Η πρόσφατα ορκισμένη κυβέρνηση Τραμπ αποτελεί σημείο επιτάχυνσης των επιθετικών τάσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε πολλά επίπεδα. Οι ιλαροτραγικές δηλώσεις του νέου «πλανητάρχη» για μετονομασία του Κόλπου του Μεξικού, εξαγορά της Γροιλανδίας, επανάκτησης της διώρυγας του Παναμά και μετατροπή του Καναδά σε 51η πολιτεία των ΗΠΑ , αναδεικνύουν την επιθετικότητα των επιδιώξεων για πλήρη έλεγχο, εδαφών, πρώτων υλών, εμπορικών διαύλων και ροών.
Κομβικό ρόλο στην νέα κυβέρνηση, ως γενικός επιτελάρχης και υπερυπουργός, έχει ο Ίλον Μασκ. Η παρουσία του Μασκ στην κυβέρνηση των ΗΠΑ αποτελεί, ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο, δείκτη νέων μορφών συνύφανσης της κεντρικής πολιτικής εξουσίας με τις μεγάλες επιχειρήσεις, προς μια κατεύθυνση υποβάθμισης της θέσης των εργαζομένων, όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, αύξησης της πιθανότητας πολεμικών επεισοδίων μεγάλης κλίμακας, καθώς και της έντασης καταστροφής του περιβάλλοντος. Το βάθος της επιθετικότητας του κεφαλαίου, εκφράστηκε ανατριχιαστικά με τους ναζιστικούς χαιρετισμούς του Μασκ, οι οποίοι όσες προσπάθειες και αν γίνεται τις τελευταίες μέρες να ξεπλυθούν, αποτελούν σημείο κατατεθέν του επιχειρηματικού ναζισμού της εποχής μας.
Ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη και ιδιοκτήτης της Space X, του Χ και της Tesla έχει αναλάβει εργολαβικά, το τελευταίο διάστημα, και έναν νέο ειδικό ρόλο, αυτόν του πριμοδότη της σύγχρονης ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, και όχι μόνο (βλέπε Μιλέυ).
Η συζήτηση (προεκλογική προώθηση) που έκανε ο Μασκ με την υποψήφια καγκελάριο της Γερμανίας και επικεφαλής του ακροδεξιού Afd, Άλις Βάιντελ αποτέλεσε χαρακτηριστικό δείγμα χοντροκομμένης προπαγάνδας, alt right κοπής. Η κουβέντα περιελάμβανε εξωφρενικά και αναληθή στοιχεία, όπως για «την κυρίαρχη woke ατζέντα που καταστρέφει την γερμανική παιδεία» για «τους μετανάστες που πετούν τα έγγραφα τους μόλις περάσουν τα σύνορα», μέχρι και το ότι «ο Χίτλερ δεν είχε καμιά σχέση με τον συντηρητισμό και ήταν …κομμουνιστής». Ο Μασκ κλείνοντας την συζήτηση δήλωσε το εξής «θέλω να δώσω μια ισχυρή συμβουλή εδώ: ψηφίστε το AfD, είναι απλώς κοινή λογική, δεν έχουν ριζοσπαστικές θέσεις». Με τον τρόπο αυτό έκανε απόλυτα ξεκάθαρη την στήριξη του στο ακροδεξιό AFD (με νεοναζιστική πτέρυγα εντός του), επεμβαίνοντας στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές.
