Ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μας προειδοποιεί η διευθύντρια του Ερευνητικού Ιδρύματος των Ηνωμένων Εθνών για τον Αφοπλισμό (UNIDIR). Η Ρενάτα Ντουάν, χαρακτηρίζει το θέμα «κατεπείγον» και προτρέπει τους ηγέτες της γης να το αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη σοβαρότητα.
Οι φόβοι της γίνονται εξαιρετικά έντονοι από το γεγονός ότι η Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων, παρά τη Διεθνή Εκστρατεία για την κατάργησή τους, έχει μέχρι στιγμής επικυρωθεί από 23 χώρες, αλλά χρειάζεται 50 για να τεθεί σε ισχύ. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και άλλες πυρηνικές δυνάμεις αντιτίθενται σθεναρά. Εκτός από αυτό το γεγονός, νέα πυρηνικά οπλικά συστήματα κάνουν την εμφάνισή τους, τα οποία παρά τις στρατηγικού επιπέδου καταστροφές που μπορούν να προκαλέσουν, διατίθενται προς χρήση και σε συρράξεις με συμβατικά όπλα.
Οι ένοπλες συρράξεις, αυτό που λέμε φιλοσοφία του πολέμου, έχουν υποστεί ουσιώδεις αλλαγές σε σχέση με τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά τους μέχρι και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο στόχος των επιθέσεων δεν είναι πλέον η κατάκτηση, αλλά η ουσιαστική αποσταθεροποίηση της αντίπαλης χώρας, η διάλυση της οικονομίας της, η καθολική καταστροφή των υποδομών, οι σκοτωμοί αμάχων, που χαρακτηρίζονται «παράπλευρες απώλειες» και εν τέλει η επιβολή κυβερνήσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των επιτιθέμενων.
Δεν έχουν βέβαια όλες οι ιμπεριαλιστικές χώρες τις ίδιες δυνατότητες και επίσης δεν ακολουθούν ίδια πολιτική. Ωστόσο, δημιουργούν συνεχώς ένα όλο και πιο καταστροφικό πυρηνικό οπλοστάσιο, που αυξάνει τους κινδύνους παγκόσμιας καταστροφής.
Οι ΗΠΑ από τον Αύγουστο του 1945 αναδεικνύονται πρωταθλητές στον τομέα της ένοπλης επιθετικότητας με άμεσες ή έμμεσες επιθέσεις σε 44 χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου μέχρι το 2019 και σε κάποιες από αυτές πάνω από μια φορά.
Το 2016 οι πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ ήταν 611 δις. $, της Κίνας 215 δις. $, της Ρωσίας 69 δις. $,της Γαλλίας 55 δις. $, της Μ. Βρετανίας 48 δις. $, της Ιαπωνίας 46 δις. $, της Γερμανίας 41. δις $ κοκ.
Οι ΗΠΑ αποτελούν το 6,3% του παγκόσμιου πληθυσμού και διαθέτουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και το Κογκρέσο, επαναλαμβάνουν και το διαπιστώνουμε στην πράξη, ότι είναι έτοιμοι για έναν πόλεμο χωρίς σύνορα, εκεί που απειλούνται τα Αμερικανικά συμφέροντα. Με αυτά τα δεδομένα κάθε χώρα που επιχειρεί για την εθνική της ανεξαρτησία και την οικονομική της ανάπτυξη, βρίσκεται στους ανταγωνιστές των συμφερόντων των ΗΠΑ και καθίσταται υποψήφια μιας πολεμικής επίθεσης εκ μέρους των.
Αυτές τις προθέσεις οι ΗΠΑ τις έχουν ανακοινώσει δημόσια. Η κυβέρνηση Μπους το 2000 τις περιέγραφε στο σχέδιο PNAC (Σχέδιο για το Νέο Αμερικανικό Αιώνα), τον οδικό χάρτη της στρατιωτικής κατάκτησης των ΗΠΑ όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «με στόχο την εξασφάλιση της οικονομικής κυριαρχίας στον κόσμο, εξουδετερώνοντας ταυτόχρονα αφενός κάθε πιθανό ανταγωνιστή και αφετέρου κάθε βιώσιμη εναλλακτική αντίληψη για την ελεύθερη οικονομία της αγοράς». Και πρέπει να τονίσουμε ότι η Αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει διαχρονικά σταθερότητα, συνέχεια και συνέπεια, ανεξάρτητα από εσωτερικές ανακατατάξεις και αλλαγές προέδρων και κομμάτων.
