Οι προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 28 Ιουλίου στη Βενεζουέλα είναι η 6η προσφυγή στις κάλπες για την ανάδειξη προέδρου και η 31η εκλογική διαδικασία γενικά από την εγκαθίδρυση της Μπολιβαριανής Επανάστασης, το 1999, καθιστώντας την ως τη «δικτατορία» (όπως τη χαρακτηρίζουν οι εχθροί της) με τις περισσότερες εκλογικές διαδικασίες. Στις εκλογές αυτές ανταγωνίζονται 10 υποψήφιοι πρόεδροι, οι 9 από τους οποίους ανήκουν στη δεξιά αντιπολίτευση. Επιπλέον, οι υποψηφιότητες υποστηρίζονται από 37 κόμματα, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι δεξιά, ενώ 13 κόμματα στηρίζουν τον σοσιαλιστή πρόεδρο, ΝικολάςΜαδούρο.
Το εκλογικό σύστημα της Βενεζουέλας
Συνολικά, 21.600.000 χιλιάδες πολίτες μπορούν να ψηφίσουν στις εκλογές της Βενεζουέλας, οι οποίες είναι θωρακισμένες από ένα μικτό σύστημα καταμέτρησης, που συνδυάζει τον ηλεκτρονικό και τον αναλογικό έλεγχο. Ο Τσάβες έχει περιγράψει στην βιογραφία του, πως κατά τα προεπαναστατικά χρόνια ο ίδιος είχε υπάρξει μάρτυρας της κλοπής των ψήφων της αριστεράς. Γι’ αυτό, μετά την εκλογική νίκη των επαναστατικών δυνάμεων, θέλησε να καθιερώσει ένα σύστημα, που θα είναι αδιάβλητο από απόπειρες νοθείας.
Αναλυτικά, κατά την εκλογική διαδικασία, οι ψηφοφόροι εισέρχονται στο εκλογικό κέντρο με την ταυτότητά τους και υπογράφουν πως προσήλθαν για να ψηφίσουν στο τραπέζι των δικαστικών. Στη συνέχεια, πηγαίνουν στο μηχάνημα ψηφοφορίας, όπου γίνεται βιομετρικη ταυτοποίηση με τον αντίχειρα. Αφού εγκριθεί η ταυτοποίηση, οι ψηφοφόροι επιλέγουν υποψήφιο πρόεδρο, πατώντας στην οθόνη. Καθώς, ένας υποψήφιος μπορεί να στηρίζεται από περισσότερα κόμματα, οι ψηφοφόροι επιλέγουν επίσης το κόμμα μέσω του οποίου τον ψηφίζουν. Όταν ο ψηφοφόρος επιβεβαιώσει την ψήφο του μέσω μηνύματος στην οθόνη, εκτυπώνεται μια απόδειξη με το όνομα του προσώπου και του κόμματος που ψήφισε, την οποία και ρίχνει ως ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Μετά βάφουν το δάχτυλο του ψηφοφόρου με ειδικό μελάνι, για να μην μπορεί να διπλοψηφίσει. Οποιοσδήποτε μπορεί να επαληθεύσει τις εκλογικές διαδικασίες των τελευταίων 25 ετών, αφού τα αρχεία φυλάσσονται.
Στις εκλογικές επιτροπές συμμετέχουν όλα τα υποψήφια κόμματα της Βενεζουέλας, τόσο από την αντιπολίτευση, όσο και αυτά που στηρίζουν κυβέρνηση, ανεξαρτήτως μεγέθους, ενώ οι προτάσεις της αντιπολίτευσης έχουν ενσωματωθεί κατά καιρούς αυτούσιες ή τροποποιημένες στο υπάρχον εκλογικό σύστημα. Επίσης, στις εκλογές θα συμμετέχουν 635 διεθνείς παρατηρητές. Μεταξύ αυτών, θα βρίσκονται εκπρόσωποι της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), της Κοινότητα της Καραϊβικής (CARICOM), του Ινστιτούτου Κάρτερ των ΗΠΑ, καθώς και μια ομάδα εμπειρογνωμόνων από τα Ηνωμένα Έθνη, την Αφρικανική Ένωση και το Κέντρο Κάρτερ των ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν θα συμμετέχει στους παρατηρητές, καθώς το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο της Βενεζουέλας θεωρεί πως οι κυρώσεις κατά της χώρας αποτελούν παρέμβαση του μπλοκ στην εκλογική διαδικασία.
