Πόσο χαρακτηριστικά, πόσο σημαντικά, πόσο αποκαλυπτικά ήταν τα συμβάντα του Εν Ελλάδι «μετώπου» εναντίον του Covid 19, κατά το ΠΣΚ (Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή), 20 -22 Μαρτίου…. Του τριήμερου που προηγήθηκε της απαγόρευσης των μετακινήσεων. Ας θυμηθούμε, ας σκεφτούμε, ας αξιολογήσουμε:
Παρασκευή, 20 Μαρτίου. Από το πρωί αρχίζει να «υφαίνεται» μια εντύπωση, που ενδυναμώνεται όσο περνούν οι ώρες, χάρη στο ζήλο των τηλεοπτικών καναλιών. Η εντύπωση πως η ελληνική κοινωνία αποδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό – αν όχι στην πλειονότητά της- συνονθύλευμα ανεύθυνων, ανόητων, αυτοκαταστροφικών ανθρώπων, που πλημμύρισαν τις εθνικές οδούς για να πάνε σε χωριά και νησιά, αδιαφορώντας για την υγεία, τη δική τους και των άλλων.
Με απειλητικό ύφος «θεσμικού» Ηρακλή Πουαρό, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς, τονίζει: «Ξέρουμε από τις πινακίδες των αυτοκινήτων ποιοι πήγαν στα διόδια. Η Πολιτεία γνωρίζει ποια αυτοκίνητα και πέρασαν και θα περάσουν τα διόδια». Επί του παρόντος, ας συγκρατήσουμε μια ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια»: Ο υφυπουργός μιλά μ’ αυτό το σκαιό ύφος, προτού οριστεί ότι η μετάβαση στα νησιά με πλοία της ακτοπλοΐας επιτρέπεται μόνο για τους μόνιμους κατοίκους τους (το μέτρο αρχίζει να εφαρμόζεται από τις 6 το πρωί της 21ης Μαρτίου 2020).
Τα κανάλια συνεχίζουν την ελεεινολογία το Σάββατο και την Κυριακή. Από το μεσημέρι του Σαββάτου, τηλεγράφημα του ΑΠΕ έχει «δώσει» τα επίσημα στοιχεία για τη διέλευση των οχημάτων που διήλθαν μέχρι τις 3 μμ της προηγούμενης ημέρας από τα διόδια της Ελευσίνας με κατεύθυνση προς Κόρινθο, των Αφιδνών προς Λαμία και των Μαλγάρων – Θεσσαλονίκης, με κατεύθυνση προς Αθήνα. Αναφέρει επίσης και τα αντίστοιχα νούμερα της προηγούμενης Παρασκευής (13 Μαρτίου). Αθροιστικά: Κατά την κρίσιμη Παρασκευή πέρασαν 23.990 οχήματα, έναντι 62.550 της προηγούμενης, της σχετικά «ανέμελης». Μείωση κατά 62%.
Είναι λίγα τα 24.000 αυτοκίνητα; Ασφαλώς όχι. Σίγουρα ο αριθμός αυτός ενσωματώνει περιπτώσεις αναγκαστικής μετάβασης, όπως και αβασάνιστης, αχρείαστης. Να δεχθούμε πως το «φάσμα» της οδικής – ταξιδιωτικής ανευθυνότητας ήταν μεγαλύτερο από το άλλο; Ας το δεχθούμε, ως «αξίωμα». Αλλά από το σημείο αυτό, ως την παραγνώριση αυτού του «μείον 62%» και την εξαγωγή του «συμπεράσματος» πως έχουμε γίνει (ή ήμασταν ανέκαθεν, ποιος ξέρει) ένας λαός… παλαβωμένος, η διαφορά είναι τεράστια.
Οι αφορισμοί κρατούν καλά, ακόμη και όταν τα τηλεοπτικά πλάνα δεν βοηθούν. Σημείο αναφοράς στα «σόσιαλ μίντια» γίνονται περιπτώσεις, όπως αυτή με το τηλεοπτικό «σουπεράκι» που διατείνεται πως ο κόσμος πλημμύρισε τις παραλίες, με φόντο (στην πλάτη του ατυχούς ρεπόρτερ) μια… εντελώς άδεια αμμουδιά.
Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει πως όλες αυτές τις κραυγαλέες υπερβολές τις υπαγόρευσε η ανάγκη να «προετοιμαστεί το έδαφος», για την απαγόρευση της κυκλοφορίας, που θεσπίστηκε το βράδυ της Κυριακής; Θα μπορούσε, αλλά θα ήταν εξαιρετικά καλοπροαίρετος… Διότι αν ο στόχος ήταν (μόνον) αυτός, τότε δεν θα σημειώνονταν όλες αυτές οι… ευλαβικές εξαιρέσεις. Δεν θα σήκωναν αδιάφορα τους ώμους τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ για το «κατόρθωμα» του κ. Τσιόδρα να προκαλέσει μια μίνι συγκέντρωση πιστών έξω από την εκκλησία, στην οποία είχε τη «φαεινή ιδέα» να ψάλλει. Δεν θα αντιμετωπίζονταν οι άνθρωποι που έκαναν «τζόκινγκ» μόνοι τους, σε μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλον, ως «παραβάτες» ίδιοι ή και χειρότεροι από τους Μητροπολίτες και τους ιερείς, ο οποίοι διενεργούσαν λειτουργίες με κόσμο (Κύθηρα, Ηλιούπολη, κλπ) ή καλούσαν τους πιστούς να πάνε να… μεταλάβουν, όπως στο Παλαιοχώρι Χαλκιδικής! Η εξάντληση της επιείκειας για τους ολέθριους «ετσιθελισμούς» της Εκκλησίας, ακυρώνει κάθε «καλοπροαίρετη» έως αφελή εικασία, για δήθεν «ευγενή» αποστολή αυτής της απόπειρας να ενοχοποιηθούμε όλοι…
Γιατί, λοιπόν, «πρέπει» να ενοχοποιηθούμε; Για λόγους «αμυντικούς» και επιθετικούς. Για λόγους με εμβέλεια βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη. Γιατί, αν δεν διογκωθεί η παράμετρος της «ατομικής ευθύνης» και – αντίστοιχα- «ατομικής ανευθυνότητας», τότε δεν θα μπορέσει να κρυφτεί από πίσω της το απέραντο χάλι της κεντρικής εξουσίας.
Μιας εξουσίας που δεν χορήγησε τα στοιχειώδη σε γιατρούς και νοσηλευτές. Που δεν είχε φροντίσει καν να υπάρχει επάρκεια σε μάσκες (αν μη τι άλλο αυτό, διάβολε!). Που δείχνει ανίκανη ή απρόθυμη να οργανώσει μαζικούς ελέγχους της υγείας των πολιτών, μολονότι την τεράστια σημασία τους την υπογραμμίζει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, πέραν των εγχώριων επιστημονικών φορέων. Που άφηνε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα σχολεία να λειτουργούν (ακόμη και σε συγκροτήματα, στα οποία άλλα σχολεία είχαν κλείσει- τόση… προνοητικότητα!). Που επιδιδόταν σε «δημοσιοσχετίστικες», σχεδόν ικετευτικές νουθεσίες προς την Εκκλησία, σε μία τόσο κρίσιμη, για την εξέλιξη της πανδημίας, περίοδο. Που την απαρτίζουν – τραγική ειρωνεία – πρόσωπα, τα οποία συνέδεσαν άρρηκτα το όνομά τους με τα χειρότερα πλήγματα σε βάρος του δημόσιου συστήματος υγείας. Με λουκέτα σε νοσοκομεία. Με «ριπές» σε βάρος των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Με διακηρύξεις… υπερηφάνειας για τις απολύσεις προσωπικού στα νοσοκομεία (τότε που δεν θα άφηναν την τρόικα να τους «κλέψει τη δόξα»…).
Όλα τούτα καλούνται να μπουν σε μία ζυγαριά και να «βγουν» ελαφρύτερα από τον τύπο που έβγαλε βόλτα το σκύλο του, αλλά βρέθηκε σε απόσταση μικρότερη των δυο μέτρων από τον γείτονα, όταν η σκυλίτσα του δεύτερου δέχθηκε το φλερτ του αρσενικού τετράποδου. Εάν για τη δυστυχία των μνημονίων φταίγαμε επειδή ήμασταν διεφθαρμένοι και «καλοφαγάδες» σαν τον Πάγκαλο, για τις όποιες συνέπειες του «περάσματος» του Covid 19 θα ευθύνεται η ελαφρότητά μας. Μέχρι το 2010 ζούσαμε «πάνω από τις δυνάμεις μας» (με δική μας επιλογή), το 2020 αποφασίσαμε να ζήσουμε κάτω από το μίνιμουμ ανεκτό επίπεδο νοημοσύνης. Αξιοθαύμαστα «αναλογικό» και πολύ- πολύ βολικό…
Ας συγκρατήσουμε όμως και την απειλή του Χαρδαλιά, αυτό το «σας ξέρουμε, σας βλέπουμε…». Μοιάζει με προθέρμανση. Όταν απέλθει ο Covid 19 κι αρχίσουν οι πολιτικές – ιδεολογικές διελκυστίνδες για το ποιοί και πώς θα «πληρώσουν το μάρμαρο» αυτής της καταστροφής (που- εδώ που τα λέμε- κάποια τμήματα του κεφαλαίου ίσως να την κρίνουν και ως «δημιουργική», αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος), τότε ασφαλώς θα επιδιωχθεί να μην πάει χαμένο το πνεύμα και γράμμα του ασφυκτικού ελέγχου. Δράσεων, κινήσεων, προσωπικής ζωής.
Οι Χαρδαλιάδες, Κυριάκοι και Γεωργιάδηδες «μας ξέρουν». Αλλά τους ξέρουμε κι εμείς. Γι αυτό και δεν νοείται καμία δικαιολογία, αν τυχόν φανούμε απροετοίμαστοι ή «αιθεροβάμονες» την «επόμενη μέρα».
Μέχρι τότε, την υγειά μας να’ χουμε…
