Αυτήν την περίοδο έχει κανείς την αίσθηση ότι η χώρα βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση της Ιστορίας της μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μετατραπεί και σε γεωπολιτική, με όρους Εθνικής ανεξαρτησίας, αλλά να μετατραπεί σε πολιτική με όρους λαϊκού κινήματος, όσο κι αν ακούγεται υπερφίαλο μέσα στη ζοφερή τρέχουσα πραγματικότητα που ζούμε.
Τους τελευταίους τρεις μήνες νοιώθει κανείς σα να έσκασε στα μούτρα μας όλο το σαθρό οικοδόμημα της αστικής διαχείρισης τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και μετά.
Ένα ολόκληρο κοινωνικό σύστημα σαπίζει εδώ και τρεις δεκαετίες, τραβώντας στο βούρκο και σημαντικά τμήματα της ίδιας της κοινωνίας και των τάξεων ή διαστρωματώσεων που την απαρτίζουν.
Όσο κι αν μεγάλα τμήματα του λαού μας μαζί με επιστήμονες, καλλιτέχνες και τη νεολαία, αντιστάθηκαν στον εκμαυλισμό τους, δημιουργώντας τα σχετικά αντισώματα, κρατώντας έτσι όρθια μια παραπαίουσα κοινωνία, μπαλώνοντας τις τρύπες του καταρρέοντος κοινωνικού κράτους, δεν ήταν αρκετό ώστε να μην περάσει η ιδεολογική ηγεμονία στη δεξιά και την ακροδεξιά.
Τα αποτελέσματα είναι τόσο τραγικά που ακόμα και τα πλήρως εξαρτώμενα από το πολιτικό και οικονομικό σύστημα και την κυβέρνηση ΜΜΕ, δεν μπορούν έως τέλους να τα αποκρύψουν παρά την προσπάθειά τους να τα παρουσιάσουν παρατακτικά, αποκομμένα από το εσωτερικό τους νόημα, αδιαβάθμητα και χωρίς την απόδοση της ευθύνης σ’ αυτούς που ανήκει.
Ξεκινώντας από τις πλημμύρες στη Θεσσαλία η καταστροφή που έχει ήδη συμβεί, όπως μας ενημερώνουν οι ειδικοί, θα έχει τεράστιο αντίχτυπο στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.
Η Θεσσαλία παρήγαγε περίπου το 25% των αγροτικών προϊόντων.
Μετά τις πλημμύρες έχουν δημιουργηθεί δύο τεράστιες λίμνες στην Κεντρική Ελλάδα 74 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με αποτέλεσμα να αλλάξει η γεωμορφολογία της περιοχής.
Είναι φανερό πως δεν είναι δυνατόν πιά να γίνει συγκομιδή κάθε είδους αγροτικών προϊόντων καθώς επίσης έχουν καταστραφεί τα σιτηρά που βρίσκονταν αποθηκευμένα και μιλάμε για χιλιάδες τόνους.
Επίσης δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουν οι αγρότες σε νέα σπορά σιτηρών, ενώ χάθηκε τεράστιο οικόσιτο ζωικό κεφάλαιο.
Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι απαιτείται τουλάχιστον μια πενταετία για να ξαναγίνουν καλλιεργήσιμα τα λασπώδη εδάφη.
Πάνω από 1.000.000 στρέμματα έχουν πλημμυρίσει και η καταστροφή των υποδομών (δρόμοι, φράγματα, γέφυρες, κτίρια κ.λπ. αλλά και των γεωργικών και κτηνοτροφικών εξοπλισμών και εγκαταστάσεων) είναι τεράστια.
Ανυπολόγιστη είναι η καταστροφή των προσωπικών περιουσιών και η ψυχολογική επιβάρυνση των ανθρώπων από την απώλεια αγαπημένων προσώπων.
Μέσα σε δύο μήνες καταστράφηκαν επτά νομοί.
Η κατάσταση εγκυμονεί μια υγειονομική βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί και το επισιτιστικό πρόβλημα για την πλειοψηφία του πληθυσμού είναι πραγματικά ante portas.
Συνειδητοποιούμε ξαφνικά ότι ζούμε σε μια χώρα δραματικά διαφορετική απ’ ότι είχαμε συνηθίσει τουλάχιστον να φανταζόμαστε ότι είναι.
Ταυτόχρονα άναυδοι παρακολουθούμε τους τελευταίους τρεις μήνες να συμβαίνουν παράλληλα τα εξής:
Ένα πλοίο γεμάτο μετανάστες βυθίζεται στ’ ανοιχτά της Πύλου υπό περίεργες συνθήκες και πνίγονται εκατοντάδες άνθρωποι.
Το λιμενικό καταγγέλλεται από αυτόπτες μάρτυρες και διεθνείς οργανώσεις για παράνομες επαναπροωθήσεις ανθρώπων και άρνηση άμεσης βοήθειας διάσωσης.
Παρά τις προειδοποιήσεις διεθνών οργανισμών και γειτονικών κρατών, εκατοντάδες Κροάτες φασίστες – χούλιγκαν, αφέθηκαν να διασχίσουν ολόκληρη τη χώρα να φτάσουν στην Φιλαδέλφεια, να συμπλακούν με οπαδούς της ΑΕΚ και κατά τη διάρκεια αυτών των επεισοδίων δολοφονήθηκε ένας 29χρονος Ελληνας οπαδός της ΑΕΚ.
Τέσσερις νεαροί Έλληνες συνελήφθησαν για τη δολοφονία 23χρονου Πακιστανού μετανάστη την ώρα που πήγαινε στη δουλειά του σε λαϊκή αγορά στον Περισσό.
Παρουσιάζονται με ανησυχητική συχνότητα επεισόδια με πρωταγωνιστές συμμορίες ανηλίκων.
Μάθαμε έκθαμβοι ότι διαθέτουμε και «μαφία των λουκουμάδων», ήτοι κάτι τύπους που ελέγχουν τους μικροπωλητές λουκουμάδων στις παραλίες. Ειδικότερα στη Χαλκιδική, ο φερόμενος ως αρχηγός της που κρατείτο, αφέθηκε ελεύθερος, επειδή πέρασαν οι 18 μήνες της κράτησής του χωρίς να έχει εκδικαστεί ακόμα η υπόθεσή του.
Αυτές τις μέρες και 6 μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών, βρήκαν τα οστά νεκρού σε βαγόνι του μοιραίου τρένου.
Μόλις την Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου είχαμε 6 νεκρούς από πυροβολισμούς μεταξύ συμμοριών στη Λούτσα Αττικής. Η αστυνομία μιλάει για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ως αυτό να μην αφορά την ασφάλεια της κοινωνίας.
Φέτος το καλοκαίρι ξέσπασαν καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική, τη Μαγνησία, τη Φθιώτιδα, το Λουτράκι, την Κέρκυρα και την Εύβοια. Έως εδώ καμία πρωτοτυπία. Όμως αρχίσαμε να μετράμε πρωτιές σε πανευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο, όπως:
Στη Ρόδο που οργανώθηκε η μεγαλύτερη επιχείρηση εκκένωσης πληθυσμού της σύγχρονης ιστορίας στη χώρα μας. Στον Έβρο που ξέσπασε η μεγαλύτερη δασική πυρκαγιά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, αφήνοντας πίσω το προπέρσινο ρεκόρ της βόρειας Εύβοιας.
Το υπέροχο δάσος της Δαδιάς, έγινε κάρβουνο.
Οι πυρκαγιές άφησαν πίσω τους 28 νεκρούς. Και οι πλημμύρες έως τώρα 15 νεκρούς.
Στη Νέα Αγχίαλο η πυρκαγιά έκαψε τις αποθήκες πυρομαχικών της πολεμικής αεροπορίας προκαλώντας μια τεράστια έκρηξη.
Μετά τις φωτιές ήρθαν οι βροχές και οι πλημμύρες. Η ονοματοδοσία των καταστροφών, ως Daniel θα μείνει αυτή η τελευταία θεομηνία στην Ιστορία, δημιουργεί μεγαλύτερο εκνευρισμό στους ταλαίπωρους κατοίκους. Σαν κάποιος να παίζει μαζί τους. Έτσι καταστράφηκε το Πήλιο, ο Βόλος και η Θεσσαλία. Υποδομές που είχαν καταστραφεί πριν τρία χρόνια από την άλλη θεομηνία επ’ ονόματι Ιανός και είχαν λέει δαπανηθεί κοντά στα 500.000.000 ευρώ για να ξαναφτιαχτούν, ξανασαρώθηκαν και ξανακατέρρευσαν. Η καταγραφή των ζημιών δεν έχει καν αρχίσει και ο Πηνειός υπερχειλίζει διαρκώς. Αφού υποχωρήσουν τα νερά, τότε θα φανεί το μέγεθος της καταστροφής.
Κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς στον Έβρο, συνελήφθησαν Έλληνες πολίτες που είχαν κλειδωμένους 13 μετανάστες σε ένα φορτηγό. Στα social media είδαμε παραστρατιωτικές ομάδες να οργανώνονται προκειμένου να εξαπολύσουν επιθέσεις κατά μεταναστών γιατί δήθεν αυτοί ήταν ύποπτοι ως οι εμπρηστές τους δάσους.
Στα ΜΜΕ είδαμε τον Πρωθυπουργό της χώρας και κυβερνητικούς παράγοντες έμμεσα πλην σαφέστατα να υποθάλπουν τις ρατσιστικές θεωρίες ότι ευθύνονται δήθεν οι μετανάστες για τις πυρκαγιές, χωρίς καμία απόδειξη.
Ευτυχώς σ’ αυτήν την υπόθεση παρενέβη θετικά η δικαιοσύνη, συνέλαβε αυτούς που έπρεπε και δόθηκε προσωρινά τέλος στον παραλογισμό και την αυτοδικία.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και με την είδηση ότι επίκειται αλλαγή των ταυτοτήτων που θα ισχύουν και ως ταξιδιωτικά έγγραφα, οι οποίες ταυτότητες πράγματι θα διαθέτουν βιομετρικά στοιχεία και θα ξαναφέρουν τα αποτυπώματα που είχαν καταργηθεί το 2000 όταν καταργήθηκε και η αναγραφή του θρησκεύματος, πολίτες έκαναν ουρές για να ανανεώσουν τις παλιές τους ταυτότητες με νέες (που ούτως ή άλλως σε τρία χρόνια δεν θα ισχύουν) πριν αρχίσουν να εκδίδονται οι νέου τύπου.
Αντί όμως για διαδηλώσεις επί του πραγματικού θέματος που άπτεται στις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, είχαμε διαδηλώσεις παραχριστιανικών οργανώσεων οι οποίες θεωρούν ότι οι νέες ταυτότητες θα διαθέτουν ένα τσιπάκι παρακολούθησης, λες και δεν είναι αρκετά τα κινητά μας τηλέφωνα, τα σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης που αποκαλύφτηκαν πριν λίγους μήνες και βρίσκονταν υπό την επίβλεψη του Πρωθυπουργού, τα βαλιτσάκια της ΕΥΠ και οι δορυφόροι.
Δημιουργήθηκε το κίνημα της «ξαπλώστρας» ως αντίδραση των κατοίκων των νησιών για την άγρια εκμετάλλευση των παραλιών. Ανάγκασαν έτσι τη διοίκηση να προχωρήσει σε ελέγχους και να καταλογίσει πρόστιμα. Σε πολλές περιπτώσεις, όταν οι ελεγκτές έφευγαν οι επιχειρηματίες επανέφεραν τις ξαπλώστρες.
Δυστυχώς μάθαμε ακόμα ότι η χωματερή της Άνδρου που κατάρρευσε στη θάλασσα το 2011 συνεχίζει να μεγαλώνει στον βυθό, έχοντας φτάσει σε έκταση τα 157 στρέμματα..
Επίσης πληροφορηθήκαμε ότι κάποιος χτίζει ένα συγκρότημα με λυόμενα καταλύματα μέσα στο Εθνικό Πάρκο του Σχοινιά. Καθώς επίσης ότι ο δήμαρχος Ναυπλίου πέταγε ακαθαρσίες σκύλου και σκουπίδια έξω από το εξοχικό αντιπάλου του σε 22 επαναλήψεις.
Και, βέβαια, το τραγικό, απάνθρωπο γεγονός που συνέβη όταν υπάλληλος του επιβατικού πλοίου Blue Horizon που αναχωρούσε παράνομα με ανοιχτό τον καταπέλτη, πέταξε στη θάλασσα τον 36χρονο Αντώνη Καρυώτη όταν αυτός προσπάθησε να μπει στο πλοίο καθώς αυτό απέπλεε, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να πνιγεί. Το πλοίο απέπλευσε κανονικά, και μάλλον έτσι θα συνέχιζε εάν δεν εμφανιζόταν βίντεο που αποδείκνυε τα γεγονότα και δεν ήταν οι επιβάτες του πλοίου που διαμαρτύρονταν και ειδοποίησαν το λιμεναρχείο.
Και είναι παρήγορο που αντέδρασαν οι άνθρωποι και δεν γύρισαν την πλάτη στο περιστατικό κοιτώντας τη δουλίτσα τους.
Γιατί, πήξαμε από τους «φασίστες της διπλανής πόρτας»!
