Το ανερχόμενο ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα του ακροδεξιού νεοεθνικισμού αποτελεί απώτατη συνέπεια και άρνηση της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού. Εδράζεται σε αντικειμενικές τάσεις του κεφαλαίου που αναδύονται μέσα από τη δομική ιστορική κρίση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Συμμαχεί και εμπεριέχει εντός του το νεοφασισμό.
Μετά το αριστουργηματικό “Μαργαριταρένο κουμπί”, ξαναείδαμε ένα ακόμα ντοκυμαντέρ για τη Χιλή, του σκηνοθέτη Πατρίσιο Γκουσμάν, επανέρχεται με τίτλο “Νοσταλγώντας το φως”.
Πατρίσιο Γκουσμάν: Νοσταλγώντας το φως, ένα ακόμα ντοκυμαντέρ για τη Χιλή. Ένα ακόμα; Δείτε το αν προλάβετε. Ψάξτε το. Για να διαπιστώσετε πως δεν είναι ένα ακόμα. Αξίζει πολλά και ασφαλώς τον κόπο.
Σάββατο βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, όταν η διασκέδαση έχει διακτινιστεί σε στέκια απόκεντρα και σε τοπικές φυλές διασκεδαστών, ένας κινηματογράφος γεμίζει σχεδόν ύστερα από τεσσάρων εβδομάδων προβολή και χωρίς διαφήμιση. Που πάει να πει πως κάτι κυλάει ακόμα ενεργό, ως αίμα, ως… Αυτό λέει η αίθουσα προβολής.
Τι λέει όμως το ντοκυμαντέρ; Για τους αστρονόμους που έχουν εγκαταστήσει στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, στο σημείο του πλανήτη το οποίο βρίσκεται πιο κοντά στα άστρα, το ισχυρότερο αστεροσκοπείο του κόσμου. Και παρατηρούν τα άστρα και τους γαλαξίες αναζητώντας απαντήσεις στα ερωτήματα για το μακρινό παρελθόν μας.
Η έρημος Ατακάμα δεν είναι μόνο η πιο κοντινή στα άστρα, αλλά και η πιο νεκρή του πλανήτη. Ίχνος ζωής. Ξερό χώμα, πέτρα, αλάτι και ορυκτά. Και κόκκαλα ανθρώπων. Προϊστορικών, αλλά και σύγχρονων.
Για τους πρώτους ερευνά η αρχαιολογία. Γίνονται ανακοινώσεις, θόρυβος, εκτίθενται τα ευρήματα σε μουσείο, τα επισκέπτονται ειδικοί και τουρίστες, μιλούν για το μακρινό παρελθόν του κόσμου, την προέλευση κλπ.
Για τους δεύτερους, ερευνούν μόνο οι συγγενείς τους, σκάβουν υπομονετικά πόντο πόντο, μια απέραντη έκταση ερήμου, να βρουν τα υπολείμματα των κρατούμενων συγγενών τους που εξαφάνισε η χούντα του Πινοσέτ. Γι’ αυτά δεν μιλάει κανείς, ούτε μουσεία, ούτε ανακοινώσεις, ούτε επισκέπτες.
Ψάχνουμε να βρούμε τι έγινε χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια πριν, αλλά συσκοτίζουμε όσα έγιναν πριν μερικές δεκάδες χρόνια, σχολιάζει ένας αρχαιολόγος.
Στην Ατακάμα, λοιπόν, συναντώνται με δυο τρόπους οι αστρονόμοι, οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές της ιστορίας και του πόνου τους. Συναντώνται στον τόπο, στην έρημο, και ως προς το αντικείμενο, την αναζήτηση του παρελθόντος.
Η εικόνα είναι εντυπωσιακή. Στα υψώματα της ερήμου εξαιρετικής ακρίβειας κατασκευές που ερευνούν κάθε νύχτα τους γαλαξίες. Τέλεια τεχνολογία. Ένα ασήμαντο ίχνος στο απέραντο σύμπαν.
Στον πάτο της ερήμου κάθε πρωί ξεκινούν οι γυναίκες, με μικρά φτυάρια, ερευνούν βήμα βήμα το έδαφος, σκάβουν, ξύνουν τη γη, να βρουν τα κόκκαλα των δικών τους.
Ένα ασήμαντο στίγμα στην απέραντη έρημο.
Αν μπορούσαν να στραφούν τα τηλεσκόπια προς την έρημο, να ψάξουν κάτω από την επιφάνεια!..