Το αδιάβλητο της εκλογικής διαδικασίας είναι ο λόγος που η ακραία αντιπολίτευση και τα δυτικά κράτη, που συνηθίζουν να αμφισβητούν τα αποτελέσματα, δεν έχουν καταφέρει να στοιχειοθετήσουν «νοθεία» στις εκλογές της Βενεζουέλας. Η ακροδεξιά έχει δεχθεί το αποτέλεσμα μόνο σε εκλογές που έχει κερδίσει: δηλαδή, στο συνταγματικό δημοψήφισμα του 2007 και στις βουλευτικές εκλογές του 2015. Και στις δύο περιπτώσεις, όπως και στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βενεζουέλας, το Μαρακαΐμπο, που διοικείται από τη δεξιά, «ως δια μαγείας» δεν κατήγγειλαν κυβερνητική «νοθεία». Αντίθετα, κάθε φορά που νικούν οι λαϊκές πατριωτικές δυνάμεις υπάρχει μια εκστρατεία απονομιμοποιησης.
Ο Μαδούρο υποψήφιος του «Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου» – Το πρόγραμμα του λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου
Η βάση του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSUV) ενέκρινε, όπως ήταν αναμενόμενο, την υποψηφιότητα του προέδρου ΝικολάςΜαδούρο για τις επικείμενες εκλογές. Αυτή θα είναι η τρίτη εκστρατεία του Μαδούρο για μια εξαετή θητεία ως πρόεδρος, η οποία υποστηρίζεται από μια ευρύτερη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική συμμαχία, που ονομάζεται «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλος Σιμόν Μπολιβάρ». Στη συμμαχία συμμετέχουν το Εκλογικό κίνημα του λαού (MEP), η Πατρίδα για όλους (PPT), οι Ποδέμος, το Τουπαμάρο, η Λαϊκή Ένωση της Βενεζουέλας (UPV), το Είμαστε η Βενεζουέλα, η Συμμαχία για την αλλαγή, το Πράσινο Κόμμα, η Οργάνωση Ανανεωτικής Αυτονομίας (ORA) και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (CPV), το οποίο διασπάστηκε πρόσφατα μεταξύ των υποστηρικτών της μπολιβαριανής επανάστασης (φράξια Χένρυ Πάρα) και των συμμάχων της δεξιάς (φράξια ΟσκαρΦιγκέρα)*.
Το πρόγραμμα του λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Εθνικό Σχέδιο των Επτά Μετασχηματισμών 2025-2031», περιλαμβάνει, συνοπτικά, τα παρακάτω: 1) καταπολέμηση του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού, με έμφαση στη διαφοροποίηση της οικονομίας από τη μονοκαλλιέργεια του πετρελαίου, την υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων, τη φορολογική μεταρρύθμιση υπέρ των αδυνάμων και τη σταθερότητα του εθνικού νομίσματος, 2) προώθηση της ανεξαρτησίας με έμφαση την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας, την ανάπτυξη της τεχνολογίας και μιας κεντρικής ψηφιακής διακυβέρνησης για την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, 3) εμβάθυνση της πολιτικής-στρατιωτικής-αστυνομικής ένωσης για την προάσπιση της ειρήνης, της κυριαρχίας και της ασφάλειας, 4) κοινωνικός μετασχηματισμός με ενίσχυση των υφιστάμενων κοινωνικών προγραμμάτων και προώθηση της εθνικής παραγωγής, 5) ο πολιτικός μετασχηματισμός με την εδραίωση της λαϊκής εξουσίας και τις συμφωνίες εθνικής ενότητας, 6) ο οικολογικός μετασχηματισμός για την αντιμετώπιση της κλιματικής έκτακτης ανάγκης (το παραγωγικό μοντέλο μονοκαλλιέργειας πετρελαίου είχε σημαντικό οικολογικό κόστος) και 7) γεωπολιτικός μετασχηματισμός για την απόρριψη του ηγεμονισμού των ΗΠΑ, την προώθηση της περιφερειακής ολοκλήρωσης της ηπείρου μέσω των συνεργασιών ALBA, Unasur, Celac, Mercosur και Petrocaribe, τη συνεργασία Νότου-Νότου, τη συνεργασία με τα BRICS+ και την ανάπτυξη εναλλακτικών πληρωμών με τις αναδυόμενες χώρες για να μειώσει την εξάρτηση από το χρηματοπιστωτικό σύστημα που κυριαρχείται από το δολάριο.
