Νομική Δήλωση σχετικά με την Ισραηλινή Στρατιωτική Επίθεση κατά της Τεχεράνης και άλλων πόλεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και την Κατάχρηση Διεθνών Θεσμών για τη Νομιμοποίηση της Βίας και την Υπονόμευση των Δικαιωμάτων του Ιράν
Τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής 13 Ιουνίου 2025, το σιωνιστικό κατοχικό καθεστώς εξαπέλυσε αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις εναντίον της πρωτεύουσας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, της Τεχεράνης, και αρκετών άλλων πόλεων σε όλη τη χώρα. Ως αποτέλεσμα αυτής της κραυγαλέας επίθεσης, αρκετοί άμαχοι πολίτες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, έγιναν μάρτυρες και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν. Πολιτικές υποδομές, κατοικίες, δημόσιοι χώροι και ζωτικές εθνικές εγκαταστάσεις στοχοποιήθηκαν και καταστράφηκαν σκόπιμα.
Αυτή η επίθεση συνιστά σαφή και κατηγορηματική παραβίαση του Άρθρου 2(4) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο απαγορεύει την απειλή ή τη χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις, εκτός από τις στενά καθορισμένες εξαιρέσεις της νόμιμης αυτοάμυνας (Άρθρο 51) ή με τη ρητή εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η εν λόγω επίθεση δεν έλαβε καμία εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας ούτε εμπίπτει σε καμία έγκυρη νομική δικαιολογία για αυτοάμυνα.
Αυτή η στρατιωτική επιχείρηση συνιστά πράξη επιθετικότητας κατά της εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής ανεξαρτησίας ενός κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών και πληροί τα κριτήρια που ορίζονται στον Ορισμό της Επιθετικότητας της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (Ψήφισμα 3314) και στο έγκλημα της επίθεσης όπως ορίζεται στο Άρθρο 8α του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Επιπλέον, λόγω της σκόπιμης και αδιάκριτης στόχευσης αμάχων και πολιτικών στόχων, η επίθεση παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των αρχών της διάκρισης, της αναλογικότητας και της προφύλαξης. Συνεπώς, μπορεί να συνιστά έγκλημα πολέμου.
Το Ειρηνικό Πυρηνικό Πρόγραμμα του Ιράν: Γεγονότα εναντίον Πολιτικής Προπαγάνδας
Σε αντίθεση με τις πολιτικά υποκινούμενες και προκατειλημμένες αφηγήσεις, το πυρηνικό πρόγραμμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν λειτουργεί σταθερά εντός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου, ιδίως βάσει της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT). Το Ιράν έχει επανειλημμένα – ειδικά βάσει του Κοινού Ολοκληρωμένου Σχεδίου Δράσης (JCPOA) – αναλάβει εκτεταμένη τεχνική συνεργασία, παρεμβατικές επιθεωρήσεις και πλήρη διαφάνεια σχετικά με τις ειρηνικές πυρηνικές του δραστηριότητες. Κανένας αμερόληπτος ή εξειδικευμένος διεθνής φορέας δεν έχει προσκομίσει αξιόπιστα στοιχεία που να υποδηλώνουν οποιαδήποτε εκτροπή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν προς στρατιωτικούς στόχους.
Διαπραγμάτευση εναντίον Σύγκρουσης: Η Συμμόρφωση του Ιράν με το Άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών
Παρά τις επανειλημμένες απειλές, τις κυρώσεις και τις εξωτερικές προκλήσεις, το Ιράν έχει επιλέξει σταθερά την οδό της διπλωματίας και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με το Άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Το Ιράν έχει συμμετάσχει σε πολυμερείς διαπραγματεύσεις με καλή πίστη και, ακόμη και μετά την παράνομη αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το JCPOA, έχει επανειλημμένα επιβεβαιώσει την προθυμία του να επιστρέψει στη συμφωνία και να επιδιώξει την ειρήνη. Υπό αυτές τις συνθήκες, οποιαδήποτε δικαιολογία για στρατιωτική επιθετικότητα κατά του Ιράν δεν είναι μόνο παράνομη, αλλά και επικίνδυνη πρόκληση κατά της παγκόσμιας ειρήνης.
Η απώλεια αμεροληψίας του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας ΔΟΑΕ και ο ρόλος του Γενικού Διευθυντή του
Δυστυχώς, υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) έχει καταχραστεί τη νομική και επαγγελματική του εξουσία για να εξυπηρετήσει τα πολιτικά συμφέροντα ορισμένων κρατών – ιδίως του ισραηλινού καθεστώτος. Ευαίσθητες και εμπιστευτικές πληροφορίες που παρείχε το Ιράν στον Οργανισμό μέσω της τεχνικής συνεργασίας του φέρονται να έχουν μεταφερθεί σε ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτή η ενέργεια όχι μόνο υπονομεύει τη θεσμική ουδετερότητα και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις του ΔΟΑΕ βάσει του Καταστατικού του, αλλά αποτελεί επίσης απειλή για την ασφάλεια άλλων κρατών μελών.
Κατά συνέπεια, τονίζουμε τις ακόλουθες νομικές ευθύνες για τα κράτη, τους διεθνείς οργανισμούς, τους περιφερειακούς φορείς και τους παγκόσμιους πολίτες:
- Ευθύνες των Διεθνών Οργανισμών:
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ οφείλει, σύμφωνα με το Άρθρο 39 του Χάρτη, να αναγνωρίσει την πράξη ως επίθεση και παραβίαση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας και να λάβει δεσμευτικά μέτρα για να σταματήσει την επίθεση, να εντοπίσει τους δράστες και να διασφαλίσει τη λογοδοσία.
