Μετάφραση: Ηλίας Κυρούσης
Ένα ακόμα άρθρο του γνωστού συγγραφέα και ηγετικού στελέχους της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (IMT), Άλαν Γουντς, για τις τελευταίες εξελίξεις στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μετά την δημοσίευση του πρώτου μέρους ακολουθεί η δημοσίευση του δεύτερου και τελευταίου.
Ένα ουκρανικό έγκλημα πολέμου
Είναι γνωστό ότι σε όλους τους πολέμους γίνονται αποτρόπαιες πράξεις και από τις δύο πλευρές. Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι διαφορετικός. Όμως, παραδόξως, δεν υπάρχουν ποτέ αναφορές για φρικαλεότητες και εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τους Ουκρανούς. Μέχρι τώρα.
Χθες τελικά έπεσε το πέπλο της μυστικότητας και της λογοκρισίας. Είδαμε αναφορές για ένα περιστατικό που έλαβε χώρα σε μια τοποθεσία βόρεια της πόλης Ντμίτριφκα, λίγο περισσότερο από πέντε μίλια από την Μπούτσα. Ηχογραφήθηκε και προβλήθηκε ευρέως στα social media.
Σε αυτό, διακρίνονται τέσσερα πτώματα ξαπλωμένα στο έδαφος μέσα σε μια λίμνη αίματος – όλα με ρωσική στρατιωτική στολή. Τα χέρια τουλάχιστον ενός από τα σώματα φαίνεται να είναι δεμένα πίσω από την πλάτη του.
Από τους τέσσερις στρατιώτες που απεικονίζονται στο έδαφος, ο ένας εξακολουθεί να κινείται στο βίντεο και ακούγονται ήχοι. Ένας από τους στρατιώτες που περιβάλλουν τα πτώματα λέει: «Κοίτα, είναι ακόμα ζωντανός».
Στη συνέχεια, ένας στρατιώτης τον πυροβολεί δύο φορές. Συνεχίζει να κινείται, οπότε ο στρατιώτης πυροβολεί ξανά και σταματά. Το βίντεο κοινοποιήθηκε αρχικά στην κοινωνική πλατφόρμα Telegram. Οι New York Times ανέφεραν ότι επαλήθευσαν το βίντεο και το BBC είπε ότι επιβεβαίωσε την τοποθεσία και βρήκε δορυφορικές εικόνες που δείχνουν πτώματα στο έδαφος.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο του BBC, οι Ουκρανοί στρατιώτες στέκονταν γύρω από τη φρικτή σκηνή γελώντας και αστειευόμενοι με τα κατορθώματά τους. Ένας από αυτούς μπορεί στη συνέχεια να ακουστεί να φωνάζει «Δόξα στην Ουκρανία». Ένας άντρας απαντά με τη φράση: «Δόξα στους ήρωες».
Δεν χρειάζεται πολύς ηρωισμός για να σκοτώσεις έναν τραυματία πεσμένο στο έδαφος με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη του. Δεν επρόκειτο για πολεμική πράξη που πραγματοποιήθηκε στη φωτιά της μάχης, αλλά για μια εν ψυχρώ πράξη δολοφονίας.
Ένα έγκλημα πολέμου ορίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη ως σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου που διαπράττεται κατά αμάχων ή εχθρικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια ένοπλης σύγκρουσης. Το γεγονός ότι τα θύματα φορούσαν στολή δεν αλλάζει τίποτα, αφού ένας άοπλος αιχμάλωτος πολέμου δεν είναι πλέον ενεργός μαχητής και έχει ακριβώς το ίδιο καθεστώς σύμφωνα με το νόμο με τον πολίτη.
Αυτό το βίντεο προκάλεσε μια ορισμένη αμηχανία, αλλά παραμερίστηκε γρήγορα με τις συνήθεις διαβεβαιώσεις ότι θα «εξεταστεί». Μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε ότι τίποτα περισσότερο δεν θα ακουστεί γι’ αυτό, ότι οι λογοκριτές του ουκρανικού στρατού θα σφίξουν ακόμη περισσότερο τη λαβή τους για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα εμφανιστούν άλλα στοιχεία για τα ουκρανικά εγκλήματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Θα κάνουμε δύο ακόμη προβλέψεις με απόλυτη σιγουριά:
1) Θα υπάρξουν πολλές ακόμη αναφορές για φερόμενα ρωσικά εγκλήματα πολέμου στο εγγύς μέλλον.