Παράλληλα, η πολεμική προπαγάνδα έχει γίνει πανίσχυρη. Εμφανίζει σχεδόν τα πάντα αντεστραμμένα, το ψέμα ως αλήθεια, το άσπρο μαύρο. Έτσι η πραγματικότητα δεν γίνεται αντιληπτή και ο πόλεμος, μέσω της προπαγάνδας, παρουσιάζεται σαν μια ειρηνική επιχείρηση. Ο ανθρωπιστικός μανδύας που περιβάλλει τον πόλεμο, σύμφωνα με την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με τα σοφίσματα περί «ευθύνης προστασίας» και «αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία» έχουν αποσπάσει σιωπηλά ένα είδος συναίνεσης των μαζών για τη διεξαγωγή του πολέμου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποδοχή της εξουσίας και κυρίως της σοφίας της καθεστηκυίας τάξης.
Με εξαιρετική μεθοδικότητα καλλιεργούνται ψευδείς θεωρίες, ώστε οι άνθρωποι να μειώνουν τις αντιστάσεις και τους φόβους τους απέναντι σε έναν πόλεμο με πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων. Το 2002 η Γερουσία των ΗΠΑ έδωσε τη δυνατότητα στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας να χρησιμοποιούν πυρηνικά όπλα σε συμβατικό θέατρο πολέμου. Τα πυρηνικά όπλα εμφανίζονται (ψευδώς) ως ακίνδυνα για τον γύρο από τις στρατιωτικές βάσεις άμαχο πληθυσμό, γιατί, όπως ισχυρίζονται, η έκρηξη θα είναι υπόγεια. Ψεύδη ασύστολα, που όμως στοχεύουν στην αδρανοποίηση των ανθρώπων, που λογικά αντιστρατεύονται τον πόλεμο.
Ο Φιντέλ Κάστρο στις τελευταίες του παρακαταθήκες έγραφε:
«Θα υπήρχαν ‘παράπλευρες απώλειες’, όπως πάντα διαβεβαιώνουν οι Αμερικάνοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, για να δικαιολογήσουν τους θανάτους αθώων ανθρώπων. Σε έναν πυρηνικό πόλεμο, ‘η παράπλευρη απώλεια’ θα ήταν η ζωή όλης της ανθρωπότητας. Ας έχουμε το κουράγιο να διακηρύξουμε ότι όλα τα πυρηνικά όπλα, οτιδήποτε χρησιμοποιείται για να γίνει πόλεμος πρέπει να εξαφανιστεί».
Ο βρόγχος του πολέμου σφίγγει απειλητικά γύρω μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον πλήρως υποταγμένη στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η υπεύθυνη εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ Φ. Μονγκερίνι έδωσε πρόσφατα εκ νέου στίγμα πλήρους υποταγής με την απόλυτη ευθυγράμμιση της Ευρωπαϊκής πολιτικής με αυτήν των ΗΠΑ στο ζήτημα της Βενεζουέλας. Σε προηγούμενη περίοδο, όταν ετοιμαζόταν ο πόλεμος ενάντια στο Ιράκ (του πατρός Μπούς), οι Ευρωπαίοι ηγέτες Σιράκ της Γαλλίας και Σρέντερ της Γερμανίας είχαν αρνηθεί τη συμμετοχή των χωρών τους και κατ’ επέκταση της ΕΕ στον πόλεμο. Οι ΗΠΑ μεθοδικά τους αντικατέστησαν με τους Σαρκοζί και Μέρκελ και οι χώρες τους έκτοτε συμμετέχουν ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ας θυμηθούμε τους πολέμους σε Γιουγκοσλαβία και Λιβύη, οι οποίοι μάλιστα έγιναν, όπως ισχυρίστηκε η σχετική προπαγάνδα του ΝΑΤΟ, για ανθρωπιστικούς λόγους και οι θάνατοι από τους βομβαρδισμούς των αμάχων αναφέρονταν ως παράπλευρες απώλειες.
Στις μέρες μας τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στην Ανατολική Μεσόγειο και την Εγγύς και Μέση Ανατολή. Κύριος στόχος είναι το Ιράν. Η Ελλάδα είναι μέλος ενός πολεμικού άξονα που περιλαμβάνει την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτή η πολεμική συμμαχία με το Ισραήλ σηματοδοτεί ουσιαστικά την χαλάρωση των παραδοσιακών δεσμών της Ελλάδας με τις Αραβικές χώρες. Το πρόβλημα συνίσταται στο ρόλο του Ισραήλ στο σχεδιασμό για το ξεκίνημα μιας επίθεσης κατά του Ιράν. Η εμπλοκή του ως αφορμή για την έναρξη γενικευμένης επίθεσης κατά του Ιράν είναι αναμφισβήτητη. Το Ισραήλ σε καμιά περίπτωση δεν αυθαιρετεί, αλλά αντιθέτως, ως de facto μέλος του ΝΑΤΟ, πειθαρχεί και ακολουθεί τα πολεμικά σχέδια της στρατιωτικής συμμαχίας υπό τις ΗΠΑ. Δεν πρόκειται να προβεί ποτέ σε καμιά μονομερή ενέργεια, αλλά αντιθέτως περιμένει πάντα το «πράσινο φως» από την Ουάσιγκτον. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο κίνδυνος για τη χώρα μας. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι σε έναν συντονισμένο στρατιωτικό σχεδιασμό από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ και ως μέλη τόσο του ΝΑΤΟ όσο και του άξονα με το Ισραήλ θα κληθούμε να συμμετάσχουμε.
