Η επίσημη ονομασία αυτού του ανοιξιάτικου μπλε λουλουδιού είναι μυοσωτίς (αυτί ποντικού).
Όμως σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου είναι ευρέως γνωστό ως «μη με λησμόνει», μη με ξεχνάς.
Αυτή η κραυγή – «μη με λησμόνει» – του νέου προς την αγαπημένη του λίγο πριν πνιγεί στα νερά του Δούναβη (σύμφωνα με το γερμανικό μύθο) έρχεται στο νου μετά από το σκανδαλώδες και συνειδητό παραμέρισμα του κυπριακού ζητήματος στην τελευταία σύνοδο του ΟΗΕ τόσο από την ελληνική όσο και από την τούρκικη κυβέρνηση.
Στο κοινό ανακοινωθέν Ερντογάν – Μητσοτάκη η Κύπρος ξεχάστηκε.
Λείπει η παραμικρή αναφορά:
«Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφέρεται στο ανακοινωθέν, συναντήθηκε στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών, κκ. Γιώργου Γεραπετρίτη και Hakan Fidan.
Οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν τη θετική ατμόσφαιρα στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας και την ισχυρή βούλησή τους να διατηρηθεί.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Recep Tayyip Erdogan συμφώνησαν στον οδικό χάρτη των επαφών των δύο χωρών, όπως αυτός καθορίστηκε στη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών στις 5 Σεπτεμβρίου και περιλαμβάνει:
Τις συναντήσεις στα μέσα Οκτωβρίου των αρμόδιων για τον πολιτικό διάλογο και τη θετική ατζέντα Υφυπουργών Εξωτερικών, τις συναντήσεις εντός του Νοεμβρίου για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στις 7 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.
Οι δύο ηγέτες αντάλλαξαν ακόμη απόψεις για περιφερειακά και διεθνή ζητήματα.
Συζήτησαν επίσης για την κλιματική κρίση και τις επιπτώσεις της, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μεσογείου, καθώς οι δύο χώρες βίωσαν πρόσφατα σοβαρές φυσικές καταστροφές και συμφώνησαν ότι η ενίσχυση της συνεργασίας στην Πολιτική Προστασία αποτελεί προτεραιότητα.
Συμφώνησαν ακόμη να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί κοινή πρόκληση
Το Κυπριακό λοιπόν «λησμονήθηκε».
Το ίδιο και στις ξεχωριστές δηλώσεις τόσο του Ερντογάν όσο και του Μητσοτάκη.
Και μόνο την επόμενη του κοινού ανακοινωθέντος ο Έλληνας πρωθυπουργός δήλωνε «εγώ του τόπα του Ερντογάν».
Εντελώς …συμπτωματικά επίσης, από όλες τις ελληνικές λέξεις ο Κασελάκης ξέχασε τη λέξη «ψευδοκράτος» και από όλες τις ελληνικές λέξεις θυμήθηκε τη λέξη «κρατίδιο».
Η νέα ιμπεριαλιστική πολιτική είναι καλοστημένη.
Την ίδια ακριβώς περίοδο, με βάση τις αλλεπάλληλες δηλώσεις του, η νέα πολιτική Ερντογάν στο κυπριακό είναι σαφής: Άλλο Κύπρος, άλλο Ελλάδα. Το κενό που άφησε η εγκατάλειψη από τις ελληνικές κυβερνήσεις του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδος – Κύπρου καλύπτεται από την τουρκική διπλωματία.
Κι έτσι η τούρκικη κυβέρνηση ξεκαθαρίζει το γενικό διπλωματικό πλαίσιο.
Η πολιτική αυτή, η πολιτική «άλλο Κύπρος άλλο Ελλάδα», σημαίνει πως αν οτιδήποτε συμβεί π.χ. στην Πάφο, στη Λάρνακα και αλλού δεν ενδιαφέρει αυτόματα την ελληνική κυβέρνηση, θα την ενδιαφέρει όπως θα την ενδιέφερε για οποιοδήποτε κράτος της περιοχής.
Με τις παραλήψεις και την αντιμετώπιση του Kυπριακού, στην ουσία, ως βαρίδι προς ξεφόρτωμα, η ανομολόγητη κοινή διπλωματική πολιτική κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, με νάζια, καμώματα και τσαλιμάκια, αποδέχεται την αρχή της πολιτικής Ερντογάν, άλλο Ελλάδα άλλο Κύπρος. Κι έτσι με την Τουρκία άλλοτε συζητώ τα ελληνοτουρκικά και άλλοτε τα της ανατολικής Μεσογείου και τα περί Κύπρου
Η Άγκυρα φυσικά είναι σταθερή και συγκεκριμένη. Αποκλείει κάθε περιθώριο επανέναρξης των συνομιλιών περί μιας λύσης διζωνικής, δικοινοτικής, έστω, ομοσπονδίας.
Καλεί τη διεθνή κοινότητα να δει τη νέα πραγματικότητα στο νησί και να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος.
Σε αυτό το πλαίσιο οικοδομεί και τη νέα πτέρυγα του παράνομου αεροδρομίου Ερτζάν, που εγκαινίασε ο Ερντογάν, αφού η Άγκυρα αναζητά τρόπους αναβάθμισης του στάτους των Κατεχομένων, μέσω νέων τετελεσμένων, όπως π.χ. απευθείας πτήσεις προς τα Κατεχόμενα.
Η μεγάλη είδηση: Γεωτρήσεις με Ισραήλ
Η είδηση που θα έχει επίσης σοβαρές επιδράσεις στις ισορροπίες και αντιθέσεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου είναι ότι η Τουρκία, σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο, ξεκινά γεωτρήσεις με το Ισραήλ στην ανατολική Μεσόγειο καθώς και ότι προχωρούν σε αγωγό μεταφοράς ενέργειας.