2) Όσο μεγαλύτερος είναι ο θόρυβος για αυτές τις ιστορίες, τόσο μεγαλύτερη είναι η βεβαιότητα ότι οι Ουκρανοί χάνουν στο πεδίο της μάχης.
Ο Τζο Μπάιντεν δείχνει τα δόντια του
Ας οπλιστούμε τώρα με υπομονή και ας ακούσουμε τα λόγια σοφίας από τα χείλη του ηλικιωμένου κυρίου που προεδρεύει στην πιο ισχυρή χώρα του πλανήτη. Εδώ, μιλώντας στον Τύπο για το θέμα των ρωσικών εγκλημάτων πολέμου είπε:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Έχω ένα σχόλιο να κάνω πριν ξεκινήσω την ομιλία. Ίσως θυμάστε πως επικρίθηκα επειδή αποκαλούσα τον Πούτιν εγκληματία πολέμου. Λοιπόν, η αλήθεια του θέματος – είδατε τι συνέβη στην Μπούτσα. Αυτό τον δικαιώνει[τον χαρακτηρισμό] – είναι εγκληματίας πολέμου».
Λοιπόν, τώρα πια αυτό είναι ξεκάθαρο! Αλλά περιμένετε! Υπάρχει και άλλο:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Αλλά πρέπει να συλλέξουμε τις πληροφορίες, πρέπει να συνεχίσουμε να παρέχουμε στην Ουκρανία τα όπλα που χρειάζονται για να συνεχίσουν τον αγώνα και πρέπει να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες, ώστε αυτό να γίνει – να κάνουμε μια δίκη εν καιρώ πολέμου».
Μία στιγμή όμως. Πρώτα λες ότι ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου. Στη συνέχεια λες ότι «πρέπει να συγκεντρώσουμε τις πληροφορίες».
Αλλά σίγουρα είναι απαραίτητο να συλλέξουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για να αποφασίσουμε αν ο άνθρωπος είναι ένοχος ή όχι; Ο θείος μας ο Τζο έχει αναλάβει στους (κάπως χαλαρούς) ώμους του τους ρόλους του δικαστή, του ενόρκου και του εκτελεστή. Θυμίζει έναν από τους δικαστές στις παλιές ταινίες γουέστερν: «Θα σου παρέχουμε μια δίκαιη δίκη, μετά θα σε κρεμάσουμε».
Η Μόσχα σχολιάζει τα σχόλια του Μπάιντεν
Το Κρεμλίνο δεν μάσησε τα λόγια του απαντώντας στον θείο Τζο. Ο εκπρόσωπος Ντμίτρι Πεσκόφ είπε στους δημοσιογράφους: «Απορρίπτουμε κατηγορηματικά όλους τους ισχυρισμούς».
Ο Πεσκόφ είπε ότι Ρώσοι «ειδικοί στο Υπουργείο Άμυνας εντόπισαν σημάδια πλαστών βίντεο».
«Θα απαιτούσαμε από πολλούς διεθνείς ηγέτες να μην βιαστούν να κάνουν σαρωτικές κατηγορίες και τουλάχιστον να ακούσουν τα επιχειρήματά μας», είπε, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Οι Ρώσοι ερευνητές ανακοίνωσαν επίσης έρευνα για τις εικόνες που προέρχονται από την Μπούτσα, λέγοντας ότι σύμφωνα με τον στρατό της Μόσχας, «δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι προκλητικές».
Και ο Πεσκόφ ρώτησε ποιο δικαίωμα είχαν οι ΗΠΑ να κατηγορούν οποιονδήποτε για εγκλήματα πολέμου όταν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήταν υπεύθυνος για τους θανάτους εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι κακή αυτή η ερώτηση. Αναρωτιέμαι αν η Ουάσιγκτον είναι ικανή να δώσει μια εξίσου καλή απάντηση.
