Όταν τα μυθιστορήματα εξελίσσονται με «μπρος – πίσω» στο χρόνο, είναι επειδή οι συγγραφείς τους κάνουν συγκεκριμένη αφηγηματική επιλογή. Πού να αποδώσει, όμως, κανείς τις ανεκδιήγητες χρονικές «αλληλουχίες» της φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας για το έγκλημα των Τεμπών; Προφανώς σε σπασμωδικότητα, που προδίδει βαρύ εκνευρισμό έως και πανικό.
Έτσι, λοιπόν, η κοινή γνώμη έμαθε τα εξής θαυμαστά για τα πολυσυζητημένα βίντεο που ανακαλύφθηκαν… έπειτα από δυο χρόνια κι έγιναν «παντιέρα» στην κυβερνητική επικοινωνιακή «αντεπίθεση»: Το στικάκι με το υλικό αυτό βρέθηκε τυχαία σε κάδο ανακύκλωσης (!) τα ξημερώματα της 8ης Φεβρουαρίου, όπως ανέφερε στον Ant1 o προϊστάμενος του τεχνικού τμήματος της εταιρείας Interstar. Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εταιρείας, Βασίλης Καπερνάρος, παρέδωσε το υλικό στον εφέτη ανακριτή Λάρισας λίγα εικοσιτετράωρα… νωρίτερα, στις 5 του μήνα, όπως ο ίδιος ανακοίνωσε. Κι ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε έκανε ανάρτηση, «αποκαλύπτοντας» το εν λόγω υλικό, στις 7 του μήνα…
Δεν ξέρουμε αν το φιλοκυβερνητικό «μπλοκ», που δίνει… τα ρέστα του στον υπέρ της συγκάλυψης αγώνα, θα απαντούσε σε όλα τούτα επικαλούμενο το απόφθεγμα του Αϊνστάιν περί της «σχετικότητας του χρόνου». Ούτε αν θα το έκανε με την ίδια άνεση, με την οποία επικαλείται το πόρισμα των δικαστικών πραγματογνωμόνων – που το έχει ήδη κονιορτοποιήσει ο Βασίλης Κοκοτσάκης, ειδικός πραγματογνώμονας και τεχνικός σύμβουλος των οικογενειών των θυμάτων. Εκείνο που με σιγουριά διαπιστώνουμε, πέραν του αλαλούμ με το χρόνο, είναι ότι ο δικηγόρος της εταιρείας φάσκει και αντιφάσκει σε σχέση με την αρίθμηση των καμερών, οι δε σχετικές δηλώσεις του έρχονται σε αντίθεση με τα αποτελέσματα της αυτοψίας που διενήργησε η Πυροσβεστική στις σήραγγες , ΕΔΩ
Μένει να δούμε αν η καθεστωτική «πρεμούρα» θα φέρει και νέες γκάφες, όπως αυτές με τα… ανακατέματα του χρόνου. Ποιος ξέρει, ίσως και η απλή επισήμανση τέτοιων αποκυημάτων σπασμωδικότητας (κι αυτή συνήθως «δέρνει» όσους δεν έχουν καθαρή τη φωλιά τους) να αφορίζεται εφεξής ως ύπουλο όπλο εκείνων που «θέλουν να μας οδηγήσουν σε ζούγκλα», όπως είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης, στην πρόσφατη (16/2) συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Ναι. «ζούγκλα»… Το λες και δραματοποιημένη αναβάθμιση του πατροπαράδοτου «κινδυνεύει η σταθερότητα».
