Δημοσίευση στην περιοδική έκδοση «Eνότητα» της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Γαλλίας (Unité-cgt)
Μετάφραση Αντωνίας Πάνου
«Σταματήστε να σκοτώνετε και να φυλακίζετε τα παιδιά της εργατικής τάξης!»
Αυτό το σύνθημα αντηχεί σε όλο το Βορρά της Γαλλίας κάτω από το κάλεσμα του τοπικού (νομαρχιακού) συνδικάτου της Γενικής Συνομοσπονδίας Eργαζομένων (CGT). Κάνουμε δικό μας αυτό το σύνθημα που ξεκίνησε από το πρώτο νομαρχιακό συνδικάτο της Γαλλίας. Είναι σύνθημα χρήσιμο, ορθό και δριμύ, το οποίο αντικατοπτρίζει αυτό που πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να μην θέλουν να δουν: “αυτοί” και “αυτές” που προσάγονται στα δικαστήρια, που περνούν από δίκες, που –κατά την αστυνομία– θα έχουν να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη, είναι τα παιδιά του προλεταριάτου.
Τα νούμερα είναι ιλιγγιώδη:
Η έκρηξη της οργής στις πόλεις και τις διάφορες περιοχές, τέλη Ιουνίου και αρχές Ιουλίου, έχει δώσει πια τη θέση της στην “ηρεμία” (όπου “ηρεμία” είναι ρουτίνα – αβεβαιότητα–– αστυνομική ατιμωρησία) και ένα ασυνήθιστο κύμα πολιτικής και δικαστικής καταστολής.
Τη Δευτέρα 3 Ιουλίου, ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμανέν ανέφερε 3.915 συλλήψεις, μεταξύ των οποίων οι 1.244 ήταν ανήλικοι. Οι συλλήψεις αυτές οδήγησαν σε 374 άμεσες προσαγωγές. Κατά παραδοχή των αστυνομικών αρχών, η συντριπτική πλειοψηφία των συλληφθέντων ήταν άγνωστοι στην αστυνομία. Ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν τα 17 έτη, πράγμα που σημαίνει ότι μεταξύ των συλληφθέντων υπήρχαν αρκετές εκατοντάδες παιδιά κάτω των 14 ετών.
Από τη Μασσαλία στη Λιλ, μέσω Κρετέϊγ, Μπομπινί, Ναντέρ και Γκρενόμπλ, το δικαστικό σύστημα (που πολύ συχνά ξεχνάμε ότι είναι το θεσμικό αντίστοιχο της αστυνομίας) έπιασε δουλειά. Πρωτοφανές. Παντού, παρά το νεαρό της ηλικίας των κατηγορουμένων ή την έλλειψη προηγούμενου ποινικού μητρώου τους, υπήρξε παρέλαση άμεσων παραστάσεων στα δικαστήρια , που συχνά κατέληξαν σε πολύ βαριές ποινές και άμεσα διατάγματα μεταγωγής.
Ακολουθούν μερικά μόνο παραδείγματα που αναφέρθηκαν στον Τύπο:
Η Σανά, 18 ετών, η οποία εκπαιδεύεται για να γίνει βοηθός κατ’ οίκον φροντίδας, καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών μετά τη σύλληψή της σε ένα κατάστημα στην οδό Φερεόλ στη Μασσαλία το βράδυ του Σαββάτου. Ένας άλλος καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση αφού τον συνέλαβαν με ένα κουτάκι αναψυκτικού (Red Bull) στο χέρι καθώς έβγαινε από ένα κατάστημα. Στο Μονπελιέ, ένας άνδρας καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών μηνών για το ίδιο αδίκημα.
Τρία σχόλια:
Πάνω από 45.000 υπερστρατιωτικοποιημένοι αστυνομικοί συνεχίζουν να περιπολούν στις γειτονιές, ενώ το μίσος ξεχύνεται στα μέσα ενημέρωσης. Eκατοντάδες “νέοι”, τις περισσότερες φορές ανήλικοι, έφηβοι ή και παιδιά, ρίχνονται στα σαγόνια του σωφρονιστικού συστήματος. Το δικαστικό σύστημα, όπως και οι υπηρεσίες ασφαλείας “κουμπώνουν” με την πολιτική βούληση της “στιγμής”. Εδώ, η κυβέρνηση, όπως και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα, έχει δώσει τον τόνο.
Ο στόχος τους δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερος: να υποτάξουν, να διασπάσουν και να εκφοβίσουν. Διότι η άρχουσα κάστα θέλει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο αυτή την αστραπιαία εξέγερση, μιας και η σημασία των ορίων και του βαθιά πολιτικού χαρακτήρα της, ιδιαίτερα απέναντι στον συστημικό και θεσμικό ρατσισμό, δεν μπορούν να διασαφηνιστούν αρκετά.
Πέρα από αυτές τις παρατηρήσεις, η κατάσταση σήμερα απαιτεί την κοινωνική ενότητα των εργαζομένων. Σήμερα, είναι πράγματι τα παιδιά των εργαζομένων αυτά που βρίσκονται παγιδευμένα και καταδικασμένα σε δεσμά . Ας γείρουμε τη ζυγαριά της δικαιοσύνης υπέρ της αμνηστίας. Δεν υπάρχει λόγος να χρονοτριβούμε ή να σπάμε το κεφάλι μας. Η θέση μας είναι δίπλα στους εργαζόμενους και τα παιδιά τους.
Υπάρχει μια άλλη επείγουσα ανάγκη, που σχετίζεται με αυτόν τον αγώνα:
Δεν πιστεύουμε στην αυτοκαταστροφή, η οποία προσθέτει μόνο δυστυχία στη δυστυχία. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια συνειδητή και αποτελεσματική Οργάνωση.
Σε όλους αυτούς τους νέους, “μικρούς” και “μεγάλους”, λέμε: “Οργανώστε την οργή σας, μη μένετε απομονωμένοι, δεν φοβόμαστε την καταστροφή, έχουμε έναν κόσμο να κερδίσουμε και να χτίσουμε μαζί”.