Ο Αντώνης Καρυώτης αποτελεί έναν ακόμα αιμάτινο κρίκο της ζοφερής αλυσίδας που περιλαμβάνει τον 16χρονο Ρομά Κώστα Φραγκούλη, τον 23χρονο Ιάσονα μπροστά στη Βουλή, μαζί με τον 18χρονο επίσης Ρομά Νίκο Σαμπάνη, τον Βασίλη Μάγγο στον Βόλο, τον 19χρονο Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι, που πλήρωσε με τη ζωή του το εισιτήριο του λεωφορείου (1,20 ευρώ), το κοριτσάκι την Όλγα που του συνέθλιβαν το κορμί στην πόρτα του εργοστασίου, τον
Ζακ Κωστόπουλο που σκότωσαν κυριολεκτικά στο ξύλο οι νοικοκυραίοι της πλατείας Κάνιγγος. Αναρίθμητα περιστατικά σε τόσο σύντομο χρόνο.
Δεν συνέβησαν μόνον αυτά. Σταχυολογήσαμε τα τελευταία «βαριά», που όμως είναι πάρα πολλά για να χωνευτούν εύκολα από την κοινωνία σα να μην συνέβη τίποτα.
Όλο και περισσότερο οι άνθρωποι συζητούν στις παρέες ή στα social media «ότι ζούμε από τύχη».
Καμία εμπιστοσύνη στο κράτος και τους θεσμούς του.
Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί.
Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται ως «άνοιωθος» να μιλάει «για μεγάλη αναποδιά που μας βρήκε», για «την Πελοπόννησο που έχει δουλίτσα» και το πρώτο μήνυμα που έστειλε μετά τον Αρμαγεδδώνα της Θεσσαλίας ήταν προς όλες τις μεγάλες κατασκευαστικές της χώρας, για τη μεγάλη μοιρασιά και τις μεγάλες business που επίκεινται, κλείνοντάς τους ουσιαστικά το μάτι για στήριξή του, καταλαβαίνει κανείς πως τα δύσκολα είναι μπροστά μας.
Υπολογιζομένου δε του γεγονότος ότι απέναντί του έχει έναν ανυπόληπτο ΣΥΡΙΖΑ που δεν κάνει καν προσπάθεια να παίξει το ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο λαός πρέπει να το πάρει απόφαση ότι είναι μόνος του και να πάρει πραγματικά την κατάσταση στα χέρια του.
Εν τω μεταξύ ακόμα και μέσα από αυτήν την αναξιόπιστη τηλεόραση που διαθέτουμε, αντανακλάται ο κίνδυνος ακροδεξιών λύσεων μπροστά στα τεράστια αδιέξοδα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι βουλευτής της «Ελληνικής Λύσης», σχολίαζε στην ΕΡΤ1 το γεγονός ότι με τη βιντεοσκόπηση του τρόπου θανάτου του Αντώνη Καρυώτη, αποδείχτηκαν οι ένοχοι, ως εξής: «Γι’ αυτό θέλουμε κάμερες παντού, για να συλλαμβάνουμε τους παρανομούντες».
Επίσης, σε άλλο κανάλι τις μέρες της μεγάλης πλημμύρας στη Θεσσαλία απελπισμένος κάτοικος αναφωνούσε «πού είναι ο στρατός να μας σώσει».
Είναι φανερό πως κινδυνεύει το κοινωνικό σώμα να κυριευτεί από πανικό. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος και εύκολα ο λαός μετατρέπεται σε χειραγωγήσιμη μάζα.
Εδώ είναι σίγουρο ότι θα συγκρουστούν δύο λογικές.
Η μία, η ακροδεξιά έως και ανοιχτά φασιστική με όπλο της το μίσος για τον φτωχό, με αντικοινωνικό μένος και τη στοχοποίηση ευάλωτων ανθρώπων ως εύκολα θύματα.
Αυτούς ακριβώς εξέφραζε ο κ. Βαρβιτσιώτης στην πρώτη αυθόρμητη δήλωσή του και πριν αναγκαστεί να παραιτηθεί κάτω από την πίεση της δημοκρατικής κοινής γνώμης. Αυτούς που τα βάζουν με τον σταθμάρχη για το έγκλημα των Τεμπών και με τους μετανάστες που μπαίνουν στα πλοία και πνίγονται στην Πύλο.