Αν, όμως, η πρωθυπουργική κινδυνολογία ανέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι, κατέβηκε κάμποσα – όπως αναμενόταν – η κυβερνητική «αυστηρότητα» και «δυσαρέσκεια» για τη Hellenic Train. Ποια «αυστηρότητα;», θα αναρωτηθείτε – και με το δίκιο σας. Ε, να, αυτήν την οποία διοχέτευε η κυβέρνηση πριν από λίγες εβδομάδες (στον απόηχο των συγκλονιστικών συλλαλητηρίων της 26ης Ιανουαρίου), μαζί με την είδηση πως «ξεσκονίζονταν» συμβάσεις της εταιρείας – κι ίσως καταγγέλλονταν κιόλας. Γνωστοποιούσαν, ακόμη, οι κυβερνητικές πηγές τη εκτίμησή τους πως η Hellenic Train δεν δικαίωσε τις επενδυτικές, αναπτυξιακές προσδοκίες – μη ρωτάτε ποιοι τις είχαν, δεν ξέρουμε…
Συνέβη όμως αυτό που, όπως σημειώναμε (Kommon, 9/2/2005), ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένο. Ξανάγινε… ζεστή αγκαλιά ο «στενός κλοιός», μέσα στον οποίο βρέθηκε η Hellenic Train, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής» στο τέλος του Ιανουαρίου ΕΔΩ
Ρώτησε λοιπόν η «Καθημερινή» (16/2) τον πρωθυπουργό αν θ’ αναζητηθούν ευθύνες από την εταιρεία, «στο πλαίσιο της σύμβασης που έχει υπογράψει με το Δημόσιο». Κι ακόμη, αν ο ίδιος θα θέσει το ζήτημα στην Τζόρτζια Μελόνι, όταν συναντηθεί μαζί της (υπενθυμίζεται ότι η Hellenic Train ανήκει στην ιταλική κρατική εταιρεία Ferrovie Dello Stato Italiane, η οποία με την ιδιωτικοποίηση του 2017 εξασφάλισε την εκμετάλλευση των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα έναντι του αστείου ποσού των 45 εκατ. ευρώ). Και τι απάντησε ο Κυρ. Μητσοτάκης;
Καμία νύξη δεν έκανε για ενδεχόμενο καταγγελίας συμβάσεων – αυτά τα … «λεβέντικα» προφανώς είχαν συγκεκριμένο στόχο και ημερομηνία λήξης. Θα πιέσει, είπε, την εταιρεία να φέρει «περισσότερα και καλύτερα τρένα, στον ταχύτερο δυνατόν χρόνο». Και για υπόλοιπα ανέφερε το τετριμμένο: «Οφείλουμε να περιμένουμε τις απαντήσεις της Δικαιοσύνης».
Μισό λεπτό, όμως… Το «αφήστε να δούμε τι θα πει η Δικαιοσύνη» είναι μόνιμη κυβερνητική επωδός για το ζήτημα του φορτίου της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Ως προς όλα τα υπόλοιπα ζητήματα, τι ακριβώς χρειάζεται η κυβέρνηση για να αναγνωρίσει ρητά τις ευθύνες της Hellenic Trainς; Της λείπει μήπως κάποια δικαστική απόφαση που θα τονίζει τα αυτονόητα; ¨Όχι, ούτε αυτό της λείπει, διότι το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας, επιδικάζοντας την πρώτη αποζημίωση σε οικογένεια θύματος (απόφαση 966/2024), αναφέρθηκε σε βαριές ευθύνες τόσο του ΟΣΕ, όσο και της Hellenic Train, για τη σύγκρουση. Ποιον νομίζει λοιπόν ότι κοροϊδεύει η κυβέρνηση;
Προς αποφυγή «σκύλευσης» και «πανευρωπαϊκού διασυρμού της χώρας» ,
Η υπόθεση των Τεμπών θα συζητιόταν τον Μάρτιο στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στο Στρασβούργο, αν δεν το αρνούνταν – ομονοώντας – οι δυνάμεις της Δεξιάς, της ακροδεξιάς και του «ακραίου κέντρου». Το είχαν κάνει και στο παρελθόν, το έκαναν πάλι, πρόσφατα.
Συγκεκριμένα, απέτρεψαν τη συζήτηση οι ομάδες του δεξιού «Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος» (σε αυτό, ως γνωστόν, ανήκει και η ΝΔ), των «ακροκεντρώων» του Renew Europe (του Μακρόν), αλλά και των ακροδεξιών «Πατριωτών για την Ευρώπη». Εκεί στεγάζονται, μεταξύ άλλων, ο Όρμπαν, η Λεπέν, η ιταλική «Λέγκα» του Σαλβίνι, αλλά και η «Φωνή Λογικής», της Αφροδίτης Λατινοπούλου.
Αξίζει να σταθούμε για λίγο στη… διακύμανση της στάσης της Λατινοπούλου. Στη δήλωσή της για τις συγκεντρώσεις της 26ης Ιανουαρίου είχε δηλώσει τη συμπαράστασή της στις οικογένειες των θυμάτων, ζητώντας «να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι ένοχοι». Δεν είχε κάνει καμία αναφορά στην Hellenic Train – μόνο στο «δημόσιο και τον δημόσιο τομέα» που «συνεχίζουν να λειτουργούν με τις ίδιες παθογένειες», τις οποίες «η κυβέρνηση απλά παρακολουθεί».
