Από τη μια εμφανίζεται ξανά και ξανά ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός με όλα του τα παρακλάδια, ISIS, Al Kainta, Τζιχαντιστές γενικότερα.
Από την άλλη η προαποφασισμένη πολιτική Μακρόν να επενδύει σε μια γενικευμένη αντιπαράθεση απέναντι στο Ισλάμ προκειμένου να εξυπηρετήσει την απάνθρωπη γαλλική ιμπεριαλιστική παρουσία στην Αφρική. Πολιτική που νοιώθει να κινδυνεύει από την αναδυόμενη Τούρκικη ιμπεριαλιστική – και με όλα τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ιμπεριαλισμού – δύναμη.
Μια διαμάχη που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, διαμάχη δίχως τέλος και έλεος που τελικά την πληρώνουν οι Λαοί.
Εφτά ανυποψίαστοι βιεννέζοι νεκροί χτες το βράδυ στο όνομα του ισλαμικού φανατισμού.
Δεν υπάρχει γενικά και αόριστα Ισλάμ
Ο Μακρόν (και οι ομοτράπεζοι του) φυσικά γνωρίζει πως δεν υπάρχει γενικά και αόριστα Ισλάμ, όπως γνωρίζει τις πομπές των δυτικών στην Αφρική και στην Ασία. Γνωρίζει πως οι έφηβοι που γεννήθηκαν πιθανόν στην Τσετσενία ή και στο Παρίσι, ασπάστηκαν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και δολοφόνησαν φρικιαστικά έναν δάσκαλο στη Γαλλία και ανυποψίαστους πολίτες στη Βιέννη και αλλού, αντιπροσωπεύουν μια ακόμη περίπτωση ριζοσπαστικοποίησης μέσω της παρακμιακής πολιτικής των νεοφιλελεύθερων και του διαδικτύου – την ίδια δύναμη που ενίσχυσε τις δεξιές πολιτοφυλακές στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους φανατικούς πολίτες στην Ινδία.
Γνωρίζουν επίσης, αυτός και οι ομοτράπεζοι του που χύνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα για την επίθεση στη Βιέννη, πως δεν υπάρχουν γενικά μουσουλμάνοι εξτρεμιστές που επιτίθενται εναντίον της «φωτισμένης δύσης» ούτε γενικά άπιστοι ( χριστιανοί) που στρέφονται εναντίον του Ισλάμ. Τέτοια χυδαία και σκοταδιστική γενίκευση εξυπηρετεί μόνο ακραία επικίνδυνους για τους λαούς πολιτικούς σκοπούς. Πολύ περισσότερο που ενόψει της ιστορικά ανεπανάληπτης, διπλής, υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, το εντελώς αχρείαστο είναι μια σύγκρουση πολιτισμών ή θρησκειών.
Ωστόσο αυτό φαίνεται να θέλει να υποδαυλίσει ο Γάλλος πρόεδρος.
Η γενικευμένη κριτική σε οποιαδήποτε θρησκεία στερείται οιασδήποτε επιστημονικής βάσης, είναι προκάτ αφού ως γνωστό δεν υπάρχουν μόνο διαφορετικές θρησκείες αλλά και πολλαπλά θρησκευτικά ρεύματα εντός τους και ειδικά ο θανατηφόρος, τυφλός θρησκευτικός φονταμενταλισμός.
Ο φονταμενταλισμός ως έννοια και ως κίνημα εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1920 στο δυτικό κόσμο.
Η εμφάνιση του ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με κύριο χαρακτηριστικό την τυφλή υπακοή στις θρησκευτικές αρχές και παραδόσεις. Την απόλυτη στοίχιση πίσω από τις «αιώνιες και εξ αποκαλύψεως αλήθειες» που η θεία αποκάλυψη και τα ιερά κείμενα μας έχουν δώσει μια για πάντα και τις οποίες οι φονταμενταλιστές θέτουν υπεράνω των νόμων και των δικαιωμάτων των πολιτών. Τα «ιερά κείμενα» ερμηνεύονται στην κυριολεξία και όχι μεταφορικά, ενώ η επιβολή ενός “παραδοσιακού” τρόπου ζωής επιχειρείται να επιτευχθεί και με βίαια μέτρα.