Ακόμα πιο έντονη επέμβαση έκανε στο εσωτερικό της αγγλικής πολιτικής σκηνής όπου αναζητά τρόπους να απομακρύνει από την κυβέρνηση τον άγγλο πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ, αναρτώντας μάλιστα στο Χ ντιμπέιτ με το ερώτημα «Θα πρέπει η Αμερική να απελευθερώσει τον βρετανικό λαό από την τυραννική του κυβέρνηση;». Στο μεταξύ, ο Μασκ, εξέφρασε και την επιθυμία για αλλαγή ηγεσίας στο ακροδεξιό Reform UK και αντικατάσταση του Ντάνιελ Φάρατζ, o οποίος στις τελευταίες δημοσκοπήσεις βρίσκεται στην δεύτερη θέση, μια μονάδα πίσω από του κυβερνώντες Εργατικούς. Ο λόγος που ο πολυεκατομμυριούχος επιθυμεί την αντικατάσταση του Φάρατζ είναι γιατί ο τελευταίος πήρε αποστάσεις από τον φασίστα ακραίο αντιισλαμιστή Τόμι Ρόμπινσον, ο οποίος μεταξύ άλλων ήταν υποκινητής των ρατσιστικών πογκρόμ του Αυγούστου στην Βρετανία και συνιδρυτής της αντιμεταναστευτικής οργάνωσης English Defence League.
Η άνεση και ο αδιαμεσολάβητος τρόπος με την οποία ο Έλον Μάσκ επεμβαίνει στα εσωτερικά άλλων χωρών, σαν η Γερμανία και η Αγγλία να είναι υποκαταστήματα της επιχείρησης του, εκφράζει τις πολιτικές, ηθικές και πολιτισμικές σταθερές, τόσο της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, όσο και μιας συνεχώς αναδυόμενης πτέρυγας των οικονομικών και πολιτικών ελίτ των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών.
Η παραπάνω συνθήκη είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις «παντός καιρού» αμερικάνικες επιδιώξεις αλλά και με τα συμφέροντα του ίδιου του Μασκ στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Η δεκαετής υστέρηση της Ευρώπης σε τομείς όπως οι τεχνολογίες ηλεκτρονικών αυτοκινήτων και δορυφορικών επικοινωνιών την καθιστούν ένα νέο Ελ Ντοράντο για ανθρώπους όπως ο Ίλον Μασκ. Ήδη μια άλλη ακροδεξιά, αγαπημένη του ‘Ιλον, η Τζόρτζια Μελόνι, βρίσκεται, όπως φαίνεται, πολύ κοντά σε συμφωνία μαζί του για χρήση του δορυφορικού συστήματος starlink σε ευρύτερες κρατικές και στρατιωτικές υπηρεσίες της Ιταλίας. Σύμφωνα με το Βloomberg η συγκεκριμένη συμφωνία θα είναι πενταετής της τάξης των 1,5 δις ευρώ και έχει ήδη εγκριθεί από το υπουργείο άμυνας και τις υπηρεσίες πληροφοριών της Ιταλίας.
Συνοψίζοντας, διαπιστώνουμε μια διαρκής κλιμάκωση ανόδου ενός όλο και πιο συμπαγούς αντιδραστικού μπλοκ, το οποίο, έχοντας ως σταθερό σημείο αναφοράς την κυβέρνηση Τραμπ, μετατοπίζει το πολιτικό τόξο δεξιότερα, ενώ ταυτόχρονα ακόμα και τα μέχρι πρότινος κυρίαρχα πρωτόκολλα επικοινωνίας και διαμεσολάβησης αλλάζουν μορφή ή μπαίνουν στο περιθώριο. Ο ανερμάτιστος, ρατσιστικός, μισογυνικός, ομοφοβικός και συνωμοσιολογικός λόγος των, μέχρι πριν κάποια χρόνια, περιθωριακών ακροδεξιών τρολ κατακτάει το κεντρικό πολιτικό τοπίο έχοντας κυριολεκτικά αγοράσει και διαμορφώσει μεγάλα «οικόπεδα» της δημόσιας σφαίρας. Η γκροτέσκ τελετή ορκωμοσίας στο Καπιτώλιο αποτέλεσε επίδειξη δύναμης και θεαματικής συμπύκνωσης όλων των παραπάνω. Ζήτημα λοιπόν η ειδική εξέταση του συγκεκριμένου φαινομένου και η ένταση της πάλης ενάντια στην νέα ακροδεξιά, εντός των ευρύτερων αγώνων για τα δημοκρατικά και ευρύτερα λαϊκά δικαιώματα.