Μία πραγματική περίπτωση γενοκτονίας
Η λέξη «γενοκτονία» έχει διαδοθεί επανειλημμένα τις τελευταίες εβδομάδες. Ο Ζελένσκι λατρεύει ιδιαίτερα να τη χρησιμοποιεί για να περιγράψει τις ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία – αν και ο Τζο Μπάιντεν φαίνεται να μην συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του για αυτή τη λέξη. Τι είναι όμως ακριβώς η γενοκτονία;
Ο συνήθης ορισμός είναι η σκόπιμη δολοφονία μεγάλου αριθμού ανθρώπων ενός συγκεκριμένου έθνους ή εθνοτικής ομάδας, με στόχο την καταστροφή αυτού του έθνους ή ομάδας, όπως η δολοφονία έξι εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί ή η μαζική εξόντωση των Τούτσι από τους Χούτου στη Ρουάντα. Αλλά τί σχέση έχει αυτό με τους θανάτους στην Ουκρανία;
Σε όλους τους πολέμους σκοτώνονται άμαχοι, συχνά σε μεγάλους αριθμούς. Αλλά δεν θεωρείται κάθε πόλεμος ως πόλεμος εξόντωσης. Για τί είδους στοιχεία μιλάμε στην Ουκρανία; Έως τις 3 Απριλίου, το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR) κατέγραψε συνολικά 3.455 απώλειες αμάχων στη χώρα: 1.417 νεκροί και 2.038 τραυματίες.
Φυσικά, ακόμη και ένας θάνατος αμάχου αντιπροσωπεύει μια ανθρώπινη τραγωδία. Αλλά σε σύγκριση με σχεδόν οποιονδήποτε άλλο πόλεμο θα μπορούσε κανείς να πει πως αυτά τα στοιχεία είναι μικροσκοπικά. Και δεν πλησιάζουν πουθενά κανέναν αναγνωρίσιμο ορισμό της γενοκτονίας.
Ας πάρουμε ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα. Αναφέρομαι στον αιματηρό πόλεμο στην Υεμένη, όπου τα τελευταία οκτώ χρόνια οι Σαουδάραβες και οι σύμμαχοί τους διεξήγαγαν μια ανελέητη εκστρατεία βομβαρδισμού κατά του άμαχου πληθυσμού, καταστρέφοντας σκόπιμα κατοικημένες περιοχές, χώρους αποθήκευσης σιτηρών, λιμάνια και πλοία που προσπαθούν να παραδώσουν τρόφιμα στον πεινασμένο πληθυσμό.
Ο ΟΗΕ υπολόγισε ότι ο πόλεμος στην Υεμένη είχε σκοτώσει 377.000 ανθρώπους μέχρι το τέλος του 2021. Περισσότεροι από 150.000 από αυτούς είναι άμεσα αποτελέσματα της ένοπλης σύγκρουσης, αλλά περισσότεροι έχουν πεθάνει από την πείνα και τις ασθένειες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο.
Οι αεροπορικές επιδρομές της Σαουδικής Αραβίας στοχεύουν συχνά πολιτικούς στόχους, όπως νοσοκομεία και σχολεία, καθώς και συγκεντρώσεις όπως γάμους και πολυσύχναστες αγορές όπου δεν υπάρχουν στρατιωτικοί στόχοι κοντά. Αυτές είναι συχνά οι λεγόμενες διπλές επιθέσεις που επαναλαμβάνονται για να στοχεύσουν τους διασώστες που σπεύδουν να βοηθήσουν τους τραυματίες.
Επιπλέον, ο συνασπισμός της Σαουδικής Αραβίας βομβάρδισε σκόπιμα όλες τις υποδομές, δρόμους, λιμάνια κ.λπ. και επέβαλε εμπάργκο από ξηρά και θάλασσα, το οποίο εμπόδισε την άφιξη ανθρωπιστικής βοήθειας, ακόμη και αυτής που έχει συμφωνηθεί και παρέχεται από τον ΟΗΕ.
Παρά τους ισχυρισμούς της βρετανικής κυβέρνησης ότι παρέχει εκπαίδευση στον συνασπισμό για την αποφυγή απωλειών αμάχων, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτό έχει μειώσει τον θανατηφόρο απολογισμό των αεροπορικών επιδρομών. Αυτό θα μπορούσε δικαίως να περιγραφεί ως γενοκτονία. Αλλά ο Μπόρις Τζόνσον και ο Τζο Μπάιντεν δεν έχουν τίποτα να πουν για αυτό.
