Στις 14.11.21 η Εφημερίδα των Συντακτών προχώρησε στην εξής αποκάλυψη: η ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) αξιοποιείται από την κυβέρνηση για τη συγκέντρωση πληροφοριών καθώς και προσωπικών δεδομένων πολιτών. Πιο συγκεκριμένα και με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν, η ΕΥΠ κατέχει ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις κατοικίας και μέσα κοινωνικής δικτύωσης από άτομα που ασχολούνται με το προσφυγικό ζήτημα- από δικηγόρους, δημοσιογράφους έως και ανήλικα παιδιά και άτομα που εμπλέκονται στο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Κατά κρατική παραγγελία τα παραπάνω χρησιμοποιήθηκαν για παρακολούθηση τόσο των κινήσεων όσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, για την καταγραφή του ιδεολογικού προσήμου των ανθρώπων αυτών.
Η λειτουργία της υπηρεσίας ως κυβερνητικό όργανο (πέραν των αδιάσειστων στοιχείων) επιβεβαιώνεται με τον πιο καταφανή τρόπο από το γεγονός πως ως επικεφαλής της ΕΥΠ έχει διοριστεί ο Π. Κοντολέων, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, για την πρόσληψη του οποίου η κυβέρνηση πέρασε ολόκληρη τροπολογία μιας και δε τηρούσε τα αναγκαία κριτήρια με την μέχρι τότε νομοθεσία.
Φυσικά το ζήτημα πήρε ελάχιστες διαστάσεις στη σφαίρα του δημόσιου διαλόγου. Αυτό όμως που κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει εξοργιστικό, είναι η παραδοχή από την πλευρά της κυβέρνησης μέσω της τοποθέτησης του κυβερνητικού εκπροσώπου χωρίς την παραμικρή προσπάθεια άρνησης ή έστω συγκάλυψης. Είναι σαφές πως πρόκειται για μια ποιοτική τομή, όχι όσον αφορά στις γνωστές και τετριμμένες πρακτικές όλων των κυβερνήσεων: την καταπάτηση προσωπικών δικαιωμάτων, την στοχοποίηση διαφωνούντων ή την κρατική παρακολούθηση. Ποιοτική τομή όσον αφορά στην προσπάθεια κοινωνικής νομιμοποίησης αυτών των πρακτικών και κατά συνέπεια εμπέδωσής τους και κατ’ εξακολούθηση χρήσης τους. Άλλωστε, λίγες μέρες μετά την 17η Νοέμβρη, ας μην ξεχνάμε τις περιόδους της ιστορίας μας κατά τις οποίες ήταν νομιμοποιημένη η παρακολούθηση πολιτών.
Χωρίς αμφιβολία οι παρακολουθήσεις εντάσσονται σε μία συνολική πολιτική κατεύθυνση που βλέπουμε καιρό τώρα να υλοποιείται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κάμερες και έλεγχος ταυτότητας στην είσοδο των σχολών, αστυνομικές δυνάμεις με κάμερες, συλλήψεις αγωνιστών μέσα στα σπίτια τους σε συνδυασμό με κατασκευασμένα σενάρια εναντίον τους, απαγόρευση συναθροίσεων και κινητοποιήσεων με πρόσχημα την πανδημία είναι μόνο μερικά από όσα συνθέτουν την εικόνα αυτής της προσπάθειας από πλευράς του κράτους. Με στόχο μια κοινωνία πλήρως τρομοκρατημένη, πλήρως ελεγχόμενη και πλήρως συμμορφωμένη πορεύεται λοιπόν η τωρινή κυβέρνηση, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Η προαναφερθείσα αποκάλυψη λοιπόν έφτασε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Στέλιο Κούλογλου, να θέτει το εξής ερώτημα: ‘’Συνάδουν αυτού του είδους οι παρακολουθήσεις με τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής;’’.
Η απάντηση όχι μόνο της γράφουσας, αλλά και κάθε σκεπτόμενου πολίτη, είναι πολύ απλή: Όχι απλά συνάδουν αλλά αποτελούν κατευθυντήρια γραμμή!
Όποιος δε το αντιλαμβάνεται μάλλον εθελοτυφλεί- ή αλλιώς ας αναλογιστούμε τα παρακάτω:
Γιατί η ΕΕ συναινεί στην παροχή των προσωπικών μας δεδομένων σε όλους τους κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας (Google, Facebook κλπ.); Οι αναζητήσεις μας στο διαδίκτυο, η τοποθεσία μας ακόμη και πράγματα που συζητάμε είναι προσβάσιμα με βάση το νόμο στο βωμό του κέρδους των εταιρειών και πολύ συχνά διαθέσιμα προς αξιοποίηση ακόμη και για πολιτικούς σκοπούς (π.χ. σκάνδαλο Cambridge Analytica).
Γιατί η ΕΕ επιτρέπει στα κράτη μέλη της να συγκροτούν αστυνομικά σώματα πλήρως εξοπλισμένα με κάμερες, καταργώντας στην πράξη τα προσωπικά δεδομένα και δικαιώματα των πολιτών στη διαδήλωση;
Γιατί στο πλαίσιο της ΕΕ συγκροτούνται συνεχώς ενώσεις μυστικών υπηρεσιών, για τις οποίες δε διασαφηνίζεται ποτέ επίσημα ούτε καν η στοχοθεσία τους; Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η δημιουργία της πλατφόρμας Intelligence College of Europe (ICΕ).
Η προστασία των προσωπικών δεδομένων και κάθε προσπάθεια της ΕΕ να παρουσιαστεί ως προστάτης τους είναι ένα μεγάλο ψέμα με σκοπό να συγκαλύψει μια μεγάλη αλήθεια:
Σε μια περίοδο οικονομικής, υγειονομικής και προσφυγικής κρίσης οι αντιλαϊκές και βαθιά φιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται από το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών υποκινούν αντιδράσεις και γεννούν αγώνες. Η κατοχή προσωπικών δεδομένων και η παρακολούθηση των πολιτών θωρακίζει το σύστημα και είναι ένα εργαλείο εξαιρετικά χρήσιμο στα χέρια του αντιπάλου. Τα προσωπικά μας δεδομένα, μέσω των τρομερών δυνατοτήτων που παρέχει η τεχνολογία, αξιοποιούνται και θα αξιοποιούνται με στόχο τόσο την αύξηση κερδών των οικονομικών γιγάντων όσο κυρίως την προστασία, συντήρηση και ενδυνάμωση του καπιταλιστικού συστήματος.