Μέσα στο πλαίσιο των επικίνδυνων καταιγιστικών παγκόσμιων εξελίξεων, οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν αντικειμενικά σε άλλο επίπεδο.
Η περιοχή μας βρίσκεται γεωγραφικά εντός του γεωπολιτικού τριγώνου Βαλκάνια – Ασιατικά Βαλκάνια (Γεωργία, Ιράν, Ιράκ Καζακστάν) – Μέση Ανατολή, δηλαδή της διακεκαυμένης ζώνης αντιπαράθεσης αυτού που ονομάζουμε Ανατολή-Δύση.
Οι ιστορικές και σύγχρονες πολιτικές αντιπαραθέσεις των χωρών της περιοχής διατηρούν ακόμη και σήμερα τη δυναμική πολεμικών συγκρούσεων.
Οι αναθεωρητικές τάσεις της Τουρκίας και η υποταγή κεντρικών επιλογών της εξωτερικής μας πολιτικής στα Αμερικανικά συμφέροντα είναι ικανοί παράγοντες να προκαλέσουν γεγονότα που θα οδηγούν σε νέα μορφή το γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής.
Η Τουρκική πολιτική
Η Τουρκική ηγεσία επιδίωκε πάντα να ακολουθεί δική της πολιτική ανάλογα με το εκάστοτε μέγεθος της γεωπολιτικής της ισχύος. Με αυτή τη στρατηγική επιλογή σήμερα, με εκφραστή τον Τ. Ερντογάν, αισθάνεται ότι η οικονομική και πολιτικοστρατιωτική ισχύς της επιτρέπει τη διεκδίκηση ηγετικού ρόλου στην περιοχή για τα Τουρκικά κεφάλαια. Ιδιαίτερα τώρα που παρατηρείται μια παγκόσμια αμφισβήτηση της Αμερικανικής παντοκρατορίας και μια δραματική υποβάθμιση του ρόλου της πάλαι ποτέ αποικιοκρατικής Ευρώπης στην περιοχή μας.
Η Τουρκική πολιτική για παράδειγμα δεν ακολουθεί την Αμερικανική πολιτική επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία και ενισχύει πάρα πέρα την οικονομία της και ταυτόχρονα προβάλει εμπόδια στην απρόσκοπτη ενίσχυση του ΝΑΤΟ (είσοδος Σουηδίας και Φιλανδίας) διεκδικώντας ενίσχυση των πολιτικών της θέσεων.
Η Ελληνική πολιτική
Σε αντίθετη κατεύθυνση, επί σειρά ετών, βρίσκεται η πολιτική της Ελληνικής ηγεσίας. Αντιλαμβάνονται την πολιτική ως αποτύπωμα της οικονομικής και γεωγραφικής ισχύος της χώρας.
Υπό το βάρος και της συχνά αμφισβητούμενης ταξικής τους ισχύος στο εσωτερικό της χώρας, επιλέγουν να διαβάζουν τις παγκόσμιες εξελίξεις ως παρακολούθημα της Αμερικάνικης πολιτικής.
Προσφέρουν χωρίς χρονικά και γεωγραφικά όρια στρατιωτικές βάσεις στο ΝΑΤΟ …διαφημίζοντας (ο σημερινός πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στο Αμερικανικό κογκρέσο) ότι η απόσταση της βάσης της Αλεξανδρούπολης από την Ουκρανία είναι 500 χιλιόμετρα…βάζει κάτω από το χαλί ότι και η αντίστροφη διαδρομή πάλι 500 χιλιόμετρα είναι.
Πρωτοστατούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην επιβολή οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων στους αντιπάλους των Αμερικανών. Ακολουθούν άβουλα την αντίστοιχη διολίσθηση της ΕΕ και υπερηφανεύονται ότι έτσι κατακτούν νέα ανώτερα επίπεδα Ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Ο προηγούμενος Έλληνας πρωθυπουργός Α. Τσίπρας…ανακαλύπτει όταν επισκέπτεται τον Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ ότι «Η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό».