Γιατί όχι; Γιατί η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι συνένοχοι σε αυτόν τον εξοντωτικό πόλεμο κατά του λαού της Υεμένης. Υποστηρίζουν το αιματοβαμμένο καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας του Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Του παρέχουν τα όπλα που σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν αθώους άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Εγκρίνουν σιωπηρά την αξιοποίηση της μαζικής πείνας για να συντρίψουν τον άμαχο πληθυσμό μιας φτωχής χώρας.
Αν κάποιος πρέπει να οδηγηθεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, είναι αυτός. Κανείς όμως δεν τολμά να πει λέξη για αυτό.
Τους ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να φωνάζουν για μια ανύπαρκτη γενοκτονία στην Ουκρανία και να δικάσουν τον άνθρωπο στο Κρεμλίνο, ο οποίος αντιμετωπίζει με περιφρόνηση την ηλίθια ρητορική τους.
Μια κρίσιμη στιγμή
Αυτό αντιπροσωπεύει μια κρίσιμη στιγμή για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η περικύκλωση και η καταστροφή μεγάλου μέρους των τακτικών ενόπλων δυνάμεων της χώρας θα έχει καταστροφικό αποτέλεσμα και πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε κατάρρευση του ηθικού. Αυτό θα καθιστούσε περιττή την κατάληψη του Κιέβου, όπως ακριβώς το 1940, ο γερμανικός στρατός δεν χρειάστηκε να πολιορκήσει το Παρίσι όταν ο γαλλικός στρατός στο πεδίο είχε περικυκλωθεί και ηττηθεί αποφασιστικά.
Αυτή είναι μια πιθανή εκδοχή. Εάν, παρόλα αυτά, συνεχίσουν να αντιστέκονται, η καταστροφή θα είναι φρικτή και, στο τέλος, θα πρέπει να συνθηκολογήσουν, αποδεχόμενοι οποιουσδήποτε όρους θέλουν να επιβάλουν οι Ρώσοι.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Ζελένσκι επιθυμεί να διαπραγματευτεί κάποιου είδους συμφωνία το συντομότερο δυνατό. Πίσω από όλες τις πρόσφατες ομιλίες του, παρά τον προκλητικό τους τόνο, διακρίνεται ξεκάθαρα μια νότα απόγνωσης. Αλλά δεν είναι όλοι το ίδιο ενθουσιασμένοι με την προοπτική μιας συμφωνίας που θα σήμαινε τον τερματισμό των εχθροπραξιών στην Ουκρανία.
Ιδιαίτερα αποκρουστικό ρόλο παίζουν οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί. Πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πιθανότητες για μια νίκη της Ουκρανίας είναι εξαιρετικά μικρές, ωστόσο ο Μπάιντεν, και ιδιαίτερα ο Τζόνσον, εξακολουθούν να τους ωθούν να συνεχίσουν να πολεμούν μέχρι το πικρό τέλος. Αντί να τους ενθαρρύνουν να βρουν κάποιου είδους διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, σαμποτάρουν συστηματικά όλες τις απόπειρες διαπραγμάτευσης.
Η λυσσασμένη κλίκα των δεξιών τρελών που κυβερνά τώρα τη Βρετανία αποφάσισε να τοποθετηθεί στις πρώτες τάξεις της πτέρυγας του διεθνούς πολέμου. Όχι ότι αυτό σημαίνει ότι σκοπεύουν να στείλουν κάποιους Βρετανούς στρατιώτες να πολεμήσουν στην Ουκρανία, ακόμη λιγότερο να πάρουν ένα πολυβόλο και να πάνε οι ίδιοι εκεί.
Αλλά τώρα είναι πολύ καχύποπτοι ότι οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, ειδικά οι μισητοί Ευρωπαίοι, ετοιμάζουν ένα ξεπούλημα. Ακόμη και οι Αμερικανοί, φαίνεται, πως δεν είναι υπεράνω υποψίας. Πριν από λίγες μέρες, οι Times του Λονδίνου δημοσίευσαν ένα άρθρο με τον ενδιαφέροντα τίτλο:
«Μην κάνετε πίσω, η Βρετανία προτρέπει την Ουκρανία. Η κυβέρνηση φοβάται ότι οι δυτικοί σύμμαχοι θα ωθήσουν τον Ζελένσκι να συμβιβαστεί».
