Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz 7/4/2024
Η μαζική πείνα είναι ηθικά απαγορευμένη και ακυρώνει το δικαίωμα στην ηθική ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ.
Κάθε δίκαιος πόλεμος έχει όρια! Ο ισχυρισμός ότι ο στόχος δικαιώνει όλα τα μέσα είναι κακόβουλος και ψευδής.
Δεκάδες συζητήσεις στην ηθική φιλοσοφία έχουν αντιμετωπίσει το ζήτημα των επιτρεπτών ορίων από μια ηθική και χρηστική οπτική.
Ακόμα κι αν δεν υπάρχει θεωρητική συμφωνία για το πού περνούν τα σύνορα, υπάρχει συμφωνία ότι υπάρχουν σύνορα, που είναι ο ανθρώπινος πόνος. Στόχος μας δεν ήταν να προκαλέσουμε τους άλλους να υποφέρουν.
Η Χαμάς πέρασε αυτά τα όρια στις 7 Οκτωβρίου. Συγκλονιστικές πράξεις σφαγής, κάψιμο ζωντανών ανθρώπων, καταστροφή ολόκληρων πόλεων – δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτές, ακόμα κι αν ο αγώνας για την ανεξάρτητη εθνική ύπαρξη του παλαιστινιακού λαού είναι ένας δίκαιος αγώνας. Επομένως, η Χαμάς θα μείνει στη μνήμη για πάντα. Αυτό ισχύει και για την κυβέρνησή μας και τις ενέργειες που έχουν πραγματοποιηθεί στο όνομά της μέχρι στιγμής στη Γάζα.
Η κατάσταση που συνέβη στη Γάζα είναι μια ξεκάθαρη παραβίαση των συνόρων και μια μαύρη σημαία που κυματίζει πάνω από αυτήν και από πάνω μας.
Στις αρχές Ιανουαρίου, ο επικεφαλής οικονομολόγος του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος, Αρίφ Χουσεΐν, είπε ότι το 80 τοις εκατό του συνόλου των ανθρώπων στον κόσμο που βιώνουν καταστροφική πείνα ζουν στη Γάζα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είχε δει ποτέ «κάτι τέτοιο, κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στη Γάζα και τόσο γρήγορα».
Η κατάσταση στη Γάζα είναι μοναδική σε σύγκριση με άλλες κρίσεις, επειδή όσοι ζουν στη Λωρίδα είναι περιορισμένοι σε μια περιοχή χωρίς τη δυνατότητα αναζήτησης τροφής αλλού.
Τον Φεβρουάριο, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO) δήλωσε ότι «δεν υπήρξε ποτέ τόσο σοβαρό επίπεδο πείνας και επισιτιστικής ανασφάλειας όπως υπάρχει στη Γάζα».
Τον Μάρτιο του 2024, δημοσιεύτηκε μια άλλη εκτίμηση για το επίπεδο επισιτιστικής ανασφάλειας στη Γάζα. Σύμφωνα με την έκθεση, περισσότεροι από 670.000 πολίτες της Γάζας υποφέρουν από πείνα και περισσότεροι από 870.000 κάτοικοι της Γάζας βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για ανθρωπιστική βοήθεια.
Φαίνεται επίσης ότι εάν η κατάσταση δεν αλλάξει μέχρι τα μέσα Ιουλίου 2024, ο μισός πληθυσμός της Λωρίδας της Γάζας θα υποφέρει από πείνα.
Η μαζική πείνα των ανθρώπων γενικά, και των γυναικών, των παιδιών και των ηλικιωμένων ειδικότερα, είναι αφόρητη.
Η πείνα πλήττει και τους απαχθέντες, που υποφέρουν από έντονη πείνα. Πώς μπορούμε να αντιταχθούμε στην πείνα των απαχθέντων όταν επιτρέπουμε σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να υποφέρουν από υποσιτισμό;
Η σημερινή ηγεσία στο Ισραήλ μάς κάνει όλους συνένοχους. Είμαστε συνένοχοι ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και τη δίψα, ότι σκοτώνονται μεταξύ τους για ένα κομμάτι ψωμί, ότι τρώνε τροφή για πουλιά και πίνουν μολυσμένο νερό. Είμαστε συνεργοί που βοηθούν εργάτες σκοτώνονται κατά τη διάρκεια της πολύ ανθρωπιστικής και ηθικής τους εργασίας, μοιράζοντας γεύματα.
Όταν πίνουμε καφέ το πρωί και επιλέγουμε το είδος γάλακτος που μας ταιριάζει (σε ποτήρι ή πλαστικό ποτήρι), είμαστε συνένοχοι στην πείνα.
Όταν σκεφτόμαστε το γιορτινό τραπέζι και την Έξοδο από την Αίγυπτο, είμαστε συνένοχοι στην πείνα.
Όταν συζητάμε αν αξίζει να σερβίρουμε ψάρι ή φεσίκ σε μαροκινό στυλ, είμαστε συνένοχοι στην πείνα. Ακόμα και όταν κοιμόμαστε το βράδυ, είμαστε συνένοχοι στην πείνα.
Επομένως, δεν έχουμε δικαίωμα να ρωτήσουμε γιατί μας καταδικάζει ο κόσμος. Γιατί δεν επιτρέπουν σε Ισραηλινούς καθηγητές να δίνουν διαλέξεις στο εξωτερικό; Γιατί ο κόσμος δεν θέλει να κάνει εμπόριο με το Ισραήλ ή να επισκεφθεί το Ισραήλ; Γιατί όλα τα «καλά παιδιά» δεν μας δέχονται ή δεν μας καταλαβαίνουν;
Οι ενέργειες που λαμβάνουν χώρα τώρα είναι σαφώς ανήθικες και υπονομεύουν την ηθική ταυτότητα ολόκληρου του κράτους του Ισραήλ και των πολιτών του.
Πολλοί Ισραηλινοί είπαν μετά τις 7 Οκτωβρίου ότι όλοι οι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας είναι ένοχοι επειδή επέλεξαν τη Χαμάς και της επέτρεψαν να κυβερνήσει.
Είπαν ότι δεν υπήρχαν αθώοι στη Γάζα γιατί οι κάτοικοι γνώριζαν και έμειναν σιωπηλοί. Από αυτή την άποψη, είμαστε σαν τους κατοίκους της Γάζας, είμαστε όλοι εταίροι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί ή εμείς αξίζουμε να πεθάνουμε από την πείνα ή να σκοτωθούμε από πύραυλο, μαχαίρι ή οβίδα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι έχουμε βαριά ευθύνη και ότι πρέπει να σταθούμε ενάντια στο σύστημα που μας επιβάλλει αυτή τη συνεργασία.
Αξίζει να μετατρέψουμε τα δώρα που πολλοί από εμάς λάβαμε στις γιορτές σε φαγητό και να τα στείλουμε στη Γάζα, έστω και ως προσωπική και ανθρωπιστική χειρονομία που αρμόζει στις διακοπές και στο εβραϊκό πνεύμα.
Ας στείλουμε φαγητό και νερό σε όσους στα περίχωρα της Αιγύπτου δεν έχουν σωτηρία.
Ήμασταν σκλάβοι στη γη της Αιγύπτου και πρέπει να ελπίζουμε ότι έχουμε μάθει ένα ηθικό μάθημα ελευθερίας και ευθύνη.
