ΠΟΛΙΤΙΚΗ (1851)
Δεν πέθανε στις 4-2-2018, θα πεθάνει την….ημέρα….του μήνα……του έτους……..
Χαμός όμως ξανά θα γίνει!
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη.
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί μέσα από τα τραγούδια του έμαθα για τους πραγματικούς λαϊκούς αγώνες. Για το πείσμα των ανταρτών στο βουνό, για την θυσία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις πέτρες της Μακρονήσου, για τον Ωρωπό, για την Γυάρο, την Ικαρία, την όμορφη πόλη. Για τους καημούς της ξενιτιάς.
Το συλλαλητήριο της Αθήνας σηματοδοτεί μια δεξιά στροφή. Για την ακρίβεια, κλιμακώνει μια δεξιά πορεία, με βαθύτερη σημασία και συνέπειες.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι σύντομη περίληψη της ομιλίας του Τάκη Κυπραίου από την εκδήλωση που διοργανώθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2018 στην ΕΣΗΕΑ από το Kommon.gr, την Παρέμβαση και το Σύλλογο Γιάνη Κορδάτο.
Από τη Δευτέρα 22 Γενάρη τίποτα δεν είναι ίδιο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.
Αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Ουτοπία στο τεύχος 81/2008, λόγω της επικαιρότητάς του.
Η έντονη διπλωματική δραστηριότητα των τελευταίων ημερών δείχνει ότι η λύση του Μακεδονικού βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο. Αυτό τουλάχιστον επιδιώκουν οι Αμερικάνοι, που για πολλοστή φορά επιστρατεύουν τον ΟΗΕ για να εξυπηρετήσει τα σχέδια πλανητικής επέκτασής τους.
Οι διαδηλωτές της 21ης/1ου /2018 στην Θεσσαλονίκη για το όνομα των Σκοπίων…
…δεν διαδήλωσαν ποτέ και δεν θα διαδηλώσουν ποτέ:
Ο αρθρογράφος, Στέλιος Κανάκης, επιχειρεί να απαντήσει σε ένα πολιτικό άρθρο του Θανάση Σκαμνάκη, που αφορά κριτική στην ανακοίνωση του ΚΚΕ για τα εκατοντάχρονα (Διακήρυξη για τα 100 χρόνια ΚΚΕ. Λέξεις που σιωπούν! . Και πολύ σωστά θα έκανε αν απαντούσε με πολιτικά επιχειρήματα όπως και πολιτικότατος ήταν ο λόγος του Θ. Σκαμνάκη. Αντί αυτού όμως, ο εν λόγω αρθρογράφος επιχειρεί να απαντήσει με χαζοχαρούμενα λογοπαίγνια σε σχέση με το επώνυμο του Θανάση (Ο Σκαμνάκης ψάχνει… σκαμνάκι;) υπονοώντας σαφώς ότι ψάχνει για καρέκλα ή έστω για «σκαμνάκι» και συνεχίζει, πιθανά για να πείσει τον εαυτό του, ότι έγραψε ένα πολιτικό άρθρο, με λάσπη, ψέματα και μισές αλήθειες εναντίον συνολικά του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τη στιγμή που ένα πρωτόγνωρο, για τις τελευταίες δεκαετίες, λαϊκό κίνημα στη χώρα μας πίστεψε με την ψήφο του ότι είχε σημάνει η ώρα να ανοίξει ο δρόμος στην ελπίδα, προκειμένου να καταργηθούν τα μνημόνια και να μπει τέλος στην ασφυκτική λιτότητα. Σύντομα όμως, οι προσδοκίες αυτές κατέρρευσαν και η απογοήτευση που ακολούθησε με τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό τοπίο. Σήμερα φαντάζει ανέφικτο να επιτύχει οποιαδήποτε πρωτοβουλία έχει να κάνει με την αμφισβήτηση του κυρίαρχου μοντέλου της πολιτικής και κοινωνικο-οικονομικής διαχείρισης.
Μια μαύρη μέρα πέρασε για τη Θεσσαλονίκη. Μια μέρα που ζήσαμε τι μπορεί να σημαίνει φασισμός. Ας τα πάρουμε όμως απ’την αρχή.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Το συλλαλητήριο για το «Μακεδονικό» στη Θεσσαλονίκη, σε καμία περίπτωση δεν είχε τον «παλλαϊκό» χαρακτήρα του ’92, αλλά σίγουρα αποτελεί μια μαζική και εξαιρετικά ανησυχητική πολιτική εκδήλωση και στη χώρα μας, των εθνικιστικών, ακροδεξιών και νεοφασιστικών ανέμων που πνέουν πάνω από την ευρωπαϊκή ήπειρο και ολόκληρο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες να περάσει το πολυνομοσχέδιο με το οποίο έκλεισε την τρίτη αξιολόγηση για λογαριασμό των αγορών με το συνδικαλιστικό κίνημα διασπασμένο και τις αντιδράσεις σκόρπιες και χλιαρές. Τώρα συνεχίζει ακάθεκτη με το «Μακεδονικό» όπου σπεύδει να λύσει μια εκκρεμότητα 25ετίας καθ’ υπόδειξη και για λογαριασμό του ΝΑΤΟ με την ΝΔ επίσης μουδιασμένη και διασπασμένη.
Είναι μια σκληρή και ταυτόχρονα λαμπρή ιστορία. Κάθε μεγάλο έχει μεγάλες όλες τις πλευρές του, και τις αναβάσεις και τις καθόδους του. Θα ήταν μοιραία αντιδιαλεκτικό αν επέλεγε κανείς τις μεν και εγκατέλειπε τις δε. Ωστόσο, αυτό γίνεται κατά κόρον, και προς τις δύο κατευθύνσεις, όσον αφορά την ιστορία του ΚΚΕ. Του μακροβιότερου, του πλέον ιστορικού (και εν ταυτώ πλέον ηρωικού) και αμφιλεγόμενου κόμματος της χώρας.
Η Ελλάδα συνεχίζει να μαστίζεται από μια μεγάλη οικονομική κρίση, τη μεγαλύτερη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο οικονομικές, αλλά και κοινωνικές, πνευματικές και στην υγεία των πολιτών της χώρας.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
-
Η εκλογική νίκη της ΝΔ και η επερχόμενη πολιτική αστάθεια, του Λεωνίδα Βατικιώτη
-
Εκλογές: Σαφές πολιτικό σήμα κινδύνου και απαιτητικότητας, του Αλέκου Αναγνωστάκη
-
Οι Κεμάλ, οι αναχωρητές και οι ΤΨΡΜ ή «Τι Ψηφίσατε Ρε Μαλάκες;», του Νίκου Γουρλά
-
ΕΚΛΟΓΕΣ 2023: Μπροστά στην τελική νεοφιλελεύθερη έφοδο; Της Όλγας Μοσχοχωρίτου
-
Πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη γνωρίζει πράγματα που κανείς δεν της έμαθε
-
Αναζητούμε τρόπο να νικήσουμε. Όχι να αποτύχουμε καλύτερα Του Κώστα Μάρκου
-
Συνέντευξη Λ. Βατικιώτη σε Π. Καρβουνόπουλο: «Ο ‘’κύκλος της χρεοκοπίας’’ δεν έχει κλείσει για τη χώρα»
-
Εκλογές 2023: το βέλος της ιστορίας του 2010-2015 αντιστρέφεται (;)
-
Αποκάλυψη: Ελληνες δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί (Μαραντζίδης, κ.α.) στην υπηρεσία πρεσβείας
-
Η ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέδειξε και η ΝΔ θα εκτελέσει ό,τι απέμεινε στη δημόσια υγεία, του Νίκου Δαμιανάκη
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.