Σε περίπτωση αδράνειας ή σιωπής από το Συμβούλιο Ασφαλείας, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα πρέπει να συγκληθεί αμέσως βάσει του ψηφίσματος «Ενωμένοι για την Ειρήνη» (Ψήφισμα 377 Α) και να ζητήσει συλλογική δράση από τα κράτη μέλη.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ υποχρεούται, βάσει του Άρθρου 99 του Χάρτη, να θέσει υπόψη του Συμβουλίου Ασφαλείας την κρίση αυτή και να ξεκινήσει τη σύσταση μιας αποστολής διερεύνησης γεγονότων για την τεκμηρίωση των νομικών πτυχών της επίθεσης.
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ πρέπει να συστήσει μια ανεξάρτητη διεθνή επιτροπή διερεύνησης γεγονότων και να χρησιμοποιήσει όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση της παραβίασής τους από το ισραηλινό καθεστώς.
- Ευθύνες των Κρατών:
Όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ πρέπει να απέχουν από την υποστήριξη, την παροχή βοήθειας (άμεσα ή έμμεσα) ή τη σιωπή απέναντι σε αυτήν την επιθετικότητα, καθώς η παροχή βοήθειας σε ένα κράτος-επιτιθέμενο απαγορεύεται κατηγορηματικά από το διεθνές δίκαιο.
Τα κράτη πρέπει να επιδιώξουν πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά μέτρα -συμπεριλαμβανομένων στοχευμένων κυρώσεων- κατά του ισραηλινού καθεστώτος για να αποτρέψουν την επανάληψη τέτοιων επιθέσεων.
Τα κράτη που είναι συμβαλλόμενα μέρη του Καταστατικού της Ρώμης έχουν νομική υποχρέωση να διερευνήσουν και να διώξουν τους δράστες αυτής της επιθετικότητας ως διεθνείς εγκληματίες.
- Ευθύνες των Περιφερειακών Οργανισμών:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως φορέας αφοσιωμένος στα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, πρέπει να εγκαταλείψει τα διπλά της μέτρα και σταθμά και να υιοθετήσει μια νομική στάση αρχών κατά αυτής της πράξης επιθετικότητας.
Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) θα πρέπει να συγκαλέσει επειγόντως σύνοδο υπουργών Εξωτερικών και να υιοθετήσει ψήφισμα που θα ζητά ισχυρή διεθνή δράση, υποστήριξη των θυμάτων και νομική δίωξη των δραστών.
Η Αφρικανική Ένωση, ο Αραβικός Σύνδεσμος και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας (ECO) πρέπει επίσης να λάβουν σαφή θέση και να ξεκινήσουν συντονισμένες περιφερειακές αντιδράσεις.
- Ευθύνες των Πολιτών του Κόσμου:
Οι πολίτες των Δυτικών χωρών, ιδίως στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και τη Γαλλία —των οποίων οι κυβερνήσεις υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα το Ισραήλ— θα πρέπει να απαιτήσουν τον τερματισμό αυτής της υποστήριξης μέσω διαμαρτυριών, αιτημάτων, νομικών ενεργειών και πολιτικής πίεσης στα κοινοβούλιά τους.
Οι Αμερικανοί πολίτες, ειδικότερα, πρέπει να πιέσουν την κυβέρνησή τους να εγκαταλείψει την πολεμοκαπηλεία και τις μεταφορές όπλων και αντ’ αυτού να επιστρέψει στο μονοπάτι της ειρήνης, της ανθρωπιάς και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου.
Οι Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να ενωθούν μέσω ακαδημαϊκών, πολιτιστικών και μέσων ενημέρωσης της βάσης για να ευαισθητοποιήσουν, να υποστηρίξουν τα θύματα και να απαιτήσουν δράση από τις κυβερνήσεις τους σε απάντηση σε αυτή την επιθετικότητα.
Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ΜΚΟ και οι ακαδημαϊκοί πρέπει να τεκμηριώσουν, να αναλύσουν και να δημοσιοποιήσουν τις νομικές και ηθικές διαστάσεις αυτής της επίθεσης για να αφυπνίσουν την παγκόσμια δημόσια συνείδηση και να επισημάνουν τους κινδύνους της ατιμωρησίας.
- Ευθύνες της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν:
Σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει το εγγενές δικαίωμα στην αυτοάμυνα.
Το Ιράν πρέπει να συγκεντρώσει νομική, οπτική και τεχνική τεκμηρίωση της επίθεσης και να την παρουσιάσει σε διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας, του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Το Ιράν μπορεί επίσης να κινήσει νομικές διαδικασίες κατά του ισραηλινού καθεστώτος ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου (ΔΔ) για κατάφωρες παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου.
Συμπερασματικά:
Επιβεβαιώνουμε ότι η στρατιωτική επίθεση κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν δεν αποτελεί μόνο επίθεση σε ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά και άμεση επίθεση στα θεμέλια της διεθνούς έννομης τάξης, την απαγόρευση της χρήσης βίας και την αξιοπρέπεια της ανθρωπότητας.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να εγκαταλείψει τα διπλά μέτρα και σταθμά, την πολιτικοποίηση και την αδιαφορία απέναντι στα θύματα του Παγκόσμιου Νότου και να μιλήσει αποφασιστικά για την υπεράσπιση των οικουμενικών αρχών του διεθνούς δικαίου.
Η σιωπή σήμερα ισοδυναμεί με νομιμοποίηση της επιθετικότητας. Αύριο, αυτή η σιωπή μπορεί να έχει κόστος για όλους.
