Πόλεμος παντού – Ανυποχώρητα στον αγώνα για ζωή
Το Φεμινιστικό Φεστιβάλ, για 4η συνεχή χρονιά, επιστρέφει στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου για να μεταμορφώσει το Πάντειο Πανεπιστήμιο σε χώρο φεμινιστικής στΟργής και ριζοσπαστικής αντίστασης. Με κεντρικό σύνθημα «Πόλεμος παντού – Ανυποχώρητα στον αγώνα για ζωή», εκφράζουμε την ανυποχώρητη δέσμευσή μας στις πολιτικές που υπερασπίζονται τις ζωές μας, τις τιμούν και τις γιορτάζουν. Σε μια εποχή πολεμικών επιχειρήσεων σε εδάφη, δικαιώματα, σύνορα και φύλα στο φετινό φεστιβάλ δηλώνουμε ότι τα σώματά μας δεν είναι μόνο πεδία μάχης. Είναι τόποι μνήμης, διεκδίκησης, φροντίδας και ελευθερίας.
Τι εννοούμε όταν μιλάμε για πόλεμο παντού;
Βλέπουμε με οργή ότι, παράλληλα με την κορύφωση της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, τους τελευταίους μήνες ξεδιπλώνεται το σχέδιο του «διαρκούς πολέμου» από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, με πρώτο σταθμό το Ιράν. Σε αυτές τις συνθήκες, οι χώρες του ΝΑΤΟ επιδεικνύουν νέεςκαταστροφικές τεχνολογίες θανάτου, θωρακίζουν τα σύνορα απέναντι στους «επικίνδυνους ξένους», αυστηροποιούν τις μεταναστευτικές πολιτικές και ενισχύουν την οικονομία των όπλων. Χαρακτηριστική η απόφαση της Συνόδου του ΝΑΤΟ για αύξηση των πολεµικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ κάθε κράτους-µέλους, σε συνέχεια της εξαγγελίας του ReArmEurope από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γνωρίζουμε ότι μαζί με τον πόλεμο στα εδάφη, κλιμακώνεται και ο πόλεμος στα σώματα μας. Η ακροδεξιά κραυγάζει για τους «ανώμαλους» που παρεκκλίνουν από το δόγμα πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και για τον ισλαμικό κίνδυνο. Η anti-woke και anti-gender ρητορική της ακροδεξιάς βάζει στο στόχαστρο τις γυναίκες, τις θηλυκότητες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ και, ιδιαίτερα, τα τρανς άτομα.
Στην Αμερική του Τραμπ, στην Ιταλία της Μελόνι, στην Αργεντινή του Μιλέι και αλλού εφαρμόζονται μισογυνικές και ομοφοβικές πολιτικές και αμφισβητούνται κατοχυρωμένα έμφυλα, αναπαραγωγικά και πολιτικά δικαιώματα. Λίγους μήνες πριν, στη Μεγάλη Βρετανία το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι τρανς γυναίκες δεν μπορούν νομικά να αναγνωρίζονται ως γυναίκες, ενώ στην Ουγγαρία η κυβέρνηση Όρμπαν σε συνεργασία με την ακροδεξιά με συνταγματική τροπολογία απαγόρευσε τις συγκεντρώσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε συνθήκες πολέμων, εθνικών και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αποικιοκρατίας και ενίσχυσης της πολιτικής των συνόρων και της καταστολής υποφέρουν και πλήττονται πολλαπλά όλα εκείνα τα άτομα που δεν χωράνε στον στρατιωτικοποιημένο, νεοφιλελεύθερο ετεροπατριαρχικόκόσμο: οι πιο φτωχές, οι τρανς, οι μετανάστριες και οι προσφύγισσες, οι ανάπηρες.
