Τι θέλουν να σώσουν και βιάζονται να θέσουν στο μέγιστο δυνατόν βαθμό τη παραγωγική μηχανή σε λειτουργία;
Γιατί επιλέγουν και τα σχολεία για δοκιμή, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι αν γίνει λάθος θα γυρίσουμε πίσω στα μέτρα προφύλαξης;
Τι είδους “λάθος” εννοούν; Λάθη στα σχολεία σαν αυτά που έγιναν στις ιδιωτικές κλινικές;
Ποιος επιστήμονας, ποιος πολιτικός παίρνει αυτήν την ευθύνη; Τι ακριβώς θέλει να σώσει; Την εκπαίδευση ή να παρουσιάσουν μια εικόνα της χώρας χρήσιμη για τον τουρισμό;
Λοιπόν; Μπορεί να γίνει δοκιμή στα Σχολεία με τάξεις που έχουν έως και 25 μαθητές και ένα μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών να είναι πάνω των 60 χρόνων και πολλοί με επιβαρυμένη υγεία;
Να δώσουμε προτεραιότητα, χρόνο στην επιστήμη να αντιμετωπίσει στη παρούσα φάση το ζήτημα της ζωής. Να συγκεντρώσει και να επεξεργαστεί στοιχεία από χώρους που θα λειτουργούν ελεγχόμενα.
Σήμερα δεν μπορεί να ανοίξει κανένα σχολείο. Δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις υγειονομικές προϋποθέσεις.
Απέναντι μας έχουμε μια κυβέρνηση που συνεχίζει την επίθεσή της στην εκπαίδευση και στο περιβάλλον με τα δύο νομοσχέδια που φέρνει στη Βουλή, σε σε αυτές τις συνθήκες.
Με το ένα επιδιώκει εκπαίδευση φθηνού, υπάκουου εργατικού δυναμικού και για τη… βαριά βιομηχανία του τουρισμού. (της οποίας η αβάσταχτη ελαφρότητα τώρα μόλις αποδεικνύεται…).
Με το δεύτερο συνεχίζει την… εμπόλεμη κατάσταση με τη φύση. Στην εποχή των πανδημιών ο κ. Χατζηδάκης δεν μπορεί να διδαχτεί τίποτα. Επιβεβαιώνοντας και με αυτή την ενέργεια πόσο επικίνδυνοι έχουν γίνει στη προσπάθειά τους να σώσουν την κερδοφορία του συστήματος.
Η άποψη ότι τα παιδιά δεν κινδυνεύουν τόσο, δεν αρκεί για να ανοίξουν τα σχολεία. Τα σχολεία άλλωστε δεν είναι μόνο τα παιδιά.
Το Σεπτέμβρη μπορούμε να επανεξετάσουμε το ζήτημα της εκπαίδευσης με περισσότερα δεδομένα και με άλλους όρους.
ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ
Για να λειτουργήσουν τα σχολεία -έστω και δοκιμαστικά- με όρους ασφαλείας για μαθητές και εκπαιδευτικούς απαιτείται η ύπαρξη δύο βασικών προϋποθέσεων.
– μέχρι 15 μαθητές ανά τάξη και
– οι εκπαιδευτικοί άνω των 60 ετών δεν θα μπαίνουν σε αίθουσα διδασκαλίας.
Προκύπτουν έτσι -χρηματικά- νούμερα μεγάλα, δυσανάλογα για την εποχή μας;
Δεν είναι. Τέτοια νούμερα-μεγέθη υπάρχουν. Απλά βρίσκονται σε λάθος τσέπες. Συσσωρευμένος αδιάθετος (και κλεμμένος) πλούτος υπάρχει. Τα τρισεκατομμύρια… των τραπεζών βουίζουν συνεχώς στα αυτιά μας. Η οικονομία μπορεί να λειτουργήσει επικεντρωμένη στη παραγωγή των αναγκαίων αγαθών.
Σήμερα όμως γίνεται ολοφάνερα επικίνδυνη η λάθος διαδρομή που ακολουθεί το χρήμα.
Είναι επιτακτική ανάγκη να επιστρέψουν οι αξίες στους παραγωγούς τους.
Αυτές είναι οι απαραίτητες ενέργειες που πριν την πανδημία μπαίναμε στο συρτάρι αλλά σήμερα δεν χωράνε. Και για λόγους υγείας πλέον μαθητών και εκπαιδευτικών, απαιτείται αμέσως, τώρα διορισμός δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών – κατά συντηρητικούς υπολογισμούς άνω των 80 χιλιάδων- και οι.. μπουλντόζες που πάνε στο Ελληνικό να καταστρέψουν το περιβάλλον, να αρχίσουν να σκάβουν για να χτίζουν σχολεία. Χρειάζονται περισσότερο, όπως φαίνεται, από τις τουριστικές εγκαταστάσεις.
Με τέτοιες προϋποθέσεις, μπορεί κάποιος ή κάποια, να εμφανίζεται δημόσια και να ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για την παιδεία και για τους ανθρώπους. Διαφορετικά το όπως-όπως άνοιγμα των Σχολείων τώρα εξυπηρετεί άλλους σκοπούς, όχι την εκπαιδευτική διαδικασία. Στη καλύτερη περίπτωση θα μεταφέρει το τόπο εγκλεισμού των μαθητών από το σπίτι στο σχολείο με άγνωστες και επικίνδυνες συνέπειες.
Άλλωστε αν όχι με αυτή την πανδημία – κρίση του συστήματος δεύτερη σε δέκα χρόνια – στις επόμενες που προετοιμάζουν, με τη συνεχιζόμενη επίθεση στο κόσμο της εργασίας και στη φύση, τα πράγματα θα είναι όλο και πιο επικίνδυνα για όλους μας.
Οι ανατροπές χρειάζεται να αποκτήσουν την ίδια επικαιρότητα με τις κρίσεις.
