Η HayatTahrir Al-Cham (HTC) υπήρξε η κυρίαρχη ένοπλη ομάδα στη βορειοδυτική Συρία, επικεφαλήςτων φατριών των ισλαμιστών ανταρτών κατά του προηγούμενου καθεστώτος, που κατέλαβαν τη Δαμασκό και ανέτρεψαν τον Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Σαν προϊστορία
Η HTC σχηματίστηκε το 2017 με βασικό πυρήνα την Αλ Κάιντα.Σήμερα επιμένει ότι έχει έρθει σε ρήξη με τον υπερεθνικό τζιχαντισμό.Έγινε γνωστή παίρνοντας τον έλεγχο του θύλακα Ιντλίμπ. Από το 2017 έως σήμερα, η HTC έχει εξαλείψει ή απορροφήσει άλλες ισλαμιστικές παρατάξεις στην περιοχή αναγκάζοντας τις συχνά ναμετεγκατασταθούν σε εδάφη που ελέγχονται από την Τουρκία στον βορρά,οδηγώντας στη σύλληψη ή τη δολοφονία των ηγετών τους.Στόχος κυρίως τωνκαθεστωτικών δυνάμεων,ιδιαίτερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η HTC ξέφυγε από τον θύλακα της Ιντλίμπ στις 27 Νοεμβρίου και κατέλαβε την πόλη του Χαλεπίου μέσα σε λίγες ημέρες, δίνοντας το έναυσμα για μια αστραπιαία προέλαση προς τη Δαμασκό. Η επίθεση αυτή οδήγησε στην ανατροπή του καθεστώτος της οικογένειας Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου 2024.
Από τον Απρίλιο του 2020, όταν πάγωσε ο εδαφικός έλεγχος της χώρας, μέχρι την πτώση του, το καθεστώς της Δαμασκού, με τη βοήθεια της Ρωσίας και την υποστήριξη του Ιράν μέσω της λιβανέζικης Χεζμπολάχ και των σιιτικών πολιτοφυλακών της περιοχής, αντιμετώπισε πολλά μέτωπα πολέμου. Στην περιοχή Ιντλίμπ στα βόρεια, το καθεστώς αντιμετώπισεμαζί με την ομάδα HayatTahrir Al-Sham, τις ομάδες της επαναστατικής αντιπολίτευσης. Επίσης στο βορρά, οι κυβερνητικές δυνάμεις συγκρούστηκαν με υποστηριζόμενες από την Τουρκία παρατάξεις. Στην κεντρική Συρία, σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή της ερήμου, το συριακό καθεστώς βρέθηκε αντιμέτωπο με την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος. Αν και η τζιχαντιστική οργάνωση δεν ελέγχει πλέον εδάφη στη Συρία, οι συγκρούσεις μεταξύ των μαχητών της και του συριακού στρατού παρέμειναν επί πολλοίςμια σημαντική διάσταση της σύγκρουσης.
Η κατάσταση στη Συρία σήμερα
Στη μετά Άσαντ εποχή η Συρία, εξαντλημένη από 14 σχεδόν χρόνια εμφυλίου πολέμου,με χωριά πόλεις και ύπαιθρο ερειπωμένα από τις συγκρούσειςτων αντιμαχόμενων και με κατεστραμμένηοικονομία,υπόκειταισε συνεχείς επιθέσεις,καταστροφές, αρπαγές γυναικών – αλαουϊτών και άμαχου πληθυσμού, εκτοπίσεις διωκόμενων, σφαγέςκαι βιαιότητες κάθε είδους. Όλα αυτά ενισχύονταιαπό τις εσωτερικές αντιπαλότητες του υπό γενέσει νέου κράτους μεταξύ των στελεχών της HTCκαι άλλων φατριών και μετις διάφορες εθνότητες που συναποτελούν τη Συρίακαθώς καιαυτών των εθνοτήτων -κοινοτήτων μεταξύ τους και απέναντι σε εξωτερικούς παίκτες που συνεχίζουν να δρούν στο Συριακό χώρο.Κι όλα αυτά παρόλο που το Ιράν, και οι εγκαταστάσεις του, καθώς και της Χεζμπολάχ, της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Τζιχάντέχουν αποδυναμωθεί και οι πρώην συνεργάτες του καθεστώτος Αλ-Άσσαντ,ΗΠΑ και Ρωσσία έχουν συρρικνωθεί στις επιδιώξεις του νέου καθεστώτος για διεθνή υποστήριξη,
Παρά την προσπάθεια παρουσίασης, εκ μέρους του νυν μεταβατικού προέδρου Αλ Σαραά, ενός συμπεριληπτικού όλων των κοινοτήτων καθεστώτος, δημοκρατικού και υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι συγκρούσεις δεν πείθουνγια του λόγου το αληθές. Και το καθεστώς παραμένει ασταθές τόσο από τιςεσωτερικές συγκρούσεις των αντίπαλων κοινοτικών φατριώνόσο καιαπότις εξωτερικές επιβουλές.