Ένα πιο κυνικό και αποκρουστικό άρθρο, θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς. Αυτό λέει: «Η Βρετανία ανησυχεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και η Γερμανία θα πιέσουν την Ουκρανία να «συμβιβαστεί» και να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Ρωσία, ανέφεραν οι Times.
Μια ανώτερη κυβερνητική πηγή είπε ότι υπήρχαν ανησυχίες ότι οι σύμμαχοι ήταν «υπερβολικά ανυπόμονοι» να εξασφαλίσουν μια έγκαιρη ειρηνευτική συμφωνία, προσθέτοντας ότι μια διευθέτηση θα πρέπει να επιτευχθεί μόνο όταν η Ουκρανία βρίσκεται στην ισχυρότερη δυνατή θέση.
Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία το Σαββατοκύριακο, ο Μπόρις Τζόνσον προειδοποίησε τον Πρόεδρο Ζελένσκι ότι ο Πρόεδρος Πούτιν ήταν «ψεύτης και νταής» που θα χρησιμοποιούσε συνομιλίες για να «σε φθείρει και να σε αναγκάσει να κάνεις παραχωρήσεις».
«Κάποιοι από τους συμμάχους μας μπορεί να είναι πολύ πρόθυμοι να συμβιβαστεί [ο Ζελένσκι]», είπε κυβερνητική πηγή, αναφερόμενη στη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. «Πιστεύουμε ότι η Ουκρανία πρέπει να βρίσκεται στην ισχυρότερη δυνατή θέση στρατιωτικά πριν γίνουν αυτές οι συνομιλίες».
«Η πηγή είπε ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές παραχωρήσεις, στις κυρώσεις και την δίωξη του Πούτιν ως πιθανού εγκληματία πολέμου. Οι υπουργοί πιστεύουν ότι δεν πρέπει να υπάρχει μια «εύκολη διέξοδος» για τον Πούτιν, ενώ ο Τζόνσον είπε ότι θέλει οι σύμμαχοι να εντείνουν τις κυρώσεις έως ότου όλες οι ρωσικές δυνάμεις εγκαταλείψουν την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας».
Δεν είναι ωραίο αυτό; Αυτοί οι καλοφτιαγμένοι κύριοι, που κάθονται στην άνεση των δωματίων τους στο Γουέστμινστερ, πίνοντας το καλύτερο σκωτσέζικο ουίσκι, προτρέπουν τον Ζελένσκι να παλέψει μέχρι την τελευταία σταγόνα αίματος – του ουκρανικού αίματος, δηλαδή.
Όσο για τον Μπόρις μας που κατηγορεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι είναι ψεύτης – αυτό είναι κάπως περίεργο, όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που είναι ανίκανος να ανοίξει το στόμα του χωρίς να πει τουλάχιστον δύο ή τρεις κραυγαλέες αναλήθειες.
Εάν ο πόλεμος συνεχίζεται και χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται, τι νοιάζονται οι «φίλοι της Ουκρανίας» στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον; Είναι, φυσικά, πολύ ατυχές όλο αυτό. Αλλά έχει το πλεονέκτημα να παρέχει στους «υπερασπιστές του Ελεύθερου Κόσμου» υπέροχες πρωτοσέλιδες ιστορίες, οι οποίες έχουν ανυπολόγιστη αξία για να αποσπούν την προσοχή ενός όλο και πιο δυσαρεστημένου κοινού από τη σκληρή πραγματικότητα της αύξησης των τιμών και της κατάρρευσης του βιοτικού επιπέδου. Σίγουρα, λοιπόν, είναι ένας σκοπός για τον οποίο αξίζει να παλέψεις και να πεθάνεις;
Είναι προς το εγωιστικό τους συμφέρον να συνεχίσουν τη σφαγή όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για να καλύψουν τη δυστυχία των ανθρώπων που υποφέρουν από τις δραστικές περικοπές στο βιοτικό επίπεδο που επέφερε η κυβέρνησή τους. Δήθεν, για το συμφέρον του ουκρανικού λαού!
Όμως ο Ζελένσκι καταλαβαίνει καλύτερα από τον καθένα ότι ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει με διαπραγματεύσεις. Αναπόφευκτα επίσης θα καταλάβει ότι παρατείνοντας την αγωνία του λαού του, η τελική διευθέτηση θα είναι ακόμα χειρότερη από πριν.