Προσπάθεια απονομιμοποίησης των εκλογών από την ακροδεξιά
Τα bigmedia παρουσιάζουν μια ενωμένη φιλελεύθερη αντιπολίτευση απέναντι στον δικτάτορα» Μαδούρο, κάτι το οποίο δεν έχει σχέση με τη πραγματικότητα, όπως αποδεικνύει και το γεγονός των εννιά διαφορετικών υποψηφιοτήτων της δεξιάς στις ερχόμενες εκλογές. Η πλειοψηφία των υποψηφίων υπέγραψαν συμφωνία στην έδρα του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου (CNE) στο Καράκας, δηλώνοντας ότι θα σεβαστούν και θα αναγνωρίσουν τα εκλογικά αποτελέσματα και ότι θα απορρίψουν και θα καταδικάσουν κάθε έκκληση για βία ή άρνηση αναγνώρισης των αποτελεσμάτων. Η συμφωνία υπεγράφη από όλους τους υποψηφίους, εκτός από τον Εντμούντο Γκονζάλες, υποψήφιο με την «Ενιαία Πλατφόρμα» και τον Ενρίκε Μάρκες, υποψήφιο με το «Κίνημα με επίκεντρο τον άνθρωπο».
Η «Ενιαία Πλατφόρμα» είναι διάδοχο σχήμα της «Στρογγυλής Τράπεζας Δημοκρατικής Ενότητας» και αποτελεί μια συμμαχία κομμάτων προσκείμενων στην κομπραδόρικη ολιγαρχία, που εκτοπίστηκε από θέσεις εξουσίας μετά τη Μπολιβαριανή Επανάσταση. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνεται και το ακραίο κόμμα «Λαϊκή βούληση» των Λεπόλδο Λόπεζ και Χουάν Γουαϊδό. Η πλατφόρμα κατεβαίνει με υποψήφιο τον Εντμούντο Γκονζάλες, ο οποίος ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα ως εργαζόμενος στο Υπουργείο Εξωτερικών της Βενεζουέλας, αλλά στη συνέχεια πέρασε στην αντιπολίτευση. Στο κοινό είναι τόσο άγνωστος, όσο ήταν ο Γουαϊδό όταν με την υποστήριξη των ΗΠΑ αυτοανακυρήχθηκε «πρόεδρος της Βενεζουέλας». Όπως ο Γουαϊδό, έτσι και ο Γκονζάλες δεν θεωρείται χαρισματικός. Ωστόσο, είναι πιστός στη σκιώδη ηγεσία της «Ενιαίας Πλατφόρμας», που είναι η Μαρία ΚορίναΜατσάδο.
Η Μαρία Ματσάδο είναι η μεγαλύτερη κόρη του ΕνρίκεΜατσάδο, ο οποίος ήταν στέλεχος της Sivensa, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες χάλυβα της Βενεζουέλας, που κρατικοποιήθηκε το 2008 από τον Ούγκο Τσάβες. Οι Ματσάδο ήταν οικογένεια κομπραδόδων ολιγαρχών του 19 αιώνα, που ήλεγχε την ηλεκτρική εταιρεία του Καράκας και τις άδειες για την εκμετάλλευση χρυσού – αν και υπήρξαν εξαιρέσεις, όπως ο κομμουνιστής GustavoMachadoMorales που ήταν το «μαύρο πρόβατο» (ή μάλλον κόκκινο) της οικογένειας. Η Μαρία Ματσάδο μπήκε στην πολιτική το 2000 μέσω της ΜΚΟ «Súmate», που ασχολείται με εκλογικά θέματα. Στη συνέχεια, υπηρέτησε ως εκλεγμένο μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Βενεζουέλας από το 2011 έως το 2014. Την περίοδο εκείνη, παρότι βουλεύτρια της Βενεζουέλας, εμφανίστηκε ως πρέσβειρα του Παναμά σε μια συνεδρίαση του δεξιού Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ), όπου ζήτησε να γίνει εισβολή κατά της χώρας της. Ως αποτέλεσμα της αφαιρέθηκε η βουλευτική ιδιότητα και το δικαίωμα να λάβει οποιαδήποτε δημόσιο αξίωμα τα επόμενα 15 χρόνια. Ωστόσο, ούσα έμπειρη στην απονομιμοποίηση των εκλογικών διαδικασιών κατέθεσε υποψηφιότητα, γνωρίζοντας από πρίν πως θα απορριφθεί. Έτσι έδωσε τη δυνατότητα στους υποστηρικτές της στην Ουάσιγκτον να καταγγείλουν πως ο Μαδούρο «διώκει» την πολιτική του αντίπαλο. Μάλιστα, αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που η Ματσάδο ζήτησε εισβολή κατά της Βενεζουέλας, καθώς σύμφωνα με δημόσιο έγγραφο στα κοινωνικά δίκτυα που χρονολογείται από το 2018, είχε ζητήσει βοήθεια από τον Νετανιάχου για μια στρατιωτική επέμβαση κατά της Βενεζουέλας.