Τα εσωτερικά μέτωπα, από την κατάληψη της εξουσίας από την HTC μέχρι σήμεραείναι βασικά με τις εξής κοινότητες -εθνότητες:
- Στη βορειοανατολική Συρία με τους Κούρδους
- Στα παράλια στης Μεσογείου με τους Αλουίτες – φυλήστην οποία ανήκε και η οικογένεια Άσαντ
- στα νότια σύνορα με Ισραήλ και Ιορδανία με Βεδουίνους,Δρούζους και Μαρωνίτεςλόγω κυρίως επιθέσεων από Ισραήλστην κεντρική Συρία με μέλη των ομάδων τζιχαντιστών.
Ενώ δύο είναι πια οι βασικοί εμφανείς εξωτερικοί παίκτες(εκτός των ΗΠΑ):
- To Ισραήλ το οποίο εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες της νέας συριακής κυβέρνησης και τις αντιπαλότητεςστο πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό μωσαϊκό των λαϊκών κοινοτήτων της Συρίας (Κούρδοι, Αλαουίτες, ΜαρωνίτεςΧριστιανοί, Δρούζοι , πρώην οπαδοί του Άσσαντ κ.λπ.)και στους άνδρες των στρατευμάτων του Αλ Σαραά (πρώην ή και νυν τζιχαντιστές, σαλαφιστέςελεύθεροιΣουνίτες και άλλες εθνότητες εκτός Συρίας ουιγούροι,τσετσένοι κ.λπ.).
- και ηΤουρκία της οποίας ο πρόεδρος ΡετζέπΤαγίπΕρντογάν επιδιώκει να εδραιώσει την επιρροή του στην περιοχή.
Ισραήλ
Μετά την κατάρρευση του συριακού καθεστώτος, ο ισραηλινός στρατός δεν περίμενε την επιβεβαίωση ότι ο Μπασάρ Αλ Άσαντ είχε διαφύγει προτού εισέλθει στην αποστρατιωτικοποιημένη νεκρή ζώνη των Υψιπέδων του Γκολάν στις 8 Δεκεμβρίου 2024.
Και πριν από αυτό, το εβραϊκό κράτος άρχισε καταστρέφοντας τον μοναδικό συμβατικό εχθρικό στρατό που απέμενε στα σύνορά του. Από την πτώση του Άσαντ, η πολεμική ισραηλινή αεροπορία έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 730 επιθέσεις εναντίον στρατηγικών υποδομών και δυνατοτήτων, σύμφωνα με τον CharlesLister, του Middle East Institute. Στη συνέχεια, για να ασκήσει επιρροή στο συριακό παιχνίδι, το Ισραήλ εισήλθε στρατιωτικά στη Συρία, πέρα από το οροπέδιο του Γκολάν. Τη νύχτα της 2ας Απριλίου μονάδες της 474ης ισραηλινής ταξιαρχίας του Γκολάν εισχώρησαν ακόμη πιο βαθιά στο συριακό έδαφος, κοντά στη Νάουα, περίπου δέκα χιλιόμετρα μετά τη ζώνη ασφαλείας, με το πρόσχημα της «κατάσχεσης όπλων και καταστροφής τρομοκρατικών υποδομών». Και πάλι ξέσπασαν συγκρούσεις, ακολουθούμενες από ισραηλινά πυροβολικά με θύματατόσο αμάχους όσο και μαχητές. Έκτοτε, έχουν δημιουργηθεί εννέα ισραηλινά στρατιωτικά φυλάκια και έχουν αποσταλεί τρεις ταξιαρχίες σε αυτή τη λωρίδα που εκτείνεται σε 80 χιλιόμετρα, από την κοιλάδα του Γιαρμούκ, στο νότο, μέχρι τους στρατηγικούς πρόποδες του όρους Χερμών, στο βορρά. Περισσότεροι από 35.000 Σύροι ζουν de facto υπό τον έλεγχό τους, σε αυτή τη συνοριακή λωρίδα γης όπου η αποχώρηση των στρατευμάτων που είναι πιστά στη δυναστεία του Άσαντ δημιούργησε ένα κενό ασφάλειας.
