Πάνω στα μάρμαρα, σχεδόν στην είσοδο του νεκροταφείου, καθόταν μια γυναίκα, σα να περίμενε να υποδεχθεί τους προσερχόμενους. Λυωμένα ρούχα πάνω της, το ένα στήθος κρεμόταν, μισολυωμένο το άλλο, ακίνητη κι αμέτοχη στα του κόσμου. Την είδε ο κοινοτικός σύμβουλος που γύριζε στην εκκλησία και αλαφιάστηκε. Ο κόσμος βρίσκεται πριν από τη Μεγάλη Κρίση, ή η Μεγάλη Κρίση έφτασε, οπότε τα πτώματα βγαίνουν και διεκδικούν τα μερίδια της ζωής, της μετά θάνατο; Τρομαγμένος μπήκε στο νεκροταφείο κι είδε τάφους ανασκαμμένους, μαρμαρόπλακες σπασμένες και πεταμένες, οστά σκορπισμένα, καντήλια, βάζα και λουλούδια κάτω… Στις 2 η ώρα μετά το μεσημέρι όλα ήσαν κανονικά, στις 3.30 ο άγγελος της αποκάλυψης είχε κάνει την εμφάνισή του!…
Μετά από τις σχετικές έρευνες διαπιστώθηκε πως δεν ήταν ακριβώς ο άγγελος που είχε κάνει η ζημιά. Τέσσερα νεαρά παιδιά, ο αρχηγός, ως λένε, 21 ετών, οι άλλοι από 12 μέχρι 16, αποφάσισαν να συλήσουν τους τάφους προκειμένου να αποκομίσουν χρυσά ή άλλα αντικείμενα που πιθανόν να βρίσκονταν εκεί. Δεν ξέρω τι αποκόμισαν, δεδομένου πως η συνήθεια της ειδωλολατρικής πίστης να θάβονται οι νεκροί με τα κοσμηματά τους δεν μεταφέρθηκε στο χριστιανικό τελετουργικό της ταφής, κι έτσι οι νεκροί θάβονται με μια καλή τους φορεσιά και έτερον ουδέν, ακόμα και τα δόντια δεν είναι πια χρυσά ώστε να τα αφαιρούν οι ναζί από τα θύματά τους. Μάλλον όμως αυτό είναι δευτερεύον επί του προκειμένου. Καθώς υπάρχουν εύλογες απορίες, αν μη τι άλλο, για την ενέργεια καθεαυτήν.
Θα μπορούσες να την εκλάβεις ως ακραία συνέπεια του εκφυλισμού μιας κοινωνίας σε κρίση, όπου τρυφερά βλαστάρια της αναζητούν πλουτισμό από τα πτώματα, κοινωνία της οποίας οι οικονομικοί ηγήτορες έχουν συλήσει τις ζωές και το μόχθο εκατομμυρίων ζωντανών ή ζωντανών νεκρών, έχουν θανατώσει ή έχουν προκαλέσει τη θανάτωση άλλων τόσων, για τον ίδιο ακριβώς λόγο με τους νεαρούς, τον πλουτισμό. Η διαφορά δεν μπορεί να είναι αριθμητική ούτε των προβλέψεων του ποινικού κώδικα, ο οποίος τιμωρεί βαριά τους πιτσιρικάδες αλλά όχι τους άλλους.
