Αποχωρώντας από το Λευκό Οίκο και προετοιμαζόμενος για να επανέλθει «με διάφορους τρόπους», ο Ντόναλντ Τραμπ διαφημίζει τον εαυτό του ως «το μόνο πρόεδρο που δεν έκανε πόλεμο». Η επιχειρηματολογία του βασίζεται σε μια επιδερμική διαπίστωση: επί προεδρίας του δεν υπήρξε εισβολή των ΗΠΑ εναντίον ξένης χώρας.
Το ρεύμα του, στις ΗΠΑ, σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, διαδίδει και εμπλουτίζει αυτή την επιχειρηματολογία. Και μπορεί εύκολα κανείς να διαπιστώσει, ότι έχει μια ορισμένη διείσδυση σε λαϊκά στρώματα, ακόμη και αριστερής καταγωγής.
Όμως, η αλήθεια απέχει πολύ από αυτή τη διαπίστωση.
Πρώτα από όλα, ο Τραμπ πραγματοποίησε πολεμικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι αυτές εναντίον της Συρίας. Δυο φορές, τον Απρίλιο του 2017 και τον Απρίλιο του 2018 εξαπέλυσε πυραύλους εναντίον στρατιωτικών βάσεων και εναντίον της Δαμασκού, πλήττοντας και αθώους πολίτες, με πρόσχημα, την σκηνοθετημένη, όπως αποδείχτηκε, χρήση χημικών από την κυβέρνηση Άσαντ.
Δεύτερο, ο Τραμπ, στις 3 Ιανουαρίου 2020, διέταξε τη δολοφονία του ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί με πυραύλους από μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Την οποία μάλιστα παρακολούθησε σε ζωντανή αναμετάδοση, διαφημίζοντας τη σαδιστική του ευχαρίστηση. Συνέχισε έτσι τις δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων των ΗΠΑ, που ξεκίνησε ο Μπους και συστηματοποίησε ο Ομπάμα. Με μια ποιοτική διαφορά: Οι προκάτοχοί του δολοφονούσαν παραστρατιωτικούς ηγέτες ή ηγέτες χωρών εναντίον των οποίων οι ΗΠΑ είχαν κηρύξει τον πόλεμο, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Μουαμάρ Καντάφι. Ο Τραμπ, για πρώτη φορά, δολοφόνησε έναν κρατικό αξιωματούχο [χωρίς να έχει κηρύξει πόλεμο]. Εισάγοντας τη «διπλωματία της ζούγκλας».
Ο Τραμπ επιδίωξε σταθερά έναν πόλεμο κατά του Ιράν, με προδιαγεγραμμένη τη μετατροπή του σε έναν από τους πιο γενικευμένους και φονικούς πολέμους της νέας εποχής. Αυτό είναι πασίγνωστο. Δεν μπόρεσε να τον πραγματοποιήσει εξαιτίας πολλών παραγόντων, ο κυριότερος των οποίων ήταν η αξιοσημείωτα ψύχραιμη στάση της κυβέρνησης του Ιράν. Ο δεύτερος ήταν η σθεναρή αντίδραση, όχι μόνον των συμμάχων του Ιράν (Ρωσία, Κίνα και Τουρκίας), αλλά και των περισσότερων συμμάχων των ΗΠΑ (Γερμανία, Γαλλία κ.α.).
Τρίτο, ο Τραμπ στήριξε και χρηματοδότησε την επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας και τον εμφύλιο στην Υεμένη. Στήριξε την κατοχή και τον πόλεμο του σιωνιστικού Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. Και καταπάτησε την υπόσχεσή του για πλήρη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία.
Τέταρτο: η κυβέρνηση Τραμπ σε καμία περίπτωση δεν μείωσε τις πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ. Ο στρατιωτικός προϋπολογισμός για το έτος του 2019 αντιπροσώπευε το 53% (!) του συνολικού ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, ενώ μείωσε όλες τις κοινωνικές δαπάνες.
Πέμπτο και, ίσως, το πιο επικίνδυνο: Επί προεδρίας Τραμπ, οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τις συμφωνίες για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ενώ σαφώς άλλαξαν το δόγμα της αποτροπής, κρατώντας για τον εαυτό τους το δικαίωμα της πρώτης πυρηνικής επίθεσης. Οι πράξεις αυτές και οι συνέπειές τους συνιστούν το μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα από τις αρχές της ύπαρξής της.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι ο Τραμπ ήταν εκείνος ο πρόεδρος των ΗΠΑ ο οποίος προώθησε τον [εμφύλιο ταξικό πόλεμο] των αντιδραστικών μεγιστάνων κατά του λαού του.
Η συνέχιση της εξωτερικής πολιτικής του με άλλα μέσα παραδίδεται στα γεράκια του Μπάιντεν.
Ο Τραμπ δεν ήταν ένα αθώο περιστέρι.
Ήταν ένα γεράκι του πολέμου που ήθελε, αλλά δεν κήρυξε πόλεμο γιατί δεν μπορούσε.
Οι ΗΠΑ είναι πιο αδύναμες, οι αντίπαλοι δυνάμωσαν. Όχι όμως τόσο, όσο να αμφισβητήσουν ανοιχτά την πρωτοκαθεδρία τους. Ο καθοριστικός παράγοντας ήταν η έλλειψη ενότητας βούλησης, οι ισχυρές αντιθέσεις εντός του πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, ακόμη και εντός του Πενταγώνου, οι οποίες πάνω από όλα, φοβούνταν τις ισχυρές αντιπολεμικές διαθέσεις του αμερικανικού λαού.
Και όχι μόνον. Η αμερικανική αστική τάξη, οπωσδήποτε δεν έχει ξεχάσει τη διεθνή «αντιπολεμική καταιγίδα» των λαών, το 2003, όταν ο Μπους διέταξε την εισβολή στο Ιράκ.
Όλα αυτά μας αφορούν άμεσα. Ας μην αποκοιμηθούμε από τον ήχο των διαπραγματεύσεων στην Κωνσταντινούπολη: Όσο κουρνιάζουμε κάτω από τα νατοϊκά φτερά του γερακιού, οι καμπάνες του πολέμου θα ηχούν και στη γειτονιά μας.