Στο πλαίσιο αυτό ο υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, σύμφωνα με την ανταποκρίτρια του OPEN στην Κωνσταντινούπολη Μαρία Ζαχαράκη, θα μεταβεί στο Ισραήλ για την υπογραφή συμφωνιών ώστε η Τουρκία να γίνει ένας από τους μεταφορείς του φυσικού αερίου του Ισραήλ.
Οι αντιθέσεις μεταβάλλονται, ισορροπίες αλλάζουν ειδικά από τις τελευταίες συμπράξεις που επιτυγχάνει ο Ερντογάν με όλους τους πρώην αντιπάλους του, ηγέτες και χώρες, οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας αναδιαμορφώνονται για πολλοστή φορά.
Η αναδιαμόρφωση αυτή των τούρκικων διπλωματικών σχέσεων επεκτείνεται.
Η πολιτική του ΑΚΡ είναι να κάνει την Τουρκία κόμβο ενεργειακής μεταφόρτωσης και γι’ αυτό προσεγγίζει και την Αίγυπτο. Δεν αποκλείεται μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος να στοχεύει σε ενεργειακή συνεργασία και με την Ελλάδα.
Εξ ου και οι προκαταρκτικές, «ήπιες συνεργασίες» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για θέματα όπως για τις θεομηνίες, το περιβάλλον, τις δασικές πυρκαγιές και τη μετανάστευση.
Η πολιτική αυτή εξέλιξη προφανώς επιδρά σφόδρα στις στρατηγικές συμμαχίες μεταξύ Ελλάδας, Αιγύπτου και Ισραήλ, επιδρά στις ίδιες τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, αναδιατάσσει προτεραιότητες.
Στα πλαίσια τούτα Ελληνική και Κυπριακή κυβέρνηση αντιμετωπίζουν την θεώρηση του Κυπριακού ως πρόβλημα κατοχής σαν βαρίδι.
Μετά βέβαια από τη συνεδρίαση του ΟΗΕ και εκτός συνεδρίασης και μετά τη συνάντηση των δυο πρωθυπουργών και έξω από τη διαδικασία της συνάντησης ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης απαντώντας σε ερωτήσεις θυμήθηκε πως δεν υπάρχει καμία συζήτηση επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. «Δεν τίθενται στο τραπέζι. Είναι δεδομένες και γνωστές οι κόκκινες γραμμές που διαχρονικά υποστηρίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις».
Το ζήτημα φυσικά δεν είναι αυτές καθ’ αυτές οι διπλωματικές επαφές, ίσα – ίσα. Η διπλωματική οδός θα ‘πρεπε να είναι η μόνη οδός επίλυσης των διακρατικών ζητημάτων.
Το ζήτημα είναι οι όροι και το πλαίσιο εντός του οποίου αυτές διεξάγονται.
Στην ουσία ελληνική και τουρκική κυβέρνηση, η κάθε μια με τον τρόπο της, στην πράξη βολεύονται με το να μείνει η κατάσταση ως έχει, με λύση τη μη λύση του Κυπριακού και με φόντο την άμεση μοιρασιά των υδρογονανθράκων της περιοχής ανάμεσα στις δυο κοινότητες και την ταυτόχρονη κατοχύρωση εδαφών στην Κύπρο ως σοβαρό γεωπολιτικό προγεφύρωμα ελέγχου του δρόμου προς το Σουέζ τόσο από Αγγλία όσο και από Τουρκία και Ελλάδα – ΗΠΑ.
Αυτή η πολιτική που επιλέγει ως λύση τη μη λύση, επιδεινώνει την κατάσταση.
Διατηρεί το Κυπριακό στο μάτι του κυκλώνα των πολλαπλών ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε μια περιοχή που το μόνο συγκεκριμένο που έχει είναι ακριβώς οι ανταγωνισμοί και οι πολεμικές συρράξεις. Ως συνέπεια, αυτή η πολιτική αποδεικνύεται αδιέξοδη και επικίνδυνη και για τον ελληνικό και τον τούρκικο λαό και για τους λαούς της Κύπρου καθώς επικαθορίζεται από μονοπωλιακά και νατοϊκά συμφέροντα
Η κραυγή «Δεν ξεχνώ» είναι γραμμένη στα πανό των λαϊκών συλλαλητηρίων σε Κύπρο και Ελλάδα.
Για λύση του κυπριακού ενάντια στην πολιτική των αμερικάνων, του ΝΑΤΟ και των Βρετανών, ενάντια στον μικρομέγαλο επεκτατισμό και στην ενδοτικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων καθώς και στον τούρκικο νεοοθωμανισμό, επεκτατισμό και εκτουρκισμό των κατεχόμενων
Το «μη με ξεχνάς» απευθύνεται, τώρα ειδικά που η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, στις δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο, στο ανεξάρτητο φιλειρηνικό κίνημα στην εξέλιξη του. Τώρα ειδικά που μπροστά στις δυσκολίες το κίνημα φαίνεται να ξεχνά αυτό που οφείλει να θυμάται: Πώς όνειρο δεν είναι αυτό που δεν πραγματοποιείται ποτέ αλλά αυτό που δεν πραγματοποιήθηκε ακόμα!
Μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού είναι εφικτή, είναι επιβαλλόμενη.
Το λόγο γι’ αυτό έχουν πρωτίστως οι Κύπριοι, οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, οι Μαρωνίτες και οι Λατίνοι και οι λαοί στις δυο απέναντι ακτές της Μεσογείου.