Στη αποστρατιωτικοποιημένη αυτήζώνη του Γκολάν, το εβραϊκό κράτος δικαιολογεί την ενίσχυση της στρατιωτικής του παρουσίας – κατά παράβαση της συμφωνίας αποχώρησης που υπογράφηκε με τη Συρία το 1974, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών – λόγω τηςφυσιογνωμίας της νέας συριακής εξουσίας. Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι αμφισβητούν την αυθεντικότητα της ιδεολογικής ρήξης του Αχμέντ Αλ-Σαράα με την Αλ Κάιντα και αναρωτιούνται για την κατεύθυνση που θα πάρει το νέο καθεστώς. Ειδικά δεδομένου ότι ξένοι τζιχαντιστές, που παρέμειναν πιστοί σε αυτόν, αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του εμβρυακού νέου εθνικού στρατού.
Οι Ισραηλινοί συνεχίζουν να επικαλούνται το τζιχαντιστικό παρελθόν του Αλ-Σαράα για να πείσουν τους δυτικούς συνομιλητές τους, να αποστασιοποιηθούν από τη Δαμασκό. Ωστόσο, η έκταση των «αμυντικών θέσεων» του Ισραήλ δημιουργεί ερωτήματα.
Η ζώνη επιρροής που έχει αρπάξει το Ισραήλ στο νότιο τμήμα της Συρίας περιλαμβάνει μια σειρά από πηγές νερού. «Όλες οι πηγές που τροφοδοτούν τον ποταμό Γιαρμούκ βρίσκονται στην περιοχή που ελέγχει πλέον ο ισραηλινός στρατός (στο συνοριακό τρίγωνο.)Ακόμα καιοι Ιορδανοί ανησυχούν για την ισραηλινή παρουσία στην κοιλάδα του Γιαρμούκ και για την πιθανότητα εκτροπής των υδάτων του ποταμού από το Ισραήλ, όπως συνέβη με τα ύδατα του Ιορδάνη.
Και όλα αυτά,απότη μεριά του Ισραήλ, με το πρόσχημα της «βελτίωσης των αμυντικών του θέσεων», και για να εμποδίσει την ανάπτυξη νέων ενόπλων δυνάμεων του Αλ Σαράα. Σύμφωνα με την έκφραση του YaakovAmidror, πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας του Ισραηλινού πρωθυπουργού, BenyaminNétanyahou.
Όμως ο ισραηλινός στρατός με κάθε ευκαιρία συνεχίζει τις επιχειρήσεις του σε πολλά μέτωπα. Την Πέμπτη 13 Μαρτίου, πραγματοποίησε επίθεση εναντίον κτιρίου της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ στη συνοικία Ντουμάρ, βορειοδυτικά της Δαμασκού, με αποτέλεσμα νεκρούς και τραυματίες, σύμφωνα με την παλαιστινιακή ένοπλη ομάδα. Το κράτος του Ισραήλ κατηγόρησε τον Ισλαμικό Τζιχάντ ότι προετοιμάζει επιθέσεις από τη Συρία.
Πολλοίαναλυτές υποστηρίζουνότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, είναι ανίκανος να μετατρέψει τις στρατιωτικές του νίκες σε πολιτικά αποτελέσματα. ‘Όντωςδεν έχει καταφέρει ακόμη να μετατρέψει τις νίκες του εναντίον της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και ακόμη και του Ιράν σε στρατηγικές νίκες για το Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί, βασικά η ακροδεξιά του Ισραήλ και ο Νετανιάχου, θα ήθελαν να επιτύχουν πιο διαρκή αποτελέσματα με τον Λίβανο και τη Συρία, αλλά θέλουν επίσης, να θάψουν εντελώς την ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους και να εξοντώσουν κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι βιαιότητες με τους Αλαουίτες
Στις αρχές Μαρτίου ξέσπασαν τρομερές βιαιότητες στα δυτικά παράλια της Συρίας μεταξύ πρώην οπαδών κα κρυμμένων στα αλαουϊτικά βουνά πρώην μαχητών του Άσαντ. Η ανάμειξη των πιοσυντηρητικών πρώην τζιχαντιστώντου εθνικού στρατού του Αλ-Σαραά δημιούργησε μεγάλη κρίση δυσπιστίας προς το σημερινό καθεστώς. Ιδιαίτερα στις κοινότητες εκτός των αλαουϊτών και των βεδουίνων,των Κούρδων, των Χριστιανών ,των Δρούζων αλλά και των ελεύθερων σουνιτών.