Η εκστρατεία απονομιμοποίησης των εκλογών συνεχίστηκε, με την Ματσάδο να προτείνει την ΚορίναΓιόρις στη θέση της. Η άγνωστη στο ευρύ κοινό Γιόρις μοιράζεται την ίδια νεοφιλελεύθερη ιδεολογία με την Ματσάδο και έχει υποστηρίξει το αποτυχημένο πραξικόπημα του Γουαϊδό, το 2019. Αν και σε μια οποιαδήποτε δημοκρατία αυτός θα ήταν λόγος αποκλεισμού, η Γιόρις δεν κατάφερε να εγγραφεί, λόγω αντιθέσεων στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, ακόμα και αυτό εμφανίστηκε στα bigmedia ως αποκλεισμός από την κυβέρνηση. Μετά και την αποτυχία της Γιόρις να εγγραφεί υποψήφια, το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ενέκρινε παράταση 12 ωρών για να εγγραφεί ένας κοινά αποδεκτός υποψήφιος για την «Ενιαία Πλατφόρμα» και έτσι ήρθε η σειρά του Γκονζάλες. Το γεγονός πως οι εταιρείες δημοσκοπήσεων τον παρουσιάζουν να προηγείται του Μαδούρο με διαφορά 30 μονάδων, ίσως είναι ένα ακόμα στοιχείο πως η φιλοϊμπεριαλιστική ακροδεξιά ετοιμάζεται να απορρίψει το εκλογικό αποτέλεσμα, σε περίπτωση που είναι αρνητικό για την ίδια. Έχει αξία να αναφερθεί πως σε ιδιωτική δημοσκόπηση της Datanalysis, που διέρρευσε, προβλέπεται πως ο ΝικολάςΜαδούρο θα επανεκλεγεί πρόεδρος της Βενεζουέλας με διαφορά νίκης ενός εκατομμυρίου ψήφων.
Η δεύτερος υποψήφιος που δεν δεσμεύτηκε να αναγνωρίσει το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ο Ενρίκε Μάρκες, που εκπροσωπεί το «Κίνημα με επίκεντρο τον άνθρωπο». Η στάση αυτή, που είναι περίεργη δεδομένου πως ο Μάρκες έχει διατελέσει στο παρελθόν αντιπρόεδρος του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου της Βενεζουέλας, δείχνει σε ορισμένους αναλυτές πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν «μπαλαντέρ» στα χέρια της ακραίας αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με τον πρώτο αντιπρόεδρο του PSUV, DiosdadoCabello, η καμπάνια του Μάρκες χρηματοδοτείται από τον ΡαφαέλΡαμίρες, τον φυγά πρώην υπουργό Πετρελαίου, που κατηγορείται πως συμμετείχε σε δίκτυο που υπεξαίρεσε 2 δισεκατομμύρια δολάρια από την Petróleos de Venezuela (PDVSA).
