«Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας. Δώστε μου μισή ώρα από την Κυριακή σας»
Αυτό είναι το τελευταίο μήνυμα που έστειλε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευση Στ. Kασσελάκης, στον Ελληνικό λαό εν όψει των ευρωεκλογών.
Δεν ξέρω εάν πρέπει να θυμώσω ή να γελάσω.
Δηλαδή τί μας λέει ο …ποιητής; Εάν του παραχωρήσουμε προσωπικά, όχι στο κόμμα του, σ’ αυτόν, μισή ώρα από την Κυριακή μας, θα σώσουμε τη ζωή μας; Δώσε και σώσε. Σαν την παλιά διαφήμιση.
Να ψηφίσουμε αυτόν προσωπικά. Έτσι θα σωθούμε. Κάτι σαν καμπάνια Ιεχωβάδων δηλαδή. Ή Δήλωση Αυθαιρέτων κτισμάτων, «Δήλωσέ το και σώστο».
Εν τω μεταξύ μία βδομάδα πριν τις εκλογές ασχολούνταν όλοι με το υποτιθέμενο πόθεν έσχες του. Που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα excelάκι, συμπληρωμένο στο πόδι και από το οποίο για να είμαστε ειλικρινείς, περισσότερο αποδεικνύονταν τα αεριτζίδικα λεφτά του, οι εταιρείες, (οι δηλωμένες για να εξηγούμαστε), τα τεράστια τραπεζικά δάνεια (αλήθεια ποιος του τα εγγυάται), παρά κάποια αμύθητη περιουσία που έφτιαξε με τη σκληρή δουλειά του (αλήθεια με τη δουλειά τίνος;).
Το οποίο εξελάκι περιλαμβάνει επίσης δύο ΙΧ αυτοκίνητα, το ένα εκ των οποίων στοιχίζει 250.000 ευρώ. Αυτά κάτι σηματοδοτούν, όπως λένε οι γνωρίζοντες οικονομικά.
Ήτοι, ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ένας αεριτζίδικος οικονομικός κύκλος με δανεικά στον οποίο η αστική τάξη διεθνώς τζογάρει, κερδίζει και στο τέλος βυθίζει στην κρίση και την πτώχευση κράτη και λαούς, όπως μάθαμε για τα καλά με την πτώχευση του 2010.
Αυτός ο άνθρωπος θέλει να πείσει τον εργαζόμενο για 780 – 1.500 ευρώ καθαρά το μήνα, ότι εκπροσωπεί την Αριστερά!
Έτσι έπρεπε να παρακολουθήσουμε έναν καυγά για το ποιος είναι πλουσιότερος και ποιος κατέχει περισσότερα ακίνητα.
Αλήθεια είναι ο Κ. Μητσοτάκης , ο Νίκος Βούτσης της Νέας Αριστεράς (ο καλυτερότερος ευρωβουλευτής ever), ή να ψάξουμε λίγο καλύτερα και να πέσουμε και σε γνωστούς αγωνιστές της ευρύτερης ή και κομμουνιστικής αριστεράς;
Μήπως να μας ενημερώσουν και όσοι έχουν επενδύσει στη Black Rock όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που μαζί με τους άλλους αποχωρήσαντες από τον «αμαρτωλό» Σύριζα του Κασσελάκη, έχουν ξεπλυθεί στην κολυμπήθρα του Συλωάμ;
Εν τω μεταξύ οι δεξιοί με θράσος αθωώνουν τους εαυτούς τους με τη δικαιολογία ότι αυτοί το δικαιούνται ως …δεξιοί που είναι, σε αντίθεση με τους δηλωθέντες ως αριστερούς που τους απαγορεύεται.
Ε, και αν το παρακάνει άτσαλα και μία …Καϊλή θα αποδείξουμε ότι η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη.
Ένα γραφειοκρατικό τέρας είναι η ΕΕ που πληρώνει αδρά τους υπαλλήλους της, ανάλογα με την βαθμίδα τους. ΄Ενας εσμός συμβούλων και παρασυμβούλων, λόμπυ επιρροής και διακρατικής, διηπειρωτικής και διευρωπαϊκής διαπλοκής εταιρειών για το μοίρασμα πόρων και ψήφιση νομοθεσιών ενάντια σε κάθε έννοια κρατικής παρέμβασης και κοινωνικής, φιλολαϊκής πολιτικής. Ένα μεγάλο φιλοπόλεμο λόμπυ, υπόδουλο στο ΝΑΤΟ.
