Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή
Με ένα ακόμη νομοσχέδιο για την «ασφάλεια» στα ΑΕΙ η κυβέρνηση για πολλοστή φορά βάζει στο στόχαστρο τους φοιτητές και φοιτήτριες και το δημόσιο πανεπιστήμιο, τροποποιώντας για πολλοστή φορά το νομοθετικό πλαίσιο.
Την ώρα που η κυβέρνηση κλυδωνίζεται από τις διαρκείς αποκαλύψεις για τον εγκληματικό της ρόλο στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ανακοινώνει την διαγραφή από το Σεπτέμβρη 290.000 φοιτητών, δηλαδή αμέτρητων νέων που, χωρίς να επιβαρύνουν σε τίποτα το δημόσιο προϋπολογισμό, παλεύουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε συνθήκες φτώχειας και εγκατάλειψης.
Ταυτόχρονα, με το γνωστό αφήγημα της «ανομίας στα ΑΕΙ» επιχειρεί να περάσει ένα πρωτοφανώς αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας στα πανεπιστήμια, με ένα σχέδιο νόμου γεμάτο ιδιώνυμα και παράλογα αυστηρές ποινές, όπου το ποινικό και πειθαρχικό οπλοστάσιο ειδικά για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες θα λειτουργεί ως μέσο καταστολής της πολιτικοποίησης και των διεκδικήσεών τους.
Με την τροποποίηση της παρ. 5 και την εισαγωγή νέας παρ. 6 του 168 ΠΚ εισάγεται ιδιώνυμο πλημμέλημα διατάραξης λειτουργίας ΑΕΙ, αλλά και νέο ιδιώνυμο κακούργημα εάν η ίδια, πλημμεληματική καταρχήν, πράξη έγινε από ομάδα 2 ατόμων και άνω που έχουν οργανωθεί, οπλοφορούν, συνδέεται με πρόκληση σωματικής βλάβης (χωρίς να αποκλείεται η απλή) ή σημαντικής φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή ή ματαίωση νόμιμης συλλογικής ακαδημαϊκής ή φοιτητικής δραστηριότητας. Η κακουργηματική πράξη τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα (10) ετών.
Πρόκειται για μια διάταξη που παραβιάζει ευθέως την αρχή της αναλογικότητας, υπέρμετρα αυστηρή και η οποία δεν εντάσσεται ομαλά στο σύστημα του ΠΚ, αφού καταλήγει σε παράλογα αποτελέσματα, δηλαδή να απειλείται ίδια ποινή για μια πράξη λχ συλλογικής διαμαρτυρία σε πανεπιστημιακό όργανο με τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης του 187 ΠΚ! Μάλιστα, οι πράξεις αυτές ανάγονται σε κακούργημα με κάθειρξη έως 10 έτη όταν γίνονται εντός ΑΕΙ σε συλλογικό πλαίσιο, καταλήγοντας να έχουν μεγαλύτερη ποινική απαξία σε σχέση με τη σύσταση και συμμετοχή σε συμμορία του 187 παρ. 3 ΠΚ, το αδίκημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης ή ακόμη και σε σχέση με τις διατάξεις του τρομονόμου για τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης για την τέλεση πλημμελημάτων!
Πρόκειται για το απόγειο της ποινικής υστερίας της κυβέρνησης, που ολοένα και περισσότερο νομοθετεί κατά παράβαση στοιχειωδών κανόνων λογικής, με άξονα την ιδεοληψία και την χρήση των εκάστοτε παράλογα αυστηρών διατάξεων για την καταστολή της κοινωνικής διαμαρτυρίας σε βάρος των πολιτικών της αντιπάλων.
Ο παραλογισμός συνεχίζει με ένα ακόμα ιδιώνυμο, της προτεινόμενης παρ. 5 στο αρ. 184 ΠΚ περί διέγερσης σε τέλεση πλημμελήματος ή κακουργήματος εντός ΑΕΙ μέσω διαδικτύου ή δημόσιας δήλωσης. Διάταξη που με τη ροπή που έχει λάβει η κυβέρνηση μπορεί να απειλεί με ποινική μεταχείριση ακόμη και τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων φοιτητών ή ακαδημαϊκών για συμβολικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας.