Η χώρα θα καταστραφεί και η Ουάσιγκτον δεν θα έχει αρκετό προπαγανδιστικό υλικό για να προσπαθήσει να συγκαλύψει αυτό που θα είναι μια ταπεινωτική ήττα.
Και οι φτωχοί Ουκρανοί θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για όλα αυτά.
Μια προειδοποίηση
Όλες οι προοπτικές είναι μία υπόθεση εργασίας. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο από κάθε πρόγνωση για την έκβαση του πολέμου, ο οποίος – όπως παρατήρησε κάποτε ο Ναπολέων – είναι η πιο σύνθετη από όλες τις εξισώσεις.
Έχω βασίσει την ανάλυσή μου στα διαθέσιμα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου. Αλλά στους πολέμους, μπορεί να υπάρξουν πολλές απότομες και απροσδόκητες στροφές. Θα υπάρξουν πολλά σκαμπανεβάσματα πριν την τελική κατάληξη. Όμως, στο βαθμό που είναι δυνατό να κρίνει κανείς, τα γεγονότα δείχνουν ένα αποτέλεσμα.
Είναι αλήθεια ότι οι Ρώσοι έχουν υποστεί απώλειες, οι οποίες είναι σχεδόν σίγουρα μεγαλύτερες από ό,τι είναι διατεθειμένη να παραδεχτεί η Μόσχα. Αλλά οι επιτυχίες των Ουκρανών έχουν μεγαλοποιηθεί από τα μέσα ενημέρωσης.
Εδώ και εκεί, οι Ρώσοι έχουν επιβραδυνθεί από μικρές ουκρανικές μονάδες, που χρησιμοποιούν τακτικές αντάρτικου για να χτυπήσουν άρματα μάχης και άλλα οχήματα με σύγχρονους εκτοξευτές πυραύλων, που παρασχέθηκαν ευγενικά από τον Μπόρις Τζόνσον. Όμως, όσο επιτυχημένες και αν ήταν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, τέτοιες τακτικές δεν μπορούν να αλλάξουν τη γενική κατεύθυνση του πολέμου, πολύ λιγότερο να αποφασίσουν την τελική έκβασή του.
Εν τω μεταξύ, οι απώλειες της Ουκρανίας – για τις οποίες τα μέσα ενημέρωσης δεν λένε απολύτως τίποτα – πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες από τις ρωσικές. Και η Ρωσία είναι πολύ πιο ικανή από την Ουκρανία να αντικαταστήσει τις απώλειές της, και έτσι να συνεχίσει τον πόλεμο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Αλλά το αποτέλεσμα δεν θα είναι απαραίτητα τόσο γρήγορο ή απλό όσο μπορεί να το παρουσίασα σε αυτό το άρθρο. Αρχικά, η περικύκλωση των ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς είναι ένας τεράστιος και περίπλοκος ελιγμός, ο οποίος μπορεί να πάρει εβδομάδες, ίσως και περισσότερο, για να ολοκληρωθεί πλήρως.
Ακόμη και τότε, δεν αποκλείεται θεωρητικά ότι ο Ζελένσκι, υπό την πίεση των εθνικιστικών και φασιστικών στοιχείων στην κυβέρνησή του και των «συμμάχων» του στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, μπορεί να αποφασίσει να συνεχίσει να πολεμά, αν και κάτι τέτοιο θα είναι μια καταστροφική επιλογή.
Ο Τζο Μπάιντεν και ο Μπόρις Τζόνσον βοηθούν τον Ζελένσκι, ο οποίος στέκεται στην άκρη ενός γκρεμού, να κάνει μερικά βήματα μπροστά. Με φίλους σαν αυτούς, ποιος χρειάζεται εχθρούς; Σε κάθε περίπτωση, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί.
Οι συνέπειες
Οι συνέπειες όλων αυτών θα είναι εκτεταμένες. Και δεν θα αρέσουν στους ανόητους πολεμοχαρείς στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο. Όλη η δυτική προπαγάνδα για την επικείμενη κατάρρευση της Ρωσίας και οι δηλώσεις ότι ο Πούτιν έχει την πλάτη του στον τοίχο, έχουν ήδη αποκαλυφθεί ως γελοιότητες.
