Ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στα μιντιακά συγκροτήματα του Β. Μαρινάκη από την μια του Γ. Αλαφούζου και του συμμάχου του Τ. Καραμήτσου από το Πρώτο Θέμα από την άλλη, δεν είναι απλά μια ακόμα «τοξική» αντιπαράθεση ποδοσφαιρικού χαρακτήρα από αυτές που μας έχουν συνηθίσει οι δυο επιχειρηματίες τα τελευταία χρόνια.
Έχει μεγαλύτερο βάθος. Συνδέεται άμεσα με το πολιτικό σκηνικό μετά τον Μητσοτάκη από την μια, ενώ από την άλλη αποτελεί και πόλεμο μέχρι εσχάτων των ολιγαρχών για την ηγεμονία στο χώρο της μιντιακής ενημέρωσης και του ποδοσφαίρου. Σε μια εποχή που το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση με περιορισμένες δυνατότητες ομαλής κι εύκολης διάδοχης λύσης.
Η αρχή έγινε πριν περίπου δυο βδομάδες όπου σε δημοσίευση του στο in.gr ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος αποκαλούσε τον εκδότη του Πρώτου Θέματος Τάσο Καραμήτσο έναν δίποδο Πίνατ που ζει τζάμπα ή με δανεικά χλιδάτη ζωή και με απόλυτη υπακοή στο εκάστοτε Μαξίμου: «Τα έργα και οι ημέρες του Τάσου Καραμήτσου, λάτρη της πολυτελούς ζωής, την οποία όπως πιστοποιούν άσπονδοι φίλοι του εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό με «εξυπηρετήσεις» ή «υποσχετικές» σε ισχυρούς παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής ζωής, βρίθουν από ενδιαφέρουσες ιστορίες».
Ακολούθησε η εκπομπή της Αναστασίας Γιάμαλη στην τηλεόραση του Mega, η οποία επανάφερε στην επικαιρότητα το θέμα του μονταρισμένου ηχητικού του Πρώτου Θέματος. Το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας παρουσίαζε συνομιλίες του σταθμάρχη Λάρισας και άλλων υπαλλήλων του ΟΣΕ, οι οποίες έδειχναν ότι η ευθύνη για το έγκλημα στα Τέμπη οφειλόταν σε «ανθρώπινο λάθος», με αποκλειστικό υπεύθυνο τον σταθμάρχη.
Το ρεπορτάζ του Mega έθεσε ερωτήματα για την δικαιοσύνη και την ολιγωρία της να ασχοληθεί με τις κατασκευασμένες συνομιλίες. Ενώ άφησε αιχμές, ότι το παραποιημένο υλικό προήλθε από κυβερνητικούς παράγοντες, με στόχο να μετριαστούν οι ευθύνες της κυβέρνησης για το έγκλημα.
Την ιδία μέρα το in.gr κατήγγειλε την «Απραξία της Δικαιοσύνης για τη μονταζιέρα των Τεμπών από το Πρώτο Θέμα του Τάσου Καραμήτσου. Για πρόωρη, παράνομη εξαγωγή συνομιλιών για τα Τέμπη και χάλκευση στοιχείων μιλά ο Β. Λαμπρόπουλος που αποκάλυψε τη μονταζιέρα των Τεμπών από το Πρώτο Θέμα του Τάσου Καραμήτσου».
Η απάντηση ήρθε την άλλη μέρα από τον ΣΚΑΪ του Αλαφούζου στενό σύμμαχο του Πρώτου Θέματος και του Τάσου Καραμήτσου, που αναπαράγουν τη γραμμή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στο κανάλι του Φαλήρου προσκλήθηκαν οι γονείς του δολοφονημένου αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη. Στον αέρα κατήγγειλαν ότι υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί, που τους ονομάζει η εισαγγελέας, συνδέοντας το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη με τη δολοφονία του αστυνομικού, η οποία ερευνά τη σχέση υψηλόβαθμων στελεχών του Ολυμπιακού με την υπόθεση.
Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα της αγόρευσης της εισαγγελέως Μαγδαληνής Καλπακίδου για τον Μαρινάκη και τους συνεργάτες του : «Υπό τις ιδιότητες τους ενώ γνώριζαν την ύπαρξη, τη λειτουργία και τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης, καθώς και τα ηγετικά και τα ανώτερα στελέχη αυτής παρείχαν σε αυτά περιουσιακά στοιχεία και χρηματοοικονομικά μέσα, οδηγίες και πληροφορίες, ήτοι χρηματοδοτούσαν είτε άμεσα είτε έμμεσα την εγκληματική οργάνωση βοηθώντας ταυτόχρονα στη στρατολόγηση νέων μελών της, γνωρίζοντας ότι διευκολύνουν και υποβοηθούν την τέλεση εκ μέρους της των εγκληματικών ενεργειών για τις οποίες αυτή είχε συσταθεί».