Και κορυφώνεται με την κατάφωρα άδικη, αντισυνταγματική και ακραία αυταρχική πρόβλεψη για την αυτοδίκαιη προσωρινή απώλεια της φοιτητικής ιδιότητα σε περίπτωση ποινικής δίωξης σε φάρος φοιτητή και επιβολής περιοριστικού όρου ή σε περίπτωση έκδοσης οριστικής απόφασης σε βάρος φοιτητή για τη διάπραξη εγκλήματος της παρ. 6 του άρθρου 168 του ΠΚ. Πρόκειται για ευθεία παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας, εφόσον απλή οριστική πρωτόδικη απόφαση αρκεί για να έχει τέτοιες επιπτώσεις στη ζωή του φοιτητή και δη αυτοδικαίως. Και αυτό όταν μάλιστα με τις άλλες παρεμβάσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση στην ποινική δίκη αρκεί πολλές φορές η ανάγνωση της κατάθεσης ενός αστυνομικού ή άλλου οργάνου «κατηγόρου» για να καταδικαστεί ο πολίτης!
Τέλος, αντίστοιχης σιδερόφραχτης αυστηροποίησης τυγχάνει το πειθαρχικό δίκαιο των φοιτητών, με δυσανάλογα αυστηρές ποινές είτε προσωρινής είτε οριστικής απώλειας της φοιτητικής ιδιότητα να επικρέμονται σε βάρος των φοιτητών για το παραμικρό και μάλιστα χωρίς να παρέχεται διακριτική ευχέρεια στα πειθαρχικά όργανα να επιβάλλουν ελαφρύτερες ποινές, εκτιμώντας τις περιστάσεις. Μάλιστα χορηγείται απεριόριστη εξουσία «ζωής και θανάτου», δηλαδή επιβολής βαρύτατων ποινών ακόμη και στα μονομελή πειθαρχικά όργανα, πρακτική ξένη προς τη λογική του πειθαρχικού δικαίου και την διασφάλιση της αρχής της αμεροληψίας.
Οι σκοποί της κυβέρνησης με ένα ακόμη ντροπιαστικό νομοσχέδιο ακραίου ποινικού λαϊκισμού είναι πεντακάθαροι. Όχι φυσικά να καταστείλει κάποια υποτιθέμενη «έξαρση» εγκληματικότητας στα δημόσια πανεπιστήμια, στα οποία η τέλεση αδικημάτων είναι με βάση ακόμη και τα στοιχεία της αστυνομίας, στα όρια του στατιστικού λάθους. Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση μεταχειρίζεται τα παιχνίδια με τον ποινικό νόμο και το δημόσιο πανεπιστήμιο που έχει συστηματικά στοχοποιήσει, για να αλλάξει την ατζέντα σε μια στιγμή που βάλλεται από την αποκάλυψη των σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται. Επιδίδεται, έτσι, στις δοκιμασμένες συνταγές της ακροδεξιάς επίθεσης στους πρόσφυγες με την αναστολή του δικαιώματος στο άσυλο αφενός και της επίθεσης στους φοιτητές με την αναστολή των κανόνων ενός κράτους δικαίου εντός των ΑΕΙ.
Η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει στα πανεπιστήμια ένα «καθεστώς εξαίρεσης» από του κράτος δικαίου και τους κανόνες του, μεταχειριζόμενη το πειθαρχικό δίκαιο και τα ιδιώνυμα σε βάρος φοιτητών όπως ακριβώς η δικτατορία: ως μέσο φίμωσης του φοιτητικού συνδικαλισμού και καταστολής της συλλογικής διαμαρτυρίας. Γι’ αυτό με παράλογα αυστηρές διατάξεις επιχειρεί την ποινική περικύκλωση των αγώνων των νέων, που έχουν πολλές φορές καταφέρει να την εκθέσουν και να την οδηγήσουν σε ήττες, όπως στην περίπτωση της περίφημης πανεπιστημιακής αστυνομίας. Μάλιστα, φροντίζει να προβλέψει τη δυνατότητα να κινούνται πειθαρχικές διώξεις σε βάρος φοιτητών, αν δεν το πράξουν τα ακαδημαϊκά όργανα απευθείας από τον Υπουργό Παιδείας!
Αυτοί οι χειρισμοί δεν πρέπει να περάσουν. Η επιχειρούμενη εκτροπή από συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας μέσα στα πανεπιστήμια και το κυνήγι μαγισσών σε βάρος των φοιτητών πρέπει να συναντήσει πάνδημες τις αντιδράσεις των νομικών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας! Στεκόμαστε στο πλευρό του φοιτητικού κινήματος και απαιτούμε να αποσυρθούν τώρα οι ασυμβίβαστες με το κράτος δικαίου διατάξεις που Υπουργείου Παιδείας.
