Στο πλαίσιο των μετασχηματισμών που λαμβάνουν χώρα εντός της ιρακινής και διεθνούς αριστεράς, είναι απαραίτητο να συνδυαστούν οι παραδοσιακές μορφές αριστερού αγώνα με νέες αρένες στον ψηφιακό χώρο και εντός των επίσημων θεσμών. Η πολιτική συμμετοχή σε όλες τις μορφές της είναι ένα από τα βασικά εργαλεία του αγώνα. Ο αγώνας δεν περιορίζεται στους δρόμους, τα εργοστάσια, τα αγροκτήματα, τα γραφεία ή τη θεωρητική κριτική. Αντίθετα, είναι απαραίτητο να εμπλακούμε σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας στους κρατικούς θεσμούς, τα κοινοβούλια και τα τοπικά συμβούλια, καθώς είναι σημαντικοί χώροι μέσω των οποίων η αριστερή φωνή – και η φωνή των χειρωνακτικών και πνευματικών εργαζομένων – μπορεί να φτάσει στο κοινό και να διευρύνει την κοινωνική της επιρροή.
Γνωρίζουμε καλά ότι οι εκλογικοί νόμοι του Ιράκ εξακολουθούν να είναι ατελείς και χρειάζονται ριζικές μεταρρυθμίσεις, και ότι το πολιτικό περιβάλλον είναι γεμάτο με διαρθρωτικά προβλήματα, πολιτικό χρήμα, θρησκευτική και εθνικιστική επιρροή και τη δύναμη των πολιτοφυλακών. Ωστόσο, το Ιράκ παραμένει, παρ’ όλα αυτά, μια χώρα της Μέσης Ανατολής που δεν μπορεί να συγκριθεί με σταθερές και προηγμένες δημοκρατίες. Ωστόσο, κάθε περιορισμένος χώρος ελευθερίας ή ευκαιρίας συμμετοχής πρέπει να αξιοποιηθεί από αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις για να χτίσουν την παρουσία τους, να επηρεάσουν τη λήψη πολιτικών και νομοθετικών αποφάσεων και να διευρύνουν το πεδίο του αγώνα τους μέσα από τα εργαλεία του ίδιου του κράτους. Η συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι υποταγή στην πραγματικότητα, αλλά μάλλον μια προσπάθεια αλλαγής της εκ των έσω, και είναι ένα από τα πολλαπλά πεδία αγώνα στα οποία πρέπει να ενσωματωθεί η πολιτική, οργανωτική, κοινωνική, μιντιακή και ψηφιακή εργασία.
Το δημοψήφισμα, η συλλογική λογική και η γνώμη της πλειοψηφίας στις αριστερές οργανώσεις
Το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα πήρε την απόφασή του να συμμετάσχει στις εκλογές μέσω ενός εσωτερικού δημοψηφίσματος στο οποίο συμμετείχαν σύντροφοι από το εσωτερικό του κόμματος. Είναι μια απόφαση που αντανακλά τη βούληση της πλειοψηφίας του κόμματος και αντιπροσωπεύει μια συλλογική εσωτερική δημοκρατική πρακτική άξια εκτίμησης. Η υιοθέτηση του μηχανισμού των δημοψηφισμάτων στο εσωτερικό του κόμματος για αποφασιστικά και σημαντικά ζητήματα αποτελεί ένα προοδευτικό βήμα προς την εδραίωση της αρχής της συλλογικής λήψης αποφάσεων και τη διεύρυνση της συμμετοχής των μελών στη διαμόρφωση της πολιτικής και οργανωτικής στάσης. Αυτό θα πρέπει να γίνει μόνιμος κανόνας σε όλες τις αριστερές οργανώσεις, όχι προσωρινή εξαίρεση.
