Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε τον προϋπολογισμό του 2025, έναν προϋπολογισμό που εντείνει τις πολιτικές λιτότητας και επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις λαϊκές τάξεις. Με αυξημένα φορολογικά βάρη, περιορισμένες κοινωνικές δαπάνες και στρατηγικές που ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις επιταγές του νέου Συμφώνου Σταθερότητας της Ε.Ε., η πολιτική αυτή επιδεινώνει την οικονομική και κοινωνική ανισότητα.
Ο προϋπολογισμός χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα φορολογίας που πλήττουν δυσανάλογα τα λαϊκά στρώματα. Οι φόροι εκτοξεύονται στα 70 δισ. ευρώ (από 67δις), με το 95% της αύξησης να επιβαρύνει τους εργαζόμενους, ενώ παράλληλα διατηρούνται προκλητικές φοροαπαλλαγές για εφοπλιστές, τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο. Οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις είναι ελάχιστες, σε επίπεδα που δεν ανταποκρίνονται ούτε καν στον πληθωρισμό, την ώρα που η ακρίβεια καταδυναστεύει την κοινωνική πλειοψηφία.
Η δημόσια Υγεία και Παιδεία συνεχίζουν να παραμένουν υποχρηματοδοτούμενες. Την τελευταία διετία οι αποχωρήσεις προσωπικού στα νοσοκομεία ξεπερνούν κατά πολύ τις προσλήψεις, ενώ οι σχολικές υποδομές παραμένουν ανεπαρκείς, με σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές. Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι στρατιωτικές δαπάνες ξεπερνούν το 3% του ΑΕΠ, ευθυγραμμιζόμενες με τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη , πέρα από τη συμμόρφωση στους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε., επιλέγει στρατηγικά την εθελοντική υπερσυμμόρφωση. Αυτό αποδεικνύεται από την πρόωρη αποπληρωμή δανείων, όπως η εξόφληση 5 δισ. ευρώ το 2025 (αντί για το 2033 και 2042), αλλά και η προηγούμενη πρόωρη αποπληρωμή 8 δισ. ευρώ το 2024. Αυτές οι κινήσεις περιορίζουν δραστικά τη διαθεσιμότητα πόρων για κοινωνικές δαπάνες, επιβάλλοντας μεγαλύτερη λιτότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ελληνικός προϋπολογισμός προβλέπει ένα από τα μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα στην Ε.Ε., το οποίο θα πληρωθεί με “μάτωμα” της κοινωνίας.
Η πολιτική αυτή συνδέεται με τη στρατηγική της κυβέρνησης να κυνηγήσει νέες αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας, τις λεγόμενες επενδυτικές βαθμίδες. Το μόνο που εξυπηρετεί αυτός ο στόχος είναι η προσέλκυση κεφαλαίων στο ελληνικό χρηματιστήριο και την ενίσχυση της αδιανόητης κερδοφορίας για τους μεγάλους χρηματιστηριακούς ομίλους, την ώρα που οι ανάγκες του κόσμου της εργασίας θυσιάζονται για την εξυπηρέτηση της ολιγαρχίας.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία επιλέγει να απέχει από την μάχη του προϋπολογισμού, παρά το γεγονός ότι διαμορφώνει την ζωή των εργαζομένων για τον επόμενο χρόνο. Τείνει να καθιερωθεί πλέον η διεξαγωγή απλά εθιμοτυπικών απεργιών δύο φορές τον χρόνο, ως “φερετζές” της απραξίας όλη την υπόλοιπη περίοδο. Δεν αρκεί όμως η απλή καταγγελία αυτής της κατάστασης. Απαιτείται συντονισμός και κοινός βηματισμός των αγωνιστικών δυνάμεων, που θα ξεπερνά την ανέξοδη καταγγελία και τις τακτικές του απομονωτισμού, και θα επιδιώκει την διαμόρφωση κοινού πλαισίου πάλης, τόσο στους επιμέρους χώρους, όσο και συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Διεκδικούμε:
- Ακύρωση των πολιτικών λιτότητας και της επιβολής πρωτογενών πλεονασμάτων.
- Αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις που καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.
- Δραστική μείωση των πολεμικών δαπανών και αύξηση των δαπανών για Υγεία, Παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες.
- Φορολογική δικαιοσύνη, με φορολόγηση του πλούτου του μεγάλου κεφαλαίου και κατάργηση των προνομίων για τους ισχυρούς.
ΜΑΧΗ Ανεξάρτητη Ενωτική Ταξική Κίνηση