Σε αυτή τη διεθνή εμπόλεμη κατάσταση, που η Ελλάδα και η Ε.Ε. στηρίζουν το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και με την πολεμική απειλή να γίνεται εντονότερη, όλο και περισσότερο θα συνδέεται η ελευθερία φύλων και σεξουαλικότητας με την υπογεννητικότητα, την ευαλωτότητα και την ανάγκη «υγιών», «δυνατών» και συμμορφωμένων σωμάτων που θα ενισχύουν στρατούς και σύνορα.
Παράλληλα, η νεοφιλελεύθερη αναδιοργάνωση της ζωής μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους επιβάλλει τη στροφή στην παραδοσιακή οικογένεια ως “πυλώνα κοινωνικής σταθερότητας”, που καλείται να αναλάβει την “ατομική ευθύνη” της φροντίδας και της υποστήριξης της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε συνθήκες κατάρρευσης των κοινωνικών υπηρεσιών φροντίδας, υγείας και πρόνοιας. Σε αυτό το περιβάλλον, ταυτότητες και μοντέλα σχέσεων που αμφισβητούν τα δίπολα και τους παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους στοχοποιούνταιως απειλητικά για τη νεοφιλελεύθερη-καπιταλιστική κανονικότητα.
Το φεμινιστικό φεστιβάλ ένας ασφαλής χώρος που γιορτάζει και υπερασπίζεται τη ζωή με στΟργή
Στο Φεμινιστικό Φεστιβάλ όπως και τα προηγούμενα χρόνια, θέλουμε να δοθεί χώρος σε κάθε γυναίκα, θηλυκότητα, ΛΟΑΤΚΙ+ και σύμμαχο άτομο που αντιστέκεται στον πόλεμο, που αναζητά έναν χώρο συνάντησης, αγώνα, ψυχαγωγίας και γνώσης. Μέσα από συζητήσεις και worskhops θέλουμε να συζητήσουμε για τους πολλαπλούς πολέμους και το κόστος τους στα σώματά μας, αλλά ταυτόχρονα να εμπνευστούμε, να γνωριστούμε, να αποφασίσουμε, να δράσουμε, να γιορτάσουμε.
Φέτος, το Φεστιβάλ στήνει ξανά έναν ζωντανό, τρανσφεμινιστικό, στΟργισμένο ελεύθερο χώρο για συζήτηση, ψυχαγωγία, σκέψη και φροντίδα.
Έναν ασφαλή χώρο που δεν ανέχεται τρανσφοβικές, ομοφοβικές, ιντερσεξoφοβικές και σεξιστικές απόψεις και συμπεριφορές. Έναν χώρο που αναγνωρίζει ότι η φεμινιστική πάλη δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη – είναι ταυτόχρονα ταξική, αντιρατσιστική, τρανσφεμινιστική, αντιπολεμική, αποαποικιοκρατική και αντιφασιστική.
Έναν χώρο αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και μποϋκοτάζ στα ισραηλινά προϊόντα.
Το πρόγραμμα
Μέσα από συζητήσεις, προβολές, εκθέσεις φωτογραφίας και αφίσας, προβολές ντοκιμαντέρ, συναυλίες, dragshows, διαδραστικό παιδότοπο, επιχειρούμε να δώσουμε σχήμα και φωνή στις ανάγκες και τα βιώματά μας. Να αναζητήσουμε εργαλεία αντίστασης και αγωνιστικής γνώσης για να αντισταθούμε στις πολιτικές που επιτίθενται στο φύλο, στη σεξουαλικότητα, στην αναπαραγωγή, στη φροντίδα, στη ζωή.
Να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να σχεδιάσουμε το μέρος από το οποίο θα αντισταθούμε ανυποχώρητα στους πολέμους τους.
Ανυποχώρητα με τους αγώνες για ζωή γιατί:
Το σώμα μας είναι πεδίο μάχης – αλλά και στΟργής.
Γιατί δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Γιατί, όπως λένε οι αδελφές μας στη Λατινική Αμερική: Ζωντανές μας θέλουμε.
Γιατί η γη ανήκει στους λαούς και όχι στους στρατούς.
