Μη με μαλώσεις μαμά
Πήρα μαζί μου το καλό μου μπουφάν
Αυτό το νταμπλ φας
Απέξω κόκκινο, ρουμπινί, χρώμα βυζαντινό
Αδιάβροχο μου είπες,
«στο πήρα αδιάβροχο
να μη σε πιάνουν οι καιροί
Εκεί που σε γυρνά η ηλικία σου
Σε γήπεδα, σε συναυλίες, δίπλα σε λίμνες
Αγκαλιά με το κορίτσι σου
Στα σκαλάκια του Χημείου
Δεμένο στη μέση σου,
όταν τρέχεις στις λεωφόρους του μέλλοντός σου
στα χέρια σου σημαία και λάβαρο
του ενθουσιασμού σου
από τις μουσικές της νιότης
να το προσέχεις…άκουσες….»
Κι από μέσα, μαμά, εγώ έκρυψα
άλικα φιλιά σε πράσινο φόντο
σημαδάκια μικρά της ζωής
αυτοκολλητάκια του ψυγείου
«θ’ αργήσω, φάτε»
«έφυγα, μη με περιμένετε»
Με τη σιγουριά της επιστροφής
Τώρα το είδα μαμά να πετάει μόνο του
Πάνω από τις λιωμένες ράγες
Χωρίς εμένα μέσα
Αυτή τη φορά δε φταίω μαμά
Κάηκε λίγο το δεξί του μανίκι
Λάσπωσε κάπως κι η κουκούλα
Σκίστηκε μαμά το καλό μου το μπουφάν
Και μερικά χαρτάκια ξέφυγαν
κόλλησαν στον αέρα
«φεύγω, φιλάκιααα»
Πες στο μπαμπά ότι τον αγαπάω
Κι ότι εγώ του «κλεψα» πέρυσι
το πράσινο αδιάβροχο
Το καλό του
Έβρεχε θυμάσαι;
Η μέρα σκάλωσε στις 28 του μήνα Φλεβάρη
Άλλος χρόνος δεν ήρθε
Ο.Μ
(28-2-2024)
΄Ενας χρόνος μετά
