Από την ΟΜΑΔΑ ΠΛΕΥΣΙΣ
Εικαστική performance σε 7 σκηνές στο θέατρο ΡΟΕΣ
«Η τέχνη είναι η απάντηση στη μοναξιά, δημιουργεί μιαν άλλη ζωή και φόρτιση στα πράγματα. Η σύνδεση είναι αυτή που καθορίζει την ύπαρξη. Υπάρχουμε, για να υπάρχουμε μαζί με τους άλλους και η τέχνη είναι το κλειδί για να ξαναβρεθούμε κοντά. Η επαναπροσέγγιση δεν μπορεί να γίνει λογικά, παρά μόνο ως κατανόηση μιας ανάγκης. Αν ο άνθρωπος, εξελιχθεί θα εξελιχθεί ως κοινότητα και όχι ως ατομικότητα», δηλώνει ο εμπνευστής της ομάδας Αντώνης Κουτρουμπής.
27 χρόνια στο χώρο του θεάτρου αντικειμένων, της performance και του σωματικού θεάτρου λοιπόν.
Για την ομάδα της «Πλεύσις» η έρευνα γύρω από το σωματικό θέατρο, δηλαδή την έκφραση μέσω της επαφής, της σωματικότητας, της άρρητης «συνομιλίας» μέσω του ανθρώπινου αγγίγματος, της επαφής και της αγαπητικής σχέσης που αναπτύσσεται μέσω αυτού, αποτελεί τον ίδιο το λόγο της ύπαρξής της. Η Πανδημία, που έφερε την νέκρωση της ανθρώπινης επαφής και των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών ανταλλαγών, έμοιαζε λοιπόν να ακυρώνει τον ίδιο τον λόγο ύπαρξης της ομάδας τόσο πραγματιστικά όσο και ιδεολογικά, οντολογικά. Παράλληλα αναδεικνυόταν στο μέγιστο βαθμό η ανάγκη της εγγύτητας των ανθρώπινων σωμάτων, η συναισθηματική ύπαρξη και ισορροπία των οποίων έμοιαζε να διαταράσσεται απόλυτα ως συνέπεια της απομόνωσης και της απόστασης.
Με έξι μήνες δουλειάς, εν μέσω καραντίνας ως αντίδοτο στον αργό συναισθηματικό θάνατο του σώματος των ανθρώπων, η ομάδα Πλεύσις σε συνύπαρξη και συνδημιουργία με το κουκλοθέατρο Αγιούσαγια και το θέατρο μαριονέτας Ανταμαπανταχού, μας έφερε στη σκηνή από τον περασμένο Μάρτιο μια περφόρμανς – εγχείρημα αποκατάστασης της νέας πραγματικότητας. Η «Απουσία, το σώμα» ήρθε στις «Ροές» ως μια προσπάθεια υπενθύμισης της δύναμης της σωματικής επαφής, ως άρνηση του φοβικού κλίματος που δίχασε την κοινωνία.
Η παρουσία της κούκλας είναι ο εικαστικός πυρήνας της παράστασης, αλλά δεν είναι ο μόνος, αφού «έχει πάντα ενδιαφέρον, ο τρόπος που η εικαστική τέχνη σε αντιπαραθέτει με μια εικόνα» όπως μας λέει ο δημιουργός της.
Η εικονοποιία της, εμπλουτίζεται με επιρροές από κορυφαίους Ευρωπαίους εικαστικούς, όπως τα πρωτογενή υλικά του Γιάννη Κουνέλη, οι ανθρώπινες εγκαταστάσεις του Χουάν Μουνιόζ και οι ποιητικές μινιατούρες του Ισαάκ Κορντάλ.
Κοντά σε αυτά, τα ‘παραδοσιακά’ μέσα – που φέρουν όλα τη σφραγίδα του χειροποίητου και του φθαρτού υλικού – θα βρει τη θέση της και η νέα τεχνολογία. Η αφήγηση της «Απουσίας» επικουρείται από την χρήση κινηματογραφικών μέσων (projection μέσω live camera) και την σύνθεση ηλεκτροακουστικών τοπίων. Ο Αντώνης Κουτρουμπής σε συνέντευξή του ξεκαθαρίζει πως ακόμα και εδώ, δεν θα λείψει ο χειροποίητος τρόπος της κινηματογράφισης, «άρα δεν θα έχουμε, απλώς, ένα παγερό video που θα αναδεικνύει τις μορφές».
Η «Απουσία, το σώμα» είναι η πρώτη απόπειρα της «Πλεύσις» να συνδιαλλαγεί με το χώρο του κουκλοθεάτρου. Όπως φαίνεται, δεν θα είναι η τελευταία. Το έργο, εκτός από τον κύκλο παραστάσεων που άνοιξε στις «Ροές», συμμετείχε στο Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου στην Καλαμάτα και το φθινόπωρο θα δώσει το παρών στο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου που διοργανώνεται στο Μπιλμπάο.