Είναι απαραίτητο ο μηχανισμός δημοψηφισμάτων να γίνει μια θεσμοθετημένη και μόνιμη πρακτική εντός των αριστερών οργανώσεων, αναπτύσσοντας τόσο τεχνικά όσο και οργανωτικά για να επωφεληθεί από τις δυνατότητες της ψηφιοποίησης και της σύγχρονης τεχνολογίας για τη διασφάλιση της διαφάνειας, της ταχύτερης επικοινωνίας και της ευρύτερης συμμετοχής που περιλαμβάνει μέλη, στελέχη, υποστηρικτές, ακόμη και φιλικές φωνές εκτός της οργάνωσης ως συμβουλευτικές απόψεις. Η χρήση της ψηφιοποίησης πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την ανάπτυξη ψηφιακών πλατφορμών διαλόγου και ανοιχτής συζήτησης για θέματα που προτείνονται πριν από οποιοδήποτε δημοψήφισμα ή απόφαση, επιτρέποντας έτσι ευρύτερη συμμετοχή και βαθύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών οργανωτικών και πνευματικών επιπέδων. Η σύγχρονη αριστερά δεν μπορεί να παραμείνει δέσμια των κλειστών οργανωτικών δομών ή των παλαιών γραφειοκρατικών πλαισίων. Πρέπει να καινοτομήσει νέα εργαλεία δημοκρατικού διαλόγου και αλληλεπίδρασης που επιτρέπουν την πολυμορφία των απόψεων και τον ανοικτό και διαφανή διάλογο.
Η ανάπτυξη εσωτερικών μηχανισμών δημοψηφισμάτων είναι μια πρακτική έκφραση σεβασμού της συλλογικής γνώμης και αναγνώρισης του ρόλου της οργανωτικής βάσης – όχι μόνο της ηγεσίας – στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Αποτελεί επίσης το θεμέλιο μιας σύγχρονης αριστερής δημοκρατικής κουλτούρας που συνδέει την οργανωτική συμμετοχή με την πολιτική ιδιότητα του πολίτη, μετατρέποντας το κόμμα από έναν συγκεντρωτικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων σε ένα ζωντανό πνευματικό και κοινωνικό κίνημα που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του και το εκφράζει ειλικρινά. Ταυτόχρονα, αυτό παρέχει στην κοινωνία μια θετική δημοκρατική εικόνα για το πώς η αριστερά λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις της και επιβεβαιώνει ότι η αριστερά δεν παρουσιάζει τη δημοκρατία μόνο ως σύνθημα, αλλά την εφαρμόζει στην εσωτερική της καθημερινότητα.
Δεδομένου ότι το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι το μεγαλύτερο και πιο οργανωμένο αριστερό κόμμα, μπορεί να ειπωθεί ότι αυτή η συλλογική απόφαση μέσω δημοψηφίσματος αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τη θέση της ιρακινής αριστερής πλειοψηφίας. Ως εκ τούτου, θεωρώ απαραίτητο να υποστηρίξουμε αυτήν τη στάση, παρά όλες τις εύλογες επιφυλάξεις σχετικά με την ίδια την εκλογική διαδικασία ή τις διαφορές σε ορισμένες πολιτικές λεπτομέρειες με τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Ιράκ και του Κουρδιστάν, κάτι που είναι φυσικό. Κάτω από τις περίπλοκες συνθήκες του Ιράκ, είναι φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές αριστερές ερμηνείες και είναι απαραίτητο να διατηρηθεί ανοιχτός, συντροφικός διάλογος γι’ αυτές σε ένα πολιτισμένο και υπεύθυνο δημοκρατικό πνεύμα που ενισχύει την ποικιλομορφία και όχι τη διαίρεση και τον κατακερματισμό.
Μια εξέλιξη στις θέσεις άλλων αριστερών δυνάμεων
Η νέα και σημαντική στάση των συντρόφων στο Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Ιράκ και στο Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Κουρδιστάν – δηλώνοντας την πεποίθησή τους για την αναγκαιότητα συμμετοχής στις εκλογές – αντιπροσωπεύει μια ποιοτική και θετική εξέλιξη στην πορεία του ιρακινού αριστερού κινήματος. Αυτή η μετατόπιση αντανακλά μια ρεαλιστική και προηγμένη συνειδητοποίηση της ανάγκης να διαφοροποιηθούν οι μέθοδοι αγώνα και να μην περιοριστούν μόνο σε θέσεις μποϊκοτάζ ή διαμαρτυρίας, αλλά μάλλον να ανοιχτούν σε όλα τα πιθανά πεδία για να επηρεάσουν τη δημόσια συνείδηση και τις πολιτικές σχέσεις εξουσίας. Επιδεικνύει επίσης υψηλό επίπεδο ευελιξίας στην αντιμετώπιση των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και επωφελείται από προηγούμενες εμπειρίες υπό το πρίσμα της νέας πραγματικότητας, με τρόπο που εξυπηρετεί το συνολικό αριστερό κίνημα και τα ζητήματα των χειρωνακτικών και πνευματικών εργαζομένων στο Ιράκ και την περιοχή του Κουρδιστάν.