Και εν τω μεταξύ τα μηχανήματα της αστρονομίας ερευνούν στο διάστημα το ασβέστιο των άστρων. Τα ανθρώπινα οστά περιέχουν κι αυτά ασβέστιο. Οι άνθρωποι είναι κατασκευασμένοι από το υλικό των άστρων…
Η πολιτεία, η Ιστορία έχει, προς το παρόν, αποφασίσει να σβήσει την πρόσφατη μνήμη. Όπως θέλει να σβήσει και τη μνήμη του 19ου αιώνα, όταν οι ιθαγενείς της χώρας οδηγήθηκαν στα ορυχεία, στην εξοντωτική δουλειά και στην περιθωριοποίηση.
Οι αστρονόμοι, οι αρχαιολόγοι, οι γυναίκες και ο σκηνοθέτης είναι οι υποστηρικτές της μνήμης.
Κι εμείς.
Όταν είδα τις εικόνες από τις γυναίκες να ερευνούν την έρημο συνειδοποίησα την ανατριχιαστική κυριολεξία των στίχων του Πρόδρομου Μάρκογλου:
“Όσοι είναι να δουν ξανά τον ήλιο
Πρέπει να εξαντλήσουν την έρημο”
(Έσχατη υπόσχεση, εκδ. Ένεκεν)
Οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον κύριο Κοντομηνά για τη δημόσια διαπόμπευση του εαυτού του, του καναλιού του, των υπαλλήλων του και της ιδιωτικής τηλεόρασης (και εν γένει της ιδιωτικής πρωτοβουλίας) που μας προσέφερε. Είναι μια μεγάλη συμβολή στην αποκάλυψη της αλήθειας του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου!
Αποκαλύπτεται επίσης ότι πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την επιχείρηση, που πολύ παράδοξα αποσιωπήθηκε και ξεχάστηκε πολύ γρήγορα, είχε ο Νίκος Παππάς, ο οποίος περιγράφεται ως «Αρχιμανδρίτης». Χαρακτηρισμός που παραπέμπει σε μαφιόζικες πρακτικές και δεν αποδίδεται σε άβουλα εκτελεστικά όργανα και αμέτοχους θεατές
Η μη παρέμβαση μας σε τέτοιου είδους επιτροπές βλέπει μόνο τις δυσκολίες και όχι τις δυνατότητες, δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης στην πολιτική μας.
Για τον πρωθυπουργό του τρίτου μνημονίου ο Γ. Βαρουφάκης είναι «ιδιαίτερης ευφυίας», «εξαίρετος οικονομολόγος» και «πολύ ικανός». Δεν «κάνει» όμως για πολιτικός. «Η πολιτική θέλει κι άλλα πράγματα…». Ποια ακριβώς;
Η ομιλία του Θανάση Σκαμνάκη εκ μέρους της συντακτικής επιτροπής του ΚΟΜΜΟΝ στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 2015.
Η αποκάλυψη ενός νεοφιλελεύθερου ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά προωθώντας το τρίτο, βαρύτερο μνημόνιο, η ενίσχυση των δυνάμεων που στρέφονται κατά του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναπόφευκτη, με τη μια ή την άλλη μορφή, διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργούν μια νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Μπορεί να αντιμετωπιστεί, και πώς, αυτή η νέα κατάσταση από τις δυνάμεις της εργασίας και του αγώνα;
« Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας , οφείλει να το σέβεται για την ιστορία του, τους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες του, για τη σαφήνεια του λόγου του, για το ρεαλισμό του », έγραφε την Τετάρτη 5 Απριλίου η στήλη «Η άποψη» της Εφημερίδας των Συντακτών ( Εδώ ), που εκφράζει πάντα τη γραμμή της εφημερίδας.
Ο πολιτικός χρόνος δεν είναι ένα ομοιογενές συνεχές εντός του οποίου δρούμε όπως πάντα και όπως συνήθως. Πυκνώνει και αραιώνει σε περιεχόμενο και δυναμική. Σε αυτές τις χρονικές στιγμές του κινδύνου και των ευκαιριών το υποκείμενο οφείλει να δρα και να αντιδρά ανάλογα. Του Αλέκου Αναγνωστάκη
Να μη μπορέσει να ανασάνει σε καμία γειτονιά της Αθήνας το φίδι του Ναζισμού, να τσακιστούν οι φασίστες και να μη μπορούν να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Η απάντηση πρέπει να δοθεί άμεσα, ξεκινώντας από την αντιφασιστική πορεία το Σάββατο 8 Απρίλη , Αλεξάνδρας και Κηφισίας στις 2μμ.
Παρέμβαση που έγινε από τον Παναγιώτη Σωτήρη στην εκδήλωση του ΚΟΜΜΟΝ στις 23 Μάρτη με θέμα:
Η πραγματικότητα κάνει επίμονες ερωτήσεις, τι απαντάμε; (Η Αριστερά και οι πολιτικές εξελίξεις).
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.