Θα ήταν κάπου στο τέλος του Ιούλιου το 2012 όταν τα ΜΑΤ εισέβαλαν στην Ελληνική Χαλυβουργία συλλαμβάνοντας απεργούς και αλληλέγγυους. Μετά από 9 μήνες απεργία ο αγώνας των χαλυβουργών παίρνει την θέση του στις πιο λαμπρές σελίδες των εργατικών και ταξικών αγώνων δίπλα στον αγώνα της ΛΑΡΚΟ της ΠΙΤΣΟΣ και πολλών άλλων μεγάλων αγώνων, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά στις σελίδες της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Δίπλα στους αγώνες των ανθρακωρύχων της Αγγλίας επί Θάτσερ, τους αγώνες των ιταλών εργατών της Φιατ κλπ
«Ακούστε τη φωνή των χαλυβουργών. Ο αγώνας μας είναι και δικός σας. Απεργούμε σαν μια γροθιά από τις 31 Οκτώβρη. Διαλέξαμε το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας. Υπερασπίζουμε το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας. Δε γυρνάμε για δουλειά μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούμε να επιστρέψουν στη δουλειά οι απολυμένοι συνάδελφοί μας. Νικήσαμε το φόβο και τους εκβιασμούς. Κατεβήκαμε σε απεργία. Είμαστε όρθιοι. Είμαστε ήδη νικητές. Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περιμένουν να έχουμε κουραστεί, να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι. Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι μια μεγάλη νίκη για όλη την εργατική τάξη».
Η σοβαρότερη απεργία των τελευταίων δεκαετιών που έγραψε την πιο μεγάλη εργατική ιστορία αγώνα στα πρώτα χρόνια των μνημονίων, που συγκέντρωσε εναντίον της το Μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου, ήταν ένα από τα σημεία καμπής στους μεγάλους εργατικούς αγώνες την περίοδο του 2010-2012. Σημάδεψε χιλιάδες εργαζόμενους. Υπήρξε μια εμβληματική απεργία απέναντι σε ένα τσουνάμι επιθέσεων κατά των μισθών, των συνθηκών εργασίας, των συνδικαλιστικών και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Το βιβλίο «273+ Ημέρες , ο ιστορικός αγώνας των χαλυβουργών», είναι οι μαρτυρίες των χαλυβουργών Παναγιώτη Κατσαρού, Νάσου Παυλάκη, Βασίλη Σταυρόπουλου, καθώς και της Σοφία Ροδίτη συζύγου του Παναγιώτη Κατσαρού. Η Σοφία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτροπή γυναικών της απεργίες. Μέσα από τα λόγια και τις εμπειρίες τους αναδεικνύονται με μοναδικό τρόπο σημαντικά διδάγματα για τους σημερινούς εργαζόμενους ιδιαίτερα τους νέους.
Ένα βιβλίο γραμμένο από τους ίδιους τους απεργούς, που με την αφήγησή τους περιγράφουν τα γεγονότα που τους σημάδεψαν. Η Αλληλεγγύη, η καταστολή, οι δικαστικοί αγώνες, η θέση του αστικού κράτους. Όλα αυτά και πολλά άλλα, περιγράφονται με απλότητα, σαφήνεια και γλαφυρότητα, από τους πρωταγωνιστές. Μέσα από τις εμπειρίες τους αναδεικνύοντας με μοναδικό τρόπο σημαντικά διδάγματα για τους σημερινούς ταξικούς αγωνιστές. Το πόσο μεγάλη σημασία έχει η δημοκρατική συμμετοχή του κάθε απλού μέλους του συνδικάτου η οργάνωση της τεράστιας αλληλεγγύης που ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας.
Αυτές οι μαρτυρίες καταγράφηκαν σε συνεντεύξεις που πήραν ο Μπάμπης Μισαηλίδης, η Νατάσα Τερλεξή και η Μαρία Πλέσσα, που είχαν λάβει μέρος ενεργά στις δραστηριότητες αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας, άλλα και πρώην συνάδελφοι που συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία του Συνδικάτου Εργαζομένων στο Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος .
Αυτές οι μαρτυρίες αποτελούν παρακαταθήκη για όλη την εργατική τάξη. Όπως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιάς είναι ο απολογισμός της απεργίας στην συνέλευση του Σωματείου που αποφασίστηκε η αναστολή της.
«Τι καταφέραμε με τον αγώνα μας»
«Ο δικός μας αγώνας έφερε στο προσκήνιο τη δύναμη και την αξία του ενωμένου ταξικού αγώνα, το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης. Τα χαρίσματα και τις καλές παραδόσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Τα ατσάλινα, πειθαρχημένα πρωτοπόρα χαρακτηριστικά του βιομηχανικού εργάτη.
Έσπασε το φόβο, τον τσαμπουκά της εργοδοσίας, χτύπησε τη μοιρολατρία, την κλάψα και τη γκρίνια. Προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο λεγόμενο ρεαλισμό, στη συμβιβαστική λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην απάτη του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου.
Οργανώσαμε 20 συνελεύσεις, όπου συλλογικά εκτιμούσαμε την κατάσταση και καθορίζαμε τα επόμενα βήματα μας. Συγκροτήσαμε στο πλάι του ΔΣ, διάφορες επιτροπές που βοηθούσαν στην καλύτερη οργάνωση, στην περιφρούρηση, στην προπαγάνδιση και στην αλληλεγγύη. Μπήκανε όλα τα μέλη των οικογενειών μας στον αγώνα, γυναίκες και παιδιά.
Απευθύναμε ανοιχτό κάλεσμα προς όλη την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό, για να στηρίξει τον αγώνα μας. Πυροδοτήσαμε ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και από πολλά μέρη του εξωτερικού.
Διοργανώσαμε μπροστά στο εργοστάσιο πάνω από 50 εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, εκδηλώσεις για τα παιδιά, για τις γυναίκες. Κάναμε όλοι μαζί Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, γίναμε μέσα από τον αγώνα «μια οικογένεια» όπως πρέπει να είναι οι εργάτες.
Από την πύλη της Χαλυβουργίας πέρασαν χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, χιλιάδες μαθητές , σπουδαστές, εργαζόμενοι από όλο τον κόσμο. Μετατράπηκε σε σχολείο ταξικής διαπαιδαγώγησης και αφύπνισης.
Βγάλαμε τον αγώνα μας έξω από την πύλη της Χαλυβουργίας, έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Μεταφέραμε το κάλεσμα των Χαλυβουργών σε δεκάδες εργοστάσια στην Αττική και σε άλλες πόλεις. Είναι 100δες τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έγιναν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας και σε 10δες πόλεις του εξωτερικού.
Προκαλέσαμε μια σειρά απεργίες αλληλεγγύης στο Θριάσιο, στην Αττική, στον Βόλο, στο να οργανωθεί καλύτερα η αντίσταση των εργατών σε πολλούς χώρους δουλειάς.
Ο αγώνας μας έγινε πηγή αγωνιστικής έμπνευσης για τους εργάτες, για τους νέους, για τους μαθητές. Είναι 100δες και συγκινητικά τα γράμματα από μαθητές που έκφρασαν την αλληλεγγύη τους. Γράφτηκαν ποιήματα, φτιάχτηκαν τραγούδια και είναι σίγουρο ότι θα γραφτούν ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Ο αγώνας μας θα διαβάζεται, θα συζητιέται και θα τραγουδιέται για πολλά χρόνια ακόμα».
Εκδόσεις Διεθνές Βήμα
Σόλωνος 142, Πλ. Κάνιγγος, Αθήνα
Τηλ. 210 88 33 002
diethnesvima@gmail.com, www.diethnesvima.com