Παρά τις εκκλήσεις του Αχμέντ Αλ-Σαράα για ενότητα και τις υποσχέσεις του για προστασία η καθυστέρηση στη δημοσίευση της επίσημης έκθεσης της έρευνας για αυτές τις σφαγές τροφοδοτεί ένα αίσθημα ατιμωρησίας για τους δράστες αυτών των εγκλημάτων.
Είναι,φαίνεται,ο φόβος για την επανάληψη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία που, σύμφωνα με αρκετούς Τούρκους σχολιαστές, έπεισε την Άγκυρα να επικυρώσει τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στις 10 Μαρτίου μεταξύ του Αλ-Σαράα και του ΜαζλούμΑμπντί, του Κούρδου διοικητή των FDS, που ελέγχουν το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Οι δύο πρώην πολέμαρχοι συμφώνησαν να ενσωματώσουν στο κράτος το σύνολο των πολιτικών και στρατιωτικών θεσμών που υπάγονται στην αυτόνομη κουρδική διοίκηση. Ο Αμπντίθεώρησε αναμφίβολα ότι αυτό ήταν το καλύτερο χαρτί του για το μέλλον, σε μια στιγμή που η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ άφηνε να φοβηθεί κανείς μια επιταχυνόμενη αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή.
Η στροφή υπέρ των Κούρδων που πραγματοποίησε ο Αλ-Σαράα του επέτρεψε να σώσει τη νομιμότητά του, τη στιγμή που χιλιάδες Σύριοι της αλαουιτικής κοινότητας σφαγιάζονταν στην ακτή της Μεσογείου. Η Δαμασκός αναγνωρίζει λοιπόν τους Κούρδους ως ουσιαστικό συστατικό του συριακού κράτους, εγγυάται τα «δικαιώματα ιθαγένειας και όλα τα συνταγματικά τους δικαιώματα». Η διάλυση των FDS – κρίσιμο σημείο για την Άγκυρα και επιθυμία του Σύριου προέδρου – δεν αναφέρθηκε.
Με βάση αυτή τη διαπίστωση, ο Τούρκος πρόεδρος χρειάστηκε σχεδόν 24 ώρες, μια συνάντηση με το υπουργικό του συμβούλιο και μια άλλη με το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας για να αποφασίσει τελικά ότι η συμφωνία στη Δαμασκό πήγαινε «στη σωστή κατεύθυνση». Η απειλή μιας μεγάλης κλίμακας στρατιωτικής εισβολής στη βορειοανατολική Συρία, που είχε επανειλημμένα εκφραστεί από την Άγκυρα τους τελευταίους μήνες, έχει πλέον εξασθενήσει. Η Τουρκία θα συνεχίσει αναμφίβολα να ασκεί πίεση στο PKK και στους Σύρους Κούρδους έως ότου η Δαμασκός καταλήξει σε τελική συμφωνία με τους Κούρδους, η εφαρμογή της οποίας προβλέπεται για το τέλος του 2025.
Οι κυβερνητικές δυνάμεις και οι Δρούζοι
Μετά από έξι ημέρες συγκρούσεων, που συνοδεύτηκαν από βιαιοπραγίες, μεταξύΒεδουίνων μαχητών, Δρούζων και των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων στη Σουέιντα, με εκατοντάδες θανάτους στην επαρχία με πλειοψηφία Δρούζων στο νότιο τμήμα της χώρας, το Σάββατο 19 Ιουλίου υπήρχαν ελπίδες για αποκλιμάκωση της έντασης.