Γράφει ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Σωτήρης Ρούσσος:
«Πρόκειται για γενική τάση στην νέα φάση του καπιταλισμού της βαρβαρότητας στην οποία έχουμε εισέλθει εδώ και μια-δύο δεκαετίες Τα 2 βασικά της χαρακτηριστικά είναι: πρώτον, η ατομική ευθύνη, δηλαδή ότι οι επιλογές του καθενός είναι η μόνη αιτία για ό,τι του συμβαίνει και δεύτερον ότι το να επιζεί κάποιος που κάνει λάθος επιλογές, είναι η μόνη υποχρέωση του κράτους και πάλι υπό όρους. Όλα τα άλλα που περιβάλλουν την γυμνή ζωή θα υπάρχουν μόνο αν το άτομο έχει φράγκα.
Έτσι σιγά σιγά δημιουργούνται τρεις χονδρικά “ζώνες” ζωής που θα χωρίζονται ακόμη και γεωγραφικά/χωροταξικά. Η πρώτη αυτών που θα έχουν τα λεφτά για την κάλυψη των υπηρεσιών από ασφάλεια ως παιδεία και υγεία και θα αποτελούν μια αενάως αναπαραγόμενη διευθυντική-πολιτική ελίτ. Η δεύτερη θα επιζεί σε ένα περιβάλλον μειωμένων υπηρεσιών, μια γκρίζα ζώνη που θα είναι ευάλωτη σε κλιματική κρίση, τους πολέμους, τις οικονομικές και τις ενεργειακές κρίσεις και που θα προσδοκά να ανέβει στην πρώτη ζώνη και θα φοβάται μην πέσει στην τρίτη. Θα αποτελεί τον πλέον προνομιακό συνομιλητή της τρομολαγνείας κάθε είδους, του ρατσισμού και του κοινωνικού δαρβινισμού που θα εκπέμπει το κοινωνικό status quo. Και η τρίτη ζώνη με τις no-go areas όπου η ζωή θα είναι φτηνή όπως του ανθρώπου που δολοφονήθηκε στον καταπέλτη του πλοίου και η πολιτική θα εξαντλείται στην καταστολή, την απόγνωση, την τυφλή οργή, την οπλοκατοχή και την αυτοδικία».
Η τρομερή αυτή εκδοχή, υπαρκτή δυστυχώς ως πιθανότητα και που έχει δείξει ήδη τα δόντια της, πρέπει να ματαιωθεί πάση θυσία.
Η ευθύνη πέφτει, όπως πάντα στις ιστορικά κρίσιμες στιγμές, στην Αριστερά, την κομμουνιστική και ριζοσπαστική, την κοινοβουλευτική και την εξωκοινοβουλευτική, στις λαϊκές οργανώσεις και πολιτικές συλλογικότητες ακόμα και στις αναρχικές που δεν παίζουν με το τοτέμ της αχρείαστης βίας, στους δημοκρατικούς πολίτες κάθε απόχρωσης εν τέλει, στη νεολαία των Πανεπιστημίων, των σχολείων, των εργαζομένων, των δασκάλων και των καθηγητών, των τραπεζοϋπαλλήλων, των εργαζομένων στα supermarket και τα logistics, των μπλοκάκηδων, των ντελιβεράδων, των αγροτών με τους μικρούς κλήρους που ξεκληρίστηκαν, των κτηνοτρόφων και των παραγωγών γάλακτος και τυριών, των μικρών εργαστηρίων, των βιοτεχνών και τις οργανώσεις τους.
Όπως έχουν ήδη κινητοποιηθεί πολύ πριν τις κρατικές υπηρεσίες, τους τοπικούς άρχοντες και τα επώνυμα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και έσωσαν χιλιάδες εγκλωβισμένων συμπολιτών μας, όπως συνεχίζουν να θρέφουν με τις δικές τους δυνάμεις τους ξεσπιτωμένους, όπως καθαρίζουν τα σπίτια των συμπολιτών τους από τις λάσπες, έτσι, πρέπει να κάνουν και το επόμενο μεγάλο βήμα.
Να προβούν στην νέα κοινωνική πολιτικοποίηση, συμμαχία και οργάνωση. Να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να απαιτήσουν να είναι αυτοί που θα χειριστούν και θα ελέγξουν την επόμενη μέρα και την ανοικοδόμηση.
Ως πρώτο δε βήμα να στείλουν στα αζήτητα της ιστορίας τους εκπροσώπους του συστήματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές που επίκεινται άμεσα.
Να γίνουν, να γίνουμε, σαν την λίμνη Κάρλα που «την έκαναν χωράφια, την ξανάκαναν λίμνη και τώρα εκείνη θέλει να γίνει θάλασσα, θέλει να πνίξει εκείνους που δεν τη σεβάστηκαν και τη στέγνωσαν», όπως ευφυώς έγραψε ο Νίκος Τζιανίδης.