Θα μπορούσες να την εκλάβεις ως μια ακραία εκδήλωση ανατροπής του φόβου που πάντα προκαλεί ο θάνατος και οι νεκροί στους ανθρώπους. Τόσο που το στοίχημα μας όταν ήμασταν παιδιά ήταν αν θα τολμούσαμε να περπατήσουμε νύχτα στο νεκροταφείο. Κανείς δεν το κέρδισε. Τώρα τα πνεύματα των νεκρών δεν αιωρούνται τις νύχτες γύρω από τους τάφους τους ή δεν ξεστρατίζουν σε μικρές νεκρικές περιπέτειες που πανικοβάλλουν τους ζωντανούς και εξάπτουν την φαντασία και το φόβο των παιδιών. Η οργή των νεκρών δεν υπολογίζεται μέσα στην τόση οργή των ζωντανών. Η υλική υπόσταση των πραγμάτων απελευθέρωσε τα παιδιά από τον σχετικό φόβο. Έπαψε έναν φόβο και πολλαπλασίασε όλους τους άλλους. Επέβαλε με κυριαρχικό τρόπο και πολλαπλώς την υλικότητα, ενώ αφαιρεί όλο και πιο συστηματικά την πνευματική ιδέα των πραγμάτων και του κόσμου. Δεν καταργεί τους θεούς και το φόβο τους, καταργεί το πνεύμα της κοινότητας και τις ιδέες του. Κάνει εκείνο που ο Ντοστογιέβσκι έλεγε πως χωρίς Θεό οι άνθρωποι θα ήταν έρμαια της τύχης και των ενστίκτων τους, αλλά όχι χωρίς Θεό, αντίθετα, απλώς πολλαπλασιάζει το Θεό και ταυτόχρονα υλικοποιεί το πνεύμα κατά τρόπο χυδαίο, εκμαυλιστικό – κάτι σαν υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη…
Θα μπορούσες να την εκλάβεις ως τη χυδαία συνέπεια της κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν καθημερινής εμπορίας πτωμάτων που ασκούν τα τηλεοπτικά κανάλια, πολλαπλασιάζοντας, μέσω αυτού, το φιλοθέαμον κοινό τους.
Θα μπορούσες να το εκλάβεις ως ένα απλό μεμονωμένο περιστατικό, αν τα συμβάντα που παραπέμπουν σε υποβάθμιση της αξίας της ζωής και των φορέων της, πολλώ δε μάλλον των φορέων της μη ζωής, των νεκρών, δεν είχαν πάρει τη μορφή επιδημίας. (Καθώς η προσβολή των νεκρών από τους ποικίλους κληρονόμους και διαδόχους τους έγινε συνηθισμένο έγκλημα, πλην μη ποινικά κολάσιμο). Η περιφρόνηση προς μια αξία και την προσδοκία καλύτερης ζωής της κοινωνίας, γερνάει απότομα τον κόσμο, σαν τις παλιές βαρβαρικές επιδρομές ή όταν τα αποβράσματα της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης έβγαιναν από τις τρύπες τους και ρήμαζαν, λεηλατούσαν, σκότωναν…
Όπου ο εργοδότης στο Μαραθώνα πυροβολεί τους αλλοδαπούς εργάτες που ζήτησαν να πληρωθούν για τη δουλειά τους, νομίζοντας φαίνεται πως έτσι είναι το κανονικό – όπως σύμφωνα με τα θεσμοθετημένα οι μεγάλοι εργοδότες πληρώνουν το γνωστό πινάκιο φακής αντί κανονικής αμοιβής στους εργαζόμενους, έτσι νομίζει κι αυτός, ανάλογα με το μέγεθος του, πως δεν μπορεί ή δεν πρέπει να πληρώνει, δεν βγαίνω μανούλα μου σου λέω!
Και ακολούθως, όπου η ελληνική κυβέρνηση βάζει φράχτη στη θάλασσα για να εμποδίζει τα αποκεί πτώματα να περάσουν αποδώ και τα ίδια κανάλια της ντροπής φρικιούν γιατί πρόσφυγες κατατρεγμένοι κοιμήθηκαν στο ιερό της εκκλησίας, προσβάλλοντας προφανώς το χριστιανό Θεό με την ιεροσυλία τους, καθώς ο “Θεός της Αγάπης”, ο “ελεήμων”, δεν σηκώνει ξένους κάτω από τη στέγη του.
Και ποιος θα πει πως το Άουσβιτς είναι παρελθόν που δεν θα επιστρέψει; Όχι μόνο μέσω των νεοφασιστικών ομάδων. Στα ψιλά και απαρατήρητα πέρασε η πληροφορία πως η γερμανική Βουλή καταψήφισε την πρόταση να υποδεχτεί το 1000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που θα φτάσουν στη Γερμανία από την Ελλάδα. Ούτε μια πράξη συμβολική, ένα μήνυμα για την αξία και την εκτίμηση του ανθρώπου και της ανθρωπιάς!..
Γι’ αυτό σας λέω, το νεκροταφείο του χωριού της Μεσσηνίας, όπου συνέβη η τυμβωρυχία, είναι ίσως ο συμβολικός τόπος.
Στην ινδική μυθολογία προβλέπεται η εποχή του Καλιγιούγκα. Πρόκειται για την τελευταία και δεινότερη περίοδος της ανθρωπότητας κι εκεί οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να δουν μες στους πνευματικούς κόσμους!…
