14.9 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΑΦΟΣ: Πίσω από τις θημωνιές, ένα μικρό διαμάντι! της Όλγας Μοσχοχωρίτου


ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΗΜΩΝΙΕΣ / BEHIND THE HAYSTACKS της
Ασημίνας Προέδρου, (Παραγωγή: Ελλάδα-Γερμανία-Βόρεια
Μακεδονία, 2022)

  Μία μεγάλου μήκους ταινία  της Ασημίνας Προέδρου που βραβεύτηκε (απέσπασε 6 βραβεία) στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καθώς  και στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ στην Γκόα της Ινδίας, το οποίο  θεωρείται ως  ένα από τα δεκαπέντε μεγαλύτερα φεστιβάλ κινηματογράφου παγκοσμίως.

Και όμως να που γίνονται μικρά θαύματα…Σα μικρά διαμαντάκια που ανασύρονται από το βυθό ενός βούρκου, από τα θολά νερά μιας λίμνης , ας πούμε της λίμνης της Δοϊράνης.

Η νοτισμένη, υγρή , γκρίζα ατμόσφαιρα της χειμωνιάτικης λίμνης, με τα λασπόνερα να μαυρίζουν τα πουλιά και τα παιδιά που παίζουν στις όχθες, προοικονομούν  θάνατο. Ολη αυτή η υγρασία σα να έχει διαπεράσει το πετσί των ανθρώπων, τα σπίτια, τα τζάμια, τα στρωσίδια του κρεββατιού, σαν να μην είναι δυνατόν τίποτα να  ζεστάνει τους ανθρώπους και τον τόπο.

Αυτός είναι ο τόπος και η ατμόσφαιρα που πιάνει από το λαιμό με τη μία.

Τα μεγάλα πορτραίτα των ανθρώπων που μας κοιτάζουν σχεδόν απειλητικά στο πανί, μπορεί να επιλέχτηκαν από ανάγκη τεχνική, σύμφωνα με τη σκηνοθέτιδα, αλλά τελικά  μας διηγούνται την ιστορία τους καταπρόσωπο, σα να μας φτύνουν την αλήθεια τους κατάφατσα, κάνοντας μας συμμέτοχους ή και συνένοχους στους καθημερινούς φόνους, μικρούς ή μεγαλύτερους που διαπράττονται με άλλοθι την επιβίωση .

Εκείνα δε τα μαύρα πουλιά που φτερακίζουν κρώζοντας πάνω από τη λίμνη προαναγγέλοντας το θάνατο, συντελούν σε μια «ομορφιά τοπίου» μακριά από τη γραφικότητα, φέρνοντας στο μυαλό μας αντίστοιχα χειμωνιάτικα και υγρά τοπία των ταινιών του Θ. Αγγελόπουλου.

Η Ασημίνα Προέδρου (με την εκπληκτική φωτογραφία του     Σίμου Σαρκετζή,)κατάφερε με τρόπο σφιχτό, να μας διηγηθεί μια ιστορία δεμένη άρρηκτα με τα πρόσωπα, τον τόπο και τον χρόνο.

Ο ρεαλισμός της εικόνας της αντλεί την αναγκαία ποίηση από τη σκληρότητα της ίδιας της ανθρώπινης, γήινης και ιστορικής συνθήκης.

Αγγελοι και διάβολοι οι άνθρωποι συνάμα, δολοφόνοι άλλων ανθρώπων και ζωντανών ψυχών και ταυτόχρονα θύματα της ίδιας τους της συνθήκης.

Η ταινία μας εμπλέκει σ’ ένα κουβάρι  αξεδιάλυτων ενόχων και ενοχών σε μια χώρα βουτηγμένη στο βούρκο, τα στάσιμα λιμνίσια νερά και τη βρώμικη υγρασία που τα κάνει όλα να βουλιάζουν στη σήψη.

Χωρίς μεγαλοστομίες, η σκηνοθέτης και σεναριογράφος, γράφοντας για μια ιστορία μετανάστευσης και την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας , σχεδόν κοινότοπη, όπως χιλιάδες άλλες σ όλον τον κόσμο, γράφει ουσιαστικά  για την εποχή μας, τη χώρα ολόκληρη κι εμάς τους ίδιους που ιστορούμε. Κοιτάζει λοιπόν το αξεδιάλυτο κακό από τη δική της σκοπιά, από τη σκοπιά ενός τίμιου ανθρώπου. Και μας παραδίδει μία ταινία που δονείται από τον εσωτερικό σπαραγμό μιας κοινωνίας σε απόλυτη κρίση. Που μετράει θύματα, αυτοχθόνων, νέων και μεταναστών, καθώς μετράει την ανθρωπιά της στο πρόσωπο αυτών που δεν ταυτίζονται με τον κομφορμισμό αυτής της μικροκοινωνίας που συμπυκνώνει την άλλη, τη μεγαλύτερη, εκείνη όλων μας.

Σε πρώτη ανάγνωση πρόκειται για τις σχέσεις των μελών μιας οικογένειας, με φόντο το trafficking μεταναστών , τη διαφθορά των κατοίκων, τη μικροψυχιά της εκκλησίας, τα στραβά μάτια του νόμου και της τάξης.

«Η ταινία διαδραματίζεται στα σύνορα Ελλάδας – Βόρειας Μακεδονίας, στη Δοϊράνη, σε ένα ελληνικό χωριό. Είμαστε στο 2015, υπάρχει ένα μεταναστευτικό κύμα προς τη Βόρεια Ευρώπη και στην ιστορία της ταινίας μετανάστες προσπαθούν να περάσουν μέσω της λίμνης».

«Παρακολουθούμε την ιστορία από τρεις οπτικές, του πατέρα, αγρότη και ψαρά, ο οποίος λόγω χρεών αρχίζει να διακινεί παράνομα μετανάστες, της συζύγου του που είναι εκκλησάρισσα του χωριού, έμπιστη του παπά και βρίσκεται σε μία αναζήτηση για το ποιος είναι ο πραγματικός Λόγος του Θεού και της κόρης, η οποία προσπαθεί να ορίσει τη ζωή της μέσα σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον», λέει η ίδια η σκηνοθέτις κι εμείς βλέπουμε με σφιγμένη καρδιά το οδοιπορικό τριών ανθρώπων που αντί κατανοώντας να βγαίνουν από τον κύκλο της φθοράς, χορεύουν και τραγουδούν στο σκοπό του θανάτου.

Η σύγκρουση ανάμεσα στον παπά του χωριού, τις γυναίκες που έχουν ενσωματώσει και αναπαράγει τον κυρίαρχο λόγο αναλαμβάνοντας να κουκουλώσουν τα δεινά, τους άντρες που είναι διατεθειμένοι να διαπράξουν το έγκλημα στο όνομα της οικογενειακής επιβίωσης από την μια μεριά  και απέναντι σε όλους αυτούς μία γυναίκα με το γιό της κι ένα νέο κορίτσι που ψάχνει απελπισμένα την ταυτότητά του  και ανακαλύπτει επώδυνα την εφηβική του συνείδηση, επιθυμώντας να διαρρήξει με όποιο τρόπο τις σχέσεις της με το λασπότοπο που λέγεται γενέθλια γη, αλλά ταυτόχρονα και πατριαρχικές και μητριαρχικές και κυρίαρχες σχέσεις, δεν μπορεί παρά να μην έχει νικητές , μονάχα νικημένους.

Μόνη ελπίδα αυτό το νεαρό κορίτσι , στο τέλος της ταινίας, με το σακβουγιάζ στον ώμο να περιμένει το τρένο , ρωτώντας το σταθμάρχη μέσα της «από πού πάνε για έναν καλύτερο κόσμο»;

Μην τη χάσετε λοιπόν αυτήν την ταινία που συνομιλεί ποιητικά τόσο με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο όσο και  τον Παντελή Βούλγαρη αλλά πάνω απ’ όλα με την εποχή της.

 

Συντελεστές της ταινίας

Στην ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» σε σενάριο και σκηνοθεσία της Ασημίνας Προέδρου, διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Σίμος Σαρκετζής, υπεύθυνη μοντάζ η Ηλέκτρα Βενάκη. υπεύθυνοι ήχου είναι οι Νίκος Παπαδημητρίου, Ηλέκτρα Βενάκη, Περσεφόνη Μήλιου, Κώστας Βαρυμποπιώτης. Η μουσική είναι του Μάριου Στρόφαλη.

Παίζουν οι ηθοποιοί Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστος Κοντογεώργης, Ντίνα Μιχαηλίδου και Πασχάλης Τσαρούχας. Η παραγωγή είναι των εταιρειών Αργοναύτες ΑΕ, FICTION PARK, Sektor Film (Ιωάννα Μπολομύτη, Markus Halberschmidt, Vladimir Anastasov, Angela Nestorovska

 

0ΥποστηρικτέςΚάντε Like

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