Σε προηγούμενες φάσεις, η στάση των δύο κομμάτων για μποϊκοτάζ των εκλογών βασίστηκε σε μια ακριβή ανάλυση των συνθηκών κατοχής, της ξένης επέμβασης, της διαφθοράς, της τυραννίας και των ελαττωμάτων της εκλογικής διαδικασίας. Αλλά σήμερα, η θέση τους κινείται προς μεγαλύτερο πολιτικό ρεαλισμό και ισχυρότερη εμπιστοσύνη στην ικανότητα της αριστεράς να δρα και να ασκεί άμεση επιρροή. Αυτή η αλλαγή δεν είναι λιγότερο σημαντική από την ίδια τη συμμετοχή, καθώς αντανακλά μια ετοιμότητα για πνευματική και πρακτική αναθεώρηση και ανανέωση υπό το φως της εμπειρίας και της πραγματικότητας. Αν και νομικοί λόγοι εμπόδισαν τα δύο κόμματα να συμμετάσχουν ουσιαστικά σε αυτές τις εκλογές, η δήλωσή τους για υποστηρικτική στάση προς τη συμμετοχή και η εμπλοκή τους στην προεκλογική εκστρατεία των ΜΜΕ είναι ένα υπεύθυνο βήμα που εκφράζει προηγμένη πολιτική συνείδηση και ανησυχία να μην αφήσουν τον κοινοβουλευτικό και τοπικό πολιτικό στίβο άδειο για θρησκευτικούς, εθνικιστές, και αντιδραστικές δυνάμεις.
Το να φτάσουμε στο Κοινοβούλιο είναι σημαντικό — αλλά αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι πώς αγωνιζόμαστε εκεί
Η πρόσβαση στο κοινοβούλιο για τις αριστερές δυνάμεις είναι ένα σημαντικό και απαραίτητο βήμα, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Μια κοινοβουλευτική ή πολιτική θέση αντλεί την αξία της όχι από τους αριθμούς, αλλά από το πώς χρησιμοποιείται ως εργαλείο αγώνα στην υπηρεσία των χειρωνακτικών και πνευματικών εργατών, των γυναικών, της νεολαίας και όλων των περιθωριοποιημένων ομάδων. Η συμμετοχή στο κοινοβούλιο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να μετατραπεί σε πλατφόρμα για την παρουσίαση αριστερών και προοδευτικών ιδεών και εναλλακτικών λύσεων, την έκφραση των συμφερόντων των εκμεταλλευόμενων τάξεων, την έκθεση των αντιφάσεων του καπιταλιστικού συστήματος και την αποκάλυψη των πολιτικών των εθνικιστικών και θρησκευτικών κομμάτων που κυβερνούν στη Βαγδάτη και την περιοχή του Κουρδιστάν.
Η κοινοβουλευτική συμμετοχή γίνεται έτσι ένα από τα σημαντικά πεδία αγώνα που πρέπει να εισέλθουμε και να αξιοποιήσουμε. Ο στόχος δεν περιορίζεται στο να φτάσουμε στο κοινοβούλιο, αλλά στο πώς εργαζόμαστε μέσα από αυτό – πώς το μετατρέπουμε σε χώρο αντιπαράθεσης και λογοδοσίας και πώς οι αριστεροί εκπρόσωποι γίνονται η φωνή των χειρωνακτικών και πνευματικών εργατών και των πολιτικών και χειραφετητικών ιδεών. Η παρουσία αριστερών εκπροσώπων στο κοινοβούλιο πρέπει να σημαίνει τη συνεχή υπεράσπιση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων των μαζών και την παρουσίαση νομοθετικών προτάσεων που θεσμοθετούν την κοινωνική δικαιοσύνη, ένα ελάχιστο βιοτικό επίπεδο, την πλήρη ισότητα για τις γυναίκες και τις εγγυήσεις για τις δημόσιες, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες.
