Απέναντι στην ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία δε σιωπούμε!
Μόλις μερικές εβδομάδες από την έναρξη της καραντίνας και μετράμε ήδη τρεις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα. Στις 18 Μάρτη στην Κηφισιά αστυνομικός πυροβόλησε εν ψυχρώ την εν διαστάσει σύζυγό του και τη φίλη της την ώρα που έκαναν διάλειμμα στο υπαίθριο πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ, όπου εργάζονταν. Στις 30 Μάρτη στη Λάρισα 55χρονη γυναίκα πέθανε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, μετά τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη από το γιο της.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία περιστατικά ούτε εγκλήματα «πάθους»! Είναι γυναικοκτονίες, η πιο ακραία έκφανση της σεξιστικής βίας και της έμφυλης καταπίεσης.
Τις ημέρες της καραντίνας, δεν είμαστε όλες ασφαλείς στο σπίτι! Για πολλές γυναίκες η καραντίνα σημαίνει εγκλεισμός μαζί με τον κακοποιητή τους. Η όξυνση της κοινωνικής ανασφάλειας λόγω της πανδημίας λειτουργεί ως καταλύτης της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας αφού επιβαρύνει το ήδη τοξικό περιβάλλον του σπιτιού για πολλές γυναίκες, παιδιά και ΛΟΑΤΚΙ άτομα.
Σε όλο τον κόσμο, από την Κίνα, τη Γαλλία και την Κύπρο μέχρι τις ΗΠΑ, την Τουρκία και την Ινδία, οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία έχουν εκτοξευθεί. Στη Χουμπέι, το επίκεντρο της πανδημίας στην Κίνα, οι αναφορές για οικογενειακή βία τριπλαστιάστηκαν (1) ενώ στη Βραζιλία καταγράφεται αύξηση των καταγγελιών κατά 50%. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Κύπρος, όπου η γραμμή βοήθειας είχε αύξηση 30%, όπως αναφέρεται σε άρθρο του Guardian, το οποίο αναπαράχθηκε και από πολλά ελληνικά μέσα (2,3).
Παρόμοια κατάσταση και στην Ισπανία, με μία γυναικοκτονία στις 20 Μάρτη στη Βαλένθια (4) ενώ αποτροπιασμό προκαλεί η αναπαραγωγή της είδησης για τη δολοφονία της 27χρονης φοιτήτριας Ιατρικής στην Ιταλία από τον σύντροφό της σε ελληνικό μέσο που χυδαία ανέφερε ότι «στραγγάλισε τη φίλη του λόγω καραντίνας» (5)!
Τραγική η εικόνα και στην Τουρκία, όπου σύμφωνα με τα τελευταία εξωφρενικά στοιχεία που ήρθαν στο φως, από τις 11 Μάρτη που ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού στο σπίτι, έχουν καταγραφεί 21 γυναικοκτονίες σε 20 μόλις μέρες (6)!
Αντίστοιχα, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Πέρα από τις γυναικοκτονίες, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και τα κρούσματα σωματικής, ψυχολογικής και λεκτικής βίας σε βάρος των γυναικών όπως καταγγέλει και η Γενική Γραμματεία Ισότητας. Αν συνυπολογιστεί μάλιστα και το ποσοστό των περιστατικών που μένουν στο σκοτάδι και δε φτάνουν ποτέ να καταγγελθούν, η όξυνση του ζητήματος είναι δυσθεώρητη.
Η χαρακτηριστική αναλγησία των ελληνικών αρχών και η ανυπαρξία κρατικής πρόνοιας βάζουν κι άλλα εμπόδια στην κακοποιημένη γυναίκα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η καταγγελία της φεμινιστικής συλλογικότητας “Καμία Ανοχή” «Αστυνομικοί αρνήθηκαν να παραλάβουν μήνυση γυναίκας που κατέφυγε στο ΑΤ με τα ανήλικα παιδιά της θέλοντας να καταγγείλει σωματική κακοποίηση από το σύζυγο …με δικαιολογία τον κορονοϊό. Μάλιστα για να αποτρέψουν τη γυναίκα από οποιαδήποτε ενέργεια προέβαλαν για πολλή ώρα, σωρευτικά με τις νέες συνθήκες, και τη συνήθη επιχειρηματολογία που συχνά αντιμετωπίζουν οι επιζώσες στα ΑΤ, ότι δηλαδή: «η μήνυση για ενδοοικογενειακή βία δεν έχει νόημα γιατί οδηγεί σε νέες μηνύσεις», «ο δράστης δεν πρόκειται να συλληφθεί με τη διαδικασία του αυτοφώρου» κ.α. (7)
Αν αναλογιστούμε μάλιστα πως ακόμη και σήμερα, σε κάποια ελληνικά ΜΜΕ γίνεται μέχρι και «πλακίτσα» με το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας (8) καταλαβαίνουμε ότι όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο δεν διευκολύνει την καταγγελία περιστατικών βίας, πόσο μάλλον όταν η δυνατότητα διαφυγής μοιάζει από δύσκολη έως αδύνατη.
Ενδεικτική της κατάστασης είναι και η στάση του ΟΗΕ, ο οποίος μέσω του γενικού του γραμματέα έκανε έκκληση κατά της ενδοοικογενειακής βίας καλώντας όλες τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα για την πρόληψη και την προστασία των γυναικών από τη βία ως μέρος των εθνικών σχεδίων αντιμετώπισης του COVID-19. (9).
Είναι λοιπόν φανερό πως το σπίτι δεν είναι ασφαλές για όλες.
Σε αυτές τις συνθήκες απαιτείται άμεση δράση ενάντια στην ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία. Είναι αναγκαίο εδώ και τώρα να ληφθούν μέτρα προστασίας και να ενισχυθεί το δημόσιο δίκτυο νομικής, οικονομικής, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των υποκειμένων που υφίστανται βία. Πρώτα και κύρια να ενισχυθεί η γραμμή στήριξης 15900 για καταγγελίες ακόμα και με δυνατότητα αποστολής μηνύματος, να επιταχθούν άμεσα ξενώνες, δωμάτια ξενοδοχείων, διαμερίσματα για να φιλοξενήσουν εδώ και τώρα μέσα στην καραντίνα θύματα κακοποίησης. Χτίζουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, δε σιωπούμε μπροστά στην έμφυλη βία, αφουγκραζόμαστε τις γύρω μας, καταγγέλλουμε, στηρίζουμε η μία την άλλη.
Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι κρίσιμο να στηριχτεί η πρωτοβουλία ηλεκτρονικής συλλογής υπογραφών της φεμινιστικής συλλογικότητας “Καμία Ανοχή” με τίτλο #ΚαμίαΜόνη #ΚανέναΜόνο #HomeIsNotSafeForAll που ήδη έχει συγκεντρώσει αρκετές χιλιάδες υπογραφές. Το κείμενο είναι εδώ
Η ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία δεν είναι δευτερεύοντα ζητήματα, αφορούν ζωές και γι’αυτό πρέπει να δράσουμε άμεσα.
Η φωτογραφία είναι σχέδιο για την ημέρα δράσης ενάντια στις γυναικοκτονίες στα μπαλκόνια της Αργεντινής (πηγή)