Τόνισε, ακόμη: «Καλούμε την κυβέρνηση, αντί να βλέπει κάθε διαμαρτυρία ως προσπάθεια κομματικής εργαλειοποίησης, αντιπολίτευσης κατά της ίδιας, ας αποδείξει ότι δεν τίθεται καμία προσπάθεια συγκάλυψης και ενοχοποίησης ενός μόνο προσώπου σε όλη αυτή την παρωδία».
Αυτά, τότε. Στις 14 Φεβρουαρίου, «εξηγώντας» γιατί δεν θέλησε να συζητηθούν τα Τέμπη στο Ευρωκοινοβούλιο, η Λατινοπούλου ανέφερε: «Οι ακροαριστεροί, μαζί με τους αριστερούς και τους σοσιαλδημοκράτες σκόπευαν να σκυλεύσουν τη χώρα μου και να εργαλειοποιήσουν τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών (…) Θα ανέβαιναν ένας – ένας όλοι οι ακροαριστεροί στο βήμα υβρίζοντας την Ελλάδα και διασύροντάς μας πανευρωπαϊκά»
Το νέο αυτό πολιτικό «αστέρι» (και ανερχόμενο, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις) προφανώς δεν κατάλαβε ότι κήρυξε την Ελλάδα… νεκρή, διότι η σκύλευση αφορά σκοτωμένους. Το προσπερνάμε και επικεντρώνουμε στην ουσία: Στις 26/1 επέκρινε την κυβέρνηση που έβλεπε «εργαλειοποίηση», στις 14/2 είδε και η ίδια «εργαλειοποίηση» και μάλιστα διεθνών διαστάσεων…
Και το κυριότερο: Υιοθέτησε πλήρως τη «λογική» Μητσοτάκη, βάσει της οποίας κάθε στηλίτευση της κυβέρνησης, για οτιδήποτε, συνιστά πλήγμα κατά της χώρας. Εν ολίγοις, έχουμε τον πυρήνα της περί «εθνικοφροσύνης» αντίληψης και στην «κεντροδεξιά» version και στη «λεπενική». Μη τυχόν και μας λείψει…
Κάθε άλλο παρά λίγοι είναι οι ακροδεξιοί στο Ευρωκοινοβούλιο. Θα μπορούσαν να στείλουν στο βήμα αρκετούς, ώστε να δώσουν το δικό τους στίγμα για τα Τέμπη και να μην «κλέψουν την παράσταση» οι «ακροαριστεροί». Το γεγονός ότι συμπορεύθηκαν με τους κεντροδεξιούς και τους «ακροκεντρώους» δείχνει πολλά. Για τις διαστάσεις που έχει (ή δεν έχει) ο «αντι- συστημικός» μανδύας τους. Για το ίδιο το κεφάλαιο «Τέμπη», που δεν βολεύει καθόλου το φάσμα ακροδεξιάς – κεντροδεξιάς, καθώς θέτει επί τάπητος ακανθώδη θέματα, από την υπόκλιση στον ιερό στόχο του κέρδους έως τα αποτελέσματα της διάλυσης δημόσιων δομών και λειτουργιών (στο όνομα του «εξορθολογισμού).
Ασφαλώς, η από κοινού αποτροπή της συζήτησης αντανακλά και το όλο κλίμα «καλής συνεννόησης» της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, σε αρκετά ζητήματα, με το «καθώς πρέπει» ευρωπαϊκό πολιτικό φάσμα. Ενδεικτικά ήταν τα «ανοίγματα» της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη Τζόρτζια Μελόνι.
Αλλά, μιας και αναφερθήκαμε στη Μελόνι, ίσως να διαθέτει και ένα ειδικό κίνητρο η απροθυμία της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς να συζητηθεί το έγκλημα των Τεμπών στο Ευρωκοινοβούλιο: Μια τέτοια συζήτηση μοιραία θα επεφύλασσε «σκάγια» και για την ιταλική κρατική εταιρεία κι αυτό δεν θα άρεσε καθόλου στην Ιταλίδα πρωθυπουργό.
Οπότε, αν επικεντρωθούμε στην αρχηγό της «Φωνής Λογικής», το ερώτημα είναι αν με τη στάση της εξυπηρέτησε συνειδητά μόνο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή και την Ιταλίδα «ιέρεια» του «τραμπισμού» στην Ευρώπη. Μονή ή διπλή ασπίδα έγινε;
