Συγκέντρωση Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου-Ψηφιακών Μέσων Αττικής, Προπύλαια, 11:30 π.μ.
Η Απεργία στις 17/4/2024 είναι μια μάχη που παίρνει τη σκυτάλη από τους αγώνες στην υγεία, τα τηλεφωνικά κέντρα, τα ναυπηγεία, την απεργία του Φλεβάρη, την 8η Μάρτη. Όσο και αν οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες λειτουργούν «υπεύθυνα», αποσπασματικά, διασπαστικά, εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι/ες παίρνουμε τη σκυτάλη και συνεχίζουμε για τα δικά μας συμφέροντα. Γιατί μόνο οι αγώνες των ίδιων των εργαζομένων μπορούν να δημιουργήσουν ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική, αλλά και στη λογική πως δεν αλλάζει τίποτα, όπως οι αγώνες των εκπαιδευτικών, οι μάχες για δικαιοσύνη, οι απεργίες σε κλάδους και πρωτοβάθμια σωματεία.
Οι συνθήκες ζωής τις οποίες έχει επιβάλει η πολιτική της κυρίαρχης τάξης καθιστούν με επιτακτικό τρόπο αναγκαία τη συσπείρωση και τον αγώνα για τα δικαιώματά μας: Οι μισθοί μας τελειώνουν στις 20 του μήνα. Η ακρίβεια εξανεμίζει τον μισθό μας. Οι αυξήσεις στην ενέργεια, στα νοίκια, στα τρόφιμα και στα κέρδη του χρηματιστηρίου μάς εξοργίζουν. Η ανεργία διακηρύττεται πως πέφτει σε αριθμούς, ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι επισφαλείς και η μετανάστευση στο εξωτερικό αμείωτη. Οι αυξήσεις στους μισθούς από την κυβέρνηση είναι καθαρή κοροϊδία μπροστά στην επίθεση τόσων ετών που έχουμε δεχτεί και δεχόμαστε. Οι αυξήσεις που προτείνει η ΓΣΕΕ εμπορεύονται την αξιοπρέπειά μας και δεν καλύπτουν ούτε τις απώλειες των πρόσφατων μηνών. Από την άλλη, η πρόταση του ΠΑΜΕ απέχει πολύ από την κάλυψη των πραγματικών σύγχρονων αναγκών μας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην εκπαίδευση και την υγεία, η κατεδάφιση των κοινωνικών υπηρεσιών συρρικνώνουν ακόμα περισσότερο τον μισθό μας και δολοφονούν. Την ίδια στιγμή οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί απογειώνονται ικανοποιώντας τις βλέψεις της αστικής τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ο ανταγωνισμός με τη γειτονική Τουρκία έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα κράτος που επιλέγει τη συμμαχία με το σιωνιστικό γενοκτονικό Ισραήλ και την αποστολή πολεμικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα για να προστατέψει τα ταξίδια θανάτου στα οποία οι Έλληνες εφοπλιστές στέλνουν τα πλοία τους προκειμένου να εξασφαλίσουν υπέρογκα κέρδη. Έτσι, η Ελλάδα πρωτοστατεί στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια, τα οποία έχουν ήδη οικονομικές συνέπειες στη δική μας ζωή και θανατηφόρες συνέπειες στη ζωή άλλων λαών.
Η δικαιοσύνη τους ‒με τη συνδρομή και του νέου Ποινικού Κώδικα‒, η οποία «χαϊδεύει» τους δυνατούς και εξαντλεί την αυστηρότητά της στους αδύνατους, βάζει στο στόχαστρο συνδικαλιστές αγωνιστές συναδέλφους/ισσες, όπως τους εκπαιδευτικούς στον Πειραιά, τους απεργούς διοικητικούς του ΕΚΠΑ που στάθηκαν δίπλα στον αγώνα για την εκπαίδευση. Οι νόμοι Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, που αποτελούν πια πραγματικότητα, καταδικάζουν ως εγκλήματα συνδικαλιστικές και αγωνιστικές πρακτικές ζυμωμένες από το ίδιο το εργατικό ταξικό κίνημα. Πλέον, κάθε απεργία, κάθε απεργιακή φρουρά θα κρίνεται στα δικαστήρια.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία αποτελεί εργασιακή ρουτίνα: απολύσεις, απλήρωτα μεροκάματα, καθυστερήσεις πληρωμών, εντατικοποίηση εργασίας, ξεχειλωμένα ωράρια (Κυριακή, αργίες), μαύρη ανασφάλιστη εργασία, προσβολές, παρενοχλήσεις και κακοποιητικές συμπεριφορές. Στον χώρο των ψηφιακών εκτυπώσεων μάλιστα, η ανασφάλιστη δοκιμαστική περίοδος θεωρείται «κεκτημένο δικαίωμα» των εργοδοτών πέραν κάθε νομιμότητας.
Εμείς όμως είμαστε εδώ για να τους υπενθυμίζουμε πως υπάρχει αντίπαλος. Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι ένα από τα βασικά εργαλεία μας για να σταθούμε όρθιοι συλλογικά και αποτελεσματικά. Αποτελούν έναν από τους βασικούς στόχους μας και διεκδίκηση για να μη μένουμε εγκλωβισμένοι στην ατομική αντιπαράθεση με τον εκάστοτε εργοδότη. Προϋποθέτουν αλλά και επιφέρουν μεγαλύτερη συσπείρωση στο σωματείο. Ήδη το σωματείο εργαζομένων του βιβλιοπωλείου Πολιτεία βρίσκεται εδώ και κάποιο διάστημα σε διαπραγμάτευση για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αντίστοιχα, άλλα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία κάνουν τη δική τους προσπάθεια, διεκδικώντας και αυτά υπογραφές συλλογικών συμβάσεων.
Μόνο ο μαχητικός, ταξικός αγώνας των ίδιων των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με την υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ξεκαθαρίζει τις δύο πλευρές της ιστορίας: Από τη μια το κεφάλαιο, που τρέφεται, αναπαράγεται και επεκτείνεται από την εργασία μας, και από την άλλη όλοι και όλες εμείς, εργαζόμενοι/ες, υπάλληλοι, μαθητές και φοιτήτριες, άνεργοι, άμισθες γυναίκες, με μπλοκάκι και σε πλατφόρμες, μετανάστες, Ρομά, κάτοικοι των πόλεων και της επαρχίας. Και μόνο ο δικός μας αγώνας μπορεί να μας φέρει στο προσκήνιο της ιστορίας, γιατί μόνο εμείς παράγουμε τον πλούτο και μόνο εμείς γνωρίζουμε και οφείλουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
- ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
- ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
- ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ-ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ-ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΣΥΒΧΨΑ)
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 2103820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr
