Κύμα σεχταριστικής βίας από οπαδούς του σημερινού καθεστώτος προς χριστιανούς και Αλαουίτες οπαδούς του πρώην καθεστώτος Άσσαντ συγκλονίζουν τις τελευταίες ημέρες χωριά και πόλεις στα Δυτικά παράλια της Συρίας και στο κεντρικό τμήμα.
Το κύμα βίας ξέσπασε την περασμένη Πέμπτη, με έναυσμα πολύνεκρη επίθεση φερόμενων ως οπαδών του προηγούμενου καθεστώτος εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας στην πόλη Τζάμπλα, κοντά στη Λαττάκεια, λίκνο της σιιτικής μειονότητας των αλαουιτών, στην οποία ανήκει η οικογένεια του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, που ανατράπηκε από τη συμμαχία ισλαμιστών την 8η Δεκεμβρίου. Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνεχίζει να καταγράφει τον εντοπισμό πτωμάτων παρά το τέλος του κύματος βίας, καθώς πολλοί σκοτώθηκαν μέσα στα σπίτια τους ή σε χωράφια, με συνοπτικές διαδικασίες.
Σύμφωνα με τη ΜΚΟ, που έχει έδρα τη Βρετανία και βασίζεται σε ευρύ δίκτυο πηγών στη Συρία, 683 πολίτες σκοτώθηκαν στην επαρχία της Λαττάκειας, 433 στην επαρχία Ταρτούς, 255 στην επαρχία Χάμα και 12 στην επαρχία Χομς.
Κάτοικοι δυτικών παραθαλάσσιων περιοχής της Συρίας μίλησαν για σφοδρές συγκρούσεις και ανηλεείς δολοφονίες. Η ΜΚΟ και ακτιβιστές δημοσιοποίησαν βίντεο που εικονίζουν εκτελέσεις άοπλων ανθρώπων με πολιτικά ρούχα και άλλα στα οποία διακρίνονται για παράδειγμα δεκάδες πτώματα στην αυλή σπιτιού.
Πολλοί άμαχοι αλαουίτες γυναίκες και παιδιά βρήκαν καταφύγιο στην αεροπορική ρωσική βάση της περιοχής Χμέιμιμ, όπως δήλωσε επίσημο όργανο του υπουργείου εξωτερικών της Ρωσίας. Ρεύμα 20.000 περίπου Σύριων, από τις εν λόγω πληγείσες περιοχές, περνά τα βόρεια σύνορα του λιβάνου αναζητώντας ασφάλεια. Η κατάσταση που δημιουργείται είναι, και εκεί, εκρηκτική.
Σε ολόκληρη τη χώρα και δη στις μεγάλες πόλεις γίνονται ειρηνικές διαδηλώσεις που ζητούν να σταματήσουν οι δολοφονίες αμάχων και κρατουμένων ενώ οι ηγέτες της ΕΕ των ΗΠΑ, ακόμα και Τουρκίας, Ιράν και Ρωσίας ζητούν από τη σημερινή κυβέρνηση να καταπραΰνει την κατάσταση αναβρασμού των διαφορετικών εθνοτήτων και οντοτήτων της Συρίας. Η κεντρική κυβέρνηση επέπληξε με σφοδρότητα αυτές τις ενέργειες και επίσπευσε τη δημοσίευση συνταγματικού νόμου
Ο ισλαμικός νόμος στην καρδιά της νέας συνταγματικής διακήρυξης
Η κυβέρνηση στις 13.03 δημοσιοποίησε τη νέα συνταγματική διακήρυξη που σχεδιάζεται να αποτελέσει τη βάση για την ενδιάμεση περίοδο υπό την ηγεσία του προέδρου Αχμάντ αλ Σαρά του ισλαμιστή σουνίτη που ηγήθηκε της επίθεσης αστραπή η οποία οδήγησε στην εκδίωξη του Μπασάρ αλ Άσαντ από την εξουσία τον Δεκέμβριο.
Η ισλαμική νομολογία θα είναι η «κύρια πηγή» νομοθεσίας, σύμφωνα με την περίληψη που αναγνώστηκε στη διάρκεια της τελετής υπογραφής, μια διαφορά από το προηγούμενο Σύνταγμα όπου αποκαλούνταν «μία από τις κύριες πηγές» της νομοθεσίας.
Η διακήρυξη- σύμφωνα με την περίληψη- εγγυάται παράλληλα το δικαίωμα των γυναικών «στην εκπαίδευση και τη συμμετοχή στην εργασία, εγγυάται τα πολιτικά δικαιώματά τους», και προνοεί για την ελευθερία της γνώμης, της έκφρασης, των μέσων ενημέρωσης και του Τύπου…
«Ελπίζουμε πως πρόκειται για μια καλή αρχή για τον συριακό λαό στον δρόμο της οικοδόμησης και της ανάπτυξης» είπε ο Σαραά που τον Φεβρουάριο είχε δηλώσει πως η διεξαγωγή προεδρικών εκλογών θα χρειαστεί τέσσερα με πέντε χρόνια.
Οι νέες αρχές είχαν αναστείλει το Σύνταγμα και διέλυσαν το κοινοβούλιο, σώμα που εκτελούσε τις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας.
Η νέα συνταγματική διακήρυξη εγκαθιδρύει αυστηρή διάκριση των εξουσιών στη Συρία. Ο εκπρόσωπος της συντακτικής επιτροπής Αμπντέλ Χαμίντ αλ Άουακ, δήλωσε πως υψηλόβαθμη εκλογική επιτροπή θα συσταθεί προκειμένου να επιβλέψει τις βουλευτικές εκλογές. Η συνταγματική διακήρυξη δίνει στον πρόεδρο και τη μοναδική έκτακτη εξουσία της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Εξάλλου, η συνταγματική διακήρυξη προβλέπει τη σύσταση μιας «μεταβατικής επιτροπής δικαιοσύνης», με σκοπό κυρίως την απονομή δικαιοσύνης για τα «θύματα και τους επιζώντες» του καθεστώτος Άσαντ. Σημειώνει τέλος «την ανάγκη να συσταθεί μια επιτροπή για να συντάξει ένα οριστικό Σύνταγμα».
Οι Κούρδοι απορρίπτουν το νέο συνταγματικό πλαίσιο
Η υπό κουρδική ηγεσία οργάνωση που κυβερνά τη βορειοανατολική Συρία απέρριψε αυτή τη συνταγματική διακήρυξη και ζήτησε να ξαναγραφτεί. Το υπό κουρδική ηγεσία Συριακό Δημοκρατικό Συμβούλιο (ΣΔΣ) δήλωσε ότι δεν είναι αρκετή για να προστατεύσει τα δικαιώματα των διάφορων κοινοτήτων της Συρίας, και την «απέρριψε πλήρως» λέγοντας πως «αναπαράγει τον απολυταρχισμό σε μια νέα μορφή» και δίνει απεριόριστες εξουσίες στην εκτελεστική εξουσία.
Ζήτησε να ξαναγραφτεί ώστε ο διαμοιρασμός των εξουσιών να είναι πιο δίκαιος και να υιοθετηθεί αποκεντρωμένο σύστημα διακυβέρνησης.
«Οποιαδήποτε συνταγματική διακήρυξη πρέπει να είναι αποτέλεσμα πραγματικής εθνικής συναίνεσης, όχι σχέδιο που επιβάλλεται από ένα μέρος», ανέφερε το συμβούλιο.
Ο Οτσαλάν και η συνθηκολόγηση στο Κουρδικό παράλληλα με όλην αυτή την αναταραχή τι σηματοδοτεί;
Δημιουργεί σαφείς υπόνοιες μέχρι και βεβαιότητες ότι το αφήγημα, το οποίο ασπασθήκαμε όλοι εμείς στη Δύση, ότι δηλόλη η συριακή αντίσταση συμπεριλαμβανόμενης της στάσης του ίδιου του Άσαντ, των μπααθικών ένοπλων δυνάμεων , των δυνάμεων των πιστών σε αυτόν σε όλη την επικράτεια, έχουν εξαφανιστεί από τη μια μέρα στην άλλη, απέχει από την πραγματικότητα. Είναι πιο πιθανό να υπήρξε υποχώρηση που προήλθε από την κόπωση τόσων χρόνων εμφυλίου , της στέρησης του πληθυσμού και άλλων λόγων και στην ουσία ο νέος εμφύλιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι αντιδράσεις μαχητών του Άσαντ, οι διαμαρτυρίες του πληθυσμού και των Κούρδων δείχνουν ότι οι εστίες αντίδρασης στο νέο καθεστώς είναι πολλές και ίσως η συριακή αντίσταση έχει μεταβάλλει το είδος του πολέμου που διεξάγει σε ανταρτοπόλεμο. Λέγεται ότι οι Μπααθικοί μαζί με τις άλλες οργανώσεις προτίμησαν να υποχωρήσουν, να αλλάξουν τη μορφή του πολέμου σε ανταρτοπόλεμο και να χρησιμοποιήσουν τον Λίβανο ως κέντρο αγώνα.
Ο στρατός του HTS ήδη από τις αρχές της νίκης του άρχισε να απαντάει με τακτική τρομοκρατίας του πληθυσμού στοχοποιώντας θρησκευτικές μειονότητες, μια πρακτική που δημιούργησε το αντίθετο αποτέλεσμα αφού, ειδικά μετά την πλήρη αποτυχία εισβολής στον Λίβανο από τις δυνάμεις του το κίνημα ένοπλης αντίστασης κατά του HTS απέκτησε μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Αλλά αυτή η αντίσταση δεν λειτούργησε-εί μόνη ή μάλλον απομονωμένη από το διεθνή συσχετισμό. Χωρίς αυτόν θα έσβηνε σταδιακά από ελλείψεις. Αντιθέτως, έχει φαίνεται -όπως λένε πολλές πηγές- ενεργή υποστήριξη και χρηματοδότηση από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ οι οποίοι δεν κάνουν βήμα πίσω στο ότι η Συρία πρέπει να είναι εντός του Άξονα της Αντίστασης για την επιβίωση του Λιβάνου και της παλαιστινιακής αντίστασης από τις ενέργειες της αυτοκρατορίας.
Σε σχέση με τη Ρωσία που ήταν ήδη δεσμευμένη με την ειδική πολεμική επιχείρηση στην Ουκρανία η βοήθεια υπήρξε η χορήγηση ασύλου στον Άσαντ και η παραχώρηση της αεροπορικής της βάσης για την προστασία των αμάχων από τις διώξεις του HTS και το ενδιαφέρον της για την επίτευξη ειρηνικού κλίματος στην περιοχή.
Το ερώτημα που αναδύεται βέβαια είναι από ποιες οργανώσεις αποτελείται η αντίσταση αυτή;
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι στην αρχή συστάθηκε η λεγόμενη «Συριακή λαϊκή αντίσταση» από τα προαναφερθέντα τμήματα στρατού και τις λαϊκές μπααθικές πολιτοφυλακές, οι οποίοι πέρα από τις τωρινές μάχες κατά των οπαδών του ΗΤS έχουν πάρει μέρος μαζί με τη Χεζμπολάχ σε επιχειρήσεις κατά του Ισραήλ και της κυβέρνησης HTS. Έπειτα θεμελιώθηκαν οι οργανώσεις «Ισλαμικό Μέτωπο Αντίστασης στη Συρία» από το κόμμα SSNP (εν λόγω οργάνωση είναι μια μίξη χομεϊνικών Σιιτών Σύριων και εθνικιστών κοσμικών Σύριων) και η οργάνωση «Φύλακες της αλήθειας» (διαμορφωμένη από μπααθικούς και σιίτες ιρακινούς εντός Συρίας ή και εθελοντών). Τέλος συστάθηκε η οργάνωση «Μοίρα παραλιακής ασπίδας» από τον αξιωματικό Μικντάντ Φατίχα η οποία αποτελείται πλήρως από μέλη των Δυνάμεων «Τίγρης». Φυσικά από όλους αυτούς δεν μπορούν να εξαιρεθούν και οι συμβολές Σιιτικών Λιβανέζικων φυλών οι οποίες από τις αρχές της προσπάθειας εθνοκάθαρσης της Συρίας προστάτεψαν όσες κοινότητες μπορούσαν.
