Τουρκία, καθώς και από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ- η CIA, με την υποστήριξη της MI6, ήταν υπεύθυνη για τη μεταφορά όπλων από τα οπλοστάσια του Καντάφι στη Συρία».
Αμέσως μετά την έναρξη του Timber Sycamore, τον Μάρτιο του 2013, σε κοινή διάσκεψη του προέδρου Ομπάμα και του πρωθυπουργού Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο, ο Ομπάμα δήλωσε «Όσον αφορά τη Συρία, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να εργάζονται με συμμάχους,φίλους και τη συριακή αντιπολίτευση για να επισπεύσουν το τέλος της διακυβέρνησης του Άσαντ».
Για την αμερικανοϊσραηλινή σιωνιστική νοοτροπία, η έκκληση για διαπραγμάτευση από έναν αντίπαλο εκλαμβάνεται ως ένδειξη αδυναμίας του αντιπάλου. Όσοι ζητούν διαπραγματεύσεις από την άλλη πλευρά συνήθως καταλήγουν νεκροί-δολοφονημένοι από το Ισραήλ ή τα αμερικανικά μέσα. Το είδαμε αυτό να διαδραματίζεται πρόσφατα στο Λίβανο. Ο υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου επιβεβαίωσε ότι ο Χασάν Νασράλα, πρώην γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ, είχε συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός με το Ισραήλ λίγες ημέρες πριν από τη δολοφονία του. Η προθυμία της Χεζμπολάχ να αποδεχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία σύμφωνα με τις επιθυμίες του αραβοϊσλαμικού κόσμου για λύση δύο κρατών είναι μακροχρόνια. Ομοίως, αντί να διαπραγματευτεί για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα, το Ισραήλ δολοφόνησε τον πολιτικό επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, στην Τεχεράνη.
Παρομοίως στη Συρία, αντί να επιτρέψουν να προκύψει μια πολιτική λύση, οι ΗΠΑ αντιτάχθηκαν πολλές φορές στην ειρηνευτική διαδικασία. Το 2012, ο ΟΗΕ είχε διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία στη Συρία, η οποία μπλοκαρίστηκε από τους Αμερικανούς, οι οποίοι απαίτησαν να φύγει ο Άσαντ από την πρώτη ημέρα της ειρηνευτικής συμφωνίας. Οι ΗΠΑ ήθελαν αλλαγή καθεστώτος, όχι ειρήνη. Τον Σεπτέμβριο του 2024, ο Νετανιάχου μίλησε στη Γενική Συνέλευση με έναν χάρτη της Μέσης Ανατολής χωρισμένο μεταξύ «Ευλογίας» και «Κατάρας», με τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν να αποτελούν μέρος της κατάρας του Νετανιάχου. Η πραγματική κατάρα είναι η πορεία του Ισραήλ προς το χάος και τον πόλεμο, που έχει πλέον καταλάβει τον Λίβανο και τη Συρία, με την διακαή ελπίδα του Νετανιάχου να παρασύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο και με το Ιράν.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πανηγυρίζουν ότι κατάφεραν να καταστρέψουν με επιτυχία έναν ακόμη αντίπαλο του Ισραήλ και υπερασπιστή της παλαιστινιακής υπόθεσης, με τον Νετανιάχου να διεκδικεί «τα εύσημα για την έναρξη της ιστορικής διαδικασίας». Το πιθανότερο είναι ότι η Συρία θα υποκύψει τώρα σε συνεχή πόλεμο μεταξύ των πολλών ένοπλων πρωταγωνιστών, όπως συνέβη και στις προηγούμενες επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος από ΗΠΑ και Ισραήλ.
Εν ολίγοις, η αμερικανική ανάμειξη, κατ’ εντολή του Ισραήλ του Νετανιάχου, έχει αφήσει τη Μέση Ανατολή σε ερείπια, με πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς και ανοιχτούς πολέμους να μαίνονται στη Λιβύη, το Σουδάν, τη Σομαλία, το Λίβανο, τη Συρία και την Παλαιστίνη, και με το Ιράν στα πρόθυρα ενός πυρηνικού οπλοστασίου, να ωθείται ενάντια στις δικές του τάσεις προς αυτό το ενδεχόμενο.
Όλα αυτά βρίσκονται στην υπηρεσία ενός βαθιά άδικου σκοπού: να αρνηθούν οι Παλαιστίνιοι τα πολιτικά τους δικαιώματα στην υπηρεσία του σιωνιστικού εξτρεμισμού που βασίζεται στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή του 7ου αιώνα π.Χ. Είναι αξιοσημείωτο ότι, σύμφωνα με αυτό το κείμενο -το οποίο επικαλούνται οι ίδιοι οι θρησκευτικοί ζηλωτές του Ισραήλ- οι Ισραηλίτες δεν ήταν καν οι αρχικοί κάτοικοι της γης. Αντίθετα, σύμφωνα με το κείμενο, ο Θεός δίνει εντολή στον Ιησού του Ναυή και τους πολεμιστές του να διαπράξουν πολλαπλές γενοκτονίες για να κατακτήσουν τη γη.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα αραβοϊσλαμικά έθνη και μάλιστα σχεδόν όλος ο κόσμος έχουν επανειλημμένα ενωθεί στην έκκληση για λύση δύο κρατών και ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Αντί για τη λύση των δύο κρατών, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ έχουν κάνει μια έρημο και την έχουν ονομάσει ειρήνη.
Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας ότι η δημοσίευση άρθρων στην ιστοσελίδα μας δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με όσα γράφονται. Η πολιτική μας είναι να δημοσιεύουμε οτιδήποτε θεωρούμε ενδιαφέρον, ώστε να βοηθήσουμε τους αναγνώστες μας να διαμορφώσουν τη γνώμη τους. Μερικές φορές δημοσιεύουμε ακόμη και άρθρα με τα οποία διαφωνούμε εντελώς, καθώς πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό για τους αναγνώστες μας να ενημερώνονται για ένα όσο το δυνατόν ευρύτερο φάσμα απόψεων.