Κι εκτός αυτού υπάρχει μια ζέουσα πραγματικότητα:
Στη χώρα μας το 30% του ελληνικού λαού δεν μπορεί να καλύψει το μισό μήνα τουλάχιστον.
Ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα υπονόμευσης του κράτους δικαίου, καταστροφής του ΕΣΥ και της δωρεάν παιδείας, χειραγώγησης της ενημέρωσης και κρατικής διευκόλυνσης του καταστροφικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου με αποτέλεσμα ακρίβεια, πληθωρισμό, εγκληματικότητα και απελπισία των νέων και των ταξικά ευάλωτων πολιτών.
Με τις πολιτικές της ΕΕ και τις στοχευμένες χρηματοδοτήσεις, η πράσινη ανάπτυξη και η ενέργεια έχουν χαρίσει πακτωλούς χρημάτων στις πολυεθνικές και τους κερδοσκόπους. Η ακροδεξιά και ο νεοφασισμός φυσικά έχουν σηκώσει κεφάλι με όλα αυτά, και ένα κράμα νεοφιλελεύθερου οικονομικού αντικρατισμού, χυδαίας ξενοφοβίας και αυταρχισμού απέναντι στα λαϊκά αιτήματα, αποτελούν την κανονικότητα και την «σωστή πλευρά της ιστορίας» για τους οπαδούς της Συλλογικής Δύσης.
Η οποία Συλλογική Δύση (στην οποία ανήκουμε, αντίθετα με την μεταπολιτευτική τακτική διπλωματικής και εξωτερικής πολιτικής) επιτρέπει να χρησιμοποιηθούν αμερικανικά και ευρωπαϊκά όπλα προκειμένου η Ουκρανία να χτυπήσει τη Ρωσία στην καρδιά της.
Η σφαγή στη Γάζα συνεχίζεται και η ΕΕ νίπτει τας χείρας της.
Ενώ «αριστεροί» και σοσιαλδημοκράτες, τάχα μου, κλαίνε για την τύχη των Παλαιστινίων αλλά τους διαχωρίζουν από την πολεμική τους μάχιμη εμπροσθοφυλακή, δηλαδή τη Χαμάς και ούτε που ψιθυρίζουν για ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους. Τέτοια υποκρισία και καλυμμένος φιλοσιωνισμός.
Ποια Αριστερά λοιπόν θα έδινε με αξιώσεις τη μάχη για την ανατροπή των παραπάνω και αντίστοιχα για την υπεράσπιση όσων αξίζουν;
Ποια Αριστερά θα έλκυε με το παράδειγμά της τη νεολαία που δεν θα πάει να ψηφίσει, (όπως δηλώνει μεγάλο τμήμα της) αλλά είναι στους δρόμους με κάθε ευκαιρία και δίνει μάχες και για τη Γάζα και για την ειρήνη και για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου και για τους ντελιβεράδες;
Πάντως όχι η Αριστερά του Στ. Κασσελάκη και των παραφυάδων του.
Υ.Γ. Για να προλάβω κάποιους που θα ισχυριστούν ότι ιστορικά στην κομμουνιστική αριστερά πάντα υπήρχαν κάποια πλούσια στελέχη, ηγέτες και οπαδοί, θα ήθελα απλώς να σημειώσω ότι φυσικά και υπήρξαν φωτεινές εξαιρέσεις.
Άνθρωποι αγωνιστές, ταξικοί αποστάτες (τους έλεγαν), που έδωσαν τη ζωή τους και στους λαϊκούς αγώνες και στον αντιφασιστικό πόλεμο και πήραν μέρος σε επαναστάσεις, και στον Ελληνικό και τον Ισπανικό Εμφύλιο. Ναι, ήταν τότε που η ένταξη στην κομμουνιστική περιπέτεια, σήμαινε διώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις, θάνατο.
Έχετε κάποιον να αναφέρετε για σύγκριση από τους σημερινούς ηγέτες με κείνους;
Για να τον προσκυνήσουμε με σεβασμό.