Όπως δε, μας ενημερώνουν οι συντελεστές:
«Την παράσταση διατρέχει μία “χειροποίητη αφήγηση” η οποία έχει ως επίκεντρο τη σωματικότητα των ερμηνευτών και τις θεατρικές κούκλες. Μέσα σε μία ατμόσφαιρα ονείρου οι performers, οι μαριονέτες διαφόρων μεγεθών με σύνθετες τεχνικές χειρισμού και τα φυσικά υλικά θα συναντηθούν, θα μιλήσουν για την μοναξιά, για την εγγύτητα των σωμάτων, την απουσία της σωματικής επαφής, για την δυστοπία που βιώνει η ανθρώπινη ύπαρξη σήμερα. Η αναζήτηση, η σύνδεση και η μνήμη είναι τα μοτίβα που καθορίζουν και συνδέουν τις εικόνες και τις καταστάσεις της αφήγησης.
Η σκηνική εγκατάσταση, ένα αυτοσχέδιο «στάδιο» λιτής αισθητικής, κυριαρχεί στο χώρο. Ζωντανεύει σταδιακά μέσα από μια σειρά αυτόνομων συγκινησιακά φορτισμένων ιστοριών για την απουσία του «άλλου». Η σύμπραξη καλλιτεχνών δίνει έμφαση στη χρήση κινηματογραφικών μέσων (projection μέσω live camera), στη σύνθεση ηλεκτροακουστικών τοπίων και live electronics δημιουργώντας επάλληλες πραγματικότητες. Οι θεατές γίνονται μέρος ενός «διαφορετικού κόσμου» γεμάτου μεταφορές και ανακάλυψη.
Το εικαστικό σύμπαν της παράστασης έχει ως έμπνευση 3 πόλους της σύγχρονης Τέχνης: Τον εικαστικό Γιάννη Κουνέλλη, καθώς και τους Ισπανούς γλύπτες Juan Muñoz και Isaac Cordal.
Η νέα παραγωγή προτείνει μία αφήγηση που εστιάζει στην παρουσία των performers, στις στάσεις των σωμάτων τους, στις χειρονομίες τους και στην ενέργεια τους. Στόχος της είναι να επαναφέρει και να μεγεθύνει τα σταθερά ζητήματα από το καλλιτεχνικό σύμπαν της ομάδας Πλεύσις: Το μετασχηματισμό, την εικονική πραγματικότητα, τη σχέση του performer με τα σκηνικά αντικείμενα και, πάνω απ’ όλα, υποστηρίζοντας μία σκηνική γλώσσα με αρχή και τέλος το εκφραστικό σώμα.»
Εμείς που πήραμε μέρος ως κοινό σ’ αυτήν την άσκηση συνδιαλλαγής του ανθρώπινου σώματος με τα ομοιώματα των ανθρώπινων μελών και τις κούκλες, συνειδητοποιήσαμε ότι όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν ευσεβείς πόθους των συντελεστών και του Δημιουργού της Αντώνη Κουτρουμπή.
Πήραν σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μας. Σπασμένα σώματα και άδεια βλέμματα, σπάραζαν προκειμένου να συναντηθούν, να ενωθούν, να ολοκληρωθούν και πάλι μέσα από την εγγύτητα που αποτελεί τη φυσική τάση του ανθρώπου, του κοινωνικοποιημένου ατόμου. Τα δε βλέμματα πάσχιζαν ν’ ακουμπήσουν στο βλέμμα του Άλλου για να καθρεφτιστούν στα μάτια του και να λάβουν ως αντίδωρο την ίδια τους την ύπαρξη.
Η υπέροχη αυτή παράσταση, προϊόν μόχθου πραγματικού και υψηλότατης καλλιτεχνικής αξίας, προσωπικά μου πυροδότησε έντονα συναισθήματα αρχικά αγωνίας και συνειδητοποίησης της απόστασης που έχουμε πάρει απέναντι από τον εσώτερο εαυτό μας, ως αντανάκλαση της απομάκρυνσής μας από τον Άλλον. Σταδιακά τα συναισθήματα γλύκαιναν όσο τα σπασμένα μέλη έβρισκαν το ταίρι τους και τα σώματα ακουμπούσαν το ένα το άλλο συστήνοντας μια νέα ολότητα.
17,18 Δεκεμβρίου, ήτοι Σάββατο, Κυριακή στις 9.00 μ.μ. οι τελευταίες παραστάσεις. Προτείνω ανεπιφύλακτα να μην χάσετε αυτήν την παράσταση.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Δημιουργία, ερμηνεία: Όλγα Γερογιαννάκη, Στάθης Μαρκόπουλος, Γιώτα Κοτρώνα, Αντώνης Κουτρουμπής
Sound art, Live electronics: Λουκάς Μεσσηνέζης
Live camera: Παύλος Μαυρικίδης
Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Αντώνης Κουτρουμπής
Μουσική σύνθεση: Μηνάς Εμμανουήλ
Σχεδιασμός και κατασκευή κουκλών: Στάθης Μαρκόπουλος, Ελένη Παναγιώτου, Νίκος Τόμπρος,
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Κοστούμια: Όλγα Γερογιαννάκη
Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Στάθης Μαρκόπουλος, Θένια Κουτρουμπή, Αντώνης Κουτρουμπής
Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη
Φωτογραφίες: Θανάσης Καρατζάς
Trailer, Video παράστασης: Παύλος Μαυρικίδης
Παραστάσεις: 3,4,10,11,17,18 Δεκεμβρίου
Σάββατο, Κυριακή 9.00 μ.μ.