Σε κάθε περίπτωση, Μάρκες δεν κρύβει την αλληλεγγύη του στην «πολιτικά διωκόμενη» Μαρία Ματσάδο και δηλώνει ότι «ο τσαβισμός πρέπει να βρεθεί στην αντιπολίτευση». Άλλωστε, ο ίδιος αγωνίζεται ενάντια στον τσαβισμό από το 2000, ενώ συμμετείχε στο κόμμα «Μια Νέα Εποχή», που είναι διάσπαση της σκληρά αντικομμουνιστικής «Δημοκρατικής Δράσης» και συμμετείχε επίσης στη «Στρογγυλή Τράπεζα Δημοκρατικής Ενότητας». Αν και είναι ένας εμμονικός αντικομμουνιστής, η υποψηφιότητά του υποστηρίζεται και από την «κομμουνιστική» φράξια του ΟσκαρΦιγκέρα, καθώς ο δεύτερος προκρίνει την δημιουργία ενός «δημοκρατικού μπλοκ» με τη δεξιά με άμεσο καθήκον την ήττα της κυβέρνησης των τσαβιστών…
«Οι εκλογές της Βενεζουέλας είναι ένα δημοψήφισμα για την επανάσταση»
Από την έναρξη της Μπολιβαριανής Επανάστασης, οι εκλογές στη Βενεζουέλα γίνονται θέμα στα bigmedia, λόγω της διαχρονικής προσήλωσης των Ηνωμένων Πολιτειών στο «Δόγμα Μονρόε». Αφού οι δυνάμεις της αντεπανάστασης προσπάθησαν να ανατρέψουν τη μπολιβαριανή διαδικασία, με κυρώσεις, κλοπή των βενεζουελανικών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό, απόπειρα πραξικοπήματος και ξένης εισβολής, καθώς και απόπειρες δολοφονίας κατά του προέδρου και ηγετών της επανάστασης, τώρα ετοιμάζονται για μια ακόμα προσπάθεια απονομιμοποίησης των εκλογών και πρόκλησης αναταραχών.
Πέρσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάστηκαν να προσεγγίσουν την κυβέρνηση της πλούσιας σε πετρέλαιο Βενεζουέλας, λόγω των ενεργειακών ζητημάτων, που έχουν προκαλέσει οι δυτικές κυρώσεις προς τον ενεργειακό τομέα της Ρωσίας, στο φόντο του πολέμου αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ στο έδαφος της Ουκρανίας, καθώς και η υποχώρηση της μονοπωλιακής ισχύος του πετροδόλαρου. Επρόκειτο για μια αναγκαστική και εν πολλοίς ταπεινωτική κίνηση για τον εξαιρετισμό της Ουάσινγκτον, που είχε αποτέλεσμα τη σύναψη της Συμφωνίας Μπαρμπάντος ανάμεσα στην κυβέρνηση και την φιλοϊμπεριαλιστική «Ενωμένη Πλατφόρμα» για ομαλή διεξαγωγή των εκλογών, με αντάλλαγμα το σταδιακό πάγωμα του εμπάργκο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι συζητήσεις οδήγησαν επίσης στην απελευθέρωση του Βενεζουελάνου διπλωμάτη ΆλεξΣάαμπσε μια συμφωνία ανταλλαγής κρατουμένων. Αν και η κυβέρνηση Μαδούρο δεν είχε λόγους να μην εκμεταλλευτεί την ανάγκη των ΗΠΑ για ενέργεια, ωστόσο δεν υπήρξε καμία πολιτική υποχώρηση σε σχέση με την ανεξάρτητη πορεία της χώρας και το συμφέρον του λαού της Βενεζουέλας. Μάλιστα, η μπολιβαριανή κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια να ενταχθεί στις BRICS+, τα οποία έχουν λάβει θετική ανταπόκριση από την Κίνα και τη Ρωσία, ενώ μαζί με την Κούβα υποδέχτηκαν το ρωσικό πολεμικό ναυτικό, που πραγματοποιούσε άσκηση επίδειξης σημαίας στην «πίσω αυλή» της βορειοαμερικάνικης αυτοκρατορίας.
Επιπλέον, η Βενεζουέλα, μαζί με την Κούβα και τη Νικαράγουα αποτελούν την «τρόικα της τυραννίας», σύμφωνα με τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, που γνωρίζουν πως η ανατροπή κάποιας από τις παραπάνω ανεξάρτητες πολιτικές διαδικασίες θα επηρεάσει προς όφελος των συμφερόντων τους τον πολιτικό συσχετισμό σε όλη την ήπειρο – όπως και διεθνώς ,καθώς όπως έχει διαπιστώσει ο ΒιτζέιΠρασάντ, Ινδός διευθυντής του Τριηπειρωτικού Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών, «η Λατινική Αμερική βρίσκεται στο επίκεντρο επίκεντρο της ανόδου του Παγκόσμιου Νότου», άρα και της ανόδου ενός πολυκεντρικού, πλουραλιστικού και ανεξάρτητου από τον ιμπεριαλισμό κόσμου. Αυτοί είναι οι λόγοι που οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι κομπραδόροι τους δεν πρόκειται να αποδεχτούν μια ακόμα εκλογική νίκη της μπολιβαριανής επανάστασης.