Οι κυρώσεις είχαν, φυσικά, κάποιο αντίκτυπο στη Ρωσία – αλλά καθόλου τις καταστροφικές συνέπειες που ήλπιζε η Δύση. Εξαγρίωσαν τον κόσμο και τον έστρεψαν εναντίον της Δύσης, χωρίς να έχουν την παραμικρή επίδραση στις ενέργειες του Πούτιν ή στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Μπάιντεν ήλπιζε ότι, χτυπώντας τις τσέπες των Ρώσων ολιγαρχών, θα τους έστρεφε εναντίον του Πούτιν. Όμως είχε ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι πηγές μου στη Ρωσία με ενημερώνουν ότι η υποστήριξη προς τον Πούτιν μεταξύ των ρωσικών ελίτ μετά την επιβολή των δυτικών κυρώσεων έχει πράγματι αυξηθεί.
Πριν από δύο μήνες, οι περισσότεροι Ρώσοι ολιγάρχες ήταν φιλοδυτικοί. Αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον. Αυτοί που είναι φιλοδυτικοί έχουν μεταναστεύσει, ενώ όσοι έχουν μείνει πίσω συσπειρώνονται γύρω από τον Πούτιν.
Όσον αφορά τις πλατιές μάζες, η υποστήριξη στον πόλεμο αυξάνεται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Ωστόσο, σε αντίθεση με το 2014, η υποστήριξη προς τον Πούτιν μεταξύ των μαζών, αν και υπάρχει, είναι μάλλον παθητική. Αυτό μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή στο μέλλον, αλλά όχι σύντομα. Όσο για τις προσπάθειες της Δύσης να κάνει τις μάζες να ξεσηκωθούν εναντίον του Πούτιν – αυτό τον βοηθά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μην τους αρέσει πολύ ο Πούτιν, αλλά έχουν μια βαθιά απέχθεια για τον ιμπεριαλισμό του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, τους οποίους δικαίως βλέπουν ως ορκισμένους εχθρούς τους.
Θα πρέπει να ασχοληθούμε με τις οικονομικές επιπτώσεις σε επόμενο άρθρο. Αλλά οι μάζες υφίστανται ήδη τις συνέπειες των κυρώσεων που καταστρέφουν τον εύθραυστο ιστό του παγκόσμιου εμπορίου, διαταράσσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού και προκαλούν αυξανόμενες ελλείψεις και πληθωρισμό. Οι μάζες θα πρέπει να πληρώσουν το λογαριασμό για τα εγκλήματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού: αύξηση των τιμών και κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου. Αυτό θα τροφοδοτήσει τις φωτιές της ταξικής πάλης.
Η ιστορία δείχνει ότι οι πόλεμοι πολύ συχνά έχουν επαναστατικές συνέπειες όταν οι δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις του σωβινισμού και του πολεμικού πυρετού διαλύονται. Ήδη, οι Έλληνες εργάτες ξεκίνησαν απεργία, και μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο και τις επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο. Θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Τα γεγονότα στην Ουκρανία είναι το προοίμιο μιας νέας και θυελλώδους περιόδου στην παγκόσμια ιστορία. Στη μια χώρα μετά την άλλη, οι μάζες θα αρχίσουν να βγάζουν επαναστατικά συμπεράσματα. Οι μαρξιστές πρέπει να είναι προετοιμασμένοι!
Το πιο σημαντικό είναι να μην παρασυρθούμε από τον πρωτοφανή καταιγισμό της επίσημης προπαγάνδας, να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας και να διατηρήσουμε μια σταθερή διεθνιστική, επαναστατική ταξική θέση.
Και η πρωταρχική προϋπόθεση για αυτό είναι να εξετάσουμε τις πραγματικές διαδικασίες μέσω μιας επιστημονικής μαρξιστικής ανάλυσης. Ας καθοδηγούν τη δράση μας τα θαυμάσια λόγια εκείνου του μεγάλου διαλεκτικού στοχαστή, του Σπινόζα: «Ούτε να κλαίμε, ούτε να γελάμε, να καταλαβαίνουμε».
Λονδίνο, 8 Απριλίου 2022