Από την κατάρρευση της συριακής μπααθικής κυβέρνησης υπήρχαν διάφορα κενά. Γενικότερα ήταν άγνωστο το ποιοί στρατιώτες είχαν παραδοθεί και ποιοί όχι όπως και ποιοί πολεμούσαν και ποιοί όχι. Δηλώσεις του σημερινού καθεστώτος είναι πολύ εύγλωττες σχετικά.
Ο αδερφός του Μπασάρ, Μαχέρ, διοικητής της 4ης Μεραρχίας τεθωρακισμένων, παρέμεινε πίσω και μαζί με στρατεύματα της προεδρικής φρουράς έφυγε προς τα σύνορα με τον Λίβανο. Ένα άλυτο για πολλούς ερώτημα ήταν το τι απέγινε και η 25η ειδικών αποστολών (δυνάμεις Τίγρη), μια μονάδα ειδικών δυνάμεων φανατικά μπααθικών, οι οποίοι προσπάθησαν να κρατήσουν το μέτωπο σε Χομς και Χάμα και φαίνεται πως είχαν κρυφτεί σε περιοχές των επαρχιών Λατάκια και Ταρτούς. Με λίγα λόγια κάποιες χιλιάδες στρατιώτες του συριακού στρατού όπως και πολλοί άλλοι μέλη πολιτοφυλακών και φιλομπααθικών κομμάτων φαίνεται ότι εξαφανίστηκαν μονομιάς και αφέθηκε η τρομοκρατία να νικήσει. Είναι όμως έτσι;
Κουρδικό και Οτσαλάν
Ο Οτσαλάν σε συμφωνία με την Τουρκία, τις δημοκρατικές Συριακές δυνάμεις της Βορειοανατολικής Τουρκίας που συνεργάζονται ενεργά με τα αμερικανικά στρατεύματα έδωσαν γη και ύδωρ στην πολιτική του Τραμπ να μην υπάρχουν οι μικροί «ανόητοι πόλεμοι» των «αδυνάμων κρίκων», στα πλαίσια των κρατών της αυτοκρατορίας τους έτσι ώστε να κατατροπωθούν εν ριπή οφθαλμού όλες οι αντιδράσεις στα σύνορα με το Ιράν, το Λίβανο, το Ισραήλ.
Λέγεται ότι στόχος για τους Κούρδους του ιδεολογικού ρεύματος του Οτσαλάν, δεν είναι πια τα εδάφη της Τουρκίας και της Συρίας όπου οι κυβερνήσεις είναι σύμμαχοι της Δύσης, αλλά τα εδάφη του Ιράκ και του Ιράν στα οποία κατοικούν Κούρδοι. Η συμφωνία Οτσαλάν -Τουρκίας- ΗTS δεν σημαίνει απλώς μια παράδοση όπλων αλλά ένα νέο στάτους κβο στο οποίο θα έχουν επιτευχθεί στόχοι αυτονομίας με τον τρόπο που διαμορφώθηκε από τους Αμερικανούς η οντότητα του Ιρακινού Κουρδιστάν. Ότι το Ιράκ απαγόρευσε την είσοδο τουρκικών στρατευμάτων για την καταπολέμηση των Κούρδων κάτι λέει για αυτό. Αναγνώριση γλώσσας, τοπικά συμβούλια/κέντρα εξουσίας και μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία θα γίνουν οι όροι εξαγοράς του Κουρδικού ζητήματος.
Όμως συγκεκριμένα δύσκολα να αρθεί το καθεστώς αυτόνομης διοίκησης της Ανατολικής Συρίας και ήδη φαίνεται ότι οι Κούρδοι του SDF χτυπώντας τις δυνάμεις του SNA επιδίωξαν περισσότερες διεκδικήσεις έναντι του ΗTS για την συμφωνία που υπογράφηκε..