Σε οποιαδήποτε χώρα της Μέσης Ανατολής, το κοινοβούλιο δεν μπορεί, υπό την επικρατούσα ταξική δομή, να είναι από μόνο του ένα εργαλείο για ριζική αλλαγή, αλλά μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα προσωρινό και αποτελεσματικό μέσο για να εκθέσει τους μηχανισμούς της εξουσίας και της διαφθοράς και να μιλήσει απευθείας στις μάζες μέσα από τους θεσμούς του κράτους. Όσο ισχυρότερη είναι η παρουσία της αριστεράς στο κοινοβούλιο, τόσο περισσότερο μπορεί να επεκτείνει το πεδίο της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και μιντιακής πάλης και να μετατρέψει το κοινοβούλιο σε ένα ανοιχτό πεδίο αντιπαράθεσης με αστικές, σεχταριστικές και εθνικιστικές δυνάμεις – προετοιμάζοντας το έδαφος για ένα υψηλότερο επίπεδο ευαισθητοποίησης και αγώνα για την οικοδόμηση πραγματικά λαϊκών θεσμών που είναι πιο δημοκρατικοί και αντιπροσωπευτικοί. σύμφωνα με την ισορροπία των ταξικών δυνάμεων και το βαθμό δημοκρατικής και θεσμικής ανάπτυξης.
Μια ενοποιημένη λίστα για όλη την αριστερά του Ιράκ: Μια νόμιμη μελλοντική φιλοδοξία
Αυτή η σύγκλιση θέσεων μεταξύ των αριστερών δυνάμεων του Ιράκ – ακόμη και αν είναι μερική – αντιπροσωπεύει έναν ενθαρρυντικό δείκτη της δυνατότητας ενοποίησης του οράματος, του λόγου και της πρακτικής στο μέλλον. Αυτό που ενώνει αυτές τις δυνάμεις είναι μεγαλύτερο από αυτό που τις χωρίζει, καθώς όλα πηγάζουν από μια κοινή ανησυχία: την οικοδόμηση ενός δημοκρατικού, αστικού κράτους με σοσιαλιστικό ορίζοντα τώρα, τον τερματισμό της κυριαρχίας της θρησκευτικής πολιτικής και των συστημάτων ποσοστώσεων και την επίτευξη κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας, ακόμη και αν διαφέρουν ως προς τις μεθόδους και το χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη αυτού.
Εάν όλα τα αριστερά κόμματα του Ιράκ και του Κουρδιστάν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια εκλογική λίστα που θα κάλυπτε ολόκληρο το Ιράκ – συγκεντρώνοντας όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις από τη Βαγδάτη μέχρι το Ερμπίλ, τη Σουλεϊμανίγια και τη Βασόρα – θα ήταν ένα ιστορικό βήμα προς την ένωση της αριστεράς σε έναν ευρύ συνασπισμό πολλαπλών πλατφορμών, επιβεβαιώνοντας την παρουσία της ως ενιαίας λαϊκής δύναμης. Μια κοινή αριστερή λίστα δεν σημαίνει διάλυση οργανωτικών ή πνευματικών διαφορών, αλλά μάλλον ενσωματώνει την αρχή της συλλογικής δουλειάς γύρω από πολλά κοινά σημεία και εκφράζει μια νέα πολιτική συνείδηση που κατανοεί ότι οι μεγάλες μάχες της αριστεράς μπορούν να κερδηθούν μόνο μέσω της ενότητας, του συντονισμού και της συνεχούς κοινής δουλειάς μεταξύ των διαφόρων αριστερών, προοδευτικών και εργατικών δυνάμεων.
Η ποικιλομορφία των απόψεων μέσα στο αριστερό μέτωπο δεν το αποδυναμώνει αλλά το ενισχύει, εφόσον όλοι είναι ενωμένοι από τον κοινό στόχο της υπεράσπισης των συμφερόντων των χειρωνακτικών και πνευματικών εργαζομένων και των αρχών της ισότητας και της ανθρώπινης ελευθερίας. Η ενότητα της ιρακινής και της κουρδικής αριστεράς, σε όλες τις παρατάξεις της, μέσα σε ένα κοινό πολιτικό πλαίσιο θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα στην κοινωνία ότι η αριστερά είναι ικανή να ξεπεράσει τον κατακερματισμό, προσφέροντας μια γνήσια προοδευτική εναλλακτική λύση στο σεχταριστικό-εθνικιστικό-νεοφιλελεύθερο σύστημα και ενώνοντας τον πνευματικό, συνδικαλιστικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αγώνα σε ένα ενιαίο χειραφετητικό και προοδευτικό σχέδιο.
Υποστήριξη και ψήφος για τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Ιράκ και του Κουρδιστάν
Η κατανόηση της αριστεράς στην ουσία της πρέπει να είναι ως ένα ευρύ, μαζικό κοινωνικό κίνημα με πολλαπλές πλατφόρμες που υπερβαίνει τα στενά οργανωτικά και κομματικά πλαίσια. Από αυτή την άποψη προκύπτει η ανάγκη υποστήριξης και ψήφου για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιράκ και το Κομμουνιστικό Κόμμα του Κουρδιστάν στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό δεν σημαίνει παράβλεψη της κριτικής ή εξάλειψη των διαφορών, ούτε πλήρη συμφωνία με τις πολιτικές και των δύο κομμάτων, αλλά μάλλον να σταθούμε με τις μόνες διαθέσιμες αριστερές και προοδευτικές εκλογικές λίστες – αυτές που ιδεολογικά και πολιτικά βρίσκονται πιο κοντά στις διάφορες φατρίες της αριστεράς στο Ιράκ και την περιοχή του Κουρδιστάν.
Από αυτή την άποψη, και με πλήρη εκτίμηση για τον μακρύ αγώνα και τις πολύτιμες θέσεις των Κομμουνιστικών Κομμάτων του Ιράκ και του Κουρδιστάν, των Εργατικών-Κομμουνιστικών Κομμάτων του Ιράκ και του Κουρδιστάν, της Κομμουνιστικής Εναλλακτικής Οργάνωσης, του Αριστερού Κομμουνιστικού Κόμματος και όλων των άλλων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων – παρά τις πνευματικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ τους – θεωρώ σκόπιμο όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την ενίσχυση του ρόλου της αριστεράς στο κοινοβούλιο, Τα τοπικά συμβούλια και οι ευρύτεροι θεσμοί του κράτους θα πρέπει να υποστηρίξουν και να ψηφίσουν τους υποψηφίους των Κομμουνιστικών Κομμάτων του Ιράκ και του Κουρδιστάν σε αυτές τις εκλογές, ως μια ρεαλιστική και προοδευτική θέση που μπορεί να εξυπηρετήσει τη διαδικασία οικοδόμησης μιας ενωμένης, ενεργής και με μεγαλύτερη επιρροή αριστερά στην πολιτική ζωή του Ιράκ.
Ανυπομονώ αυτή η θέση να γίνει ένα σοβαρό και πρακτικό σημείο εκκίνησης για την ενίσχυση του διαλόγου, του συντονισμού και της κοινής δουλειάς μεταξύ των φατριών της ιρακινής αριστεράς – ως ένα πρώτο βήμα προς την ενοποίηση των ενεργειών και την οικοδόμηση μιας ευρείας, πολυπλατφορμικής αριστερής οργάνωσης ή συμμαχίας που συγκεντρώνει όλες τις ιρακινές αριστερές κατευθύνσεις και οργανώσεις και ενώνει τις πνευματικές και ακτιβιστικές τους ικανότητες στην αντιμετώπιση της διαφθοράς. αυταρχισμός και αντίδραση.
Η παρουσία της αριστεράς σήμερα, σε όλες τις φατρίες και τις οργανώσεις της, είναι μια επείγουσα αναγκαιότητα μπροστά στη σκοτεινή κυριαρχία των θρησκευτικών και δεξιών εθνικιστικών δυνάμεων που έχουν σύρει την ιρακινή κοινωνία προς τα πίσω, εξαπλώνοντας τη φτώχεια, την αντίδραση, τη διαφθορά και την τυραννία και εμβαθύνοντας τις θρησκευτικές, εθνοτικές, ταξικές και έμφυλες διαιρέσεις. Η απουσία ή ο κατακερματισμός της αριστεράς σημαίνει ότι αφήνουμε την αρένα σε εκείνες τις δυνάμεις που έχουν εδραιώσει την παρακμή του κράτους και της κοινωνίας. Η αριστερά, με όλη την πνευματική και οργανωτική της ποικιλομορφία, είναι η πραγματική ελπίδα για την ανοικοδόμηση του Ιράκ στα θεμέλια της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας και ενός δημοκρατικού κράτους με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Σημείωση: Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στο Ιράκ έχουν προγραμματιστεί για τις 11 Νοεμβρίου 2025.