Ο σημερινός πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ευχαριστεί τον Τζο Μπάιντεν ο οποίος τον υποδέχεται φορώντας γραβάτα με την Ελληνική σημαία και του εξηγεί ότι κάπως έτσι, όταν ήταν βουλευτής στο Ντέλαγουερ έπαιρνε το 92% των ψήφων της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και για αυτό του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Μπαϊντενόπουλος»!
Ανθρώπινες φιλοφρονήσεις θα μπορούσε να πει κάποιος. Δυστυχώς όμως για τη χώρα μας οι «διαβολικές πολιτικές» και ο «γραβατωμένος» τρόπος αντιμετώπισης των λαών είναι η ιστορική αλήθεια. Μια πικρή αλήθεια, που συνοδεύεται από τη σύγκριση των επαναστατών του Μεσολογγίου με τους φασίστες των ταγμάτων του Αζόφ.
Σε αυτό το πλαίσιο η κεντρική θέση του Έλληνα πρωθυπουργού κατά την ομιλία του στο κογκρέσο ότι:
«Η Ελλάδα πάντα τείνει χείρα φιλίας στους γείτονες της, όμως μόνο ένα πλαίσιο υπάρχει για την επίλυση των διαφορών μας με τους γείτονες, αυτό του διεθνούς δικαίου. Δεν θα ανεχθούμε παραβιάσεις της κυριαρχίας μας και τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, οι οποίες πρέπει να πάψουν άμεσα. Σας ζητώ να λάβετε υπόψη σας τον κίνδυνο αστάθειας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ όταν λαμβάνετε αποφάσεις για την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στην περιοχή» αιωρείται στο πολιτικό κενό.
Οι Τουρκικές υπερπτήσεις στο Αιγαίο είναι χρόνια τώρα καθεστώς και συνέβαιναν και την ώρα όπου ο Κ. Μητσοτάκης δήλωνε χειροκροτούμενος ότι δεν τις ανεχόμαστε. Τι χειροκροτούσαν άραγε;
Η επίκληση του διεθνούς δικαίου σε μια ιστορική περίοδο που βρίσκονται σε παγκόσμια βίαιη αναθεώρηση τα γεωπολιτικά δεδομένα ως αποτέλεσμα αλλαγής συσχετισμών δυνάμεων, δεν επαρκεί ως ορθολογική και αποτελεσματική πολιτική συμπεριφορά.
Σήμερα μόλις (19-5) ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης δείχνει να χάνει δημόσια την εμπιστοσύνη του στους υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου. Για τις Τουρκικές προκλήσεις στη κατεχόμενη Αμμόχωστο δηλώνει:
«Θα προβούμε στα δέοντα διαβήματα προς όσους σήμερα φαίνονται να είναι οι προασπιστές του Διεθνούς Δικαίου»
Και η Αμερικανική πολιτική στην περιοχή.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις συμπεριφορές των ΗΠΑ απέναντι στους «συμμάχους» τους σε όλο τον πλανήτη για να οδηγηθεί στα εγκυρότερα συμπεράσματα για αυτά που αναμένεται να συμβούν στη περιοχή.
Όποιος δυσκολεύεται ας ρωτήσει τους Κύπριους. Ας μελετήσει την πορεία που θα είχε το Κυπριακό ζήτημα χωρίς τα επανειλημμένα Σοβιετικά και Ρωσικά βέτο στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, απέναντι στις Τουρκικές αξιώσεις με την συνεπικουρία των Αμερικανών.
Αν ακόμη συνεχίσει να αισθάνεται φίλο – Αμερικάνος ας αναλογιστεί τις ημέρες …παράκρουσης που διάγει η Ευρωπαϊκή ηγεσία. Ο Ντράγκι ας πούμε, ο Ιταλός πρωθυπουργός εκτίμησε την αξία της ελευθερίας με αυτήν της λειτουργίας των κλιματιστικών.
Οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται το σύνολο της περιοχής ως χώρο όχι ως γεωγραφική περιοχή η οποία κατοικείται από λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς. Ο «χώρος» που αντιλαμβάνονται οι Αμερικανοί είναι κενός από ανθρώπους, υπάρχουν μόνο τα συμφέροντα των εταιριών τους.
Είναι «χώρος» όπου το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα πουλάει όπλα, οι φαρμακευτικές εταιρίες τα φάρμακά τους, οι επενδυτικές εταιρίες βρίσκουν φτηνό εργατικό δυναμικό … και κυρίως αποτελούν γεωγραφικά και πολιτικά εφαλτήριο για τη κυριαρχία τους απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα.
Ο λαϊκός παράγοντας
Ο μέγιστος σε δύναμη αντίπαλος των μικρο- μέγα- αστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή είναι ο λαϊκός παράγοντας.
Την ώρα λοιπόν που ο Έλληνας πρωθυπουργός με τυμπανοκρουσίες επισκεπτόταν τις ΗΠΑ, δύο άλλοι Έλληνες εξέφραζαν στην Τουρκία μαζί με Τούρκους συναδέλφους τους μιαν άλλη άποψη για τον κόσμο και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πιστοποίησαν με αυθόρμητο τρόπο την ύπαρξη του άλλου πόλου απέναντι στις κρατικές ανταγωνιστικές πολιτικές των χωρών τους.
Απέναντι σε αυτή τη λαϊκή εκδοχή των Ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκονται οι απόψεις των αστικών ηγεσιών των δύο χωρών.
Η λαϊκή εκδοχή
Η καλύτερη λοιπόν απάντηση από τη σκοπιά των λαών, στην επίσκεψη και στις δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, βρίσκεται εντός της δήλωσης του Έλληνα διεθνή ποδοσφαιριστή Μανώλη Σιώπη ο οποίος αγωνίζεται μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα στην Τουρκική ομάδα Τραμπζονσπόρ, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στη χώρα της.
«Ζούμε σε μια εποχή πολέμου, συγκρούσεων και ρατσισμού. Με αυτή την εικόνα θέλω να δείξω ότι ο αθλητισμός φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Ζω στην Τουρκία για τρία χρόνια και έχω εισπράξει ατελείωτη αγάπη από τον λαό της Τουρκίας.
Δεν έχουμε διαφορές, ελπίζω σε καλύτερες μέρες χωρίς μίσος, διχόνοια και εχθρότητα.
Είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να προχωράμε στη ζωή μας με αγάπη και χαμόγελο. Είμαι πολύ χαρούμενος που πανηγυρίζω το τρόπαιο με τους Τούρκους αδερφούς μου».
Η εικόνα των Ελλήνων και Τούρκων ποδοσφαιριστών να κρατούν αγκαλιασμένοι την Ελληνική και Τουρκική σημαία είναι η απάντηση στην εικόνα του Αμερικάνικου κογκρέσου να χειροκροτεί τους όρκους πίστης του Έλληνα πρωθυπουργού στην βίαιη προώθηση της Νατοϊκής αντίληψης για τη συνεργασία των λαών.
Ο διεθνής μέσος ποζάρει μαζί με τον Τάσο Μπακασέτα κρατώντας την τουρκική σημαία, δίπλα σε δύο Τούρκους συμπαίκτες τους στην Τραμπζονσπόρ που κρατούν την ελληνική σημαία.
Αυτός είναι ο λαϊκός παράγοντας ο οποίος εκδηλώνεται αιφνίδια, απρογραμμάτιστα, απροσδόκητα με τη μορφή της άμπωτης και της πλημμυρίδας και υπογραμμίζει τη δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις.
Δρα κόντρα στη ψευδή πραγματικότητα που διαμορφώνουν τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ και δύναται να αποτελέσει ισχυρή δύναμη πολιτικής αντιπαράθεσης στις Νατοϊκές επιδιώξεις στην περιοχή.