H επίσημη συμφωνία των Κούρδων της Νοτιοανατολικής Συρίας που υπογράφηκε στις 10.03 με την κυβέρνηση του HTS είναι αμφίσημη. Προβλέπει κατ’ αρχήν την ενσωμάτωση στο κράτος όλων των πολιτικών και στρατιωτικών θεσμών που ανήκουν στην αυτόνομη κουρδική διοίκηση στη βορειοανατολική Συρία. Στο στρατιωτικό μέτωπο, η συμφωνία αποσκοπεί στην ενσωμάτωση των Κούρδων πολιτοφυλάκων στις δυνάμεις ασφαλείας του νέου καθεστώτος. Στο οικονομικό μέτωπο, αποσκοπεί στο να μοιραστούν τα έσοδα από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται σήμερα υπό κουρδικό έλεγχο, ενώ η χώρα έχει μετατραπεί σε ερείπια.
Αυτή η ιστορική συμφωνία, προβλέπει κατάπαυση του πυρός για τους Κούρδους και φαίνεται ότι απομακρύνει τον κίνδυνο μιας νέας τουρκικής επίθεσης. Για τη Δαμασκό, αντιπροσωπεύει μια σημαντική επιτυχία μπροστά στον κίνδυνο κατακερματισμού της επικράτειας μετά από την αναταραχή σε πολλαπλά μέτωπα της χώρας.
Η Δύση και ιδίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες διατηρούν ένοπλη παρουσία στη χώρα, διευκολύνονται για να άρουν τις κυρώσεις κατά της Συρίας.
Ο ρόλος όμως που θα παίξει ως προς δε το σύνολο τόσο του Κουρδικού πληθυσμού όσο και του λοιπού συριακού πληθυσμού είναι αμφίβολος …Μια παρακολούθηση της κατάστασης είναι επιβεβλημένη για να μας δώσει τη δυνατότητα για καλύτερη κατανόηση.
Το Ισραήλ τι κάνει σε όλα αυτά;
Το Ισραήλ αφού πέτυχε τον στόχο του να ρίξει έναν παραδοσιακό του εχθρό βοηθώντας στον εκσυγχρονισμό, πληροφόρηση και εξοπλισμό των διαφόρων δυνάμεων του FSA και HTS ξεκίνησε την κατάληψη περαιτέρω Συριακών εδαφών φτάνοντας μέχρι το όρος Χερμόν κοντά στη Δαμασκό όπως και τον βομβαρδισμό και καταστροφή συριακών στρατιωτικών βάσεων και αποθηκών έτσι ώστε να διαλυθούν οι υποδομές για ανέγερση εκ νέου ενός δυνατού συριακού κράτους.
Το Ισραήλ βέβαια είχε και άλλο έναν στόχο: τον προσεταιρισμό των Δρούζων της Συρίας τους οποίους προσπάθησε να πείσει αναδεικνύοντας την σεκταριστική βία των οπαδών του HTS. Oι Δρούζοι με την παρακαταθήκη του «συριακού σοσιαλισμού» αρνήθηκαν και συνέχισαν να καταδικάζουν την σιωνιστική επιθετικότητα προσκαλώντας ακόμα και την κυβέρνηση HTS για αντίσταση και κοινό αγώνα έναντι στον σιωνισμό, με κατάληξη να παραδώσουν τα όπλα τους στους τελευταίους και να ξεχάσουν τα μειονοτικά δικαιώματα που πριν είχαν. Αυτό αφήνει τους Δρούζους πολιορκούμενους από δύο εχθρικές δυνάμεις και σε μια ευάλωτη θέση. Το σίγουρο είναι ότι το Ισραήλ προσπαθεί να τους εξαγοράσει με προοπτικές εργασίας και προστασίας. Ήδη αυτές τις ημέρες διενεργείται ένα ταξίδι επιφανών Δρούζων στο Ισραήλ.
Με ένα παρόμοιο τρόπο η Ελλάδα μέσω του Πατριαρχείου προσπαθεί να αναλάβει τον ρόλο του προστάτη των χριστιανών στη Μέση Ανατολή έτσι ώστε να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο και να διαλύσει την ρωσική επιρροή του πατριαρχείου Αντιοχείας.
Κλείνοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Συρία παραμένει ένα ενεργό πεδίο ενάντια στις κατακτητικές βλέψεις της Δύσης και της ΕΕ-ΗΠΑ και δεν αποτελεί ένα σταθερό προμαχώνα στους στη Μέση Ανατολή.