Πρόκειται για μια κατάσταση όπου διάφορες δημαγωγικά, λαϊκιστικά προσανατολισμένες ελίτ (θρησκευτικές, πολιτικές, καλλιτεχνικές, επικοινωνιακές), κατορθώνουν να κινητοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα και να δημιουργήσουν μια κατάσταση ομαδικής υστερίας: Κατάσταση μέσα στην οποία ο ορθός λόγος εξαφανίζεται.
Στην ακραία του μορφή ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός οδηγεί στον δρόμο του φανατισμού, των τυφλών φονικών ενεργειών, της μισαλλοδοξίας και ξενοφοβίας, της αυτοκτονικής θυσίας με την πυροδότηση εκρηκτικών.
Η αμερικάνικη Τζιχάντ
«Ο Θεός μου είπε να ηγηθώ του έθνους μου. Εκείνος μου είπε και να εισβάλλω στο Ιράκ».. δήλωνε πριν λίγα χρόνια ο τότε εκλεκτός της χριστιανικής ακροδεξιάς των HΠA Τζορτζ Mπους.
Λίγο αργότερα οι ΗΠΑ του Κλίντον υπό την ονομασία “ευσπλαχνικός άγγελος” – θεϊκή δύναμη ξανά – οργάνωσαν τη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Πραγματοποίησαν 2300 αεροπορικές επιδρομές σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, εκτόξευσαν συνολικά 420.000 βλήματα, πυραύλους και βόμβες, 37.000 βόμβες διασποράς που προκάλεσαν τους περισσότερους θανάτους μεταξύ του άμαχου πληθυσμού, όπως επίσης και βλήματα, τα οποία στην κεφαλή έφεραν απεμπλουτισμένο ραδιενεργό ουράνιο. Προκάλεσαν τέλος το θάνατο 2500 ανθρώπων, εκ των οποίων οι 1008 ήταν ένστολοι (αστυνομικοί και στρατιωτικοί), ενώ τραυματίστηκαν 12.500, μεταξύ των οποίων 2700 παιδιά.
Τη θρησκεία χρησιμοποιεί ξανά ο Τράμπ ως τυφλό προεκλογικό επιχείρημα: «τραυματίστε τη Βίβλο, τραυματίστε το Θεό». «Αυτός είναι κατά του Θεού είπε αναφερόμενος στο Μπάιντεν στην προεκλογική ομιλία που εκφώνησε στο Κλίβελαντ.»
«Στις HΠA, οι συντηρητικοί θρησκευόμενοι, ενισχύουν αυξανόμενα την εξουσία τους στην πολιτική, τα MME και τον πολιτισμό», έγραφαν οι «Tάιμς της Nέας Yόρκης» με ιδιαίτερη επίδραση στο περιεχόμενο των διδασκόμενων μαθημάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ο Θεός… σώζει την Αμερική των Αμερικάνων Χριστιανών.
Η μουσουλμανική Τζιχάντ εναντίον …μουσουλμάνων
Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός δεν έχει όρια, δολοφονεί μάλιστα, όπως τα στοιχεία αποκαλύπτουν, περισσότερους ομόθρησκους μουσουλμάνους.
«Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία», αναφέρει η «Independent», «για τον αριθμό των μουσουλμάνων ή πιστών άλλων θρησκειών οι οποίοι έχουν δολοφονηθεί από το ISIS, αλλά ο τεράστιος αριθμός των θυμάτων από το Ιράκ, όπου το 99% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειονότητα των νεκρών ανήκει σε αυτή τη θρησκεία». Η αναφορά παραπέμπει μάλιστα σε μια έκθεση του 2011 από το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Αντιτρομοκρατίας (National Counter-Terrorism Center/NCTC), σύμφωνα με την οποία «σε περιπτώσεις όπου μπορούσε να πιστοποιηθεί η θρησκευτική πίστη των θυμάτων της τρομοκρατίας, οι μουσουλμάνοι αποτελούσαν το 82% με 97% των θυμάτων κατά τα προηγούμενα πέντε έτη». Να σημειωθεί πως το Global Terrorism Index κατατάσσει το Ιράκ στην πρώτη θέση των χωρών που έχουν πληγεί περισσότερο από την τρομοκρατία, ενώ ακολουθούν το Αφγανιστάν, η Νιγηρία και η Συρία.
Οι περισσότερες από αυτές τις επιθέσεις έγιναν σε σημεία με σιιτικό κυρίως πληθυσμό, αγαπημένο στόχο του σουνιτικής προέλευσης «Ισλαμικού κράτους», καθώς – σύμφωνα με τη δική του ερμηνεία του Κορανίου – οι σιίτες είναι αιρετικοί, επομένως «εχθροί».