Η απάντηση δόθηκε την επόμενη μέρα από τον όμιλο Μαρινάκη. Σε δημοσίευμα μάλιστα της αγγλικής έκδοσης του Βήματος με τίτλο «Ο παρίας της Wall Street: Η οικογένεια Αλαφούζου, τα τάνκερ της εισηγμένης στη Wall Street Okeanis Eco και οι συνεχιζόμενες μεταφορές ρωσικού πετρελαίου παρά τις κυρώσεις. Η οικογένεια Αλαφούζου, το ρωσικό πετρέλαιο και η πιθανή παραβίαση των κυρώσεων της ΕΕ».
Το δημοσίευμα «καρφώνει» κανονικά τον Αλαφούζο ότι σπάει τις κυρώσεις ενάντια στην Ρωσία μεταφέροντας ρωσικό πετρέλαιο. Καταγγέλλει ακόμα ότι δεξαμενόπλοια του έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με μεταφορές πετρελαίου από τη Βενεζουέλα, «δραστηριότητες που αναγνωρίζονται ευρέως ως πρακτικές καταστρατήγησης των κυρώσεων». Και σημειώνει πως: «Ως κράτος μέλος της ΕΕ, η Ελλάδα έχει ιδιαίτερη ευθύνη να διασφαλίσει ότι η εγχώρια ναυτιλία της συμμορφώνεται με τις διεθνείς κυρώσεις. Εάν δεν το πράξει, κινδυνεύει να υπονομεύσει την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων της Δύσης και να επιτρέψει τη συνέχιση της ροής εσόδων που χρηματοδοτούν τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία».
Τα παραπάνω και πολλά ακόμη που γράφτηκαν στο πλαίσιο της μετωπικής Μαρινάκη από την μια και Καραμήτσου – Αλαφούζου από την άλλη φέρνει στην επιφάνεια το γεγονός ότι οι ολιγάρχες εκμεταλλεύονται τα Μέσα Ενημέρωσης που διαθέτουν κι αντί να προσφέρουν ενημέρωση εξυπηρετούν τα στενά και ιδιοτελή συμφέροντά τους.
Η ελληνική κοινωνία όφειλε να μάθει για τις ευθύνες Μαρινάκη και Μόραλη όπως προέκυψαν από τις ανακρίσεις για τη δολοφονία Λυγγερίδη, όπως όφειλε να μάθει και για το χαλκευμένο ηχητικό που μας σέρβιρε το Πρώτο Θέμα την επομένη του εγκλήματος στα Τέμπη. Οφείλαμε να μάθουμε για να έχουμε μια σφαιρική αντίληψη της πραγματικότητας. Οφείλαμε να μάθουμε μάλιστα έγκαιρα, όταν δηλαδή παρουσίασε το Πρώτο Θέμα το μονταρισμένο υλικό και όχι τρία χρόνια μετά, επειδή θίχτηκε ο Β. Μαρινάκης. Κοινώς, τα μεγάλα ΜΜΕ απέτυχαν παταγωδώς. Ό,τι δημοσιεύθηκε, δημοσιεύθηκε στο πλαίσιο του λυσσώδους ανταγωνισμού μεγάλων συμφερόντων που από κοινού έχουν οδηγήσει την ενημέρωση στην Ελλάδα στα σημερινά της χάλια…
Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από μια έρευνα του Solomon για την ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης :
«Ως προς την ανεξαρτησία των ΜΜΕ υπάρχει μια ποιοτική διαφοροποίηση με το παρελθόν. Τα ΜΜΕ δεν ήταν ανεξάρτητα ούτε τη δεκαετία του ’80, ούτε του ’90, ούτε του 2000. Υπήρχαν επίσης επιχειρηματικά συμφέροντα – μερικά είναι ακόμα, Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας – που ασκούσαν ασφυκτικές πιέσεις. Δεν είναι τώρα, μετά την κρίση. Βέβαια υπάρχει μια ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με τους ανθρώπους που εμπλέκονται μετά το 2010. Έχουμε μια συγκέντρωση σε λιγότερα χέρια, τα οποία αποκτούν πολύ μεγαλύτερο μέρος της πίτας σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, από τα σκουπίδια, την ενέργεια, τη ναυτιλία, τις αθλητικές ομάδες. Δεν είναι καινούργιο αυτό με τις ομάδες. Σήμερα είναι λιγότεροι και είναι πιο ορατή η μεταξύ τους αντιπαράθεση κατά καιρούς όπως και οι κατά καιρούς συμπράξεις. Η διαφορά είναι ότι οι ρωγμές που επιτρέπονται σε αυτό το σύστημα των ολιγαρχών ως προς την ελευθερία της έκφρασης είναι πια λιγότερες».
Τα κυρίαρχα ΜΜΕ τα οποία ανήκουν στους ολιγάρχες έχουν την κύρια ευθύνη που η χώρα μας κατατάσσεται στη θέση 107 στην παγκόσμια λίστα για την ελευθερία του τύπου, στην ετήσια έκθεση των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα. Αυτό είναι αποτέλεσμα της μισθωμένης και κατευθυνόμενης ενημέρωσης από τα κυβερνητικά non paper, της λογοκρισίας , της χρησιμοποίησής ως ιμάντων προβολής των συμφερόντων των ιδιοκτήτων τους!