Όμως ο μεταβατικός πρόεδρος, Αχμέτ Αλ-Σαράα, βγαίνει αποδυναμωμένος από την αντιπαράθεση με την ηγεσία τους και το Ισραήλ, το οποίο παρενέβη υπέρ αυτής της θρησκευτικής μειονότητας. Όχι μόνο απέτυχε να αποκαταστήσει την κυριαρχία της Δαμασκού σε αυτό το έδαφος, αλλά και να αναδειχθεί σε προστάτη και ενοποιητικό πρόσωπο μεταξύ των κοινοτήτων που έχουν διαλυθεί από δεκατέσσερα χρόνια εμφυλίου πολέμου.Οι κυβερνητικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν την Παρασκευή το βράδυ στους κύριους άξονες που οδηγούν στην επαρχία Σουέιντα για να εμποδίσουν την άφιξη χιλιάδων μελών βεδουινικών φυλών, που ήρθαν από όλη τη χώρα για να ενισχύσουν τους ντόπιουςβεδουίνους μαχητές που από την Πέμπτη εμπλέκονται σε μια αιματηρή σύγκρουση με τις δρούζικες φατρίες της Σουέιντα. Οι αρχές της Δαμασκού, που περιορίστηκαν στο ρόλο του θεατή μετά την απόσυρση των στρατευμάτων τους υπό την πίεση των ισραηλινών βομβαρδισμών, ανακοίνωσαν την αποστολή ειδικής δύναμης διαμεσολάβησης στην πολιορκημένη πόλη, που βρίσκεται στο χείλος της ανθρωπιστικής καταστροφής. Για να γίνει αυτό, η νέα συριακή κυβέρνηση έπρεπε να συνάψει συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με το Ισραήλ.
Η εκεχειρία, που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών, της Τουρκίας, της Ιορδανίας και άλλων χωρών της περιοχής, ανακοινώθηκε από τον αμερικανό απεσταλμένο στη Συρία, TomBarrack, νωρίς το Σάββατο. Σε ένα ανακοινωθέν που δημοσιεύθηκε στο X, ο αμερικανός απεσταλμένος κάλεσε «τους Δρούζους, τους Βεδουίνους και τους Σουνίτες να καταθέσουν τα όπλα τους και να οικοδομήσουν μαζί με άλλες μειονότητες μια νέα συριακή ταυτότητα, ενωμένη σε ειρήνη και ευημερία με τους γείτονές της». Αν και η Ουάσιγκτον εκφράζει την πλήρη υποστήριξή της στον πρόεδρο Αλ-Σαράα απέναντι στη βία στη Σουέιντα, δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον ισραηλινό σύμμαχό της να βομβαρδίσει τις συριακές δυνάμεις και το υπουργείο Άμυνας, ούτε κατάφερε να μετριάσει τη μαξιμαλιστική στάση του εβραϊκού κράτους σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση του νότιου τμήματος της Συρίας. Και αυτό παρά τις άμεσες συνομιλίες που διεξάγονται από τη συριακή κυβέρνηση με το Ισραήλ για την επίτευξη συμφωνίας μη επιθετικότητας.
Η εκ νέου εμπλοκή κυβερνητικών δυνάμεων σε βιαιοπραγίες κατά των Δρούζων στη Σουέιντα θέτει ερωτήματα στον πληθυσμό σχετικά με την αποφασιστικότητα της εξουσίας της Δαμασκού να αποτρέψει τέτοιου είδους πράξεις. Τουλάχιστον, ορισμένοι αμφισβητούν την ικανότητα του κ. Αλ-Σαράα να επιβάλει τη μετριοπαθή γραμμή που προωθεί, ενόψει της εκδήλωσης εκδικητικής υπεροχής και ισλαμικού συντηρητισμού από μέρος της σουνιτικής πλειοψηφίας.
Επιδιώξεις των Ισραηλινών στη Συρία
Οι Ισραηλινοί θέλουν οπωσδήποτε να διατηρήσουν το συριακό οροπέδιο του Γκολάν, το οποίο έχουν ήδη προσαρτήσει. Θέλουν επίσης να ασκήσουν πίεση στον συριακό πληθυσμό δημιουργώντας ένα είδος προτεκτοράτου στην κοινότητα των Δρούζων (τμήμα της οποίας είναι εγκατεστημένοκαι στη Γαλιλαία του Ισραήλ με πολλούς δεσμούς με αυτούς της Συρίας) απαιτώντας να μην μπορεί κανένας συριακός στρατός να υπερβεί μια συγκεκριμένη γραμμή στο νότιο τμήμα της χώρας.
Θύμωσαν πολύ που ο Ντόναλντ Τραμπ, υπό την πίεση του πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, και του Τούρκου προέδρου, ΡετζέπΤαγίπΕρντογάν, επέβαλλε την άρσητωναμερικανικώνκυρώσεωνκατά της Συρίας, επειδή ήθελαν να τις χρησιμοποιήσουν για να ασκήσουν πίεση στους ηγέτες της Συρίας προκειμένου να επιτύχουν μια ειρηνευτική συνθήκη. Το ίδιο ισχύει και για τον Λίβανο. Αντιτίθενται επίσης στο να βοηθήσει οικονομικά ο Δυτικός κόσμος τον Λίβανο.
Ενώ το Ισραήλ και η Τουρκία βαδίζουν σε μια επικίνδυνη πορεία σύγκρουσης σχετικά με τη Συρία, η Δαμασκός βρίσκεται παγιδευμένη σε αυτή τη στρατηγική αντιπαλότητα, όπου το διακύβευμα είναι ποιος θα είναι «παίκτης» και ποιος θα παραμείνει «θεατής» στη νέα Μέση Ανατολή. Αντιμέτωπος με τεράστιες προκλήσεις στο εσωτερικό(σε σχέση με το νέο σύνταγμα, τη μεταβατική άσκηση δικαιοσύνης,την ισότητα- ισοτιμία των γυναικών, την ανεργία κλπ.) και αναζητώντας νομιμοποίηση στη διεθνή σκηνή, ο πρόεδρος Αλ-Σάραα προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της αποκατάστασης της εθνικής ενότητας και κυριαρχίας σε ολόκληρο το συριακό έδαφος και της αποφυγής της σύγκρουσης με τους ισχυρούς γείτονές του.
Οι αρχές της Δαμασκού διαπραγματεύτηκαν επίσης με τις δρούζικες φατρίες μια συμφωνία επιστροφής στην περιοχή, προκειμένου να επιβάλουν τη σταθερότητα και να προστατεύσουν τους κρατικούς θεσμούς.Μπροστά στην απειλή μιας αιματοχυσίας, τίθεται πλέον το ερώτημα αν ο επιφανής θρησκευτικός ηγέτης των Δρούζων, Hikmat Al-Hijri, είναι αυτή τη φορά έτοιμος για συμβιβασμό. Την Τρίτη, είχε αντισταθεί στη Δαμασκό και στους Δρούζους σεΐχηδες, καταγγέλλοντας μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που προέβλεπε ότι οι Δρούζοι θα κατέθεταν τα όπλα και θα άφηναν τις κυβερνητικές δυνάμεις να εισέλθουν στη Σουέιντα. Η Δαμασκός υποσχέθηκε σε αντάλλαγμα να αναθέσει την ασφάλεια της πόλης στους Δρούζους μαχητές, υπό την προϋπόθεση ότι θα ενταχθούν στις εθνικές δυνάμεις.
Στα μάτια πολλών εμπειρογνωμόνων, μία από τις προτεραιότητες είναι η δημιουργία ενός νέου εθνικού στρατού που θα ενσωματώνει όλα τα στοιχεία της κοινωνίας. Ο πυρήνας του αποτελείται σήμερα σχεδόν αποκλειστικά από σουνιτικές ισλαμικές φατρίες που συμμετείχαν στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.
Μετά τις βιαιότητες στη Σουέιντα, που προκάλεσαν 718 θανάτους, σύμφωνα με την τελευταία αποτίμηση του Συριακού Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η ρήξη με τους Δρούζους είναι οριστική. Επίσης, υπάρχει κίνδυνος να σκληρύνει η θέση των κουρδικών δυνάμεων στις διαπραγματεύσεις που έχουν ξεκινήσει με τη Δαμασκό για την ένταξή τους στο νέο συριακό κράτος, υπέρ μιας πολιτικής και στρατιωτικής αυτονομίας στη διοίκηση της βορειοανατολικής Συρίας.
Έτσι η Συρία παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη μη έχοντας επιλύσει κανένα βασικό πρόβλημα κρατικής υπόστασης και ασφάλειας και ευημερίας του λαού της.Εύκολη λεία στα θηρία που καραδοκούν…Ακίνδυνος στις πολεμοχαρείς επιδιώξεις των αντιδραστικών της περιοχής και των ιμπεριαλιστών – ιδιαίτερα αυτώντου αμερικάνικου συνασπισμού…
Πηγές: Διαδικτυακή έκδοσηlemonade.fr.International.