Οι προοδευτικές, πατριωτικές, αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με επικεφαλής τους σοσιαλιστές, καταλαβαίνουν πως η εκλογική διαδικασία στη Βενεζουέλα δεν αφορά απλώς μια κυβερνητική αλλαγή, αλλά την επιβίωση και εμβάθυνση του ανεξάρτητου πολιτικού σχεδίου του μπολιβαριανισμού ή την άλωση της χώρας από τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Γι’ αυτό το PSUV υιοθέτησε το σύστημα 1×10×7, όπου κάθε μέλος του κόμματος καλείται να κινητοποιήσει αλλά 10 μέλη για 7 ημέρες, ώστε να πάνε να ψηφίσουν. «Δεν πρόκειται για οποιεσδήποτε εκλογές, αλλά για εκλογές που θα καθορίσουν το μέλλον. Αν με οποιονδήποτε τρόπο σε κάποιες από αυτές τις εκλογές ή στις επόμενες η αστική τάξη επανέλθει στην εξουσία στη Βενεζουέλα, τότε, λοιπόν, θα δούμε μια άμεση φασιστική αντίδραση, επειδή όλα τα τμήματα της Μπολιβαριανής Επανάστασης που βρίσκονται στην εξουσία στο παλάτι Μιραφλόρες στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας διέπονται από αυτές τις διαλεκτικές αντιθέσεις μεταξύ μιας μπουρζουαζίας με επικεφαλής τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, που ισχυρίζεται ότι επιστρέφει στην εξουσία, και ενός λαού με την κυβέρνησή του και την επανάστασή του που παραμένει δημοκρατικά στην εξουσία», ανέφερε ο ΧόρχεΑρεάζα, πρώην αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας και ηγέτης της Μπολιβαριανής Συμμαχίας για τους Λαούς της Αμερικής μας – Εμπορική Συμφωνία για το Λαό (ALBA-TCP),
Η λαϊκή κινητοποίηση θεωρείται ο ισχυρό χαρτί της κυβερνώσας συμμαχίας. Η ακροδεξιά έχει άλλα, όπως οι ολιγάρχες και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της. Στις 28 Ιουλίου, οι δυνάμεις της κοινωνικής αλλαγής και της προόδου θα χρειαστεί να προσφέρουν μια ακόμα ήττα στις δυνάμεις της αντίδρασης, του νεοφιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού. Η νίκη τους είναι αναγκαία και σημαντική, πρώτα και κύρια για την ίδια τη Βενεζουέλα, αλλά και για όλη την περιοχή, αλλά και τα αναπτυσσόμενα και ανεξάρτητα έθνη του κόσμου.
*Κάποια ενεργά και πρώην μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας πραγματοποίησαν ένα συνέδριο βάσης στο Καράκας και κατέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας, καταγγέλλοντας την ηγεσία του ΟσκαρΦιγκέρα, πως παραβίασε συστηματικά το καταστατικό και τις κατευθυντήριες αρχές του κόμματος με στόχο να σφετεριστεί το όνομα και τα σύμβολά του και να το στρέψει στην δεξιά. Η ηγεσία Φιγκέρα αντέδρασε καταγγέλλοντας την αντίπαλη φράξια ως ενεργούμενη από την κυβέρνηση, παρά το γεγονός πως η προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο από μέλη κομμάτων, που θεωρούν ότι τα δικαιώματά τους παραβιάζονται, είναι κατοχυρωμένη νομικά και συνηθισμένη στη Βενεζουέλα. Το Ανώτατο Δικαστήριο δικαίωσε τους προσφεύγοντες και διόρισε νέα ηγεσία, η οποία επανέφερε το κόμμα στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλο Σιμόν Μπολιβάρ».
