Ξαφνικά φέτος το χειμώνα οι τιμές των καυσίμων πολλαπλασιάστηκαν. Οι αγορές μας είπαν ότι διαπίστωσαν μειώσεις παραγωγής και έλλειψη προσφοράς καυσίμων και γι αυτό τα συμβόλαια αγοράς τους εκτινάχθηκαν στα ύψη.
Δύσκολο να τους πιστεύσουμε, αφού όλα αυτά έγιναν σε ένα χρονικό διάστημα που η πανδημία κάθε άλλο παρά ώθησε προς τα πάνω την παραγωγή, οι άνθρωποι, λόγω των μέτρων, σαφώς και περιόρισαν τις αγορές τους και γενικώς ελαττώθηκαν οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ σχεδόν όλων των χωρών. Ωστόσο τα μεγάλα χρηματιστηριακά κεφάλαια, που πολιτικά ελέγχονται από τις ΗΠΑ, πολιόρκησαν τα χρηματιστήρια εμπορευμάτων και, ως δια μαγείας, έκλεισαν συμβόλαια αγοράς καυσίμων και ιδιαίτερα φυσικού αερίου σε τριπλάσιες από τις μέχρι τότε τιμές.
Ο τρόπος που υπολογίζονται οι τιμές άγνωστος έως ακατανόητος (σκοπίμως βέβαια) αναιρεί ακόμα και αυτές τις θεωρίες περί προσφοράς και ζήτησης και αυτορύθμισης των αγορών. Είναι πιο κοντά στη μέθοδο «τρεις η οκά το λάδι, τρεις η οκά το ξύδι, έξη η οκά το λαδόξυδο» παρά στις σύνθετες, εμβριθείς και τελικώς άστοχες υπολογιστικές μεθόδους των golden boys του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Αποδεικνύεται έτσι, πως η ελεύθερη αγορά δεν είναι καθόλου ελεύθερη.
Ο καβγάς γίνεται για το φυσικό αέριο (LNG) που προμηθεύεται η Ευρώπη από τη Ρωσία και το Καζακστάν. Η Ρωσία διαθέτει σταθερά μέσω των αγωγών μεταφοράς το φυσικό της αέριο στην Ευρώπη με μακροχρόνια συμφωνημένες σταθερές τιμές και δηλώνει διατεθειμένη να αυξήσει τις χορηγούμενες ποσότητες όταν της ζητηθεί.
Οι ΗΠΑ παράγουν και αυτές φυσικό αέριο, αλλά η μέθοδος εξόρυξής του είναι (ήταν για την ακρίβεια) ασύμφορη για εξαγωγές. Με τον τριπλασιασμό της τιμής του έγιναν συμφέρουσες οι εξαγωγές του. Εξ ου και πιέζει ασφυκτικά τις Ευρωπαϊκές χώρες να διακόψουν την αγορά του από τη Ρωσία και να την αντικαταστήσουν με αγορά από δικές τους πηγές.
Υπάρχει βέβαια ένα μικρό πρόβλημα, ότι δεν μπορεί να γίνει υποθαλάσσιος αγωγός μεταφοράς του, που να διασχίζει τον Ατλαντικό ωκεανό, αλλά και εδώ υπάρχει λύση. Το φυσικό αέριο θα μεταφέρεται με, ειδικά για αυτό τον σκοπό, γιγαντιαία δεξαμενόπλοια.
Εδώ βρήκε χώρο ευκαιρίας η Ελληνική μεγαλοαστική τάξη των εφοπλιστών, που με αγορές δισεκατομμυρίων κατάλληλων δεξαμενοπλοίων σπεύδει να ανταγωνιστεί τις διεθνείς μεταφορές και να αποσπάσει μεγάλο κομμάτι της πίτας. Είναι ευνόητο ότι πιέζει την Κυβέρνηση να συμπλεύσει με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ, για να στηρίξει τα δικά της συμφέροντα και αδιαφορώντας για τις δυσμενείς επιπτώσεις στην πλειοψηφία των ανθρώπων που κατοικούν στην Ευρώπη.
Η Ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε στην αρχή να υποβαθμίσει το ζήτημα της αύξησης της τιμής των καυσίμων και ιδιαίτερα του φυσικού αερίου, λέγοντας πως οι αυξήσεις είναι προσωρινές. Όταν όμως αντιλήφθηκε τη μονιμότητα των αυξήσεων και κυρίως τις καταιγιστικές δυσμενείς επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας, αναζήτησε καταφύγιο στους ισχυρισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με λίγα λόγια σύρεται πίσω από τις όποιες αποφάσεις των μεγάλων επικυρίαρχων της χώρας, δεν είναι σε θέση να προβάλλει την παραμικρή ένσταση και υπακούει πιστά τις εντολές τους, ελπίζοντας σε κάποια αόριστη βοήθεια. Αυτές είναι οι συνέπειες της υποτέλειας.
Βέβαια να μην μας διαφεύγει της προσοχής ότι ουσιαστικά πρόκειται για εκδήλωση ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ότι Ρωσία και ΗΠΑ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων. Όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουνε οι βάτραχοι. Η Ελλάδα βουβάλι δεν είναι. Ας προσέξει τουλάχιστον να μην γίνει βάτραχος. Υπάρχουν άλλωστε τόσα άλλα είδη, ουδέτερα στις διαμάχες των μεγάλων ζώων και κυρίως μη προβλέψιμα.
