Ανακοίνωση του Σύγχρονου Κομμουνιστικού Σχεδίου
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό το αντιδραστικό της έργο, σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Οι δυσοίωνες προβλέψεις πως έρχεται ένα εφιαλτικό φθινόπωρο για τη κοινωνική πλειοψηφία, δείχνουν να επαληθεύονται γρηγορότερα από το αναμενόμενο. Η πανδημία είναι εδώ, με τους δείκτες κρουσμάτων, διασωληνωμένων και θανάτων να αυξάνονται καθημερινά και το ΕΣΥ να ετοιμάζεται ξανά, να μετρήσει τα όρια του. Την ίδια στιγμή έχει αποτύχει, να πείσει για την ατομική και κοινωνική ευθύνη των πολιτών και ειδικά των υγειονομικών για τον εμβολιασμό τους. Επιλέγει τον καταναγκασμό, την αναστολή εργασίας και την απειλή της πείνας, αφήνοντας πίσω μεγάλα κενά στο ήδη υποστελεχωμένο σύστημα υγείας με απώτερο στόχο την κάλυψή τους από την «ιδιωτική πρωτοβουλία». Οι αριστερές δυνάμεις χρειάζεται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για μαζική εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού και να μην αφήσουν τις ακροδεξιές αλλά και τις ανορθολογικές – αντιεπιστημονικές αντιλήψεις στο απυρόβλητο.
Σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, οι επιπτώσεις της ταξικής διαχείρισης της πανδημίας την τελευταία διετία γίνονται εμφανείς και σε συνδυασμό με τις εξαγγελθείσες διά στόματος Γεωργιάδη, αυξήσεις τιμών βασικών κοινωνικών αγαθών και ειδών πρώτης ανάγκης (ρεύμα, τρόφιμα) λόγω της ιδιωτικοποίησης, της απολιγνιτοποίησης και της καζινοποίησης της ενέργειας, επαναφέρουν το άμεσο ζήτημα της επιβίωσης του λαού. Παράλληλα η κυβέρνηση προωθεί με διαδικασίες fast track την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, που έρχεται να βάλει τέλος στην επικουρική ασφάλιση. Οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού απέδειξαν την ανικανότητα του “επιτελικού” κράτους, της κυβέρνησης και του κοινωνικού συστήματος, καταστρέφοντας τεράστιες εκτάσεις δασικής βλάστησης και γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων, προϊόν των μεταρρυθμίσεων Κεραμέως, άφησαν έξω από τα πανεπιστήμια χιλιάδες παιδιά, οδηγώντας τα στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Όλα αυτά συσσωρεύουν λαϊκή οργή την οποία ο πρωθυπουργός σε συνεννόηση και συχνά καθ’ υπαγόρευση οικονομικών προστατών του, επιδιώκει να εκτονώσει με τον ανασχηματισμό. Οι στόχοι του βέβαια είναι πολλαπλοί, εικόνα εκτόνωσης, όσο μπορεί, στο εκρηκτικό υπουργείο της αστυνόμευσης, εικόνα ανοχής στο υπουργείο Υγείας και επίδειξη συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης υπερκομματικού χαρακτήρα με την επιλογή Αποστολάκη στο νέο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, η οποία κατέληξε σε ένα πανηγυρικό φιάσκο, και, τέλος, τοποθέτηση σε κατάσταση εκλογικής ετοιμότητας.
Ωστόσο ειδικά το πνεύμα συναίνεσης που επιχείρησε να βγάλει η κυβέρνηση με τον ανασχηματισμό της κατόπιν υποδείξεως και των ΗΠΑ, καταδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη στρατηγική επιλογή. Παρά την αποτυχία της υπουργοποίησης του Αποστολάκη, το έργο της συναίνεσης προετοιμάζεται εδώ και καιρό, με τη συμμετοχή και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν οι συνεχείς προτάσεις της για υπουργούς «κοινής αποδοχής» και ο χαρακτήρας της αντιπολίτευσής του, με την υπερψήφιση σειράς κρίσιμων μέτρων (Ελληνικό, αγορά πολεμικών αεροπλάνων κ.α.).
Η επιλογή συνέχισης και όξυνσης της επίθεσης απέναντι στα εργατικά, λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα είναι σαφής. Γι αυτό άλλωστε και δεν αγγίχθηκαν οι ηγεσίες των Υπουργείων Παιδείας και Εργασίας, που κατέθεσαν σοβαρότατα ταξικά διαπιστευτήρια τους προηγούμενους μήνες με τα αντιδραστικά νομοσχέδια Κεραμέως και Χατζηδάκη αντίστοιχα. Παράλληλα συνιστά πρόκληση για κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό άνθρωπο η ανάληψη του Υπουργείου Υγείας από τον ακροδεξιό Πλεύρη, τη στιγμή που η υγειονομική κρίση μπαίνει σε μία νέα φάση, την οποία το ΕΣΥ καλείται, να δώσει με χειρότερους όρους απ’ ο, τι τα προηγούμενα χρόνια απέναντι στην υποστελέχωση, την έλλειψη μέτρων και το αναδυόμενο ανορθολογικό αντιεμβολιαστικό ρεύμα.
Μπροστά σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες απαιτείται μια γενική, στρατηγική, πολιτική και κινηματική ανασυγκρότηση της Αριστεράς και του μαχόμενου συνδικαλισμού για ένα πρόγραμμα πάλης που θα βοηθά στη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων προκειμένου να αναχαιτίσουμε την επίθεση, να ακυρώσουμε τη συναίνεση, να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας απέναντι στην αντιλαϊκή αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, να επιβάλουμε νίκες και κατακτήσεις με βάση τις ανάγκες των εργαζόμενων και την εποχή μας.
Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, οι διαδηλώσεις στη ΔΕΘ αποκτούν έναν άλλο χαρακτήρα. Υπάρχουν σημάδια που δείχνουν, ότι σε ένα πρωτόλειο επίπεδο αρχίζει, να εμφανίζεται μια μικρή τάση αναδιοργάνωσης του μαζικού κινήματος, που μπορεί, να εκφραστεί και στο δρόμο, σε μια κατεύθυνση υπέρβασης του γραφειοκρατικού, «επιχειρηματικού» συνδικαλισμού καθώς και του κατακερματισμού με βάση στενά κομματικές επιδιώξεις.
Σε αυτή την προσπάθεια οφείλουμε να συμβάλουμε.
