Δεν χώρεσε ο πολιτισμός στα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε πλεονάζοντα πολιτισμό, ότι οι εργαζόμενοι στους χώρους της μουσικής, του θεάτρου, του σινεμά, των εικαστικών τεχνών, των αρχαιολογικών μνημείων είναι τρισευτυχισμένοι, ότι έχουμε πολιτισμό να φάνε κι οι κότες. Κι ας έχουν προηγηθεί, στα χρόνια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης τόσοι αγώνες και τόσες καταγγελίες για αυθαιρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού της κυρίας Μενδώνη, κι ας έχουν συρρικνωθεί έως και καταργηθεί τα καλλιτεχνικά μαθήματα από τα δημόσια σχολεία – ένα έγκλημα που έχει παραγραφεί.
Δεν χώρεσε ο πολιτισμός στην ομιλία του πρωθυπουργού, η οποία ξεχείλιζε από αυταρέσκεια, όπως δεν χώρεσαν τα εκατομμύρια ψόφια ψάρια του Παγασητικού, όπως δεν χώρεσε το έγκλημα στα Τέμπη, ο μεγάλος αριθμός των εργατικών ατυχημάτων, οι τηλεφωνικές υποκλοπές, οι εξωφρενικές αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, ο καλπασμός της ακρίβειας στα είδη διατροφής ή το φάντασμα της λειψυδρίας που πλανιέται πάνω από τη νησιωτική και την ηπειρωτική Ελλάδα.
Απών, λοιπόν, ο πολιτισμός από το πρωθυπουργικό όραμα. Φαίνεται ότι εδώ δεν ισχύει το «εμείς ψωμί δεν έχουμε την τέχνη τι την θέλουμε», αλλά ότι μας περιμένει τόσο πράσινο, ψηφιακό, επενδυτικό, αναπτυξιακό ψωμί που η τέχνη καταντά περιττή.
«Πιο πράσινη, πιο ψηφιακή, πιο ευρωπαϊκή» θα είναι η Ελλάδα του 2027, υποσχέθηκε ο Κ. Μητσοτάκης, αφήνοντας τον μη νεοδημοκρατικό «παλιόκοσμο να λέει, να λέει ό,τι θέλει».
Και ίσως η εγκαταλειμμένη ετοιμόρροπη κατοικία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη στα Εξάρχεια, στον παράδεισο του Airbnb, να συμβολίζει με τον πιο παραστατικό τρόπο το πολιτιστικό όραμα της κυβέρνησης.