Για τους απανταχού όμως Μακρόν και Τραμπ πέρα βρέχει τα παραπάνω δεν έχουν καμιά αξία.
Φοβάμαι δε πως και μας δεν μας νοιάζει και τόσο.
Ποιος θυμάται την αιματηρότατη έκρηξη στη Βαγδάτη το 2003, που άφησε πίσω της 292 νεκρούς, τις μετέπειτα επιθέσεις στην πρωτεύουσα του Ιράκ με 200 νεκρούς;
Μπορεί να αχνοθυμόμαστε την εισβολή και πολιορκία σε πολυσύχναστο καφέ της Ντάκα, της πρωτεύουσας του Μπανγκλαντές, που έληξε με 22 νεκρούς, στην πλειονότητά τους Ιταλούς, Ιάπωνες και Αμερικανούς, να θυμόμαστε τους 45 ντόπιους και ξένους νεκρούς στο διεθνές αεροδρόμιο «Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης. Αλλά είναι στη λησμονιά οι στόχοι και τα θύματα του λεγόμενου «Ισλαμικού κράτους», στη συντριπτική τους πλειονότητα μουσουλμάνοι, σε χώρες όπου το Ισλάμ είναι η επικρατέστερη θρησκεία: Αίγυπτος, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Συρία, Ιράκ. Ακόμη και στη Σαουδική Αραβία με τις τρεις επιθέσεις αυτοκτονίας και τους έξι συνολικά νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων των δύο καμικάζι.
Όλες αυτές οι επιθέσεις πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες στη Δύση, χωρίς εκδηλώσεις συμπάθειας, χωρίς «je suis…» και χωρίς ιρακινές ή άλλες σημαίες να κοσμούν τα προφίλ των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Κι αυτή η αδιαφορία δεν είναι κάτι καινούργιο.
«Είτε το αίμα των Ιρακινών είναι πολύ φτηνό είτε ο φόνος θεωρείται κάτι φυσιολογικό», επισημαίνει ο Σαΐντ Σάλεχ Κουαζίνι, καθηγητής ισλαμικών σπουδών στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ.
«..Οι θάνατοι γίνονται απλά στατιστικές και η συχνότητα των επιθέσεων σημαίνει ότι το σοκ που καταγράφεται δεν είναι τόσο μεγάλο όσο θα ήταν αλλού» υπογραμμίζει ο Ιρακινός ερευνητής Σατζάντ Τζιγιάντ.
Φυσικά ούτε το αίμα των δολοφονημένων χτες βράδυ στη Βιέννη είναι φτηνό ούτε εξάλλου και των απανταχού δολοφονημένων από τους ισλαμοφασίστες ή τους αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές.
Η αντίρροπη τάση
Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί εδώ πως το θρησκευτικό φαινόμενο ως ο απόλυτος κυρίαρχος αποτελεί πάντοτε κίνδυνο για τις αστικοφιλελεύθερες αξίες (τις ραγδαία μετασχηματιζόμενες) στις οποίες θεμελιώνονται οι δυτικές κοινωνίες. Επομένως και η ανοχή στην επιθετική πολιτική θρησκευτικότητα, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για τη χριστιανική Δεξιά στις ΗΠΑ, τον πολεμοχαρή πολιτικό ισλαμισμό στη Μέση Ανατολή ή τον φανατικό θρησκευτικό εθνικισμό των Ισραηλινών” δεν μπορεί παρά να έχει – ακόμη και για τους νηφάλιους αστούς- όρια. Κι αυτό γιατί η αστική τάξη είχε και έχει ανάγκη την επιστήμη με την οποία η θρησκεία έρχεται σε αντίθεση αφού η τελευταία θέτει όρια στη γνώση – τα οποία μάλιστα αλλάζουν ιστορικά ανάλογα με την πίεση και της ίδιας της επιστήμης- πέρα από τα οποία υπάρχει «το ανέκφραστο», «το μη δυνάμενο να ερμηνευθεί».
Η άκρατη ενίσχυση επομένως του φονταμενταλισμού δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ταυτόχρονα και συνεχώς αντίρροπη τάση.
Όσο όμως η απάντηση δεν είναι εργατική θα κυριαρχούν οι δυνάμεις της φρίκης των απανταχού Τζόνσον, Μακρόν, Σεμπάστιαν Κρουτς στο όνομα, του αληθινού θεού και της αγάπης του.