Το Ιράν δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Συγκριτικά με τον πόλεμο στο Ιράκ να σημειωθεί ότι έχει τετραπλάσια έκταση (Ιράκ 437.072 τ.χλμ., Ιράν 1.648.195 τ.χλμ.) και τριπλάσιο πληθυσμό (Ιράκ 26 εκ, Ιράν 81 εκ). Σύμφωνα με στρατιωτικούς υπολογισμούς μια πολεμική επιχείρηση εναντίον του απαιτεί περίπου 2,5 εκ. ένοπλους τη στιγμή που οι ΗΠΑ διαθέτουν 2,2 εκ. ένοπλους εκ των οποίων 1,3 εκ. μόνιμο προσωπικό και οι υπόλοιποι έφεδροι. Το Ιράν αντίστοιχα διαθέτει 500 χιλιάδες μόνιμο στρατιωτικό προσωπικό και 1,5 εκ. «αποφασισμένους» παραστρατιωτικούς, τους επονομαζόμενους «Μπασίζ». Το καθεστώς του Ιράν έχει ευρεία λαϊκή στήριξη, εν αντιθέσει με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, έχει ισχυρές συμμαχίες στην περιοχή και επαρκή δύναμη πυρός. Είναι φανερό ότι η υπάρχουσα πολεμική μηχανή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ δεν είναι σε θέση να διεξαγάγει εύκολη και επικερδή νικηφόρα πολεμική επιχείρηση με συμβατικά όπλα.
Οι οκτώ πυρηνικές δυνάμεις διαθέτουν περίπου 25.000 στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Είναι αρκετό αν εκραγούν 100 από αυτά τα πυρηνικά όπλα να δημιουργηθούν θερμοκρασίες υπό το μηδέν σε όλο τον πλανήτη και μια μακρά νύχτα που θα κρατήσει περίπου οκτώ χρόνια. Αυτό το φαινόμενο που αποκαλείται «πυρηνικός χειμώνας» και στη διάρκειά του εξαφανίζεται το ανθρώπινο είδος, είναι ουσιαστικά παράπλευρη απώλεια, αφού την κύρια έκρηξη χαρακτηρίζουν το ωστικό κύμα, οι τρομακτικές θερμοκρασίες και το ραδιενεργό νέφος.
Ένας πόλεμος ενάντια στο Ιράν θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα. Η κλιμάκωση της χρήσης τους είναι εκτός ελέγχου, μπορεί να εξελιχτεί σε παγκόσμιο πόλεμο και το αποτέλεσμα, δυστυχώς, είναι προδιαγεγραμμένο για την ανθρωπότητα.
Είναι τόσο τρομερό αυτό που απειλεί την ανθρωπότητα, που οι άνθρωποι πέφτουν σε μια «κατάσταση άρνησης», αρνούνται δηλαδή ακόμα και να το σκεφτούν.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Και καθόλου εύκολη η λύση. Ας μην ξεχνάμε πως η «μάχη των ιδεών» είναι τμήμα μιας επαναστατικής διαδικασίας. Όπως μας παροτρύνει ο Φιντέλ Κάστρο «απέναντι σε ένα καταιγισμό παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ η απάντηση είναι να μεταδώσουμε ευρέως το μήνυμα, να πληροφορήσουμε την κοινή γνώμη, να κάνουμε το αδύνατο δυνατό, να ματαιώσουμε μία στρατιωτική περιπέτεια η οποία στην κυριολεξία, απειλεί να καταστρέψει το μέλλον της ανθρωπότητας».
Μπορούμε και πρέπει αυτή τη «μάχη των ιδεών» να τη μετασχηματίσουμε σε κίνημα, αν είναι δυνατόν σε παγκόσμιο κίνημα. Για να αποτραπεί αυτό το καταστροφικό ενδεχόμενο πρέπει οι πολίτες να πιέσουν την κυβέρνηση και κάθε άλλο όργανο εξουσίας, να οργανωθούν παντού και να δημιουργήσουν ένα μαζικό κίνημα που θα αμφισβητήσει δυναμικά τη νομιμότητα του πολέμου και θα συνενωθεί με ένα παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα των λαών που θα ποινικοποιεί τον πόλεμο.
